12/31/2005 

Εαν το "Get a Life" ήταν πιάτο.

Χθες βράδυ έπρεπε να βγω. Ήταν θέμα " επιβίωσης" να βρεθώ έστω κ για λίγο με άλλους ανθρώπους. Το "Low Profile" ήταν "πίττα" κ ο Σταύρος έξω από το μπαρ οπότε, ούτε λόγος να καθίσω εκεί έτσι, χώθηκα στο πρώτο μπαράκι που βρήκα στη Σκουφά. Κόσμος νεανικός, όμορφος, γελαστός.Φατσούλες. Η νέα γενιά είναι πάντα beta version, βήματα μπροστά από την προηγούμενη αλλά για την ώρα εκτός αγοράς γενικώς.

Βρήκα μια γωνίτσα στο μπαρ κ χάζευα προσπαθώντας να μη βυθιστώ στις σκέψεις μου όπως το συνηθίζω τελευταίως. Στην τελική,αυτό μπορούσα να το κάνω κ σπίτι μου. Πίνω μια γουλιά κ σηκώνω τα μάτια στον καθρέφτη απέναντί μου. Βλέπω να με κοιτάζει με ανησηκωμένο το αριστερό φρύδι μια ξανθιά, μέτρια στο ύψος, με ωραία μακριά μαλλιά,ντυμένη στα μαύρα.Κρατάει ένα ποτό αλλά δε τη βλέπω να καπνίζει. Τί κάνει μόνη της σ'ενα μπαρ μια γυναίκα που δεν καπνίζει; Καταφέρνω να κρατήσω το βλέμμα μου στα μάτια της. Αυτός είναι ένας καλός τρόπος να προσεγγίσεις μια γυναίκα με μεγάλο στήθος γιατί όλοι την κοιτάνε εκεί.Της χαμογελάω, μου χαμογελάει κ με πλησιάζει. Ωραία. Νιώθω ασφάλεια. Με τα μαύρα θα παίξουμε κ απόψε...
" Καλησπέρα,μυρίζετε σαν τηγανητή πατάτα" μου λέει κ χαμογελάει περιπαικτικά. Δε λέω, πιο πρωτότυπο από το " Βάζω στοίχημα ότι είσαι Ζυγός".
" Γυρνάω από τη δουλειά, δουλεύω σε κουζίνα κ δεν πήγα σπίτι για ένα μπάνιο. Βάζω στοίχημα ότι είστε Λέων. Με τέτοιο εντυπωσιακό μαλλί..." Σκάει στα γέλια.
" Όχι, είμαι κροκόδειλος, με συγχωρείτε αλλά δεν πιστεύω στα ζώδια. Είστε αληθινός μάγειρας;"
" Τί σημαίνει αυτό;"
" Δηλαδή, ξέρετε να φτιάχνετε μέχρι κ perigourdine?" 'Ηταν η σειρά μου να σκάσω στα γέλια. Εξυπνούλα η ξανθιά κ χιουμορίστρια αλλά το αριστερό φρύδι εκεί, καρφωμένο στη ρίζα των μαλλιών της.
" Είστε συνάδελφος, έτσι;" βέβαια το μανικιούρ δεν έδειχνε συνάδελφο αλλά πώς αλλιώς ήξερε το πιο παλιό σημείο αναγνώρισης μεταξύ των μαγείρων;
" Όχι, PR Consultant είμαι αλλά ασχολούμαι από χόμπυ με τη μαγειρική κ την ιστορία της..."
Μάλιστα. Πήγα να πω κάτι καυστικό αλλά το αριστερό ανασηκωμένο φρύδι με απέτρεψε, δεν θα μου χαριζόταν.
" Εαν σας αρέσει η μαγειρική κ η ιστορία της τότε θα διαβάζετε κ τον Αθήναιο".Αυτόματα σοβαρεύει. Ωχ...
" Τον Αθήναιο τον νεότερο, εννοείτε. Ναι τον διαβάζω. Σίγουρα ξέρει από μαγειρική, ξέρει κ από ιστορία κ μιλάει για το φαγητό λες κ είναι κάποια ερωμένη του με την οποία είναι τρελλά ερωτευμένος. Καλό παιδί".
Καλό παιδί; Καλό ΠΑΙΔΙ;Τί λέει η τύπισσα;
" Τί εννοείτε "παιδί", ο Αθήναιος γράφει μαγειρική για ενήλικες, δεν διαβάζετε όλα αυτά τα υπονοούμενα,τις συναντήσεις, τις γυναίκες..."
" Από γυναίκες έχει μεσάνυχτα πιο μαύρα κ από τα πιόνια που προτιμάει στο σκάκι..." μου λέει κ μου κλείνει το μάτι. Αμαν. Ποια είναι αυτή;
" Πώς σας λένε, εαν επιτρέπετε;"
" Βίβιαν. Σκέτο, δε βγαίνει από πουθενά,για να σας προλάβω".
Πρέπει να πάρω το αίμα μου πίσω.
" Βίβιαν... Ο Έλιοτ στην "Έρημη Χώρα" στο επεισόδιο με τη Σίβυλλα κάνει την αναφορα..."
" Ναι ναι ξέρω." Αποθανείν Θέλω" μόνο που το δικό μου όνομα δεν αναφέρεται σε αυτόν τον Αινεία αλλά στον original του Βιργιλίου, τον περιγράφει vivianus...αυτός που νικάει τις κακουχίες με τη ζωντάνια του κ τη διάθεσή του για ζωή, από εκεί βγαίνει το όνομα κ αρχικά ήταν ανδρικό, υπάρχει οικογενειακή ιστορία για το πώ μου εδόθη, βαριέμαι να σας την πω τώρα. Βλέπετε, Αθήναιε, δεν είστε ο μοναδικός στην πόλη που έχει διαβάσει 2-3 βιβλιαράκια.Απλώς εσείς έχετε εντυπωσιαστεί περισσότερο απο το γεγονός ότι έχετε διαβάσει. Ο Αθήναιος δεν είστε;"
Ρίχνει το φαρμακερό μαζί μ'ένα PR χαμόγελο,τινάζοντας πίσω τα μαλλιά της.Με αφήνει άναυδο κ πριν προλάβω να απαντήσω συνεχίζει.
" Είστε ένα ανοιχτό βιβλίο, με το που μπήκατε μέσα σας κατάλαβα".Παίρνω ανάποδες κ αποφασίζω να χτυπήσω πίσω.
" Για κοίτα... αυτό δεν το περίμενα ποτέ από μια ξανθιά Jessica Rabbit..." Σκάει στα γέλια κ σηκώνει αμέσως το φρύδι.
" Πω πω προσβόλα!Αυτό ήταν το πιο καυστικό σας;" λέει σκασμένη στα γέλια, σαφώς ειρωνικά.
" Γιατί είστε μόνη σας εδώ;" τη ρωτάω πιο ήρεμα.
" Για τον ίδιο λόγο που είστε κ εσείς. Αφήστε τα όμως αυτά. Πείτε μου. Εαν η ζωή είχε γεύση ποια θα ήταν αυτή;"
Ουφ! Τώρα μιλάμε.
" Εαν η ζωή είχε γεύση... Ασαφές. Ας το πούμε αλλιώς. Έχετε ακούσει την έκφραση "Get a life!"Αισθάνομαι ότι με περιγράφει αλλά εγώ αντιλαμβάνομαι τα πράγματα σε γεύσεις. Εαν αυτό ήταν πιάτο τί θα ήταν; Βοηθείστε τον καλό μάγειρα!"
" Θα ήταν κρέας!"
" Κρέας ναι! Κόκκινο βέβαια".
" Αρνί!"
" Η ζωή δεν είναι αρνί, αγαπητή μου κυρία".
" Ούτε μοσχάρι, αγαπητέ μου κύριε".
" Η ζωή δεν είναι ε-ξωτική"συμπληρώνω σκεφτικός.
Χαμογελάει.
"Το εννοείτε αυτό;"
"Δε θέλω να το συζητήσω. Απόψε είμαι εδώ για να μη συζητήσω κ για να μην σκεφτώ ακριβώς αυτό γιατί με πονάει".
Μου χαμογελάει με κάποια συμπόνοια αλλά ευτυχώς δε θέλει να το συζητήσουμε περαιτέρω.
" Χμμμμμ.Η ζωή θέλει κυνήγι! Να! Κυνήγι!"
" Μα το κυνήγι δεν είναι καθημερινό πιάτο".
" Χα! Εσείς δε λέτε ότι η ζωή δεν είναι για χόρταση;"
Εγώ το λέω πράγματι.
" Το κυνήγι ήταν πιάτο βασιλικό, ιδιαίτερο,θέλει φροντίδα στο μαγείρεμα,δεν το μαγειρεύει ο καθένας".
" Συμφωνώ. Το Get a life είναι αγριογούρουνο. Ε;" Χαμογελάει.
Πολύ χαμογελάει αυτή η ξανθιά. Κατά βάθος κάτι ξέρει.Γιατί δεν μου το λέει κ μένα;
" Το κυνήγι είναι το αγαπημένο μου πιάτο" της λέω.
" Το διάβασα αλλά δεν σας πίστεψα. Το αρνάκι σας αρέσει, σας ξέφυγε σε κάποιο άλλο ποστ" Ξανά αυτό το χαμόγελο που έχει αρχίσει να μου τη δίνει.
" Ε ναι. Το αρνάκι. Το κλασικό αρνάκι. Διατί να το κρύψωμεν άλλως τε; Στο φούρνο με πατάτες. Να το μυρίζεις κ να ξέρεις ακριβώς τί θα φας κ να ναι αυτό που σου αρέσει, το ότι ξέρεις ακριβώς τί θα φας.Μια γεύση που σε γεμίζει χαρά κ την εμπιστεύεσαι. Μια γεύση αναμενόμενη, σταθερή που σου θυμίζει τα παιδικά σου χρόνια κ κυριακάτικες βόλτες με ήλιο με κάποιον που αγαπάς κ σε αγαπάει. Το Get a life είναι αρνάκι στο φούρνο με πατάτες όχι κυνήγι".
"Είδατε; Όμως μην το περιγράφετε λες κ είναι η ήττα της τέχνης σας. Είστε ένα καλό παιδί τελικά. Άλλο καλό παιδί κ άλλο καλός μάγειρας. Πρέπει να φύγω, έχω ξυπνήσει πρωί εαν κ δεν κοιμάμαι πολύ τελευταίως--όπως κ εσείς-- έριξα πολλά επαγγελματικά χαμόγελα σήμερα κ είμαι κουρασμένη. Σας εύχομαι μια καλή χρονιά".
"Επίσης!"Της απαντώ. Φοράει ένα μαύρο παλτό κ κάνει να φύγει. Όμως γυρίζει, μου σκάει ένα χαμόγελο, σηκώνει το φρύδι κ μου χαιδεύει το μάγουλο.
" Αθήναιε, τη νέα χρονιά Get a Life. Εντάξει; Δεν θα σου χαλάσει το prestige ένα απλό αρνάκι στο φούρνο."
" Βίβιαν get a life too, κανείς δεν θα πει ότι δεν είστε gourmet εαν παραδεχτείτε ότι αυτό είναι το αγαπημένο σας φαγητό. Ούτε εσείς το λέτε υποψιάζομαι,αλλιώς πώς θα με καταλαβαίνατε. Και μην χαθείτε!"

Ανταλλάσουμε χαμόγελα, ανασηκώνουμε από ένα φρύδι, μου κλείνει το μάτι κ παίρνει ο καθένας το δρόμο του

* Get a Life! Πιάτο για σταθερά ευτυχισμένες πρωτοχρονιές*
Τις εύχομαι από καρδιάς.

Υλικά

1 κιλό αρνί. Κατά προτίμηση μπούτι αλλά δεν θα σας πω εγώ τι θα προτιμήσετε πρωτοχρονιάτικα.
2 λεμόνια.
2 σκελίδες σκόρδο.
2 φλυτζ.ελαιόλαδο.
Αλάτι-πιπέρι.
5 μεγάλες πατάτες.

Κόβετε κατά μήκος τις σκελίδες του σκόρδου κ αλείφετε με αυτές το μπούτι. Αλατοπιπερώνετε κ το σκεπάζετε προσεκτικά με αλουμινόχαρτο κ το αφήνετε στο ψυγείο τουλάχιστον για 1 ώρα, καλύτερα παραπάνω.
Τοποθετείτε το μπούτι στο ταψί μαζί με τις καθαρισμένες πατάτες.Περιχύνετε με το λάδι κ το χυμό του λεμονιού.Σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο κ το βάζουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο. Μετά από 45' αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο κ το ψήνουμε για άλλα 30' μέχρι να ξεροψηθεί.

Σερβίρεται με κόκκινο κρασί κ πράσινη σαλάτα.


8:27 π.μ. | |

12/30/2005 

Οι ωραίοι δεν έχουν χρέη...Οι χρωστούμενες συνταγές...

Απόψε,γράφοντας αυτό, μου έστειλαν ξανά το 100 γιατί είχα δυνατά,λέει, τη μουσική. Και εγώ που νόμιζα ότι στην πολυκατοικία είναι όλοι θεόκουφοι λόγω ηλικίας μιας κ είμαι κατά πολύ ο νεότερος.Ο Διοικητής στο αστυνομικό τμήμα, around the corner, με πάει με 1000 κ ζορίζεται κάθε φορά που πρέπει να το κάνει οπότε με παίρνει πρώτα τηλέφωνο: " Αθήναιε αγόρι μου, τί ζόρι τραβάς κ απόψε; Χαμήλωσε το γαμημένο κ πιες στο ουισκάκι σου ήσυχα μην στείλω το περιπολικό να σε συλλάβει" . " Απόψε κ. Διοικητά δεν έχω τίποτε κ πίνω "Δουμπιά", όπως ο καλλιτέχνης" του απαντώ " είμαι ήρεμος κ χαρουμενος κ απλά γράφω κάτι χρωστούμενες συνταγές αλλά συγγνώμη,θα το χαμηλώσω κ μην στείλετε περιπολικό σας παρακαλώ γιατί θα πιούμε πάλι κανένα μισομπούκαλο( λέμε τώρα, ενάμισι ήπιαμε στην προηγούμενη " σύλληψη") πάνω στο καπό του περιπολικού ακούγοντας Ρέμο στο 9 με τα παιδιά εν υπηρεσία κ έχω υποσχεθεί σε μια ψυχή απόψε να μην πιώ,δεν γίνεται να πίνουμε κ οι δυο μας κάθε βράδυ,απόψε έχω εγώ υπηρεσία να φυλώ την πόρτα του Ύπνου να μην μπουν τα κακά ονείρατα( μιας κ είδα ότι σου άρεσε αυτό...αντί για το όνειρα). Κύριε Διοικητά, Καλή Χρονιά κ αγαπησιάρικη. Πολύ αγαπησιάρικη όμως, έτσι;" Τον φαντάζομαι να κουνάει το κεφάλι με κατανόηση κ κλείνουμε. Πού είχαμε μείνει; Α ναι....

