Όταν το Ισλάμ είχε κατακτήσει πραγματικά την Ευρώπη...
Γύρω στα μέσα του 12 αι μ.Χ, μία από τις μεγαλύτερες μορφές της Θεολογίας στη Δύση, ο Πέτρος του Mointboissier, ηγούμενος στο Κλουνύ, πίστεψε ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει ο Χριστιανισμός το Ισλάμ, ήταν να δείξει τη γύμνια των θεολογικών αρχών του τελευταίου κ για το λόγο αυτό, προχώρησε στη μετάφραση του Κορανίου στα Λατινικά. Με αυτό τον τρόπο όμως, μαζί με την ισλαμική θεολογία η χριστιανική Δύση γνώρισε κ την έννοια της ευτυχίας όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τις περιγραφές για τον παράδεισο του Ισλάμ, έναν τόπο όπου τον κυρίαρχο ρόλο τον είχαν οι αισθήσεις . Ο ίδιος ο Πέτρος, στο έργο του "Summa totius haerensis Saracenorum" περιέγραψε τη μετά θάνατο ζωή των Μωαμεθανών με τα μελανότερα χρώματα αλλά κ πριν από αυτόν όμως, ένας Ισπανοεβραίος που είχε ασπαστεί τον Χριστιανισμό, ο Petrus Alfonsi, είχε συντάξει μια συλλογή από "Θρύλους της Ανατολής" σε μια προσπάθειά του να καταδικάσει την ακολασία των Μωαμεθανών.
Η προσπάθεια αυτή απέβη μάλλον μάταιη γιατί το βιβλίο του έγινε ανάρπαστο σε ολόκληρη την Ευρώπη αφού περιέγραφε λεπτομερώς τίς απολαύσεις που επεφύλασσε η μετά θάνατον ζωή για τους πιστούς του Μωάμεθ...
Τέτοια ήταν η εντύπωση που έκανε στους Ευρωπαίους η περιγραφή του παραδείσου των Μωαμεθανών που οι ιδέες για μια ζωή μετά το θάνατο που θα ήταν βουτηγμένη στις αισθησιακές απολαύσεις στις οποίες εξέχουσα θέση είχε βεβαίως το φαγητό, βρήκαν το δρόμο τους στα ρομάντζα κ τη φανταστική λογοτεχνία της εποχής. Χειρόγραφα από τη "Σκάλα του Μωάμεθ" μεταφρασμένα στα Λατινικά, Γαλλικά κ Ισπανικά κυκλοφορούσαν γύρω τα μέσα του 12ου αι. από χέρι σε χέρι.
" Η Σκάλα του Μωάμεθ" ήταν μια διήγηση της ανόδου του Προφήτη στα διάφορα επίπεδα του Παραδείσου. Κυρίαρχη εικόνα κ στα επτά επίπεδα του παραδείσου ήταν οι κήποι όπου παντού, ακόμη κ κρεμασμένες από τα δέντρα, έβρισκε κανείς ό,τι λιχουδιές μπορούσε να φανταστεί. Ο πιστός, θα μπορούσε να δοκιμάσει κρασιά αρωματισμένα κ χρωματισμένα σε ανυπολόγιστες παραλλαγές κ σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ένα δέντρο, μετά από παραγγελία μπορούσε να σου δώσει μια ποικιλία από 70 χιλιάδες ( ναι διαβάσατε σωστά) διαφορετικά πιάτα μαγειρεμένα με κάθε δυνατό τρόπο!
Σύντομα, εμφανίστηκε και το δυτικό ανάλογο της " Σκάλας του Μωάμεθ" το "The Land of Cockayne". Η Cockayne ήταν μία Ουτοπία όπου κυριαρχούσε η τροφή εν αφθονία, τα σπίτια ήταν φτιαγμένα από ψάρι κ κρέας ενώ παντού έρεε γλυκό κρασί. Αν κ όταν τα ποιήματα αυτά έγιναν γνωστά οι μελετητές αρχικώς τα θεώρησαν ελληνορωμαικής προέλευσης, η περαιτέρω μελέτη έδειξε ότι η πηγή έμπνευσής του ή των συγγραφέων τους έπρεπε να αναζητηθεί στη " Σκάλα του Μωάμεθ".
