« Home | Η φυλή των web designer... » | Οι άντρες κ η Μαγειρική. » | Η Χρονιά του Σκύλου. » | Ταρζανιές... » | Τα haiku της Βαρβακείου... » | "Η Τρελλή Πάπια"-- Κριτική εστιατορίου. » | Η ΟΤΕΝet εορτάζει το έτος Μότζαρτ! » | Θα σπάσω κούπες για τα λόγια που'πες... » | I'll save my breath for my soup... » | " To Τίπινγκ δεν είναι χωριό στην Κίνα..." * » 

2/13/2006

My name is Jones. Tom Jones...

Πάντα με στεναχωρούσε η παρομοίωση των πρώην εραστών με αποφάγια γιατί δεν μπορώ να φανταστώ το φαγητό να συνδυάζεται με ο,τιδήποτε αρνητικό, έστω κ αν πρόκειται για αποφάγια που μένουν στο πιάτο...

"Σε βρήκα σα μισοφαγωμένη μπουκιά
κρύα, στο πιάτο του νεκρου Καίσαρα..."
λέει ο σαιξπηρικός Αντώνιος στην Κλεοπάτρα.

"Τα υπολείμματα, τα ψίχουλα, οι μπουκιές κ τα λιπαρά αποφάγια της παραφουσκωμένης πίστης της, δίνονται
στον Διομήδη", λέει ο Τρωίλος για τη Χρυσηίδα.

Βέβαια, υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα όπου η τροφή αποθεώνεται κ γίνεται εργαλείο κ μέσο ηδονής ( δεν μιλώ για τη χρήση τροφών ως ερωτικό βοήθημα) αλλά κ αυτό ακόμη το βρίσκω λίγο υποτιμητικό για την τροφή αλλά κ για το σεξ αφου αυτό που κάνει το φαγητό κ το σεξ τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή είναι το ότι σε αυτά συμμετέχουν ταυτόχρονα κ οι πέντε αισθήσεις μας κ έτσι δεν χρειάζεται το ένα τη βοήθεια του άλλου. Αν κ για τα γουστα κ τα χρώματα δεν θα τσακωθούμε που λένε κ οι Γάλλοι, προτιμώ να βλέπω το φαγητό ως το όχημα που οδηγεί κάπου αλλού κ η φροντίδα που έχει δοθεί στην προετοιμασία του αλλά κ η θεατρικότητα με την οποία παρουσιάζεται ν' αποτελεί κ το μέτρο κρίσης του πόσο μακριά θες να σε πάει το όχημα αυτό: μέχρι τον καναπέ για καφέ κ τάβλι ή μέχρι το κρεβάτι για κάτι περισσότερο; Γιαυτό κ όταν είναι να μαγειρέψω για κάποια που με ενδιαφέρει εννοείται πως οι " κρύες" μπουκιές του Αντώνιου ούτε που περνάνε από το μυαλό ως ενδεχόμενο κατάληξης.

Σε αυτές τις περιπτώσεις call me Jones. Τοm Jones, όπως ο περίφημος κ αγαπημένος μου ήρωας από το ομώνυμο βιβλίο του Henry Fielding. Ξεκίνησα να μαγειρεύω χάρις στον Αθήναιο τον συγγραφέα των " Δειπνοσοφιστών". Κατάλαβα ότι η μαγειρική ίσως είναι κάτι παραπάνω από ένας τρόπος να βγάλεις πολλά λεφτά κάνοντας κάτι δημιουργικό όταν ένα βράδυ, "κάποιος, κάπου, κάποτε", μου διηγήθηκε την ιστορία του Sartor Resartus, αποφάσισα, όμως, να ζήσω τη μαγειρική όταν διάβασα το "Tom Jones" του Fielding.