Pacta sunt servanta λένε οι Ρωμαίοι κ μαζί με αυτούς κ όσοι έχουν περάσει από τα έδρανα της οδού Σόλωνος 57 κ παρακολουθούσαν ανελλιπώς το μάθημα του Τρωιάνου αντί να γκομενίζουν στο Amsterdam στη Σίνα(υπάρχει ακόμη αυτό;) ή στη γωνία Σόλωνος κ Σίνα στο πάλαι ποτέ "1900" το δίδυμο αδελφάκι του μαγαζιού της Σαντορίνης. Τί συνταγές θυμήθηκα πάλι μέσα στο χειμώνα... Ας είναι.Τί θα λέμε την Άνοιξη εξάλλου; Τώρα γιατί το έγραψα αυτό εκτός από το να σας κάνω φιγούρα για τα λατινικά μου; Α ναι, το έγραψα για να πω ότι κρατώ τη συμφωνία (Pacta sunt servanta).

Είστε τυχερούληδες γιατί το μαγέρικο βρίσκεται στο τσακίρ κέφι αυτές τις μέρες κ ο μάγειρας δεν θα κάνει απλά ένα copy and paste τις συνταγές που έχει τάξει αλλά θα τις διανθίσει κ με τις γνωστές μαλακίες δειπνοσοφιστείες κ κυρίως τα κόλπα ώστε να κάνετε την παραμονή σας στην κουζίνα διασκέδαση γιατί πάνω από όλα αυτό με ενδιαφέρει: να σας πείσω να μαγειρεύετε κ να το διασκεδάζετε κ από πάνω.

Αρχίζω από την πρόσφατη συνταγή που έφτιαξα μόλις προχθές τη νύχτα. Εαν κ Παννυχίς η συνταγή ( για να το κάνουμε κ λίγο βυζαντινό μιούζικαλ το θέμα...γιατί εγώ αναφέρομαι στη βυζαντινή παννυχίδα) δεν συνιστά κάμωμα που το βλέπει η μέρα κ γελά. Βέβαια, με τις μαρέγκες πάντοτε σοβεί ο κίνδυνος να μη γελάσετε αλλά να κλάψετε με το τελικό αποτέλεσμα γι αυτό κ εντελώς σοβαρά σας συνιστώ να μην μπαίνετε στον κόπο να τις φτιάχνετε μόνοι σας στο σπίτι αλλά να τις αγοράζετε έτοιμες. Προχθές τις έφτιαξα γιατί με ενέπνευσε η Τουραντό κ γιατί μου είχαν περισσέψει ασπράδια κ γιατί μέχρι τώρα όπου ευωδιαστή pastry chef από πίσω κ ο Αθήναιος κ έτσι το έχω μάθει το κόλπο αλλιώς ούτε εγώ θα μπορούσα να τις φτιάξω στο σπίτι κ δεν ήταν κ τέλειες αυτές που έφτιαξα, μην νομίζετε. Οπότε η συνταγή είναι αρκετά δύσκολη εκτός εαν τις μαρέγκες τις αγοράσετε.Σας προειδοποιώ.Η δυσκολία έγκειται βέβαια στο ψήσιμο.


* Άσπρες --" πιο λευκές κ από την αυγή"--μαρέγκες με φρέσκια κρέμα κ σιρόπι από ρόδι*

Για τις μαρέγκες:
Τα ασπράδια από 4 μεγάλα αυγά ( όχι πολύ φρέσκα,3-4 ημερών)
1/2 κουτ.γλ. ξυνό, ή ταρταρικό οξύ ή κρεμόριο ή cream of tartar-- διαλέξτε κάποια από τις ονομασίες καθώς το αναζητάτε στα ράφια του super market.
1 φλυτζ. πολύ λεπτή ζάχαρη--ναι υπάρχουν κατηγορίες στα ράφια του super market.
1/2 κουτ.γλ. (κοφτό) απόσταγμα ή αλλέως πως αιθέριο έλαιο βανίλιας.

1 φλυτζ. κρέμα γάλακτος (36% --τα είπαμε αυτά στο προηγούμενο ποστ) πολύ κρύα γιατί αλλιώς, θα χτυπάτε μέχρι το Πάσχα για να πήξει.
1 1/2 φλυτζ. σιρόπι ροδιου. Basta εδώ. Μπορείτε να αγοράσετε σιρόπι ροδιού σε ένα από τα πολλά μεσανατολίτικα super market του κέντρου της Αθήνας. ( Να πάτε στο "Κλεοπάτρα" δίπλα από το Δημαρχείο της Αθήνας κ να τους πείτε ότι σας στέλνει ο μάγειρας από την Ιερουσαλήμ για να σας περιποιηθούν γιατί οι ιδιοκτήτες είναι Αιγύπτιοι κ όχι Λιβανέζοι κ ως εκ τούτου είναι ολίγον τι λαμόγια...) Εγώ κυρίες κ κύριοι αρκεί να σας πω ότι στη ζωή μου δεν έχω ερωτευτεί ακόμη τόσο ώστε να μπω στον πόλεμο( γιατί περί πολέμου πρόκειται) να φτιάξω χυμό ροδιού σιρόπι.Όμως διαθέτουμε συνταγή για τις βαθύτατα ερωτευμένες ψυχές κ στείλτε μας κ μας εαν φτιάξετε).
Σπόροι από 1 ρόδι για γαρνίρισμα.

Εκτέλεση( πάρτε ανάσα)

1. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C. Στρώνουμε ένα ταψί με το χαρτί για ψήσιμο ( ελληνιστί baking paper). Σ'ενα απόλυτα καθαρό μπωλ χτυπάμε τα ασπράδια του αυγού μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέτουμε το cream of tartat κ συνεχίζουμε το χτύπημα μέχρι να δούμε τη μαρέγγα να κάνει "μύτες". Προσθέτουμε τη ζάχαρη, κουταλιά-κουταλιά χτυπώντας συνεχώς.Όσο προσθέτετε τη ζάχαρη η μαρέγκα πρέπει να γίνεται πολύ πυκνή κ στιλπνή. Αναμίξτε κ τη βανίλια. Εάν είστε από τους περφεξιονίστες τότε βάλτε τη μαρέγκα σ'ενα κορνέ κ μοιράστε την στο ταψί. Εγώ δεν είμαι κ η αναρχική μου η καρδιά τις θέλει τις μαρέγκες σαν τα βραχάκια του Ταινάρου απ΄όπου έκανα βουτιές όταν ήμουν παιδί, οπότε, μοιράζω τη μαρέγκα μ'ενα κουτάλι.

2. Ψήνουμε τις μαρέγκες για 1 - 1.5 ώρες στους 180, μέχρις ότου γίνουν τραγανές απ'εξω κ μαστιχωτές στο κέντρο κ αυτός είναι ο εφιάλτης όταν φτιάχνουμε μαρέγγες στο σπίτι. Μην τις ψήσετε στον αέρα γιατί θα σκουρύνουν.Τις στεγνώνουμε κ εαν τις κρατήσουμε σε αεροστεγές κουτί κρατάνε για κανένα δεκαήμερο.

3. Το γλυκό μας.Χτυπάμε την κρύα κρέμα γάλακτος, ει δυνατόν κ με παγωμένους τους βραχίονες του μίξερ. Μην μπείτε στον πειρασμό, please, να βάλετε ζάχαρη στην κρέμα. Θα είναι too much κ θα με στεναχωρήσετε. Υπάρχει αρκετή ζάχαρη στα υπόλοιπα υλικά.

4. Σε ένα πιάτο σερβίρουμε 2 κομμάτια μαρέγκες μαζί με μια γενναία δόση κρέμα γάλακτος κ γαρνίρουμε με σιρόπι ροδιού κ τους σπόρους του κ μετά αφήνουμε τους θαυμαστές μας να πέσουν ξεροί κυρίες κ κύριοι στα πόδια μας γιατί ναι, το αξίζουμε. :-)

* Ψαρονέφρι σε κρούστα από βότανα με ψητές πατάτες κ vinaigrette από Bacon κ
Σέρρυ*

Αγαπημένη συνταγή αυτή, προσέξτε μην της βγάλετε τα μάτια γιατί δεν είναι δύσκολη....

Υλικά για 4 άτομα.

Για τη Vinaigrette.
120γρ. bacon
1/2 φλυτζ. ελαιόλαδο.
1/4 φλυτζ. ξύδι Πάρου ( βασικώς θέλει ξύδι από σέρρυ αλλά τρέχα γύρευε--βάλτε ξύδι Πάρου)
1 μικρό φρέσκο κρεμμύδι ψιλοκομμένο.
αλάτι-φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

1 ψαρονέφρι του 1 κιλού περίπου κιλού.
6 κουτ.σουπ. ελαιόλαδο.
αλάτι -φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
1/4 φλυτζ. ψιλοκομμένο θυμάρι.
1/4 φλυτζ.ψιλοκομμένο δενδρολίβανο.
1/2 φλυτζ. μαιντανό.
2 κουτ. σουπ. ηλιέλαιο.
1 κιλό μικρές στρογγυλές πατάτες.

Άρχονται οι εχθροπραξίες!

1. Καβουρντίζουμε το bacon σε ένα μικρό αντικολλητικό τηγάνι κ στη συνέχεια το ανακατεύουμε σ'ενα μπωλ μαζί με το λάδι, το κρεμμύδι κ το ξύδι.

2. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200C. Τρίβουμε το ψαρονέφρι με 3 κουτ. σουπ. λαδιού κ το αλατοπιπερώνουμε.Καλύπτουμε το κρέας με μείγμα από τα βότανα κ το σωτάρουμε στο ηλιέλαιο για 10 '. Γιατί ηλιέλαιο; Γιατί θα βαρύνει πολύ με το ελαιόλαδο κ θα " ταγγίσουν" στη μύτη τα βότανα.

Στο μεταξύ τοποθετουμε τις πατάτες σ'ενα ταψί κ τις περιχύνουμε με το ελαιόλαδο που έχει απομείνει καθώς κ με λίγο μαιντανό.Δίπλα τους, τοποθετούμε το ψαρονέφρι που έχουμε σωτάρει κ ψήνουμε για μισή ώρα στο φούρνο. ( Αυτήν την τεχνική με το κρέας σημειώστε την,θα μιλήσω αναλυτικά γιαυτήν κάποτε, είναι από τις τεχνικές που κάνουν τα εστιατόρια να διαφέρουν μετάξύ τους. Κάτι τέτοια κοστίζουν πολύ σ'ενα εστιατόριο να ξέρετε γιαυτό κ γίνονται μόνον από τα top).

Το βγάζουμε από το φούρνο κ το κόβουμε σε κομμάτια. Σερβίρουμε με τις πατάτες αφού το περιχύσουμε με τη vinaigrette.

Tip.

Τα βότανα αυτά είναι του δικού μου γούστου για το χοιρινό. Μπορείτε να προσθέστε κύμινο,σπόρους σιναπιού, μέχρι κ πιπέρι cayenne αλλά γενικά ας έχουμε μια ψυχραιμία κ μια αυτοσυγκράτηση με τα βότανα.


2:30 π.μ. | |

12/28/2005 

Δηλώσεις κ παραγγελίες στην κουζίνα.

Από τη Δύση του Ηλίου, θέτω σε εφαρμόγη τη χριστουγεννιάτικη ευχή- συμβουλή που μου έδωσε ο κ.Γεώργιος Χοιροβοσκός (η συμβουλή εδόθη ιδιωτικώς, αρχικώς την προσπέρασα με ανασηκωμένο αριστερό φρύδι κ ειρωνικό χαμόγελο " Ντάξει... ο Θεός μαζί σας Γιώργο μας...", μονολόγησα αναιδώς αλλά σήμερα το πρωί κατάλαβα τί ακριβώς εννοούσε) κ ανακηρύσσω το επόμενο έτος, "Έτος Αθήναιου του Δειπνοσοφιστού", με εορτασμούς, ξεφαντώματα, επίσημα γεύματα κ multimedia δρώμενα τα οποία θα κάνουν την Πάτρα-Πολιτιστική Πρωτεύουσα to turn pink of jealousy.Κοινώς τραγουδάω για την πάρτη μου.
Ας δανειστώ λοιπόν τον αστρολάβο σας, Γιώργο εαν κ είναι λίγο πολύπλοκος, να δούμε τί θα γίνει. Να τσακιστώ στα βράχια του Ταινάρου αποκλείεται, μ'εχουν σιχαθεί κ όταν με βλέπουν να πλησιάζω με φόρα αλλάζουν θέση... :-)


Εκ του γραφείου τύπου κλπ κλπ

Χρωστάω τρεις ( 3) συνταγές. Δύο για τον αγαπητό Shraosha ( τις μελιτζάνες κ το αρνάκι σε κρούστα από βότανα) καθώς κ τις μαρέγγες με ρόδι στη χθεσινοβραδυνή κυρία "ότι πολύ με ηράσθη".Εαν χρωστώ κ άλλα let me know να μην μας βρει το Νέο Έτος με χρέη. :-)

11:16 π.μ. | |

12/27/2005 

" Με τον τρόπο που καίει ο πάγος..." Βραδιά ποίησης στου Αθήναιου...

Κοιτάξτε τί μου έκανε δώρο για τα Χριστούγεννα η Γουρούνα!!! Μάλιστα το συνόδευσε με την εξής αφιέρωση: " Στο καλό μου Αθηναιουλίνι που κάνει μια αξιόλογη μικρή προσπάθεια στη μαγειρική, χαρίζω αυτό το εργαλείο δουλειάς με αίσθημα συναδελφικής αλληλεγγύης και με την ελπίδα ότι θα φάω παγωτό από τα χεράκια σου, καλό μου!"

Δεσποσύνη Γουρούνα, άσπιλη κόρη. Η μαγειρική μου είναι για ενήλικες κ όχι για αθώα κοριτσάκια τα οποία δεν μπορώ να τα δω ως μούσες ούτε καν ως μουσίτσες δηλαδή. Όμως μου πατήσατε το κουμπί. Πώς γνωρίζατε ότι το παγωτό βρίσκεται σκαρφαλωμένο στο Top 5 της καρδιάς μου κ συγκεκριμένα είναι στο number three?

Λοιπόν το κείμενο έχει ξεκινήσει από τα χθες με πολύ κακή διάθεση κ δεν έβγαινε με τίποτε κ την κακή διάθεση κ τη... δυστοκία την επέτεινε το γεγονός ότι τη συνταγή την έγραφα από μνήμης επειδή είχα καιρό να τη φτιάξω,I was faking it δηλαδή, οπότε είπα να το ρίξω στο μπιχεβιορισμό ( Hi Mark!) κ να αλλάξω τη διάθεση/συμπεριφορά με μια άλλη συμπεριφορά.

