Αθήναιου Βορβορυγμοί.

Προσυπογράφω.

Δυστυχώς ή ευτυχώς μια δημοκρατία οφείλει να δώσει λόγο ακόμα και στους αρνητές της, αλλιώς παύει να είναι δημοκρατία.

Karen Pollock, chief executive of the UK's Holocaust Educational Trust, welcomed the verdict.

Δεν ήξερα οτι υπάρχει τέτοιο πράγμα, αλλά με την αποδοχή της ποινής, φοβάμαι οτι βάζει τα θεμέλια για τα χειρότερα.

Επίσης δεν φανταζόμουν οτι είναι δυνατόν να συμβεί αυτό:
Austria is one of 11 countries with laws against denying the Holocaust.


Εχω την υποψία οτι αυτές οι πρακτικές δίνουν βήμα στους εκάστοτε Λεπέν.

Στο φόρουμ των σκεπτικιστών γίνεται το έλα να δεις για το θέμα αυτό. Με σοκάρει το γεγονός ότι υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι με τους οποίους συζητώ εδώ κ χρόνια κ υποστηρίζουν στα σοβαρά ότι κάποιοι πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι στις κοινωνίες δεν είναι όλες οι απόψεις αποδεκτές.

Η Άρνηση του Ολοκαυτώματος, έχει πολλές μορφές. Έχει βέβαια τους γραφικούς υποστηρικτές αλλά έχει γίνει κ αντικείμενο σοβαρής διαπραγμάτευσης από τους μη γελοίους. Ο Ίρβινγκ για παράδειγμα δεν είναι γελοίος. Είναι σοβαρός ιστορικός όμως στο σημείο αυτό είναι φάουλ.

Τα επιχειρήματά του έχουν ανατραπεί ένα προς ένα γιαυτο κ αναγκάστηκε να αφαιρέσει τις απόψεις αυτές από τα βιβλία του.

Γνωρίζουμε όλοι πως οι κυρίαρχες απόψεις σε μια κοινωνία αλλάζουν. Πριν το Β' Παγκ. Πόλεμο στη Γερμανία η δαιμονοποίηση των εβραίων ήταν η κυρίαρχη άποψη κ όλοι ξέρουμε τί έγινε.

Αύριο τί θα γίνει αν η κυρίαρχη άποψη οδηγήσει εμάς στο περιθώριο κ ίσως κ στη φυλακή;

Το αίτημα για ελευθερία του λόγου δεν είναι ένα σύνθημα, είναι ένα από τα φυσικά δικαιώματα. Χώρια που με στεναχωρεί πως φυλακίζεται κάποιος στο όνομα της προστασίας της μνήμης των ανθρώπων μας. Δεν τράβηξαν αρκετά;Γιατί οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να προσβάλλονται διαρκώς εις τους αιώνας των αιώνων;

Συμφωνώ απόλυτα και επισημαίνω πως σταδιακά το θέμα του Ολοκαυτώματος μετατρέπεται σ ένα ανησυχητικό ταμπού, με την παλια Νεοζηλανδική έννοια δηλαδή το ιερό και άβατο, ενώ παράλληλα επιχειρείται η θεσμοποίηση του. Γνωρίζω πως στην Ε.Ε μία προς μία οι χώρες υιοθετούν την ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος. Ασφαλώς και είναι μια από την πιο απάνθρωπες εκφάνσεις θηριωδίας, πρωτοφανής υπό μία έννοια και σωστά επιδιώκεται να μην ξεχαστεί ποτέ, αλλά εδώ φοβούμαι ότι πάμε σε σκοταδιστικές καταστάσεις. Αρκεί να θυμίσω ότι ο Σπήλμπεργκ δέχτηκε απίστευτες επιθέσεις από ομόθρησκους του για το Μόναχο!!!
Υ.Γ Φίλτατε Αθήναιε η πρόταση σου με τιμά ιδιαίτερα. Αύριο που θα είμαι καλύτερα θα σου αποκαλύψω τα μεγάλα μυστικά της πιο ανώμαλης σούπας: Ορφανή μαγειρίτσα!!!

Αν κ πιστεύω ότι ο αντισημητισμός είναι διάχυτος κ καραδοκεί παντού, οι Ημέρες Μνήμης με αγχώνουν.Την παραμονή της Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος έλεγα σ'ενα φίλο μου ότι προσπαθούσα να γράψω σώνει κ καλά ένα επετειακό κείμενο.

Ένιωθα χρέος. Ευτυχώς το άφησα. Τη μέρα εκείνη όμως μου συνέβη κάτι πολύ καλύτερο. Πριν πάμε με τη Μάτζικα στην " Τρελλή Πάπια" με πήγε μια βόλτα από τους " Δρόμους Ζωής" κ είχα εκεί μια πολύ διαφωτιστική συζήτηση κ με μια έννοια ένιωσα ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου. Άκουσα για ανθρώπους που δεν έχουν δική τους πολιτισμική μνήμη κ συναισθάν8ηκα την απέραντη τους δυστυχία. Είμαι γεμάτος μνήμες, μνήμες ανάμικτες πολιστικά, συχνά αντικρουόμενες.

Είμαι τυχερός που βρέθηκα πάνω από τις κατσαρόλες κ που ασχολήθηκα με τις μαγειρικές παραδόσεις γιατί έτσι υιοθέτησα την ταυτότητα του ανθρώπου κ του πολίτη που έχει θέσει ως το υψηλότερο αγαθό την Ελευθερία του ατόμου.Ούτε το κράτος, ούτε το έθνος, ούτε τη θρησκεία.

Για την ορφανή μαγειρίτσα, για πες! Επιτέλους θα μάθουμε κ κάτι καινούργιο.