Αλήτης με αιτία ο Tom Jones, συνειδητά δοσμένος στη ζωή, αποφασισμένος να τη ρουφήξει αλλά έτοιμος να τον ρουφήξει κ αυτή με τη σειρά της, αγαπάει μια γυναίκα αλλά κάνει έρωτα με πολλές ( ο Τom Jones δεν είναι ο τύπος "γαμάω κ δέρνω" αλλά ούτε κανένας ντοστογιεφσκικός κλαψομούνης), είναι πάντοτε χαρούμενος κ αισιόδοξος κ δεν υποπίπτει ποτέ στο σφάλμα του να πάρει στα σοβαρά τον εαυτό του. Πέραν όλων αυτών όμως, ο Tom Jones είναι φαγάς κ έχει βρει τον μυθιστορηματικό (χα!) τρόπο να περνάει από το τραπέζι στο κρεβάτι για να να επιστρέψει στο τραπέζι αριστοτεχνικά, σαν να είναι το φυσικότερο πράγμα στον κόσμο!

Ο Tom Jones "ευτύχησε" να ζωνταντέψει στη μεγάλη οθόνη από τον Albert Finney στην απίθανη, ομώνυμη ταίνια του Tony Richardson που γυρίστηκε το 1963. Θυμάμαι ότι ένα βράδυ γύρισα πτώμα από τη δουλειά, άνοιξα την τηλεόραση για να χαζέψω κ έπεσα πάνω στην ταινία που τότε αγνοούσα την ύπαρξή της. Κατάλαβα όμως αμέσως τί έβλεπα όταν άρχισε η σκηνή του δείπνου στο πανδοχείο ( στο βιβλίου είναι τα κεφάλαιο 9-11) . Δεν έχει ξαναγυριστεί από τότε τέτοια ερωτική σκηνή, τόσο παθιασμένη κ τόσο "διεφθαρμένη" που να αφορά στο φαγητό κ εννοείται ότι με στοίχειωσε ολοκληρωτικά. Κατά ένα ενδιαφέροντα, για μένα, τρόπο έτσι ακριβώς δεν την έχω ζήσει ποτέ μέχρι τώρα αλλά αυτά, ποτέ μου δεν τα κυνήγησα μιας κ προκύπτουν από μόνα τους όμως, επειδή είμαι φύσει αισιόδοξος, μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, "τρέφομαι" από τη χαρά των γύρω μου καθώς τη θεωρώ προοίμιο της χαράς που με περιμένει around the corner. Ένας φίλος μου λέει ότι ο έρωτας πρέπει να είναι μια κατάσταση από την οποία να αντλούν χαρά οι εραστές αλλά κ το περιβάλλον τους. Προσυπογράφω. Οπότε, για δείτε την ταινία κ για μενού σας έχω έτοιμους εγώ.

Είναι αδύνατο να φτιάξω ένα "ερωτικό μενού" χωρίς να έχω κάποιο συγκεκριμένο άτομο στο μυαλό μου. Όσες φορές το έχω κάνει, έχει προηγηθεί αρκετή συζήτηση κ κυρίως αρκετή παρατήρηση από μέρους μου των κινήσεων του "στόχου". Τα πιάτα πρέπει να ταιριάζουν με τις κινήσεις κ τον " αέρα" ενός συγκεκριμένου προσώπου αλλιώς ας πάμε να φάμε από τα χέρια κάποιου καλού συναδέλφου. Έκανα κάτι άλλο λοιπόν. Έβαλα τον "Tom Jones" για μια φορά να μπει στην κουζίνα κ να επιχειρήσει να "αυτοσυστηθεί" με τρία πιάτα στο άτομο που θα του κινούσε τον ενδιαφέρον. Στο στήσιμο του μενού ακολούθησα τις συμβουλές των μεγάλων της τέχνης που επισημαίνουν ότι η κατανάλωση κρέατος σ'ενα γεύμα δείχνει οικειότητα ή θρίαμβο. Μακριά από μας κ τα δύο, τουλάχιστον κατά τη διαδικασία γνωριμίας. Επίσης, περιέλαβα τα αγαπημένα μου υλικά καμωμένα με τις αγαπημένες μου τεχνικές.Λιτό, τεχνικώς μαγκιώρικο κ « μελωδικό». Very me. Κάθε πιάτο συνοδεύεται κ από το κρασί που εγώ θεωρώ το σωστό ενώ το μενού κλείνει με ουίσκυ. Αν κ έχω φύγει πλέον από τα Islays κ εχω εγκατασταθεί μονίμως στη Bourbon County,Kentucky, για το συγκεκριμένο μενού θα έπινα ένα ( ένα, λέμε τώρα...) Glenfiddich, το " θηλυκό" από τα single malt. Δυστυχώς, δυστυχέστατα δεν καπνίζω πλέον, έχω εγκαταλείψει αυτήν την αρχοντική συνήθεια κ μου λείπει η υπέροχη γεύση του καπνού όσο τίποτε αλλά αν κάπνιζα, όλο αυτό το δείπνο θα έκλεινε, αδιαπραγμάτευτα, μ'ενα Davidoff Νο. 4. για να κάνει accord με το επιδόρπιο μιας κ αφήνει επίγευση μπαχαρικών κ βανίλιας κ θα κρατούσα την ωραία Κούβα για κάποιο άλλο μενού.