Σηκώθηκα κ έφτιαξα τη συνταγή που θα σας δώσω κ η συνταγή έφερε άλλη συνταγή κ φτιάχτηκα κ ανέβασα κ την Τουραντό τη στριμμένη στο στέρεο κ αυτή ανέβηκε από εκεί στην πυραμίδα κ την άκουγα μαζί με το μισό προάστειο να σκούζει " Σιγά μην πέσω το κάστρο το άπαρτο εγώ, βρες πρώτα ποια είμαι, βρες πώς με λένε κ μετά βλέπουμε". Τα λέει αυτά σκούζοντας η Τουραντό ενώ εμείς προσπαθούμε να κάνουμε την κανέλλα infused στην κρέμα γάλακτος κ παριστάνουμε ότι συμπάσχουμε. Τραγουδάει ο Ζαφείρης Μελάς το " εαν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες θα πέφταν σαν ξερόκλαδα οι βέρες" κ κάνουμε ότι δεν το ξέρουμε, λες κ φοβόμαστε μην το μάθει αυτή η ξανθιά η κουλτουριάρα που κάνει εκπομπές στην ΕΤ3 κ μας βαλει κακό βαθμό. Λέω γιαυτήν που όλο παίρνει συνεντευξεις από τον καθηγητή τον κ. Ζουράρι κ κατά τη διάρκεια της εκπομπής τηλεφωνεί κ ο κ.πρόεδρος των οπαδών του ΠΑΟΚ κ κάνει παρεμβάσεις για τον Θουκυδίδη, τον Πουλαντζά κ τον Καστοριάδη αποκαλώντας τον κ.καθηγητή " δάσκαλο". Πώς τη λένε την κυρία αυτή; Έχει γράψει κ ποιητικές συλλογές που έχει προλογίσει πάλι ο κ. καθηγητής...

Τί έλεγα; Α ναι.

Στον καταψύκτη του μάγειρα λοιπόν βρίσκει κανείς μονίμως δύο πράγματα: παγάκια για τα ποτά κ παγωτό. Δεν είναι ότι με συγκινεί " ο τρόπος που καίει ο πάγος" για να παραφράσω κατά τι τον Beaudelaire ( άντε μήπως με καλέσει κ μένα αυτη η ξανθιά κυρία ,για να πηγαίνει συνεχώς ο Ζουράρις ο καλοφαγάς κάτι θα ξέρει), όσο αυτό το αστραπιαίο πέρασμα από την κάψα του πάγου στη γλύκα της κρέμας που τελικώς λιώνει για να εξαφανιστεί μέσα σε λίγα λεπτά.

Κάψα-γλύκα-νοσταλγία.Αυτό είναι το παγωτό.

Και ίσως είναι ο γρήγορος ρυθμός της εναλλαγής αυτής που δίνει στο παγωτό την αίσθηση του παιδιάστικου κ το κάνει τόσο δημοφιλές.Να κ ένα assignment για τους καλλιτέχνες της blogόσφαιρας. Εαν το παγωτό ήταν ρυθμός ποιος θα ήταν αυτός;

Ο αριθμός των συνταγών που έχω για παγωτό συναγωνίζεται μόνον τον αριθμό των συνταγών που έχω για το number one του top five της καρδιάς μου, το αρνίσιο κρέας. Από κλασικό παγωτό κρέμα, μέχρι παγωτό σκόρδο ( σατανική δημιουργία του βρώμικού μου μυαλού) έως παγωτό από μυαλά χοιρινού--ναι μιλάω απολύτως σοβαρά κ υπάρχει κ ολόκληρη ιστορία για το λόγο που το έφτιαξα. Όμως στο τέλος θα σας δώσω τη συνταγή για το παγωτό που με κέρασε η μαστόρισσα που μου έφτιαξε κ τις λουλουδένιες τηγανίτες ...τί γυναίκα κ αυτή, πολύ τη θυμάμαι τελευταίως, να ναι καλά εκεί που είναι.Παγωτό από καβουρντισμένη κανέλλα...

Όπως γίνεται με όλες τις δημοφιλείς μαγειρικές δημιουργίες, έτσι κ με το παγωτό, είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιορίσει κανείς που σταματάει η ιστορία σχετικά με την προέλευσή του κ πού αρχίζει ο μύθος. Πολλές οι εκδοχές, καμία απόλυτα εξακριβωμένη μέχρι το προιόν να αρχίσει να παράγεται βιομηχανικά πρώτα στη Μεγάλη Βρετανία κ στη συνέχεια στην Αμερική.

Ας δούμε τι αναφέρει το Larousse Gastronomique σχετικά.

Λέγεται λοιπόν πως οι Ρωμαίοι ήταν αυτοί που επινόησαν τα σορμπέ αναμειγνύοντας πάγο που έφερναν από τις Άλπεις με σιρόπι κ χυμούς φρούτων. Το μυστικό της κατασκευής του παγωτού όμως σύμφωνα με το θρύλο ήρθε στην Ευρώπη με τον Μάρκο Πόλο ο οποίος είδε ότι οι Κινέζοι είχαν εφεύρει μια συσκευή που με τη βοήθεια πάγου κ αλατιού πάγωνε κρέμες κ χυμούς φρούτων.

Στη Γαλλία έφτασαν μαζί με την Κατερίνα των Μεδίκων αλλά το κοινό άρχισε να τα απολαμβάνει όταν ο περίφημος κύριο Francesco Procopio γνωστότερος αργότερα ως Procope κ ιδιοκτήτης του αρχαιότερου εστιατορίου στο Παρίσι το οποίο λειτουργει ακόμη, το Le Procope άρχισε να σερβίρει τα παγωμένα του sherbets.

Η προσθήκη γάλακτος, αυγών κ κρέμας γάλακτος στα παγωτά αποδίδεται στο Γάλλο μάγειρα του Ερρίκου του Α' της Αγγλίας--αγνώστων λοιπών στοιχείων-- ο οποίος σύμφωνα με το θρύλο πληρωνόταν απο τον βασιλιά ένα αστρονομικό ποσό για να κρατήσει τη συνταγή μυστική! Από τα τέλη του 18ου αι. κ μετά η πρόοδος στην παραγωγή του παγωτού γίνεται αλματώδης. Τα αστέρια Pratti κ Tortoni λανσάρουν την τούρτα παγωτού κ αργότερα στα μενού εισάγονται παγωτά με γεύσεις από εξωτικά φρούτα κ κρασιά. Όταν το παγωτό διασχίσει τον Ατλαντικό στα 1812 θα πάρει άλλους δρόμους μια κ έγινε το πιο αγαπητό επιδόρπιο των Αμερικανών οι οποίοι αποδείχτηκαν ιδιαίτερα δημιουργικοί στις δημιουργίες τους.

Αυτά μας λέει το Larousse.

Ενώ τα παγωτά γίνονται από λίγα κ απλά υλικά,συχνά μας φαίνεται πολύ δύσκολο να τα φτιάξουμε στο σπίτι. Η αλήθεια είναι ότι εαν δεν γνωρίζει κάποιος τις βασικές αρχές που διέπουν την παρασκευή τους απογοητεύεται όταν βγάλει από τον καταψύκτη του έναν έγχρωμο σκληρό κ γλυκό κομμάτι πάγου. Δε χρειάζεται να έχετε παγωτομηχανή για να φτιάξετε ένα καλό παγωτό κ το καλό παγωτό να μην το συγκρίνετε με αυτά του εμπορίου. Συχνά ονομάζουμε "καλή" τη γεύση που έχουμε συνηθίσει. Μην ξεχνάτε ότι οι παγωτομηχανές των επαγγελματιών είναι πανάκριβες κ πολύπλοκες κ ότι τα βιομηχανικά παγωτά παρασκευάζονται από χημικούς. Έχοντας αυτά στο μυαλο μας ας δούμε τις βασικές αρχές που αφορούν στο παγωτό.

Καταρχάς υπό την αγορανομική σκοπιά η λέξη παγωτό απο μόνη της δε λέει τίποτε. Έχουμε τις γρανίτες, τα σορμπέ,τα sherbet ( όχι δεν είναι το ίδιο με τα σορμπέ) κ τα παγωτά που περιέχουν γαλακτοκομικά προιόντα. Η γρανίτα διαφέρει από το σορμπέ στην υφή του πάγου. Κατά την παρασκευή της δε τη χτυπάμε καθόλου έτσι ώστε να έχουμε μεγάλους κρυστάλλους, ενώ αντίθετα το σορμπέ το χτυπάμε αρκετές φορές ενόσω παγώνει.Τα sherbets είναι σορμπέ με την προσθήκη κάποιου γαλακτοκομικού προιόντος, συνήθως μόνον γάλακτος κ όχι αυγών.

Παγωτό μπορούμε να φτιάξουμε κ χωρίς παγωτομηχανή αλλά εαν είναι κάτι που απολαμβάνετε θα σας συνιστουσα να αγοράσετε μία ηλεκτρική παγωτομηχανή. Εαν εξασκηθείτε λίγο, η κατασκευή του παγωτού είναι μια διαδικασία που θα σας δώσει πολύ μεγάλη ευχαρίστηση γιατί είναι πολύ δημιουργική απασχόληση με απεριοριστες δυνατότητες. Δε χρειάζεται να αναφερθώ στη διατροφική αξία του θέματος εαν έχετε παιδιά.Πάντως ό,τι θα γράψω εδώ ισχύει είτε έχετε παγωτομηχανή είτε ένα απλό μεταλλικό δοχείο.

Όταν φτιάξετε παγωμένους χυμούς φρούτων ή λαχανικών ( πώς θα σας φαινόταν ένα intermezzo από σορμπέ ντομάτας, χμ; ) το μυστικό βρίσκεται στην ποσότητα της ζάχαρης. Προς εντυπωσιασμό σας θα μπορούσα να σας γράψω τρεις σελίδες θεωρίες για το θέμα. Ο απλός όμως κανόνας είναι αυτός. Στο βάρος της τελικής ποσότητα του προιόντος, η ζάχαρη που θα έχουμε χρησιμοποιήσει ισούται με το 20% του βάρους του.

Στα υπόλοιπα τα πράγματα είναι λίγο πιο πολύπλοκα, λίγο όμως δεν θέλω γριμάτσες κ δυσφορία!! Θα το ξαναγράψω μέχρι να το εμπεδώσουμε: " Η καλή μαγειρική κ το καλό κρεβάτι θέλουν τράτο,δηλαδή χρόνο,υπομονή κ όχι βιασύνες". Δεν ισχυριζόμαστε ότι ξέρουμε από κρεβάτια αλλά από μαγειρική κάτι έχουμε ακούσει. Εαν βιάζεστε ελάτε εδώ να σας βάλω λίγη Τουραντό, λίγο Gounod ( η ξανθιά κυρία στην ΕΤ3 διαβάζει ακόμη;) να σας περάσουν όλα κ να χαλαρώσετε.

Η συνταγή θα σας φανεί περίπλοκη, όμως δεν είναι εαν ακολουθήσετε πιστά τις οδηγίες μου γιατί έχω στρογγυλέψει λίγο τη συνταγή της κυρίας pastry chef. Ο λόγος είναι απλός. Οι pastry chef ξέρετε, είναι συνήθως ωραίες κυρίες, ευάερες κ ευήλιες που συχνά κοιμούνται κ με τον αρχιμάγειρα κ σε αυτές ο αρχιμάγειρας δε φέρνει ποτέ τις κατσαρόλες κ τα τηγάνια στο κεφάλι για να βάλουν μυαλό όπως κάνει στους υπόλοιπους, οπότε αισθάνονται χαλαρές στις συνταγές να έχουν κάτι απίστευτες απαιτήσεις. Δεν είναι ότι ξέρουν καλύτερη μαγειρική, είναι ότι δεν έχουν φαει ποτέ καμια σφαλιάρα από τον αρχιμάγειρα, τουλάχιστον μπροστά μας για να ξέρουμε, εμείς σφαλιάρες δε δίνουμε ούτε όταν βρισκόμαστε στο τσακίρ κέφι οπότε...Καλά τα λέω κύριε Αντωνόπουλε; Εαν κ δεν τα είπαμε αυτά προχθές είμαι σίγουρος ότι συμφωνούμε.Βγείτε κ πείτε για τους pastry chef που συναγωνίζονται τους σερβιτόρους στη γαιδουριά.Είναι όμως ωραίες κ ωραίοι, με όμορφα αισθησιακά χέρια κ μυρίζουν πολύ ωραία--ροδόνερα, ανθόνερα,σοκολάτα κ τέτοια-- κ έτσι δηλώνουμε fan αυτών των λουλουδιών κ των χεριών τους. :-)

* Παγωτό με γεύση καβουρντισμένης κανέλλας*

Πλούσιο σε γεύση κ σε " σώμα" με μια "αναιδή" επίγευση από κανέλλα, το παγωτό αυτό ξετυλίγεται χωρίς υπερβολή σε κύματα γεύσης διαφορετικής έντασης κ βάθους επειδή χρησιμοποιούμε την κανέλλα σε δύο μορφές ( σκόνη κ ξύλο) κ επειδή καβουρντίζοντας την σκόνη της κανέλλας απελευθερώνουμε τα αιθέρια έλαια του μπαχαρικού τα οποία διαπερνούν τα μόρια της κρέμας. Σε όσους δεν αρέσει η κανέλλα μπορούν να χρησιμοποιήσουν βανίλια μονο που το εφέ με τα διαφορετικά σε ένταση κ βάθος κύματα βανίλιας είναι πιο φασαριόζικα κ αρκετά ακριβότερα ως τελικό αποτέλεσμα.
Υλικά
2 κουτ. γλ. τριμμένη κανέλα.
2 φλυτζ. κρέμα γάλακτος με 10% λιπαρά ( υπάρχει στα σούπερ μάρκετ με αυτή ακριβώς την ένδειξη)
1 φλυτζ. κρέμα γάλακτος με 36% ο.π.
1 μεγάλο ξύλο από κανέλλα σπασμένο στα 4.
6 κρόκους από μεγάλα αυγά.
3/4 φλυτζ. ζάχαρη

1. Σ'ενα μικρό, στεγνό, αντικολλητικό τηγάνι, καβουρντίζουμε την σκόνη της κανέλλας σε χαμηλή φωτιά για 2 -3 λεπτά ανακατεύοντας μ'ενα ξύλινο στεγμό κουτάλι. Απομακρύνουμε από τη φωτιά κ το βάζουμε στην άκρη.