Φυσικά, η μαγειρική τέχνη ήταν η πρώτη που ανταποκρίθηκε στην απαίτηση για την αναβίωση "της λαγνείας της Ανατολής" στα τραπέζια της μεσαιωνικής Δύσης κ έτσι οι Ευρωπαίοι βρέθηκαν στην κυριολεξία αιχμάλωτοι της γοητείας των χωρών της Μέσης Ανατολής...Βλέπετε, τότε δεν είχαν έρθει στο προσκήνιο τα μοντέρνα κατασκευάσματα που ακούν στο όνομα " εθνικές ταυτότητες" ενώ θέμα ελευθερίας του λόγου δεν υπήρχε αλλά κ να υπήρχε ποιος κάθεται να μιλάει όταν απολαμβάνει ένα δείπνο που ικανοποιεί κ τις πέντε του αισθήσεις;
Η προσπάθεια αυτή απέβη μάλλον μάταιη γιατί το βιβλίο του έγινε ανάρπαστο σε ολόκληρη την Ευρώπη αφού περιέγραφε λεπτομερώς τίς απολαύσεις που επεφύλασσε η μετά θάνατον ζωή για τους πιστούς του Μωάμεθ...
Τέτοια ήταν η εντύπωση που έκανε στους Ευρωπαίους η περιγραφή του παραδείσου των Μωαμεθανών που οι ιδέες για μια ζωή μετά το θάνατο που θα ήταν βουτηγμένη στις αισθησιακές απολαύσεις στις οποίες εξέχουσα θέση είχε βεβαίως το φαγητό, βρήκαν το δρόμο τους στα ρομάντζα κ τη φανταστική λογοτεχνία της εποχής. Χειρόγραφα από τη "Σκάλα του Μωάμεθ" μεταφρασμένα στα Λατινικά, Γαλλικά κ Ισπανικά κυκλοφορούσαν γύρω τα μέσα του 12ου αι. από χέρι σε χέρι.
" Η Σκάλα του Μωάμεθ" ήταν μια διήγηση της ανόδου του Προφήτη στα διάφορα επίπεδα του Παραδείσου. Κυρίαρχη εικόνα κ στα επτά επίπεδα του παραδείσου ήταν οι κήποι όπου παντού, ακόμη κ κρεμασμένες από τα δέντρα, έβρισκε κανείς ό,τι λιχουδιές μπορούσε να φανταστεί. Ο πιστός, θα μπορούσε να δοκιμάσει κρασιά αρωματισμένα κ χρωματισμένα σε ανυπολόγιστες παραλλαγές κ σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ένα δέντρο, μετά από παραγγελία μπορούσε να σου δώσει μια ποικιλία από 70 χιλιάδες ( ναι διαβάσατε σωστά) διαφορετικά πιάτα μαγειρεμένα με κάθε δυνατό τρόπο!
Σύντομα, εμφανίστηκε και το δυτικό ανάλογο της " Σκάλας του Μωάμεθ" το "The Land of Cockayne". Η Cockayne ήταν μία Ουτοπία όπου κυριαρχούσε η τροφή εν αφθονία, τα σπίτια ήταν φτιαγμένα από ψάρι κ κρέας ενώ παντού έρεε γλυκό κρασί. Αν κ όταν τα ποιήματα αυτά έγιναν γνωστά οι μελετητές αρχικώς τα θεώρησαν ελληνορωμαικής προέλευσης, η περαιτέρω μελέτη έδειξε ότι η πηγή έμπνευσής του ή των συγγραφέων τους έπρεπε να αναζητηθεί στη " Σκάλα του Μωάμεθ".