Το μενού αφιερώνεται στον πολύ καλό μου φίλο, τον Σπύρο μαζί με αυτό το τραγουδάκι επετειακού χαρακτήρα που λέει όσα πρέπει να ειπωθούν για το θέμα " έρωτας" μιας κ είναι από τους λίγους που θα καταλάβουν σε ποιον ανήκει η αγάπη για την οποία τραγουδάει ο καλλιτέχνης...
Ευχαριστώ πολύ τον κ.Πάνο-κόλπο molto grosso- Ζέρβα, ξέρει αυτός γιατί.
Στη φωτογραφία βλέπετε τον μάγειρα της μονάδας που υπηρέτησα με ύφος 100 Tom Jones τραβηγμένη από τον " καλλιτέχνη φωτογραφο" της ίδιας μονάδας...


( Οι Συνταγές δίνονται μόνο σε fellow bloggers κ με e-mail, έχω δώσει ήδη δύο σε φίλους που το ζήτησαν)

*Γαρίδες σε πικάντικη σάλτσα από εξωτικά φρούτα.*

Αυτό το πιάτο το « βλέπω» μ’ένα Αθήρι από την αγαπημένο μου νησί, τη Σαντορίνη που θα συμπληρώσει τη γλυκιά γεύση των φρουτων κ θα « τυλίξει» τα μπαχαρικά.

*Μπακαλιάρος ποσαρισμένος στο λάδι με ψητές ντομάτες κ μπρόκολο.*

Εδώ, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για το κρασί. Μια Μαντινεία του Γιάννη Τσέλεπου, με την πλούσια υφή της κ το φρουτώδες της μπουκέ θα ισορροπήσει τη γήινη γεύση των λαχανικών.

*Ζεστά ροδάκινα τυλιγμένα σε σφολιάτα με παγωτό αμύγδαλο.*

«Διατί να το κρύψωμεν άλλως τε;» . Αυτό το επιδόρπιο είναι η κορύφωση κ δίνουμε τα ρέστα μας. Το θέλω με το λιαστό, αγαπημένο μου γλυκό κρητικό « Τοπλού» αλλά μ’ένα touch θρυμματισμένου πάγου για να « κλείσει» το κάψιμο του παγωτού ενώ η έντονη επίγευση κανέλλας που αφήνει το κρασί, κάνει παιχνίδι με το ροδάκινο.

Τι λέτε; Θα πέσει;

E-mail this post



Remember me (?)



All personal information that you provide here will be governed by the Privacy Policy of Blogger.com. More...

Αθήναιε, όντως εορτάζεις - και είθε η εορτή να έχει την κορύφωση που της ταιριάζει.

Για αύριο, το μενού - όπως ταιριάζει σε δυό εργαζόμενα νιάτα, μετά τέκνων: αγαθά πελαγίσια μελανούρια οπτά -μιλημένα σε καλαματιανό λάδι, ρίγανη και λεμόνι, πράσινη σαλάτα, ζεστό ψωμί συν ένα θεϊκό τσίπουρο.

Οι συνταγές σου αναμένονται - φαντάζομαι πως θα υλοποιηθούν στον κατάλληλο χρόνο, δηλαδή σύντομα.