2. Σε μια βαριά μεσαία κατσαρόλα ( ναι μεσαία έχει σημασία το μέγεθος για να συννενοούμαστε τους χρόνους παρασκευής) ανακατεύουμε τη μισή κ μισή κρέμα ( όπως λέγεται η ελαφριά κρέμα γάλακτος ή στην αργκώ "έτσι κ έτσι") με τα κομμάτια του ξύλου της κανέλλας( σπάζουν δύσκολα) σε μέτρια φωτιά.Εδώ στάση. Η περιεκτικότητα σε λίπος έχει σημασία. Μην πείτε ότι ο Αθήναιος φαίνεται λίγο κουνημένος τελευταίως κ δεν ξέρει τι λέει. Εαν δεν πάρετε την ελαφριά κρέμα γάλακτος, θα σας πετσιάζει με τη θερμότητα κ η κρέμα δεν θα γίνει ομοιογενής αλλά πιο υδαρής απ'ό,τι χρειάζεται. Ανακατεύουμε ελαφριά κάθε τόσο μέχρι να δούμε στην επιφάνεια της κρέμας φουσκαλίτσες που σπάζουν.Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά κ την αφήνουμε παράμερα για να γίνει η παντρειά της κανέλλας με την κρέμα.
Στο μεταξύ ανακατεύουμε τους κρόκους των αυγών προσθέτοντας σιγά-σιγά τη ζάχαρη.Χτυπάμε μέχρι να αρχίσει να ασπρίζει. Προσθέτουμε σιγά-σιγά τη ζεστή κρέμα γάλακτος, ναι με την κανέλλα κ ανακατεύουμε συνεχώς.

3. Ξεπλένουμε την κατσαρόλα χωρίς να τη σκουπίσουμε. Έτσι δεν θα μας κολλήσει η κρέμα ( ένα μυστικό που κανείς pastry chef δεν θα σας πει γιατί είναι παλιοχαρακτήρες). Επιστρέφουμε την κρέμα στην ξεπλυμένη κ ελαφρώς υγρή κατσαρόλα κ σε χαμηλή φωτιά ανακατεύουμε συνεχώς με ξύλινο κουτάλι για 7 περίπου λεπτά ίσως κ 10. Όταν μπορείτε να καθαρίσετε την πλάτη του κουταλιού περνώντας την ελαφριά με το δάχτυλό σας, είστε έτοιμοι.Σουρώνετε το μείγμα σε μπωλ. Ναι πρέπει να το σουρώσετε ανακατεύετε κ το αφήνετε για λίγα λεπτά.

4. Ανακατεύετε 1 κουτ. σουπ. από την βαριά κρέμα γάλατος με τη σκόνη κανέλλας μέχρι να φτιάξετε μια πάστα. Προσθέτεte άλλες δύο κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος μέχρι να έχετε την υφή που έχουν οι κρέμες επικάλυψης. Προσθέτε σιγά-σιγά αυτην την κρέμα στην κρέμα των αυγών κ ανακατεύετε καλά κ απαλά.Προσθέτε κ την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος. Ανακατεύετε ξανά. Καλύπτετε την επιφάνεια της κρέμας με διαφανή μεμβράνη για να μην πετσιάσει ( άλλο μυστικό αυτό--το εφαρμόζετε ακόμη κ όταν φτιάχνετε σάλτσα αυγολέμονο για τους ντολμάδες), ανοίγετε με μια καρφίτσα τρύπες για να φεύγουν οι ατμοί κ βάζετε το μπωλ στο ψυγείο για 4 τουλάχιστον ώρες. Εγώ το αφήνω όλη τη νύχτα κ αυτό είναι το μυστικό για τις κρέμες γενικώς να ξέρετε.

Μεταφέρετε στην παγωτομηχανή κ καταψύχετε.Κρατάει τη νοστιμιά του κ το άρωμά του μέχρι κ για μια εβδομάδα.

Τώρα να πω τί έκανε με τα ασπράδια που μου έμειναν; Χμμμμ. Τίποτε σπουδαίο, εφτιαξα μαρέγγες αρωματισμένες με χυμό ροδιού αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο ποστ...





11:00 μ.μ. | |

 

Κριτική μαγειρικού βιβλίου--" Γεύσεις από τον κόσμο της Esther"

"Εάν δεν ασχολείστε συστηματικά με τη μαγειρική ή εάν είστε ο μάγειρας του Σαββατοκύριακου ή κάποιος εργένης που αρέσκεται να μαζεύει τους φίλους του στο σπίτι, τότε θα βρείτε πολλές εύκολες ιδέες για πιάτα στο βιβλίο της κυρίας Ανδρεάδη. Οι συνταγές είναι σωστές και θα σας βγάλουν ασπροπρόσωπους. Για τους πιο μυημένους, το βιβλίο της κυρίας Esther Sarphatie-Ανδρεάδη θα είναι το ζευγάρι με τα παπούτσια που το αγόρασαν γνωρίζοντας ότι θα το φορούν σπανίως έως ποτέ, αλλά που δεν μπόρεσαν να του αντισταθούν! "

Το πλήρες άρθρο.

10:05 π.μ. | |

12/24/2005 

Κουράγιο! Τέσσερις μήνες έμειναν!

Τέσσερις μήνες έμειναν για την Άνοιξη η οποία είναι ante portas. Σας λέω αλήθεια, τη μύρισα απόψε που περπάταγα στην πόλη.Υπομονή! Σε τέσσερις μήνες θα πετάξουμε τα ρούχα μας, θα βγάλουμε τα παπούτσια μας κ θα περιφερόμαστε μακαρίως ξυπόλητοι με την κάψα του καλοκαιριού να ανεβαίνει από τις πατούσες μας κ να φτάνει μέχρι την κορυφή του κεφαλιού μας.

Σε τέσσερις μήνες θα κυκλοφορούμε νομίμως λιάδα από τη μυρωδιά των λουλουδιών αλλά η θύμιση του χειμώνα θα είναι ακόμη νωπή κ θα γελάμε ενθυμούμενοι τη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση του απέναντι, θα νοσταλγούμε ίσως αυτά τα Χριστούγεννα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους--εγώ για την χθεσινοβραδινή/πρωινιάτικη βόλτα--θα τεντωνόμαστε νωχελικά στον ήλιο κ θα αφηνόμαστε στην αγκαλιά της θάλασσας.

Eat my dust, καλλικάντζαροι γιατί το εργαστήριο της κουζίνας μου δεν το πλησιάζετε ούτε στα τρελλότερα απο τα ονειράτα σας! Τραβάτε στις σκοτεινές, απαισιόδοξες κουζίνες. Τούτη δω είναι φωτεινή κ υπό την προστασία του Θεού του Καλοκαιριού!" Το καλοκαίρι εδώ, δεν τρέμει τον καιρό..."

Εύχομαι να περάσετε καλά με αυτούς που σας αγαπούν κ αγαπάτε κ να μας βρει μαζί κ η Άνοιξη.

Με αγάπη.

Αθήναιος, ο μονίμως νοσταλγών την κάψα της Ανατολικής Μεσογείου...

9:18 π.μ. | |

12/23/2005 

The Fianchetto-variada mousse au chocolat...

Διορθώστε με εαν κάνω λάθος αλλά το καράτε δεν είναι αυτό το οποίο εαν το κατέχεις στο επίπεδο της μαύρης ζώνης πρέπει να προειδοποιείς αυτόν που πάει να σου επιτεθεί ώστε να το ξανασκεφτεί πριν βρεθεί τουλούμι στο ξύλο; Ναι, το καράτε είναι κ όχι το σκάκι. Εγώ όμως επειδή είμαι κύριος είχα αναφέρει δημόσια ότι γνώριζα σκάκι χωρίς να αφήσω κ καμία αμφιβολία για το επίπεδο μου ως παίχτης. Εκείνη, εαν κ κυρία με κάππα κεφαλαίο, είχα παρατηρήσει ότι κρατούσε μια χαρακτηριστικά σιωπηλή στάση στα πράγματα που ανακάλυπτε ότι μας άρεσαν από κοινού,τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα. Έτσι, όταν άφησε ασχολίαστες τις σκακιστικές μου ικανότητες κατάλαβα ότι ίσως είχε ανάλογες ή κ καλύτερες. Όμως θα σκέφτηκε ότι οι ικανότητες στο καράτε είναι αυτές για τις οποίες οφείλεις να ομολογήσεις κάποια ανωτερότητα, όχι αυτές στο σκάκι... Σωστά. Όλα σωστά τα σκεφτόταν εξάλλου.

Μου ζήτησε να συναντηθούμε ένα απόγευμα γιατί μάθαινε λέει σκάκι ( χαχα) κ ήθελε να της δείξω τη variada της Σικελικής που μου άρεσε πολύ να παίζω. Δέχτηκα, περισσότερο για να έχω την ευκαιρία να την παρατηρήσω με την ησυχία μου από κοντά.Είχα εντυπωσιαστεί βαθιά από τη σπάνια αναλογία πνευματικής κ συναισθηματικής ευφυίας καθώς κ από την ευγένεια του ατόμου αυτού.Η κυρία που είχα απέναντί μου από καθαρή τύχη ήταν κ ο τύπος μου εμφανισιακώς κ αυτό έκανε το όλο σκηνικό ιδιαιτέρως ευχάριστο.

-"Η καρέκλα που κάθισε,γυαλισμένος θρόνος..." της είπα θεατρικά καθώς της τράβαγα την καρέκλα για να καθίσει.
-" Wasteland! "
-"Wasteland, βέβαια, A Game of Chess".
-" Γιατί παίζετε με τα μαύρα; Σας αρέσει να χάνετε;"
-" Φαίνομαι για τύπος που του αρέσει να χάνει;"
-" Δεν ξέρω. Γιατί παίζετε fianchetto τότε, είναι η ρώσικη ρουλέττα στο σκάκι"
-" Υπερβολές! Οι Ρώσοι με εκνευρίζουν αφάνταστα γιατί είναι υποτακτικοί οπότε δεν παίζω τίποτε ρωσικό. Ούτε βότκα πίνω κ να μην σας πω την άποψή μου για τη ρωσοεβραική κουζίνα καλύτερα,τα σαμοβάρια, το borsch κλπ. Κουζίνα μουζίκων υποτακτικών είτε στον Τσάρο, είτε στον Στάλιν.Το fianchetto θέλησα να το μάθω όταν διάβασα το ομώνυμο ποιήμα του Μανώλη Αναγνωστάκη, ειδικά τους τελευταίους του στίχους. Είναι δύσκολη άμυνα, εγκεφαλική, με συναρπάζει!"


Με αυτά κ με αυτά είχε προχωρήσει το παιχνίδι κ βέβαια είχα διαπιστώσει ότι σκάκι ήξερε κ παραήξερε όμως δεν ανησυχούσα καθόλου γιατί το άτομο που είχα απέναντι μου ενέπνεε μια ηρεμία κ ήξερα ότι δεν θα έβγαινα χαμένος απο την παρτίδα άσχετα από το αποτέλεσμα.


" Ποια κουζίνα είναι η αγαπημένη σας;"με ρώτησε.
" Μου αρέσει πάρα πολύ να μαγειρεύω τη Γαλλική "απάντησα.
" Τί;! Τα εξωμήτρια του Φουκώ που έλεγε κ η Μαλβίνα;"
" Χαχαχαχα! 'Οχι, κάτι σε Alain Ducasse είχα υπόψη μου".

Ήταν φανερό ότι δεν είχε σε ιδιαίτερη εκτίμηση το φαγητό κ την όλη βιομηχανία του, πιστεύω ότι δεν συμμεριζόταν τον όλο θόρυβο κ είχε κάποιο δίκιο. Γενικά, μου έδινε την εντύπωση ότι δεν της γέμιζε το μάτι ο,τιδήποτε μπορούσαν να κάνουν όλοι. Και τρώνε όλοι.

" Ο λόγος που δεν μου αρέσει η Γαλλική Κουζίνα είναι γιατί δεν έχει ελαιόλαδο. Αγαπώ πολύ το ελαιόλαδο, περισσότερο για την κουλτούρα του".
Σούφρωσα τα χείλια μου για να μην της πω ότι "Ελιά" έλεγαν την πρώτη γυναίκα που αγκάλιασα μετά τη μάνα μου, ότι τα καλοκαίρια με το που φτάναμε στη Δαβιά έτρεχα στην τεραστια ελιά που είχε η θεία μου στο σπίτι να την αγκαλιάσω. Τέτοια είναι η λόξα μου με τα λιόδεντρα βασικώς αλλά πάλι γιατί έπρεπε να της τα πω όλα;.

" Θέλετε να μου πείτε για το λάδι;" τη ρώτησα.
" Το μονο που θέλω να πω είναι ότι με εκνευρίζει η αντιμετώπισή του ως λαικό φολκόρ, τρόπος ψηφοθηρίας κ ότι με εκνευρίζει η μόδα της γαλλικής κουζίνας σε μια χώρα σαν την Ελλάδα κ ότι οι μάγειρες σαν κ σας πάνε σαν τα πρόβατα στη σφαγή".
" Ελάτε τώρα, υπερβάλλετε με τη γαλλική κουζίνα πια. Θέλετε να μου πείτε ότι δε σας αρέσει τίποτε γαλλικό; Ούτε μια mousse au chocolat?"

Χαμογέλασε.

" Ε ναι, αυτό μου αρέσει, ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα!" Να κ το rationalization από δίπλα, για να μην ξεχνιόμαστε.
Αμέσως πετάχτηκα από τη θέση μου!
" Είστε πολύ τυχερή. Έφτιαξα σήμερα το πρωί κ θα σας φέρω τώρα αμέσως να δοκιμάσετε".Αυτή τη σκηνή δεν ήθελα να τη χάσω με τίποτε. Της δίνω το μπωλάκι κ την κοιτώ στα μάτια καθώς βάζει την πρώτη κουταλιά στο στόμα.Τα μάτια της ανοίγουν με έκπληξη.

" Τί είναι; Γιατί έχει τέτοια γεύση; Βάζετε τίποτε ειδικά υλικά, εσείς που είστε μάγειρας θα έχετε άλλες πηγές για τα υλικά σας".
" Ίσως είναι το ελαιόλαδο που βάζω", της απάντησα πολύ ήρεμα κ σοβαρά.
" Ορίστε; Δεν είναι δυνατόν,ξέρω ότι στη σοκολάτα δε βάζουν λάδι, μόνο βούτυρο μα πώς;"
" Τί πώς, δεν έχει πως. Έτσι. Εγώ βάζω και λάδι κ είναι πολύ καλό όπως διαπιστώνετε.Όμως είναι λογικό να μην ξέρετε. Ό,τι σας εχω πει για μένα ξέρετε".
" Δεν ήξερα...ή μάλλον ήξερα ότι καταπιάνεστε με τα πράγματα σοβαρά αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το έχετε πάει τόσο μακριά..."
" Ακριβώς, δεν ξέρατε αλλά ούτε κ τώρα που δοκιμάσατε ένα μικρό κουταλάκι από κάτι που έχω μαγειρέψει ξερετε πόσο μακριά τό έχω πάει στη ζωή μου, γενικώς."