Φυσικά, η μαγειρική τέχνη ήταν η πρώτη που ανταποκρίθηκε στην απαίτηση για την αναβίωση "της λαγνείας της Ανατολής" στα τραπέζια της μεσαιωνικής Δύσης κ έτσι οι Ευρωπαίοι βρέθηκαν στην κυριολεξία αιχμάλωτοι της γοητείας των χωρών της Μέσης Ανατολής...Βλέπετε, τότε δεν είχαν έρθει στο προσκήνιο τα μοντέρνα κατασκευάσματα που ακούν στο όνομα " εθνικές ταυτότητες" ενώ θέμα ελευθερίας του λόγου δεν υπήρχε αλλά κ να υπήρχε ποιος κάθεται να μιλάει όταν απολαμβάνει ένα δείπνο που ικανοποιεί κ τις πέντε του αισθήσεις;
Τις πληροφορίες για την επίδραση του Ισλάμ στη μεσαιωνική μαγειρική τις αντλούμε από τα μαγειρικά βιβλία που έχουν διασωθεί ενώ την έκταση της επιρροής τη διαπιστώνουμε όταν συγκρίνουμε τις μεσαιωνικές συνταγές από τη μια με την ελληνορωμαική παράδοση όπως αυτή σώζεται στο βιβλίου του Απίκιου η οποία έθεσε κ τις βάσεις της ευρωπαικής μαγειρικής κ από την άλλη συγκρίνοντας τες με το σύγχρονό τους αραβικό εγχειρίδιο μαγειρικής το
"Al-Baghdadi's Kitab al-Tabikh" (το βιβλίο μαγειρικής της Βαγδάτης).
Οι Άραβες εκτός από "τα πάνω- κάτω" έμαθαν στην Ευρώπη να χρωματίζει τα πιάτα της χρυσά με το σαφράν, να πασπαλίζει τα φαγητά με ζάχαρη και ροδόνερο κ να αρωματίζει φαγητά κ κρασιά με μπαχαρικά κ αρώματα.
Two English Cookery Books ( c. 1430).
Take good wine and sugar and cast them together. Then take white ginger, galingale, and good cinnamon crushed.Then take the juice of parsley and rice flour together with ground fresh of capon and chicken. Mix all together. Color it with saffron and sandalwood. Bind it with egg yolks and make it thick. And when you have put it on a platter to serve,take mace,cloves, and cubebs and strew them over the dish, and serve forth.
"Al-Baghdadi's Kitab al-Tabikh" (το βιβλίο μαγειρικής της Βαγδάτης).
Οι Άραβες εκτός από "τα πάνω- κάτω" έμαθαν στην Ευρώπη να χρωματίζει τα πιάτα της χρυσά με το σαφράν, να πασπαλίζει τα φαγητά με ζάχαρη και ροδόνερο κ να αρωματίζει φαγητά κ κρασιά με μπαχαρικά κ αρώματα.
Two English Cookery Books ( c. 1430).
Take good wine and sugar and cast them together. Then take white ginger, galingale, and good cinnamon crushed.Then take the juice of parsley and rice flour together with ground fresh of capon and chicken. Mix all together. Color it with saffron and sandalwood. Bind it with egg yolks and make it thick. And when you have put it on a platter to serve,take mace,cloves, and cubebs and strew them over the dish, and serve forth.
