Αθήναιου Βορβορυγμοί.

Με εξοργίζει η νοοτροπία του " γαμώ κ δέρνω" σε οποιαδήποτε εκδήλωσή της κ ιδιαίτερα προς τη Φύση. Έτσι, περπατώ στην αγαπημένη μου πόλη κ η αρτηριακή μου πίεση χτυπάει κόκκινο όταν βλέπω στους πάγκους των υπαίθριων μανάβικων να φιγουράρουν απο τις αρχές του Μάρτη τα αγαπημένα μου φρούτα, οι φράουλες.

Δεν ξέρω τί είδους άνθρωποι τρώνε φράουλες το Μάρτιο κ ειλικρινά, δεν με ενδιαφέρει να μάθω. Δεν θέλω να τους ξέρω, δεν θέλω να τους συναντήσω αν κ είμαι σίγουρος ότι έχω μαγειρέψει σε αρκετούς τέτοιους.

Φάε φράουλα το Μάρτιο, καλαμπόκι το Γενάρη, ντομάτα με το χιόνι κ γκρίνιαξε γιατί η ζωή δεν έχει νόημα, γιατί ο χρόνος κυλάει επίπεδα, γιατί οι μέρες είναι ίδιες αναμεταξύ τους...

Είμαι υπερβολικός; Έτσι είμαι εγώ όταν κακοποιούν τα πράγματα που αγαπώ κ το να βλέπω αρχές Μαρτίου να πωλείται φράουλα σε μέγεθος βερύκοκκου είναι κακοποίηση. Για να είμαι σίγουρος όμως ότι δεν είμαι ο μόνος υπερβολικός στην πόλη πριν από λίγη ώρα πήγα στο μαναβικό μου στην Κεντρική Αγορά, στην οδό Αρμοδίου. Η οικογένεια Τσουπάκη με προμηθεύει με τα καλά που δεν μπορουμε να βρουμε στην Αθήνα. Σταμναγκάθι από τα Χανιά, μυρώνι αρκαδικό, φρέσκο σκόρδο κ βύσσινο από την Τεγέα της Αρκαδίας. Απλά υλικά που γεμίζουν την ψυχή μου χαρά με την υφή τους κ τη μυρωδιά τους. Επειδή γνωριζόμαστε πολύ καλά, δεν διακινδύνευσα να πλησιάσω για να ρωτήσω αυτό που ήθελα. Μόνο στάθηκα αρκετά μακριά από την είσοδο κ φώναξα : " Μανώληηη, έχεις φράουλες;" κ μετά από ένα λεπτό που μου φάνηκε αιώνας ξεπρόβαλλαν στην είσοδο ο Μανώλης με τη γυναίκα του έξαλλοι... Α ρε Μανωλάτση πότε θα δεχτώ την πρόσκληση σου για τα Χανια, να κατέβω επαέ κ να σου ισιώσω τα παίδια στο πιώμα κ μέσα στην έδρα σου!

" Ρε χασομέρη μάγειρα, εγώ έχω έρθει ποτέ να σε βρίσω πάνω από την κατσαρόλα σου κ μπροστά στους πελάτες σου;Εσύ γιατί μου ζητάς φράουλες;" μου φώναξε ο Μανωλάτσης.

Ωραίος! Μόλις άκουσα τα λόγια αυτά με κυρίευσε ένα αίσθημα γαλήνης κ ασφάλειας.

Το τέλος του κόσμου, για μια ακόμη φορά, είχε πάρει αναβολή...