Της χαμογέλασα πλατιά κ ήθελα να σκύψω να της δώσω ένα πεταχτό-πειραχτικό φιλί στα χείλη αλλά τελευταία στιγμή τραβήχτηκα πίσω γιατί άκουσα από τα βάθη του χρόνου τη φωνή του Μενάνδρου να μου υπενθυμίζει : " Το φιλί του μάγειρα κερδίζεται, δε χαρίζεται".

Αντί για φιλί λοιπόν, δίνω συνταγή.

Mousse au chocolat με ελαιόλαδο-Χειρ Αθήναιου εξ Ακρωτηρίου Ταινάρου ορμώμενου. Creation για Χριστουγεννιάτικο Μενού κάπου, κάποτε.

Ξωτικιάς κέρασμα, με μικρή καθυστέρηση για την οποία απολογούμαι.Με είχε ζαλίσει το Fernet Branca...

170γρ πολύ καλη, ημιγλυκη σκούρα σοκολάτα ( στη σοκολάτα δεν κάνουμε τσιγγουνιές αγοράζουμε την καλυτερη πάντα)
3 μεγάλα αυγά
2/3 φλυτζ. ζάχαρη άχνη,κοσκινισμένη μετά το μέτρημα.
3/4 του φλυτζ. πολύ δυνατός καφές σε θερμοκρασία δωματίου ή
1 κουταλιά της σούπας σκόνη εσπρέσσο στιγμής.
2 κουτ.σουπ. Cointreau.
3/4 φλυτζ έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.

1. Λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπαιν-μαρί. Την αφήνουμε να κρυώσει ελαφρώς.
2. Σ'ενα μέτριο μπωλ χτυπάμε τους κρόκους των αυγών με την ζάχαρη άχνη μέχρι να έχουμε ένα λείο μείγμα.Προσθέτουμε τον καφέ, το Cointreau κ ανακατεύουμε. Ρίχνουμε τη σοκολάτα που έχουμε λιώσει κ ανακατεύουμε πολύ καλά.Προσθέτουμε το λάδι κ ανακατεύουμε.
3. Πλένουμε πολύ προσεκτικά τους βραχίονες απο το μίξερ ώστε να μην έχουν καθόλου λάδι κ σ'ενα άλλο μπωλ χτυπάμε τα ασπράδια σε σφικτή μαρέγκα.
Με ένα σύρμα " διπλώνουμε" το 1/3 της μαρέγκας μέσα στο μείγμα της σοκολάτας μέχρι να εξαφανιστεί κ συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα 2/3 προσθέτοντας 1/3 κάθε φορά.
Προσοχή! Μην ανακατέψετε πολύ το μείγμα κ πάρει αέρα.
4.Μεταφέρουμε τη μους στο μπωλ στο οποίο θα τη σερβίρουμε κ το βάζουμε στο ψυγείο μέχρι η μους να κρυώσει καλά.
5. Σερβίρουμε με φρούτα Ταινάρου του δάσους.

















5:01 μ.μ. | |

12/22/2005 

Παράκλησις μετά ευχών κ τα δεόντα στη μαμά σας...

Διαβάζω στα σημερινά " Νέα" ότι οι ΄Ελληνες λέει, τρώνε στα ρεβεγιόν κροκόδειλο κ μπριζόλες ζέμπρας.
Παράκλησις: Όσοι από εσάς τρώτε κροκόδειλο σταματείστε αμέσως τώρα να διαβάζετε αυτό το blog γιατί δεν είναι για σας. Το Blog αυτό το γράφω από το 2003 --όπως θα δείτε κ στο profile μου-- πολύ πριν τα blog γίνουν μόδα κ στην Ελλάδα κ απευθύνεται στους εραστές της κουζίνας κ όχι στους επιβήτορές της.
Το πρώτο entry αυτού του blog πριν από δύο χρόνια ήταν ένα ξεφώνημα σε όσους τρώνε κροκόδειλο. Εντελώς προφητικό.
Λοιπόν, για να συνοψίσουμε αγαπητοί καταναλωτές κροκοδείλου κ ζέμπρας: σβύνετε τώρα αμέσως το blog μου από τα favorites του browser σας κ δέχεστε τις ευχές μου για τις εορτές κ τα δέοντα στη μαμά σας.

Άιντε, μην πάρω τίποτε ανάποδες κ αρχίσω κ καταλήξω να κάνω παρέα του Ψαριανού που δεν τον χωνεύω κιόλας.

Μετά τιμής.

Αθήναιος.

Και ενώ δε φημιζόμαστε για τη δημοκρατικότητά μας, έχει να το λέει ο κόσμος κ ο ντουνιάς για το καλό μας γούστο γιαυτό κ σας καλώ να διαβάσετε τον αντίλογο εδώ.

Υποκλίνομαι.

5:43 μ.μ. | |

12/21/2005 

Το Ρεβεγιόν της Κόρης της Ακαμάτρας...

Το αγαπημένο μου είδος γυναικών είναι Οι Κόρες οι Ακαμάτρες κ αυτό για πολλούς λόγους με κυριότερο το ότι καταρρίπτουν κάποια εθνικά στερεότυπα που μου δίνουν στα νεύρα: " Η καλή νοικοκυρά, είναι δούλα κ κυρά", " Η σωστή γυναίκα είναι αρνί στην κουζίνα κ τίγρης στο κρεβάτι".

Το πρώτο τσιτάτο το αναμασούν οι άντρες που τσιγκουνεύονται να πληρώσουν μια οικιακή βοηθό,το δεύτερο, οι άντρες που δεν έχουν ιδέα από αρνιά, κουζίνες, τίγρεις κ κυρίως κρεβάτια. Αυτή που είναι αρνί στην κουζίνα, θα την πάρει ο ύπνος στο κρεβάτι, καρατσεκαρισμένο αυτό που σας λέω.10 στους 10 αρχιμάγειρες το υπογράφουν αυτό.

Ο όρος "Κόρη Ακαμάτρα" ανήκει στη Μαλβίνα Κάραλη η οποία όπως θα θυμάστε παρουσίαζε την καλύτερη εκπομπή μαγειρικής που έχει προβληθεί ποτέ από την ελληνική τηλέοραση κ φυσικά χρησιμοποιούσε την έκφραση για να περιγράψει γυναίκες που μόνο ακαμάτρες δεν είναι. Αφορά τα κορίτσια που έχουν βαλθεί να καταρρίψουν το μύθο της δούλας κ κυράς. Είναι τα κορίτσια που πιστεύουν στο τσιτάτο "Καλή νοικοκυρά είναι μόνο η κυρά".

Οι Κόρες οι Ακαμάτρες είναι προχωρημένο είδος γιαυτό κ τις λατρεύω. Φροντίζουν τις οικογένειές τους, δεν τις υπηρετούν. Μεγαλώνουν παιδιά, όχι ιερές (παχύσαρκες κ αγενείς) αγελάδες. Ζευγαρώνουν με άντρες κ όχι με πιστωτικές κάρτες ( έχουν δικές τους κ τις πληρώνουν μόνες τους). Βρίσκουν χρόνο για τις φίλες τους,για το κωμμωτήριο τους, για να φτιάξουν τα νύχια τους,για να διαβάσουν. Δε διαβάζουν το βιβλίο " Οι Πουτάνες Μάγισσες της Σμύρνης" κ δεν τρέχουν στις αστρολόγους κ τις χαρτορίχτρες για να μάθουν εαν θα τους καθίσει ο καθένας από μας, αφενός γιατί δεν πιστεύουν σε τέτοιες αηδίες, αφετέρου γιατί έχουν σοβαρότερες δουλειές να κάνουν: να γράφουν στο blog τους για παράδειγμα.Εξάλλου η Ακαμάτρα Κόρη δίνεται δε στήνεται, οπότε δεν ανησυχεί ποτέ εαν θέλουμε εμείς, αναρρωτιέται πόσο πραγματικά θέλει αυτή κ δεν χρειάζεται τη χαρτορίχτρα να της το πει αυτό.

Συνήθως θα τη δείτε στις κερκίδες του ΠΑΟΚ ( ναι Μιραντολίνα, κόρη ακαμάτρα, το ομολογώ),του Ολυμπιακού κ λιγότερο του ΠΑΟ ( εκεί παρεπιδημεί περισσότερο το είδος "κότα ακαμάτρα", γιατί να το κρύψωμεν άλλως τε).

Αυτό που εξυψώνει την Κόρη αυτή στα μάτια μου κ την κάνει θέμα σε αυτό το μαγειρικό blog είναι το ότι έχει κατανοήσει ότι το τραπέζι είναι το πιο σημαντικό πράγμα του κόσμου.

Όλα αρχίζουν στο τραπέζι. Στο τραπέζι δένεις την οικογένεια, συζητάς με τα παιδιά, ακούς τους μεγαλύτερους, φλερτάρεις, ερωτεύεσαι, ερωτοτροπείς, τσακώνεσαι, κλαις, παρηγορείς. Για την Κόρη την Ακαμάτρα το τραπέζι είναι το μόνο ιερό κοινωνικό γεγονός.

Στην πραγματικότητα, όλα τα παραπάνω γίνονται κ μ΄ένα απλό ψωμοτύρι. Εαν μαγειρεύουμε όμως είναι για να δώσουμε χαρά σε αυτούς που αγαπάμε,να δώσουμε ποιότητα στην κοινωνική συνεύρεση γύρω από το τραπέζι κ το κυριότερο, για να την κάνουμε τελετουργική. Αυτή είναι η δική μου αρχή για τη μαγειρική. Σιχαίνομαι αυτούς που πέφτουν με τα μούτρα στο φαγητό σαν τους γαργαντούες κ μόλις βάλουν κ την τελευταία μπουκιά στο στόμα τους κάθονται σαν τους βόες να χωνέψουν. Απορώ με τα θηλυκά κ τ'αρσενικά που βάζουν τέτοια πλάσματα-γαργαντούες στο κρεβάτι τους.

Η Κόρη η Ακαμάτρα έχει πολλές δουλειές αυτές τις μέρες, από την άλλη, θέλει να κάνει το χατήρι του καλού της κ να τον βγάλει κ ασπροπρόσωπο στην πεθερά από τον Πύργο κ στη συνυφάδα από την Τρίπολη. Το post αυτό της Λουκρητίας με ανησύχησε,όμως.

[ En passant. Λουκρητία,you Κόρη Ακαμάτρα you, πώς κ δεν έχουμε συναντηθεί τα δυο μας σε κανένα bar της πόλης; Εαν με δείτε στο Guru Bar,στο Bee ή στο Au Revoir εαν είστε τόσο προχωρημένη, μην ντραπείτε γιατί εαν περιμένετε από μένα την πρώτη κίνηση, σωθήκατε.Μέχρι κ στο σκάκι παίρνω τα μαύρα για να αποφεύγω την πρώτη κίνηση.Κάντε εσείς το e2-e4 κ εγώ σαν μάστορας fianchettoist που είμαι θα την κουνήσω την ουρά του δράκου κατά πως ξέρω.]

Τι είναι αυτά που λέει η Λουκρητία όμως κόρες ακαμάτρες;

Δεν πιστεύω να είχατε σκοπό να περάσετε οκτάωρα στην κουζίνα μέρες που είναι;!! Πιστέψτε με. Chef δεν πρόκειται να γίνετε σε μια μέρα κ δεν υπάρχει περίπτωση να φτιάξετε το φασιανό όπως το βλέπετε στη φωτογραφία του Κωνσταντίνου Καφίρη που είναι μάγος στη φωτογράφιση του φαγητού ή πάλι την τριπλή mousse που έχει στήσει η Tina Webb. Τις μέρες των γιορτών σας θέλω ξεκούραστες για να ασχοληθείτε με αυτά που θα κάνετε αφού τελειώσει το φαγητό. Πώς θα γίνει αυτό;

Ο Αθήναιος, πρόεδρος του fan club της Κόρης της Ακαμάτρας ειναι εδώ.

Θα σας δώσω τις μεγαλειώδεις μου συνταγές που γίνονται με λίγη οργάνωση στα ψώνια μέσα σε μισή ώρα. Μισή ώρα ερασιτέχνη, όχι επαγγελματία,προσέξτε το αυτό γιατί έτσι κ αλλιώς ο επαγγελματίας ποτέ δεν κάνει παραπάνω από 20' να φτιάξει ένα πιάτο γιαυτό σας έλεγα πιο πάνω να μην προσπαθήσετε να το παίξετε chef γιατί κ θα απογοητευτείτε κ το ραντεβού με τη μανικιουρίστα θα χάσετε κ θα σας βρει ο Αι-Βασίλης χωρίς κόκκινο νύχι στα δαχτυλάκια--του ποδιού--εννοείται.

Εδώ δημοσιεύω τη λίστα με τις συνταγές που μπορείτε να βρείτε εδώ σε word format. Έτσι, θα τις έχετε έτοιμες για εκτύπωση ή για να τις κάνετε copy-paste στο ηλεκτρονικό σας συνταγολόγιο!

Θα μου επιτρέψετε να δώσω μια συνταγή ειδικά για δύο συγκεκριμένες κόρες ακαμάτρες. Την κυρία Magica de Spell η οποία εξέφρασε το παράπονο ότι κανείς εραστής δεν της έχει μαγειρέψει ποτέ. Κοιτάξτε, στο φλέρτ με την ευρεία έννοια, είναι λάθος οι δύο πλευρές να χρησιμοποιούν τα ίδια εκφραστικά μέσα, όπως ακριβώς θεωρείται λάθος σ'ενα μενού να επαναλαμβάνουμε ένα υλικό σε εναλλασσόμενα πιάτα. Οπότε, δείτε το έτσι.Επειδή θα ήταν χονδροειδές να σας προσκαλέσω στο σπίτι μου ιδιωτικώς εργένης άνθρωπος, σας προσκαλώ δημόσια, θα σας καθίσω στο περήφημο σκαμπώ δίπλα στον πάγκο της κουζίνας για να ακουμπάτε το ποτάκι σας κ για να βλέπετε τον καλλιτέχνη όταν ζωγραφίζει.Ως προς το θέμα "σκαμπώ" θα είστε ασφαλής ( αλλιώς δε θα σας προσκαλούσα δημόσια) γιατί θα καλύπτεσθε από την ασυλία του φιλοξενούμενου στο σπίτι μου την οποία την έχω πιο πολύ κ από ιερή. Την ίδια συνταγή όμως αφιερώνω κ στη μούσα του blogger Πολύβιου η οποία πρέπει να είναι από τα στελέχη του συνδέσμου " Κόρες Ακαμάτρες" με την παράκληση να σηκωθεί ένα πρωί να του τη φτιάξει για πρωινό γιατί εμάς τα καλά παιδιά πρέπει να μας προσέχετε κ λίγο( γαμώ το κέρατό μου, γαμώ).