Η ζάχαρη εκτοπίζει εντελώς το μέλι ως γλυκαντικό κ η χρήση τους στο φαγητό περιγράφεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο τόσο στα ευρωπαικά όσο κ στα αραβικά μαγειρικά εγχειρίδια. Η ζάχαρη προσετίθετο τόσο κατά το μαγείρεμα όσο κ πριν το σερβίρισμα. Στο Libro del arte de cocina,του Diego Granado διαβάζουμε : " άσπρη ζάχαρη στην κορυφή του πιάτου ( γουρουνίσια ποδαράκια) λίγο πριν να σερβιριστεί στον αφέντη" ακριβώς με τον τρόπο που προτείνει το " Βιβλίο μαγειρικής της Βαγδάτης". Η Γαλλία ήταν μία από τις τελευταίες χώρες που υιοθέτησε τη χρήση της ζάχαρης στη μαγειρική. Ακόμη κ στο περίφημο "Le Ménagier De Paris" απουσιάζει η συγκεκριμένη αναφορά στην ποσότητα της ζάχαρης η οποία ήταν μεγάλη. Αρκεί να σας αναφέρω ότι στο βιβλίο του Granado διαβάζουμε συνταγή που περιλαμβάνει 6 κιλά ( ναι καλά το έγραψα) ζάχαρης για ένα κοτόπουλο.
Τα αμύγδαλα, τα πορτοκαλέμονα, το ροδόνερο κ τα ρόδια "εισβάλλουν" στις ευρωπαικές κουζίνες μαζί με τους Άραβες. Αν κ οι συνταγές του Απίκιου περιλαμβάνουν τα αμύδγαλα ως γαρνιτούρα το " γάλα από αμύγδαλα"(" mylke of almaundys") καθώς κ τα κορνιοτοποιημένα αμύγδαλα ως πηκτικός παράγοντας γίνονται γνωστά από τους Άραβες. Η χρήση του χυμού λεμονιού κ του ροδόνερου απουσιάζει από τις συνταγές του Απίκιου αλλά γενικεύεται στο μεσαίωνα πάλι κατά τον αραβικό τρόπο. Όσον αφορά στο ρόδι, ο Απίκιος μας αναφέρει μεν τρόπους συντήρησής του αλλά δεν το χρησιμοποιεί στις συνταγές, στο μεσαίωνα η χρήση του ροδιού θα θεωρηθεί το κατεξοχήν σύμβολο του αραβικού αισθησιακού παραδείσου...
Ein buch von Guter Speise (c.14ος αι).
Πάρε φρέσκα αμύγδαλα κ μαλάκωσέ τα στο νερό. Πάρε αλεσμένο κεχρί κ βραστά αυγά, ψωμί κ βότανα. Άλεσέ τα όλα μαζί κ βάλτα σε μια κατσαρόλα κ βράσε ( το μείγμα) μέχρι να πήξει. Χρωμάτισέ το με σαφράν κ ενίσχυσέ το με βούτυρο.Άφησέ το να κρυώσει, κόψε το σε κομμάτια κ βάλτο στο φούρνο. Κάλυψέ το με αυγά και καλά βότανα. Σερβίρισέ το ως "ψημμένο" γάλα αμυγδάλου.
Για το σαφράν που είναι ένα από τα αγαπημένα μου αρτύματα θα γράψω ξεχωριστά απλώς να αναφέρω τώρα ότι όπως κ το ρόδι για τους ευρωπαίους συμβόλιζε τον πλούτο κ τον εξωτισμό της Ανατολής γιαυτό κ όλα τα πιάτα βάφονταν στην κυριολεξία χρυσά. Βέβαια, η χρήση του σαφράν έχει να κάνει κ με την ανάπτυξη της αλχημείας γιαυτό κ συχνά στα ποιήματα της εποχής, ο μάγειρας παρουσιάζεται ως αλχημιστής!
Τα μπαχαρικά κ τ'αρώματα της Ανατολής μέσα στο φαγητό τα γνώρισαν οι Έλληνες πρώτοι από τους Ευρωπαίους όταν έφτασαν με τον Μέγα Αλέξανδρο στην Περσία. Ο Αριστοτέλης κάνει μια εκτενή αναφορά στη χρήση των αρωμάτων στο φαγητό κ το κρασί ενώ ο Πλούταρχος καυτηριάζει τις συνήθειες αυτές με το αμίμητό του ύφος του.