Να συμπληρώσω σε αυτό που επισημαίνει ο Ορλάντο για την μετατροπή του Ολοκαυτώματος σε "Ιερό κ Άβατο".

Αυτό δυστυχώς συνέβη στο Ισραήλ μετά τη δίκη του Άιχμαν. Πριν, για το Ισραήλ η γενοκτονία ήταν ένα non issue. Ακόμη κ οι επιβιώσαντες που είχαν μεταναστεύσει εκεί δεν μίλαγαν ποτέ γιαυτό. Οι ντόπιοι μάλιστα έβλεπαν τους ευρωπαίους επιβιώσαντες ειρωνικά, υπήρχε στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα η αντίληψη " καθίσατε κ σας έσφαξαν σαν τα πρόβατα".

Με τη δίκη του Άιχμαν όμως αυτό άλλαξε. Το Yad Vashem έγινε το κέντρο της ισραηλινής κουλτούρας ενώ πριν οι ισραηλινοί ήταν περήφανοι για το μοντέλο του κιμπούτς για παράδειγμα.

Τη γιαγιά μου τη θυμάμαι πάντα να φοράει μακρυμάνικα πουκάμισα για να μην φαίνεται το νούμερο του στρατοπέδου που είχε στο χέρι της. Έλεγε ότι στην αρχή τα φορούσε γιατί ντρεπόταν, μετά γιατί δεν ήθελε να την "θαυμάζουν" γιαυτό. Εμάς μας έλεγε πάντως ότι το bottom line της ιστορίας ήταν ότι τα καθάρματα είτε σάπιζαν στη φυλακή, είτε είχαν εκτελεστεί, ενώ αυτή ζούσε.Η ζωή πρέπει να πηγαίνει πάντα μπροστά.

Αθήναιε, αγαπητέ μου,

πόσο εύστοχος είστε πάντα!
Ηθελα κοντά στις σκέψεις σας, να βάλω και τη δική μου για τα 5.000.000 μη Εβραίων θυμάτων των στρατοπέδων συγκέντρωσης, που διώχθηκαν είτε για φυλετικούς λόγους (Μαύροι, πολωνοί, ρομά) είτε θρησκευτικούς (μάρτυρες του Ιεχωβά) είτε για λόγους σεξουαλικής επιλογής (ομοφυλόφιλοι). Θυμίζω οτι όλοι οι ομοφυλόφυλοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης φορούσαν ροζ αστέρι, για να αποτέλούν έτσι και θύματα ρατσισμού των υπόλοιπων κρατουμένων. Μια επίσκεψη στο μουσίο check point charlie, στο Βερολίνο, είναι μιας μορφής ρετοσπεκτίβα πάνω στα πογκρόμ κατά των μουσουλμάνων μεταναστών και την "προληπτική καταγραφή" τους στα μητρώα του κράτους, εν έτει 2005 στην Ελλάδα.

Ευχαριστώ για την ευκαιρία.

Ναι κατηγορούν τους Εβραίους ότι δεν αναφέρονται κ σε αυτούς, άδικη κατηγορία κατά τη γνώμη μου. Εγώ προσπαθώ να το αναφέρω πάντα αλλά αυτή η συνεχής προσπάθεια να είσαι σωστός κ δίκαιος είναι στο τέλος ψυχαναγκασμός.Το θεμα είναι να μαθουμε κ κάτι άλλο από την ιστορία εκτός του να μετράμε.

Σωστος ο Αθηναιος. Προσυπογραφω!

νυν τις ανηρ δοκιμος γενεσθω
[ΑΛΚΑΙΟΣ]

Ειναι παιδιακισματα και αμιλλες προς
το "βασιλικωτερον του βασιλεως" αυτες
οι θλιβεροτητες. Ντροπη σου Ευρωπη!

Σωστος ο Αθηναιος. Προσυπογραφω.


νυν τις ανηρ δοκιμος γενεσθω

[ΑΛΚΑΙΟΣ]

Ντροπη σου Ευρωπη για "βασιλικωτερα
του βασιλεως" παιδιακισματα -- αν μη
χειροτερα.

Googlίζω κ βλέπω ότι σας έχει κάνει define ο ίδιος ο Ben Jonson αγαπητέ Ambrosiac. Με συγχωρείτε για το outing αλλά με συγκινεί ο,τιδήποτε παλαιομοδίτικο με άποψη. :-)

(μολις εγραφα, και το γραπτο μου εξαφανιστηκε... τι σου ειναι βρε παιδι μου τα κομπιουτερ)

Ομολογω, φιλε Αθηναιε, οτι σπανια περναω τις γνωμες μου απο Γκουγκλ, να δω ποιοι διασημοι και επωνυμοι εχουν την τυχη να συμφωνουν μαζι μου! Ημαρτον... εν ειδει επιτιμιου υποσχομαι να μελετησω προσεκτικα καθε τι στο μπλογκ του Μπεν Τζονσον.

Θυμηθηκα αλλο σχετικο. Στο διεθνες τουρνουα του Λονδινου, 1946, εγιναν θεμα τα αντισημιτικα αρθρα του τοτε πρωταθλητη Αλιεχιν. Ο μονος που διεφωνησε ηταν ο Ταρτακοβερ -- ο Ταρτακοβερ, που ειχε χασει και τους δυο γονεις του σε πογκρομ. Κατηγορησε τους συναδελφους γκρανμαιτρ για υποκριτες -- λες και δεν ξεραν τις αποψεις αυτες, που παντα ειχε ο Αλιεχιν, και τοτε τις θυμηθηκαν, με τον ναζισμο νικημενο και τον Αλιεχιν φτωχο και αρρωστο.

Για τον οποιο μαλιστα αρχισε ερανο.