Η συνταγή είναι της κινέζικης σχολής, κάποτε διάβασα ότι οι κινέζοι τηγανίζουν λουλούδια,πρώτα αγανάκτησα αλλά μετά μου σφηνώθηκε η ιδέα να το δοκιμάσω...

Τηγανίτες από πέταλα λουλουδιών λοιπον... Η συνταγή είναι δική μου αλλά δεν εβρισκα chef de patisserie να τη δοκιμάσουμε μαζί για αρκετό καιρό, γέλαγαν μαζί μου. Τελικώς τη συνταγή την έφτιαξε αφού τη διόρθωσε πρώτα( εγώ δεν είχα σκεφτεί το κουρκούτι να γίνεται με ασπράδι αυγού) μια εξαίσια κυρία--πολλά κιλά μαγείρισσα-- πριν από κάποια χρόνια την οποία κυρία τη θυμάμαι κάθε φορά που ακούω το στίχο : " Εγώ σε έχω πια ξεχάσει, το αίμα μου όμως, ακόμα σε θυμάται". Enough said...

Κοιτάξτε να τη φτιάξετε τη συνταγή.Είναι ένα ποίημα.



* Οι Συνταγές της μισής ώρας για το ρεβεγιόν της Κόρης της Ακαμάτρας κ μια έξτρα λουλουδένια συνταγή*


  • Πράσινη σαλάτα με πορτοκάλι κ κάσσιους
  • Σαλάτα με σπανάκι, μανιτάρια κ μπέικον.
  • Μπακαλιάρος με σουσάμι πάνω σε ζεστό σπανάκι.
  • Κάρι με καραβίδες κ ντομάτες.
  • Κοτόπουλο με γλάσο από ανθόμελο με πουρέ από γλυκοπατάτες.
  • Μους λεμονιού.
  • Ψημένα Ροδάκινα.
  • Τηγανίτες Λουλουδιού.
Καλές μαγεριές!

1:07 π.μ. | |

12/20/2005 

"Και αν δεν της αρέσει, παιδί μου Αθήναιε, να ντυθεί κ να φύγει..."

" Θέλω να σου κάνω ένα δώρο" μου είπε χθες βράδυ ο φίλος μου ο Τάσος, συνάδελφος μάγειρας. Δώρο από τον Τάσο; Τί δώρο; Φοβού τον Τάσο... "Στις 8:30 αύριο, θα περάσω να σε πάρω από το σπίτι, θα πάμε να φάμε με το δάσκαλό μου".

Όπως όλοι οι γνώστες του φαγητού στην Αθήνα έτσι κ εγώ είχα ακούσει γιαυτόν αλλά δεν τον είχα δει. Γιάννης Αντωνόπουλος, ο ghost chef των μεγαλύτερων executive chef στην Αθήνα. Τί είναι ο ghost chef? Ότι είναι κ ο ghost writer, είναι ο σκιώδης μάγειρας, αυτός που κάνει τη δουλειά για κάποιον άλλον. Είναι γνωστό ότι ο ο Γιάννης ο Αντωνόπουλος ήταν ο επί χρόνια ghost chef του Γιάννη Γρυλλιωνάκη, γνωστού κ ως Ζαν ντε Γκρυγιόν, executive chef για χρόνια του Vardis, του Mare Nostrum, της Brasserie προσφάτως του Beau Brummel κοκ.

" Ώστε εσύ είσαι ο Αθήναιος; Ομολογώ πως δεν σε φανταζόμουν έτσι". Τον πιστεύω. Πού να με φανταστεί έτσι.
Εγώ είχα καταπιεί τη γλώσσα μου. " Είναι μεγάλη μου τιμή που σας γνωρίζω" ψέλλισα μόνο.

Στην διάρκεια της βραδιάς όμως , ο Τάσος με κλώτσησε πάμπολες φορές κάτω από το τραπέζι: " Ηρέμησε. Θα σου κρεμάσουν το κουδούνι ότι είσαι αδελφή, μην κάνετε έτσι, τέλος πάντων".

Έτσι. Πώς; Κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι όλο το εστιατόριο έχει σωπάσει κ ακούει τον κύριο Αντωνόπουλο κ μένα να μιλάμε με πάθος κ ένταση για υλικά, τρόπους μαγειρέματος, αγαπημένα φαγητά,μενού,να σχολιάζουμε την τηλεοπτική μαγειρική κ τα μαγειρικά βιβλία,να κατακρίνουμε την αλόγιστη χρήση των μπαχαρικών".

" Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;" με ρωτάει.
" Το κυνήγι κ οι λαχανοντολμάδες"απαντώ.
" Δεν το πιστεύω κ το δικό μου!!!!"
Γιατί δεν μου κάνει εντύπωση;
" κ.Αντωνόπουλε, ξέρετε, έχω αδυναμία στο να μαγειρεύω με whisky"
" Φάουλ μεγάλο, Αθήναιε. Το whisky δεν το ζεσταίνουν, παιδί μου. Μόνο σε κρύες σάλτσες θα το χρησιμοποιείς".
" Μα, εγώ κάνω deglaze φιλέτου με bourbon...".
" Κάνεις λάθος, παιδί μου,μην επιμένεις τώρα. Πάμε παρακάτω."
"Ποιος είναι ο χειρότερος φαγάς της Αθήνας;" ρωτάει ο Τάσος. Απαντούμε στην ερώτηση ταυτόχρονα.
" Ο Μιλτιάδης ο Έβερτ, βέβαια!"
"Είχε έρθει ένα βράδυ στο Mare Nostrum, έβγαλε το περίστροφο από την τσέπη(!) κ το ακουμπησε στο τραπέζι(!!), παρήγγειλε ένα μπουκάλι ουίσκι κ το ήπιε μαζί με συναγρίδα σε κρούστα αλατιού που την έφαγε μαζί με το αλάτι!!!" συμπληρώνει ο κ. Αντωνόπουλος με φρίκη!
" Και ο καλύτερος;"
Εγώ απαντώ αμέσως: " Ο Κώστας ο Μητσοτάκης".
Ο κ. Αντωνόπουλος διαφωνεί κ δεν με εκπλήσσει. " Ο Αναστάσης ο Πεπονής!Μέγας καλοφαγάς".
" Πώς κ δεν έχεις γράψει κανένα βιβλίο, σε διαβάζω κ μου αρέσεις" μου λέει.
" Είναι που τα σέβομαι πολύ τα βιβλία γιαυτό δεν έχω γράψει. Μόνο για ένα θέμα θέλω να γράψω: το κυνήγι που το λατρεύω" του απαντώ.
" Για το κυνήγι, κανείς δεν μπορεί να γράψει βιβλίο χωρίς εμένα" λέει χαμογελώντας με νόημα.
" Αθήναιε παιδί μου, πώς τα πας με το άλλο φύλο;" με ρωτάει κάποια στιγμή όταν πληρώναμε.
" Είμαι λάτρης, ξέρετε, αλλά gourmet. Δεν βάζω ο,τιδήποτε στο στόμα μου κ στο κρεβάτι μου".
Χαμογελάει. " Καλά κάνεις. Τους μαγειρεύεις πριν ή μετά;"
" Εμμμμ.... χμμμμ... εγώ...ξέρετε η κουζίνα απέχει πολύ απο το κρεβάτι μου που είναι στην άλλη άκρη του σπιτιού κ εγώ δεν... πάντως έχω στην κουζίνα μου ένα ξύλινο σκαμπώ που...ναι. Γενικά, αυτά!"
" Χαχαχαχα. Κοίτα. Εγώ τις καλώ στο σπίτι για φαγητό. Το φαγητό δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα τους αρέσει κ μεταξύ μας, δεν το θέτω προς κρίση κ το ίδιο να κάνεις κ εσύ.Ως εραστής δεν ξέρω εαν θα αρέσω,μπορεί κ να είμαι αθλιος οπότε, σκέφτομαι το εξής. Την καλώ για δείπνο κ εαν δεν της αρέσει,παιδί μου Αθήναιε, να ντυθεί κ να φύγει".

Κύριε Αντωνόπουλε, είστε Θεός! Σας ευχαριστώ!


2:00 π.μ. | |

12/16/2005 

Guilty pleasures...

Νομίζετε ότι οι chef κ οι gourmet τρώνε αυτά που φτιάχνουν ή αυτά για τα οποία γράφουν ε;

Χμμ.... Ξέρω " κάποιες ψυχές" που τις απέλυσαν από Russian Tea Room της Νέας Υόρκης επειδή η πίτσα που είχαν παραγγείλει απο την απέναντι ελληνική πιτσαρία μπήκε κατά λάθος από την κεντρική είσοδο του μαγαζιού κ την είδαν οι πελάτες ενώ έτρωγαν τα γκουρμέ που είχαν ετοιμάσει οι μάγειρες οι οποίοι θα έτρωγαν την πίτσα...

Η λίστα με τα Guilty Pleasures --αυτά δηλαδή που ένας επαγγελματίας της εστίασης τρώει ενοχικά --είναι ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια μέσα στις επαγγελματικές κουζίνες. Το να απαριθμούμε δηλαδή αυτά που ως γνώστες της κουζίνας δεν θα έπρεπε ποτέ να τρώμε ή να κάνουμε...

Ορίστε η δική μου λίστα από αυτά που απολαμβάνω ενοχικώς:
  • Να τρώω με το κουτάλι, το σκέτο λίπος που έχει μείνει στη γυάλα με το σύγκλινο κοιτώντας τα φωτάκια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
  • Να αλείφω με λίπος απο το σύγκλινο κομμάτια τσουρέκι κ να τα γκριλάρω στο φούρνο.
  • Να βουτάω biscotti στο Baker's κ στο Booker's κ στο Knob Kreek αλλά βασικά στο Baker's κ να σκέφτομαι ότι του χρόνου πρέπει να πάω διακοπές στο Kentucky.
  • Να έχω γυρίσει τα ξημερώματα σπίτι μετά από κραιπάλη κ να τρώω ένα πιατάκι φρουτόκρεμα "MILUPA 5 φρούτα" που το έχω γιατί το τρώει η Νταίζη (the dog) για πρωινό. Ευτυχώς που ο κτηνίατρος δεν έχει πει να τρώει μπισκοτόκρεμα γιατί θα έτρωγα μισό κουτί στην καθισιά...
  • Να βουτάω Oreo cookies στο βάζο με το γλυκό τριαντάφυλλο κ να τα μασουλάω μιλώντας στο τηλέφωνο με τον Άρτο του Δία.Κάθε μπουκιά πρέπει να ισούται με 5000 θερμίδες...
  • Να είναι ξημερώματα, να έχω ξεσαλώσει στο χορό με τη Μαρία στην Πλατεία Θεάτρου( ναι, είμαι θαμωνας του Bar Guru Bar,το ομολογώ), να ανεβαίνουμε την Ευρυπίδου αργά-αργά με τα πόδια με προορισμό την Κεντρική Αγορά ( για φαγητό εννοείται) τρώγοντας η Μαρία φουντούνια κ εγώ γαριδάκια γιατί είμαι πιο γκουρμέ ως γνωστόν κ η Μαρία να μου λέει¨
    " Διάβασα για τον Sartor Resartus"
    "Και;"
    " Το βρίσκω παρήγορο που δεν είσαι η μόνη καραψωνάρα της υφηλίου"
    "Άντε γαμήσου Μαρία"
    "Πείτε το μου στα γαλλικά σας παρακαλώ,Ζοφρέ , μεγάλε αλχημιστή... Έλα, μη μου θυμώνεις, θα μου φτιάξεις μια φανουρόπιττα που έχω καιρό να πάω στην εκκλησία;"
    ( Μαρία, μην πας στη Θεσσαλονίκη please, τί θα κάνω εγώ εδώ χωρίς εσένα κ τις εκκλησίες σου;Σκέψου ότι στη Θεσσαλονίκη ειναι βάρβαροι άνθρωποι,στην πόλη περιπολούν τα Μπαόκια κ εκτελούν τους Ολυμπιακούς !!)
  • Nα τρώω Sundae από τα Mac Donalds με σιχαμερή, λιπαρή καραμέλα περπατώντας στην Ομόνοια μετά από μια ωραία βραδινή συζήτηση για το Ευρωσύνταγμα, τον Leo Strauss,τον Παναθηναικό, το " τελικά, τί θα γίνει με μας τους δύο;" κ τέτοια απλά θέματα.
  • Να τρώω με τα χέρια.
  • Να τρώω με τα χέρια.
  • Να τρώω με τα χέρια.
  • Να ταίζω με τα χέρια.
  • Να ταίζω με τα χέρια.
  • Να ταίζω με τα χέρια.
  • Τα βράδια που τη βλέπω Μέρλιν ο Μάγος ή καλύτερα στην πιο κωμική εκδοχή,Δρυίδης Πανοραμίξ κ ανακατεύω καλό κόκκινο κρασί με μπαχαρικά ή αιθέρια έλαια. Πετυχημένα φίλτρα: κόκκινο κρασί με σαφράν κ κόκκινο κρασί με σταγόνες μύρο( σε αιθέριο έλαιο),αυτό το μείγμα είναι απόλυτα αισθησιακό αλλά απόλυτα politically incorect.
  • Το σαφράν. Παντού κ γενικώς ,κάτι που συνιστά χωριατιά την οποία την έχω κοροιδέψει όταν την έχω δει σε άλλους.
  • Τα αμελέτητα με σκορδαλιά που την έχω χτυπήσει με το λάδι στο οποίο τα έχω τηγανίσει, σερβιρισμένα πάνω σε cream crackers που τα έχω αλείψει με πατέ από συκώτι αγριογούρουνου ( γειά σου Ντίνο γίγαντα!)
    • tip: τα οικιακά πατέ μην τα λυσσάτε στο σκόρδο, απλά μαρινάρετέ τα για λίγο σε ουίσκι ή μπράντυ εαν το συκώτι σας μυρίζει πολύ.
  • Όταν είμαι πολύ στεναχωρημένος, να πίνω γενναίες γουλιές λάδι από το μπουκάλι γιατί σκέφτομαι ότι είναι πιο υγιεινό από το να πιώ ουίσκι.Ένα τόνο λάδι έχω πιεί την τελευταία διετία...
  • Η φορά που το μοσχαρίσιο συκώτι που είχα φτιάξει ήταν τόσο ωμό που όταν δάγκωσα ένα κομμάτι σωριάστηκα κάτω( στην κυριολεξία) ολόκληρος μαντράχαλος, απο τη φρίκη που μου προκάλεσε η γεύση του ωμού αίματος κ η αίσθηση της ωμής σάρκας που θρυματιζόταν από τα δόντια μου. Κορυφαίο ενοχικό γεγονός της καρριέρας μου από το οποίο έμαθα πολλά,κυρίως να μην κάνω τον ξύπνιο με το θέμα του καννιβαλισμού.
  • Να κρατώ στο αριστερό χέρι μπανάνα ή μήλο ή φράουλες κ στο δεξί το μπουκάλι με το γλάσο από βαλσαμικό ξύδι ( το γνωρίζετε αυτό το προιόν;) κ να περιχύνω το μεν με το δε κ μετά, με τη μία στό στόμα ,κοιτώντας την ανατολή του ήλιου από τη βεράντα του σπιτιού μου σκεπτόμενος όμως το Ταίναρο ή τη Χεβρώνα.Εξαρτάται.
  • Το ξερό ψωμί.
  • Το παγωτό σκόρδο που το πρωτοέφτιαξα για καψώνι σε μια γκόμενα που το έπαιζε καλλιτέχνης ενώ ήταν μπάζο.Νιώθω τύψεις γιαυτά που έχω ταίσει αυτήν τη γυναίκα κ ας το άξιζε.Μια φορά δοκίμασα το παγωτό σκόρδο μαζι με γλυκό μελιτζανάκι γιατί σκέφτηκα πως η μελιτζάνα με το σκόρδο είναι περιπαθείς εραστές αλλα ηταν αηδία.Μην το δοκιμάσετε.Έχω κάνει κ τη δοκιμή χιαστί για καθαρά επιστημονικούς λόγους: Γλυκό μελιτζανάκι με σκόρδο τουρσί. Παγωτό σκόρδο, με τουρσί μελιτζάνας. κλπ
  • Το ξύλινο σκαμπώ στην κουζίνα μου εαν κ ομολογώ με ενοχή πως γιαυτό δε νιώθω ιδιαίτερα ένοχος...