Αλλά για την υπέροχη κ ερωτική κουζίνα της Περσίας, την επίδραση που άσκησε από την Αρχαία Αθήνα μέχρι το μεσαιωνικό Παρίσι, την έννοια της "Θείας Ιατρικής" κ της ίασης μέσω του καλού φαγητού κ το come-back που έκανε σε Ευρώπη κ Αμερική όταν μεταφράστηκαν στα αγγλικά τα "Ρουμπαγιάτ" θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά...
Τα αμύγδαλα, τα πορτοκαλέμονα, το ροδόνερο κ τα ρόδια "εισβάλλουν" στις ευρωπαικές κουζίνες μαζί με τους Άραβες. Αν κ οι συνταγές του Απίκιου περιλαμβάνουν τα αμύδγαλα ως γαρνιτούρα το " γάλα από αμύγδαλα"(" mylke of almaundys") καθώς κ τα κορνιοτοποιημένα αμύγδαλα ως πηκτικός παράγοντας γίνονται γνωστά από τους Άραβες. Η χρήση του χυμού λεμονιού κ του ροδόνερου απουσιάζει από τις συνταγές του Απίκιου αλλά γενικεύεται στο μεσαίωνα πάλι κατά τον αραβικό τρόπο. Όσον αφορά στο ρόδι, ο Απίκιος μας αναφέρει μεν τρόπους συντήρησής του αλλά δεν το χρησιμοποιεί στις συνταγές, στο μεσαίωνα η χρήση του ροδιού θα θεωρηθεί το κατεξοχήν σύμβολο του αραβικού αισθησιακού παραδείσου...
Ein buch von Guter Speise (c.14ος αι).
Πάρε φρέσκα αμύγδαλα κ μαλάκωσέ τα στο νερό. Πάρε αλεσμένο κεχρί κ βραστά αυγά, ψωμί κ βότανα. Άλεσέ τα όλα μαζί κ βάλτα σε μια κατσαρόλα κ βράσε ( το μείγμα) μέχρι να πήξει. Χρωμάτισέ το με σαφράν κ ενίσχυσέ το με βούτυρο.Άφησέ το να κρυώσει, κόψε το σε κομμάτια κ βάλτο στο φούρνο. Κάλυψέ το με αυγά και καλά βότανα. Σερβίρισέ το ως "ψημμένο" γάλα αμυγδάλου.
Για το σαφράν που είναι ένα από τα αγαπημένα μου αρτύματα θα γράψω ξεχωριστά απλώς να αναφέρω τώρα ότι όπως κ το ρόδι για τους ευρωπαίους συμβόλιζε τον πλούτο κ τον εξωτισμό της Ανατολής γιαυτό κ όλα τα πιάτα βάφονταν στην κυριολεξία χρυσά. Βέβαια, η χρήση του σαφράν έχει να κάνει κ με την ανάπτυξη της αλχημείας γιαυτό κ συχνά στα ποιήματα της εποχής, ο μάγειρας παρουσιάζεται ως αλχημιστής!
Τα μπαχαρικά κ τ'αρώματα της Ανατολής μέσα στο φαγητό τα γνώρισαν οι Έλληνες πρώτοι από τους Ευρωπαίους όταν έφτασαν με τον Μέγα Αλέξανδρο στην Περσία. Ο Αριστοτέλης κάνει μια εκτενή αναφορά στη χρήση των αρωμάτων στο φαγητό κ το κρασί ενώ ο Πλούταρχος καυτηριάζει τις συνήθειες αυτές με το αμίμητό του ύφος του.