Χαίρε και υγίαινε και μαγείρευε για τον έρωτα - αυτά καλύπτουν ήδη τα 3/4 στην ποίηση της ζωής.

Αγαπητέ μου Πάνο.

Μην με κάνετε να πάρω το αεροπλάνο, να έρθω εκεί για να κάνω baby-sitting στα πιτσιρίκια ώστε εσείς να το εορτάσετε κάπου έξω.

Σας υπόσχομαι ότι μεχρι να γυρίσετε δεν θα τα έχω μάθει να καπνίζουν κ να πίνουν ουίσκυ. :-))

Για σκεφτείτε το κ let me know in time.

Το βασίλειό μου για το παγωτό αυτό... παρακαλώ!

(Ετσι όπως είμαι τώρα και οποιοδήποτε παγωτό καϊμάκι, θεσπέσιο θα μου φαινόταν)

Πολύ σεξ μέτρησα εδώ - αταξίες :)

Σιγα μη πεσει μια εξυπνη γυναικα που εχει πιασει το νοημα της ζωης με δυο-τρεις συνταγες.Δεν εισαι καλα μου φαινεται!
Παντως το ποστ διαβαζεται υπεροχα οταν τρως οπως εγω τωρα ενα σαντουιτς σουβλακι μες τη λιγδα με κρεμμυδια μουσταρδα βρωμερες υποροχες τηγανιτες πατατες και ενα Αθηρ... σορρυ Coca Cola ηθελα να πω!
Δεν πιστευω να σας ξενερωσα;


*μη μου στειλεις παλι κανενα ι-μειλ να με καταριεσε να μεινω ανυπαντρος επειδη απλα ειμαι ειλικρινης, ετσι;

Ποιες συνταγές. Οι συνταγές είναι τρίο, περιτύλιγμα στη φωτογραφία. Έχεις ξαναδεί τέτοια εκφυλόφατσα με τόσο αισθησιακά κ υποσχόμενα χείλη; Ξέρεις τί μπορούν να κάνουν αυτά τα χείλη συνεπικουρουμενα απο τα χέρια ενός μάγειρα;

Μη ζηλεύεις τόσο πολύ. Κάτι θα κάνουμε κ για σένα...καμια αδελφή, καμια ξαδέλφη...

ποια φατσα λες ..αυτου του βλαχου που μοιαζει να ξεφυγε απο καποια συγκεντρωση των ταλιμπαν?
Μη πινεις πολυ Αθηρι, βλεπω δεν το σηκωνεις τελικα!

Χμμμ. Μάλλον δεν είμαι πολύ έξυπνη, γιατί εγώ θα έπεφτα, ίσως...

Η εκφυλόφατσα δε με συναρπάζει, αλλά οι γαρίδες και τα peches, μ' έχουν ήδη εξιτάρει.

Να ελπίζω να λάβω τις συνταγές σας?

Βλέπω ότι το παγωτό κανει θραύση. Είναι όντως πολύ καλό αλλά κ οι γαρίδες, πιστέψτε με είναι πολύ καλές.

Τις συνταγές μέχρι αύριο το πρωί θα τις έχω στείλει σε όλους.

Αρτ, αγόρι μου, κάποτε ζήλευες μόνον το πνεύμα μου...

αναμένοντας τη χαρά around the corner. κι έχω ακούσει πολλά από χθες. άντε, πότε θα βγούμε να τα πούμε ;

Μπορώ να διαμαρτυρηθώ ευπρεπώς για την αδικία σε βάρος μου; Δάσκαλε ένα φιλέτο, άντε ένα rib eye για τον εργένη μαθητή;
Υ.Γ Κάνω ωραίες σαλάτες!

Πολύβιε, δεν χρειάζεται να με παρακαλέσει κανείς πολύ για να βγω έξω. Κανόνισε τις δουλειές κ την οικογένεια κ στείλε μήνυμα.

Ορλάντο
σας παρακαλώ πολύ να μην με ξαναπείτε δάσκαλο. Αν πρέπει να με λέτε κάτι, εκτός από Αθήναιο πείτε με, μάστορα.