9:52 μ.μ. | |

 

Τιμή σε αυτούς που πρέπει*

Έχω πολύ μεγάλη αδυναμία στα παιδιά γιαυτό άλλωστε κ δεν έχω δικά μου.Επίσης έχω μεγάλη αδυναμία σε όλους αυτούς που δεν είναι μοιρολάτρες κ πιστεύουν ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος κ δεν θεωρητικολογούν απλώς αλλά εργαζονται εθελοντικά για να το καταφέρουν.
Αναδημοσιεύω από το blog της κυρίας Magica De Spell η οποία θέλει να κάνει τον κόσμο καλύτερο έχοντας σαν όπλο το μεράκι της, τη μαγειρική.

*Το "τιμή σε αυτούς που πρέπει" είναι ένα παλαιότερο σύνθημα της ΟΝΝΕΔ. Ήταν ένα ωραίο σύνθημα για κάτι που ήταν εντελώς λάθος αλλά τότε οι καιροί ήταν διαφορετικοί κ τόσα ξέραμε, τόσα λέγαμε... Το σύνθημα αυτό ήταν από τα αγαπημένα μου κ το χρησιμοποιώ για πρώτη φορά από τότε. Κατά κάποιο τρόπο, αισθάνομαι ότι το αποκαθιστώ.


Η μαγεία των Χριστουγέννων
















Μερικές από τις χειροτεχνίες του Bazaar

Για μερικούς ανθρώπους, η προετοιμασία των Χριστουγέννων ξεκινάει μήνες πριν. Συνήθως αυτό συμβαίνει με όσους έχουν μαγαζιά ή επαγγέλματα που σχετίζονται με τις γιορτές. Διαλέγουν εορταστική διακόσμηση, κανονίζουν πάρτυ, ετοιμάζουν εκδηλώσεις, όλα όσα τελος πάντων είναι αυτά που καθιστούν τον Δεκέμβριο μήνα γιορτής.

Το ίδιο συμβαίνει και σε μερικά σπίτια της Αθήνας. Και ειδικά σε τρία σπίτια στη Νέα Σμύρνη. Της κυρίας Λίτσας, της κας Μαρίας και της κυρίας Μάρως. Αυτοί οι τρεις άνθρωποι, ξεκινάνε τις ετοιμασίες των Χριστουγέννων γύρω στο Σεπτέμβρη.
Καταμερίζουν τις εργασίες, οργανώνονται, συλλέγουν πρώτες ύλες κι αρχίζουν σιγά σιγά σε allegro ma non tropo, συνεχίζουν σε allegro vivace και με ένα δυναμικό crescendo ολοκληρώνουν τις ετοιμασίες 1-2 εβδομάδες πριν τις γιορτές. Αυτές οι τρεις κυρίες, είναι προικισμένες με φοβερά χαρίσματα. Κατ’ αρχήν είναι ευγενής και επικοινωνιακές. Έχουν λαμπερά μάτια και καθαρό βλέμμα και όλοι όσοι τις ξέρουν είναι αδύνατον να τους αντισταθούν. Έχουν και το φοβερό χάρισμα της αυτοέκθεσης. Δεν φοβούνται να ζητήσουν. Ίσως γιατί δεν ζητούν ποτέ για τον εαυτό τους. Ζητούν για τους άλλους και το ήθος τους κάνει αναντίρρητα άγιο το σκοπό και τα μέσα τους.
Φέτος όπως και τα τελευταία 3 χρόνια, άρχισαν να μαζεύουν κληματόβεργες από τον τρύγο για να φτιάξουν στεφάνια Χριστουγεννιάτικα. Την ίδια περίοδο, είχαν ήδη ζητήσει από τους φίλους τους και εκείνοι είχαν ήδη υποσχεθεί, άλλη κουραμπιέδες με βούτυρο αγνό από τη Σύρο, άλλη χειροποίητα αγγελάκια με κεφαλάκια από παπιέ μασέ και φουστανάκια πλεκτά στο βελονάκι, άλλος βιβλία, άλλος γλυκά του κουταλιού, κρασί και τσίπουρο. Το μυαλό τους όλους αυτούς τους μήνες περιστρέφεται γύρω από το ποιες χειροτεχνίες μπορούν να προσφέρουν για να πουληθούν στο Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ των Δρόμων Ζωής. Κεριά χειροποίητα, αρωματικά χώρου από πορτοκάλι και γαρύφαλλο, λιαστές ντομάτες, σουπλά γεμισμένα με ρύζι και γαρύφαλλο για να κουμπήσεις απάνω το πυρέξ και να μοσχοβολήσει το σπίτι. Κοσμήματα, Χριστουγεννιάτικα στολίδια, στεφανάκια πάνινα, μηλοπιτάκια, ρινίσματα αγάπηςκαι κονίαμα πίστης ανακατεύονται επί τρεις μήνες σ’ αυτή τη γειτονιά με προορισμό το Γκάζι και ημερομηνία παράδοσης τη 10η Δεκεμβρίου. Σ’ εσάς.

Την ίδια στιγμή, σε μια άλλη γειτονιά της Αθήνας τρεις άλλοι άνθρωποι αγωνίζονται για να παράξουν ένα άλλο θαύμα. Να πείσουν τα παιδιά του κέντρου, όχι απλώς ότι είναι ισότιμα μέλη αυτής της κοινωνίας που κλωτσάει με το μυτερό της σιδερένιο παπούτσι, αλλά ότι είναι σε θέση προσφέροντας από τη δική τους δημιουργία να βοηθήσουν τους εαυτούς τους και την κοινωνία που κλωτσάει. Τα ονόματά τους? Είναι η Αντωνία, ο Μπάμπης και ο Θοδωρής. Η Αντωνία είναι δικηγόρος. Όμως τα Σάββατα γίνεται δασκάλα αγγειοπλαστικής στο Γκάζι και φτιάχνει με τα παιδιά στο μάθημα του πηλού χριστουγεννιάτικα στολίδια για το δέντρο σας. Τα ψήνει, ύστερα τα παιδιά τα βάφουν, το καθένα το δικό του στολίδι, που έφτιαξε με τα χέρια του και τους κολλάνε κρεμαστράκια. Στην ίδια αίθουσα, ο Θοδωρής με τον Μπάμπη, ο ένας φοιτητής της Αρχιτεκτονικής κι ο άλλος ιδιωτικός υπάλληλος βάζουν τα παιδιά να φτιάξουν ζωγραφιές κι αργότερα να τις κολλήσουν σε σκληρά χαρτόνια και να προσαρμόσουν επάνω τους μηχανισμούς ρολογιών και δείκτες. Τα ρολόγια των παιδιών, θα πουληθούν κι αυτά στο παζάρι και μαζί μ’ αυτά οι φιγούρες του θιάσου του καραγκιόζη που ο Θοδωρής κι ο Μπάμπης φτιάχνουν μόνοι τους στο σπίτι.

Γιατί γίνονται όλα αυτά? Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια περίσσεια αγάπης που κάπου πρέπει να τη διοχετεύσουν αλλιώς θα εκραγούν. Κι έχουν και πίστη. Πίστη ότι ο κόσμος αλλάζει. Αλλάζει αν θέλει κανείς να τον αλλάξει και κάνει κάτι γι αυτό. Ε, αυτοί, είναι που κάνουν κάτι γι αυτό.

Προβλήματα? Σωρό! Ούτε που μπορείτε και μπορώ να φανταστούμε τι προβλήματα έχει ο κάθε ένας από αυτούς τους ανθρώπους όταν κλείνει η πόρτα του. Είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, άλλοι με επαγγελματικά, άλλοι με προσωπικά, άλλοι με οικογενειακά προβλήματα άλλοι με προβλήματα υγείας, ακριβώς όπως εσείς κι εγώ. Βλέπετε, η ζωή όλων μας μάλλον ορίζεται από τα προβλήματα που μας προσφέρει, παρά από τις χαρές. Όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, με την απλή πίστη ότι είναι προνομιούχοι σε σχέση με άλλους, δίνουν από το υστέρημά της ενέργειάς τους για να εξασφαλίσουν σε κάποιους ανθρώπους ένα καλύτερο αύριο.

Ο Μπουφές !!!!

Ύστερα, είσαστε εσείς. Όλοι εσείς που περιμένετε να μαζευτούν οι δουλειές όλων αυτών των ανθρώπων πασπαλισμένες με την αγάπη και τυλιγμένες με την πίστη τους και να τρέξετε να μετουσιώσετε την δική σας αγάπη σε χρήμα για να τις «αγοράσετε». Να τις τιμήσετε έπρεπε να λέμε με τη δική σας αγάπη και πίστη και είτε να τις κρατήσετε στο σπίτι σας διπλοαγαπημένες και ψυχοτυλιγμένες είτε να τις προσφέρετε τυλιγμένες με ζελατίνα τρυφερότητας σ’ αυτούς που αγαπάτε περισσότερο στον κόσμο.

Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους. Εσάς για την τιμή της αγάπης και της εμπιστοσύνης σας και τους εθελοντές των Δρόμων, την κυρία Λίτσα την κυρία Μαρία, την κυρία Μάρω, την άλλη κυρία Μαρία, την Αντωνία, το Θοδωρή, τον Μπάμπη, κιαυτούς, που δεν έμαθα τα ονόματά τους, για το μάθημα που έλαβα από αυτούς. Το μάθημα του να μετουσιώνεις σε πράξη την ανάγκη σου για αλλαγή. Η αποδοχή τους στην ομάδα τους με κάνει πολύ πλουσιότερη σαν άνθρωπο. Και κανένα ευχαριστώ δεν είναι αρκετό.

Αυτοί οι άνθρωποι υλοποίησαν και το φετινό παζάρι, αυτοί οι άνθρωποι έστησαν τις ψυχές τους σαν σε ξώβεργες για να καλέσουν τις δικές σας να κολλήσουν στο Γκάζι και στα παιδιά του Γκαζιού.

Δυο χάι λάιτς της γιορτής. Ο ακούραστος μικρούλης Μεσούτ, δεξί χέρι του μπουφέ, και η Νεργκιούλ, η ωραιότερη μαμά του Γκαζιού με τα απίθανα τυροπιτάκια της και το μπουλγκούρ, καλύτερη στιγμή της Κυριακής.

Ευχαριστώ.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
Magica de Spell.

1:13 μ.μ. | |

12/15/2005 

Εφευρέσεις και κουζίνα.

"Εάν δεν βρούμε κάτι ευχάριστο, τουλάχιστον θα βρούμε κάτι καινούργιο" είχε πει κάποτε ο Βολταίρος, εκφράζοντας την επιθυμία για ακόμη περισσότερες ανακαλύψεις στον τομέα των επιστημών. Στην περίπτωση της Μαρίας της Εβραίας όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά γιατί η υπέροχη αυτή κυρία που έζησε στην ελληνιστική Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, βρήκε πολλά καινούργια πράγματα τα οποία δεν κατάφεραν να εκτοπίσουν οι νέες εφευρέσεις και αυτό, χάρις σε αυτούς που μπορεί να μη βρίσκουν κάτι καινούργιο, βρίσκουν όμως κάτι ευχάριστο: τους επαγγελματίες της κουζίνας.

Η Μαρία ή Μύριαμ είναι αυτή που έχει δώσει το όνομά της στη συσκευή "bain marie", του διπλού δηλαδή βραστήρα χωρίς τον οποίο είναι απολύτως αδύνατη η παραγωγή κουζίνας αξιώσεων.

Φυσικά η Μαρία, δεν εφηύρε τον διπλό βραστήρα για να παρασκευάζει κρέμες χωρίς αυτές να κόβουν,για να λιώνει σοκολάτα χωρίς να αλλάζει τη σύστασή της, για να ζεσταίνει φαγητό χωρίς να καταστρέφει τη γεύση του αλλά για κάνει το έργο της στο εργαστήριο της ευκολότερο.

Για τη "Μητέρα της Αλχημείας" μας μιλά ο Ζώσιμος από την Πανόπολη της Αιγύπτου, αλχημιστής, ο οποίος έγραψε στα ελληνικά το αρχαιότερο σύγγραμμα για την Αλχημεία. Ο Ζώσιμος, έζησε 500 χρόνια μετά από τη Μαρία οπότε οι πληροφορίες για τη ζωή της καλύπτονται από την ομίχλη του μύθου ή οποία ομίχλη... πύκνωσε με το πέρασμα του χρόνου καθώς αργότερα αποδόθηκε στην Αλχημεία ο μεταφυσικός χαρακτήρας που αρχικά ( την εποχή της Μαρίας της Εβραίας) δεν είχε.