Αλλά για την υπέροχη κ ερωτική κουζίνα της Περσίας, την επίδραση που άσκησε από την Αρχαία Αθήνα μέχρι το μεσαιωνικό Παρίσι, την έννοια της "Θείας Ιατρικής" κ της ίασης μέσω του καλού φαγητού κ το come-back που έκανε σε Ευρώπη κ Αμερική όταν μεταφράστηκαν στα αγγλικά τα "Ρουμπαγιάτ" θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά...
| Permalink | E-mail this post 
Κάποιο αερικό εξ'ανατολής μας ήβρε σήμερα... το έβλεπα όλη μέρα εμπρός μου με ταξίδια που ευωδίαζαν μπαχάρια, πασπαλισμένα με χρυσαφένια άμμο (με προκαλούσε φίλος) και αρτημένα με σαφράν!
Δεν ήταν η ιδέα μου. Έφτασε μέχρι σ' εσάς Αθήναιε. Φαίνεται από το σημερινό σας πόνημα.
Posted by
Ανώνυμος |
2:13 μ.μ.
Εδω και λιγο καιρο εκοψα τη ζαχαρη απο τον καφε. Τωρα πλεον μπορω να τη ριξω στο φαγητο :)...αν και ειχα σκοπο να τρωω περισσοτερα γλυκα.
Πολυ ενδιαφερον αρθρο.Τα μαθαινουν ολ' αυτα σε σχολη μαγειρικης ή ειναι αποτελεσμα δικη σας ερευνας;
Posted by
Ανώνυμος |
2:16 μ.μ.
Πηνελόπη, η αλήθεια είναι ότι η Ανατολή δε φεύγει ποτέ,ούτε μια μέρα, από τη σκέψη μου. Είμαι ευρωπαίος πολίτης με καταγωγή από την Ανατολική Μεσόγειο. :-)
Άλκηστις, σας ευχαριστώ. Στις σχολές μαγειρικής σε μαθαίνουν να μαγειρεύεις. :-) Η ιστορία της μαγειρικής είναι ένα από το χόμπυ μου.
Posted by
Ανώνυμος |
2:24 μ.μ.
Σκεφτηκα πολυ σοβαρα να παρακολουθησω μαθηματα για ερασιτεχνες σε μια σχολη, αλλα α. μου φανηκε ακριβο και β. φοβηθηκα οτι θα ηταν για νιοπαντρες που δεν ξερουν να τηγανιζουν αβγο...
Posted by
Ανώνυμος |
2:29 μ.μ.
Τα μαθήματα μαγειρικής είναι ακριβά γιατί βγάζετε από την Τέχνη χρήματα. :-) Δεν έχω καθόλου καλή άποψη για τις σχολές μαγειρικής στην Ελλάδα αλλά δεν θέλω να επεκταθώ σε αυτό κ να το συζητήσω εδώ. Δεν ξέρω τί κάνουν στα μαθήματα του Κολλεγίου Αθηνών.
Posted by
Ανώνυμος |
2:34 μ.μ.
ειναι λιγο αργα για ν' αλλαξω career path, οποτε ερασιτεχνης θα παραμεινω...
Για το κολλεγιο δεν ειχα υποψη μου...ευχαριστω.
Posted by
Ανώνυμος |
2:39 μ.μ.
Τρελλαίνομαι για γλυκά με αμυγδαλόπαστα!!
(Φυσικά εκεί έμεινε το μάτι μου γιατί.. ανθίζουν όπου νάναι!:D)
Posted by
Ανώνυμος |
8:24 μ.μ.
Όλα τα εύκολα γλυκά σας αρέσουν,snowflake. :-)
Λοιπόν πριν από 4 χρόνια που περνούσα μια πολύ ζόρικη προσωπική κατάσταση τί νομίζετε ότι ξεκίνησα να κάνω για να μην σκέφτομαι τα ίδια κ τα ίδια κ συγχίζομαι.