Δεν σας έχω ξεχάσει, απλά δεν έχω προσδιορίσει ακόμη τί μέρος του λόγου είστε για να σας προτείνω την ανάλογη συνταγή. Βοηθείστε με λίγο. Πείτε μου, τί σας αρέσει; Ποιες γεύσεις; Ποιες τεχνικές; Τα εύκολα, τα δύσκολα; Τί;

Σαλάτες ε; Βαριέμαι να κόβω αλλά είναι ωραίο πράγμα η σαλάτα.

Μέρος του λόγου;;; Μμμμ... Εχω καλό χασάπη, πολύ καλό θα έλεγα, δεν δυσκολεύομαι στις εκτελέσεις συνταγών εκτός από ένα φιάσκο πούχα πάθει με μια Λάβα Ηφαιστείου του Παρλιάρου, έχω όλα τα σύνεργα και ζυγαριά ακριβείας και μ αρέσει πολύ το....μοσχάρι! Σοβαρολογώ, έτρωγα Τ Βone με το αιματάκι του ακόμη και την εποχή των τρελών αγελάδων. Δεν μ αρέσει τίποτε που να "σκεπάζει" τη γεύση του μόσχου αν και μετά την παρατήρηση σου για τη μαύρη ζάχαρη ...κλονίστηκα. :)

Sorry για το Δάσκαλος αλλά μ άρεσε πολύ!

Call me dense που λέμε κ στο χωριό μου αλλά ισχυρίζεστε ότι υπάρχει κ άλλος εργένης εξόν από μένα που μαγειρεύει κανονικό φαγητό στο σπίτι του, έχει στο ψυγείο του φρούτα κ λαχανικά κ στρώνει τραπέζι για να φάει μόνος του;

Για τη συνταγή του Παρλιάρου υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην φταίτε εσείς. Οι περισσότερες από τις συνταγές που δίνει στα βιβλία του απλά, είναι λάθος.

Όμως είναι ο καλύτερος στις ιδέες, αν ξέρει κάποιος να διορθώνει τις συνταγές τότε μπορεί να φτιάξει ωραία πράγματα από τα βιβλία του.

Εντάξει, αν έχω κέφι το βράδυ, κάτι θα γίνει κ για σας. Προς το παρόν έχω δουλειά, πολύ δουλειά...

Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Οσο για το αν υπάρχει τέτοιο είδος εργένηδων, ναι και μάλλον αρκετοί στην κατηγορία: Σπούδασα έξω, σιχαίνομαι το΄"χάμπουργκερ-πατάτες-αναψυκτικό". Επιπροσθέτως εγώ έχω πατέρα που μας μαγείρευε μέχρι και λαχανοντολαμάδες(!)για το κέφι του, μητέρα ζωγράφο (άντε να της πεις για... φαγητό), μια ελληνίδα κυρία στο σπίτι που γεμίζει το ψυγείο φρέσκα καλοδιαλεγμένα πρώτα υλικά. Τυχερούλης δλδ

Κορίτσια τρέξτε, ο Ορλάντο είναι νοικοκύρης, όχι σαν κάτι άλλα σπίτια εργένηδων που εγώ μπαίνω επειδή κάνω τακτικά αντιτετανικό (λόγω κοψιμάτων κ καψιμάτων) αλλιώς δεν θα έμπαινα...Κ για να μη λέω μόνο για τους άντρες, έχω δει κ σπίτια γυναικών εργενισσών που με έκαναν να φριάξω...

Κάτι θα γίνει με τις συνταγές αν δεν με πάρει ο ύπνος στον καναπέ.

Add a comment

 

Links to this post:

<\$BlogBacklinkControl\$> <\$BlogBacklinkTitle\$> <\$BlogBacklinkDeleteIcon\$>
<\$BlogBacklinkSnippet\$>
posted by <\$BlogBacklinkAuthor\$> \@ <\$BlogBacklinkDateTime\$>

<\$BlogItemBacklinkCreate\$>

About me

  • Αθήναιος
My profile

Links

Powered by Blogger
and Blogger Templates