Έφτιαχνα αυτό που στη ζαχαροπλαστική λένε φοντάν αμυγδαλόπαστας κ καλύπτουν με αυτό τις τούρτες.Ο σοβάς, που λέμε στη γλώσσα μας κ δεν είναι πάντα κακός αν είναι καλά φτιαγμένος. Λοιπόν. Έφτιαχνα ένα κείκ το καλυπτα με το φοντάν κ πάνω ζωγράφιζα διάφορα, εγώ είμαι φαν των λουλουδιών κ της φύσης. Εσείς μπορείτε να μάθετε να το κάνετε κ να ζωγραφίζετε αρκουδάκια. Είναι ένας είδος template κ αυτό. :-))
Εδώ οι αμυγδαλιές άνθισαν από τις μέρες του χιονιά ήδη. Θα κοιτάξω να σας στείλω κάποια φωτό.
Posted by
Ανώνυμος |
8:08 π.μ.
Χμ..λόγω άνοιξης θα προτιμήσω μάλλον κι εγώ τα λουλουδάκια!
Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται - και φυσικά η σοκολάτα για τους κορμούς των δέντρων:D
Posted by
Ανώνυμος |
11:56 π.μ.
Για να ξαναγυρισουμε στην ηδονικη
Θεολογια του Ισλαμ, φιλε Αθηναιε:
α) Γιατι 72 παρθενες? Πρωτα πρωτα,
μερικοι αντρες προτιμουμε εμπειρες
γυναικες αντι για παρ8ενες -- προς
τι το καπελλωμα? Επειτα, σε περι-
πτωση μαζικης παρακρου-- εε, εννοω,
θειας εμπνευσεως και μαζικης εισροης
Πιστων... μηπως ο Αλλαχ ου αχμπαρ
αντιμετωπισει λογιστικα προβληματα?
β) Ποια η θεση Ημων οσων νοιωθουμε να
φυεται απο τα εγκατα μας μια, ας
πουμε, Γενικευμενη ερωτικη προσεγγι-
ση του θηλεος, και καμμια ξυλια στα
μαλακα αμα λαχει, και αλλα δυσσεβε-
στερα?
γ) Ας μην ξεχναμε εμεις οι φυσει και
θεσει εγωιστες αντρες: οι πιστες
Μουσουλμανες τι ερωτικο Παραδεισο
αραγε 8α γνωρισουν? Δεν θυμαμαι
να θιγεται πουθενα το θεμα, εκτος
ισως απο τις Σατανικες σουρες.
Ειδες εσυ 72 τραγανα μανουλομανουλα
που8ενα στο παρουσιασσστε αρμ' ?!
δ) Ο προφητης Ισοαρ πολεμουσε καποτε
με εναν απιστο. Σηκωσε την σπαθα
του να τον σκοτωσει, και ο απιστος
τον εφτυσε. Ο προφητης κατεβασε
το οπλο και τον αφησε να φυγει.
Διοτι, οπως εξηγησε μετα, αν τον
σκοτωνε δεν θα ηταν πραξη τζιχαντ
αλλα εκδικηση πληγεισης υπερηφανειας
--και 8α ηταν δολοφονος στα ματια
του Αλλαχ την Ημερα της Κρισεως.
Δεν ξερω για σενα, αγαπητε Αθηναιε,
αλλα ουτε εγω ουτε το σπαθι μου δεν
ειχαμε ποτε τετοιους ενδοιασμους.
Εχω ελπιδα?? η ειμαι καταραμενος
και σημαδεμενος στα ματια του Υψι-
στου?
Ευχαριστω!
Posted by
Ανώνυμος |
11:25 μ.μ.
Thank you!
[url=http://qinctrut.com/hqpi/aore.html]My homepage[/url] | [url=http://qvkxmnxk.com/wycm/nsyj.html]Cool site[/url]
Posted by
Ανώνυμος |
11:59 μ.μ.
Thank you!
My homepage | Please visit
Posted by
Ανώνυμος |
11:59 μ.μ.
Thank you!
My homepage | Please visit
Posted by
Ανώνυμος |
11:59 μ.μ.
Nice site!
http://qinctrut.com/hqpi/aore.html | http://frmoepbc.com/shyl/kkfp.html
Posted by
Ανώνυμος |
11:59 μ.μ.