Για τη ζωή της λοιπόν μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Έζησε γύρω στα 300π.Χ, το εάν ήταν πραγματικά Εβραία δεν το γνωρίζουμε, απλά ο Ζώσιμος την αποκαλεί "αδελφή του Μωυσή", δουλέψει λίγο μετά τον Ευκλείδη και υπάρχει και περίπτωση να γνώρισε στην Αλεξάνδρεια και τον Αρχιμήδη. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η Μαρία ενδιαφερόταν για τη μεταφυσική της Αλχημείας, αντίθετα, το γεγονός ότι ίδρυσε σχολή αλχημείας για να μεταβιβάσει τις γνώσεις της αλλά κυρίως τα όργανα της χημείας που επινόησε μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ήταν μια επιστήμονας, πρωτοπόρος στη μηχανική της χημείας.

Η συσκευή που χρησιμοποιούμε σήμερα στην κουζίνα ονομαζόταν στην αρχαιότητα κηρoτακίς. Για την ετυμολογία της κατάφερα να εντοπίσω δύο εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή που μου μετέφερε ο κ. Νίκος Σαραντάκος, ο διπλός βραστήρας ονομαζόταν κηροτακίς γιατί διατηρούσε ζεστό το κερί που χρησιμοποιούσαν οι ζωγράφοι για την εγκαυστική τέχνη ( θυμίζω ότι τα πορτραίτα Φαγιούμ είναι προϊόντα της εγκαυστικής τέχνης).Σύμφωνα όμως με την εκδοχή του χημικού μηχανικού κ. Γιάννη Νικόλη ο βραστήρας πρέπει να ονομάστηκε κηροτακίς γιατί τον χρησιμοποιούσαν για επιμεταλλώσεις διαφόρων αντικειμένων τις οποίες τις θεωρούσαν "κέρωμα" ίσως επειδή οι ατμοί που συμπυκνώνονταν είχαν κηρώδη υφή.Μάλιστα, το άνω μέρος του βραστήρα έπρεπε σύμφωνα με τις αρχές του Ερμή του Τρισμέγιστου να είναι σφραγισμένο, να είναι δηλαδή "ερμητικά κλειστό".

Στη μαγειρική χρησιμοποιούμε τη μέθοδο "μπαιν-μαρί" για να κρατήσουμε ζεστό το φαγητό χωρίς να συνεχίσουμε τη διαδικασία του ψησίματος,για να λιώσουμε σοκολάτα και για να φτιάξουμε κρέμες οι οποίες είναι εξαιρετικά ευαίσθητες στη θερμοκρασία. Οι επαγγελματικές συσκευές "μπαιν μαρί" είναι πολύ ακριβές και προορίζονται για τα εστιατόρια. Στο σπίτι είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσουμε μια παραλλαγή της συσκευής χρησιμοποιώντας μια κατσαρόλα στην οποία θα διατηρούμε το νερό ζεστό και στερεώνοτας σε αυτή ένα μεταλλικό μπολ. Προσέχουμε να μην εμποδίζουμε την έξοδο των ατμών και να μη αφήσουμε να βράσει το νερό στην κατσαρόλα. Στην τεχνική του "μπαιν-μαρί" το νερό δεν πρέπει να βράζει,αυτό είναι βασική αρχή. Μπαιν-μαρί χρησιμοποιούμε πολύ συχνά και στο φούρνο όταν ψήνουμε κρέμες ,για παράδειγμα το Νew Υork cheese cake και η κρέμα καραμελέ ψήνονται στο φούρνο σε μπαιν-μαρί.

Θεωρώ τη συνταγή που θα σας δώσω πρωτότυπη, οικεία ως γεύση σε εμάς τους Έλληνες κ πολύ γιορτινή γιατί πιστεύω ότι τα επιδόρπια στα γιορτινά τραπέζια πρέπει να είναι ελαφριά. Η ιδέα είναι πολύ απλή. Παίρνω το ρυζόγαλο το οποίο όμως το φτιάχνω ως ριζότο και στη συνέχεια με την προσθήκη μια κρέμας από γάλα και αυγά γίνεται μια ωραία πουτίγκα η οποία ψήνεται στο φούρνο σε μπαιν-μαρί και σερβίρεται με σάλτσα από λεμόνι και καραμέλα.

Η συνταγή απαιτεί ρύζι γιασεμιού το οποίο θα το βρείτε σ'ενα από τα πολλά σούπερ μάρκετ που υπάρχουν στην Αθήνα και πωλούν προϊόντα της Άπω Ανατολής. Το ρύζι γιασεμιού καλλιεργείται στην Ταϊλάνδη. Είναι μακρύκοκκο, με διακριτικό αρωματικό χαρακτήρα κ μοιάζει αρκετά στο basmati εάν κ οι κόκκοι του πρώτου είναι πιο ραδινοί και βέβαια πιο ακριβοί. Το basmati έχει αρωματικό χαρακτήρα καρπών και δεν αφήνει τη λουλουδένια επίγευση του ρυζιού από την Ταυλάνδη όμως, η συνταγή γίνεται χωρίς κανένα πρόβλημα και με ρύζι basmati το οποίο μπορείτε να βρείτε εύκολα σε όλα τα σούπερ μάρκετ.

Πουτίγκα από ρύζι γιασεμιού με σάλτσα από καραμέλα και λεμόνι.

Υλικά

( 10 άτομα)

<>1 φλυτζ. ρύζι γιασεμιού.
1 κουτ.σουπ. ξύσμα λεμονιού.
2 φλυτζ. νερό
3/4 φλυτζ. ζάχαρη.
2 φλυτζ. γάλα.
2 αυγά συν 2 κρόκους αυγών.
1 1/2 γλυτζ. κρέμα γάλακτος.

Για τη σάλτσα.

<>1 φλυτζ. ζάχαρη
1/4 φλυτζ. νερό
1/4 φλυτζ φρέσκος,χλιαρός χυμός λεμονιού.

Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά το ρύζι, το ξύσμα από το λεμόνι,το νερό και το 1/2 φλυτζάνι ζάχαρη,ανακατεύοντας συνεχώς για 20 περίπου λεπτά ή έως ότου το ρύζι απορροφήσει το νερό.Προσθέτουμε 1/2 φλυτζάνι από το γάλα, ανακατεύουμε συνεχώς μέχρις ότου απορροφηθεί και το γάλα. Επαναλαμβάνουμε με το υπόλοιπο του γάλακτος και απομακρύνουμε από τη φωτιά.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C. Ανακατεύουμε τα αυγά,τους κρόκους των αυγών και το 1/4 φλυτζάνι ζάχαρης που μας έχει απομείνει. Σε μια μεσαία κατσαρόλα βράζουμε την κρέμα γάλακτος σε μέτρια φωτιά.Στη συνέχεια, αργά και προσεκτικά προσθέτουμε λίγη ζεστή κρέμα γάλακτος στο μείγμα των αυγών με τη ζάχαρη ώστε να το ζεστάνουμε για να μην "κόψει" όταν στη συνέχεια, θα το μεταφέρουμε στην κατσαρόλα με τη ζεστή κρέμα γάλακτος.Ανακατεύουμε την κατσαρόλα με την κρέμα στην οποία έχουμε τώρα προσθέσει τα αυγά. Ψήνουμε για 2-3 λεπτά μέχρι να πήξει πολύ ελαφρα και τόσο ώστε η κρέμα να μπορεί να επιστρώσει το πίσω μέρος ενός κουταλιού.

Ανακατεύουμε το μείγμα της κρέμας με το ρύζι πολύ καλά και το βάζουμε σ'ενα ταψί νούμερο 22. Τοποθετούμε το ταψί με το γλυκό μέσα σ'ενα δεύτερο, μεγαλύτερο το οποίο το έχουμε γεμίσει με ζεστό νερό. Το ζεστο νερό στο εξωτερικό ταψί πρέπει να φτάνει στο μέσον του ταψιού με το γλυκό.Βάζουμε και τα δύο προσεκτικά στο φούρνο και ψήνουμε για 45 περίπου λεπτά. Βγάζουμε προσεκτικά το ταψί με το γλυκό από το μπαιν-μαρί, το αφήνουμε να κρυώσει και στη συνέχεια το βάζουμε στο ψυγείο.

Σάλτσα από λεμόνι και καραμέλα.

Ανακατεύουμε τη ζάχαρη με το νερό σε μια μικρή κατσαρόλα, σε μέτρια φωτιά για 10 περίπου λεπτά. Το σιρόπι το ανακατεύουμε μόνον στην αρχή και δεν το πειράζουμε καθόλου στη συνέχεια γιατί θα κρυσταλλώσει.Αποσύρουμε την κατσαρόλα απο τη φωτιά και προσθέτουμε το χλιαρό χυμό του λεμονιού. Ανακατεύουμε πολύ καλά. Βάζουμε ξανά την κατσαρόλα στη φωτιά για λίγα λεπτά για να λιώσει ξανά η ζάχαρη,αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε τη σάλτσα να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου.

Κόβουμε την πουτίγκα σε τετράγωνα κομμάτια 10x10 εκατ. Για να σερβίρουμε τοποθετούμε κάθε κομμάτι στο κέντρο του πιάτου και περιχύνουμε με τη σάλτσα καραμέλας και λεμονιού.

Θερμές ευχαριστίες στους καλούς φίλους Νίκο Σαραντάκο κ Γιάννη Νικόλη που με βοηθούν πάντοτε στην επεξήγηση κ την απόδοση χημικών όρων. Να αποκαλύψω εδώ-- καταστρέφοντας μελλοντικά κουίζ-- ότι ο Νίκος ο Σαραντάκος δεν έχει σπουδάσει γλωσσολόγος, όπως πολλοί ίσως πιστεύουν, αλλά χημικός μηχανικός!

2:30 μ.μ. | |

12/14/2005 

Breaking News...

Διαβάζω κ αναμεταδίδω μιας κ βρέθηκα μπροστά στο pc!

Μαζέψτε τον τραχανά από τα μπαλκόνια!

4:22 μ.μ. | |

12/13/2005 

Όνειρο.

Είναι, λέει, βράδυ καλοκαιριού κ κοιμάμαι κάτω από ένα δέντρο στην αυλή μας κατάχαμα, πάνω σε μια ψάθα. Δεν πρέπει να κοιμάμαι πολύ βαθιά γιατί στον ύπνο μου έχω έννοια να ξυπνήσω πιο νωρίς απ'όλους γιατί εαν με πιάσει η γιαγιά μου να κοιμάμαι στο χώμα θα με κάνει ασήκωτο στο ξύλο, όμως αναρρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μου έχει μπει αυτή η ιδέα αφού είμαι μεγάλος κ η γιαγιά μου δε ζει πια.

Ανοίγω τα μάτια μου όταν αντιλαμβάνομαι μια παρουσία ξαπλωμένη δίπλα μου. Η νύχτα είναι απόλυτα σκοτεινή κ δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιος είναι, δεν τρομάζω όμως εαν κ δεν περίμενα παρέα. Αρχίζει να εξερευνά το πρόσωπό μου με τη μύτη κ τα χείλια. Με φιλάει δειλά κ το φιλί έχει γεύση από καπνό κ τριαντάφυλλο ή μάλλον κανέλα ή ίσως κ παστίλια βιολέτας. Πάω να μιλήσω αλλά...

Ξυπνάω.

Διάολε! Τί όνειρο ήταν αυτό; Ανακάθομαι στο κρεβάτι μου αλαφιασμένος, ακόμη δεν έχω ξυπνήσει εντελώς, όμως θυμάμαι ότι το πρωί η Μαρία, η οποία τελευταίως καπνίζει αρειμανίως, με ρώτησε πού μπορεί ν' αγοράσει παστίλιες βιολέτας για την αναπνοή.Μαζί με την απάντηση ξεκίνησα να της λέω κ την ιστορία για τις παστίλιες που αρωματίζουν το στόμα αλλά με σταματάει:" Σταμάτα, έχεις γίνει αφόρητος με τις ιστορίες".Πήρα τις σχετικές ανάποδες αλλά δεν είπα τίποτε.

Όμως όχι, η μυρωδιά στο όνειρο δεν ήταν ακριβώς βιολέτα, ήταν μια μυρωδιά πιο ελαφριά από βιολέτα κ ένα τόνο πιο "βαθιά" από τριαντάφυλλο ενώ υπήρχε κ μια υποψία βανίλιας με φρέσκα φρούτα να κάνουν τη "γέφυρα" μεταξύ βανίλιας κ τριαντάφυλλου. Μήπως ήταν κρασί;

Σηκώθηκα από το κρεβάτι κ πήγα σφαίρα στην κουζίνα, άνοιξα τα ντουλάπια κ αναζήτησα στα ράφια με τα μπαχαρικά κ τα βότανα κάποια ιδέα, κάτι να μου θυμίσει τη γεύση του φιλιού στο όνειρο πριν να την ξεχάσω.

Το πιο κοντινό στη γεύση του φιλιού που ονειρεύτηκα ήταν αυτό :

Ρόδι κ μαυροδάφνη ζελέ.

1 κιλό ρόδια καθαρισμένα
1 μικρό μπουκάλι μαυροδάφνη
2 ξυλαράκια κανέλας
1 κλωνάρι βανίλιας
150γρ ζάχαρη
6 φύλλα ζελατίνας.

Βράζουμε για 3 λεπτά τη μαυροδάφνη,τη ζάχαρη,την κανέλα κ τη βανίλια αφού την έχουμε χαράξει κατά μήκος. Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, αφαιρούμε την κανέλα κ την βανίλια κ προσθέτουμε τα φύλλα ζελατίνας αφού προηγουμένως τα έχουμε μαλακώσει σε κρύο νερό. Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει αρκετά,ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Όταν αρχίζει να πήζει προσθέτουμε τα ρόδια,ανακατεύουμε καλά κ αδειάζουμε το μείγμα σε φορμάκια.Αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει για 4 ώρες κ το σερβίρουμε βγάζοντά το από τα φορμάκια,αφού τα βουτήξουμε σε ζεστό νερό για λίγα δευτερόλεπτα.

Κάπως έτσι δημιουργούνται οι γεύσεις. Πρώτα τις φαντάζεσαι, μετά τις ονειρεύεσαι κ στο τέλος τις δημιουργείς για να τις απολαύσεις!


7:00 π.μ. | |

12/11/2005 

Περσικός όρνις με γλάσο από ανθόμελο κ πουρέ από γλυκοπατάτες.

Εκείνες τις μέρες ήξερα πως ήταν θέμα χρόνου να μου πει ότι υπήρχε κάτι που δεν έτρωγε. Το ήξερα γιατί όσοι κ όσες λένε " Μη!Α όχι αυτό!" δεν τα τρώνε όλα κ μένα είναι να μην μου πει άνθρωπος " Μη! Όχι αυτό!" ή " Α, εγώ αυτό δεν το τρώω..."γιατί το παίρνω προσωπικά κ καταλήγει να το τρώει κ μάλιστα τραγουδώντας κ είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Στο θέμα του κοτόπουλου όμως τα πράγματα ήταν κάπως δύσκολα γιατί με είχε αφήσει κ ο πρόγονος ακάλυπτο από παραμύθια. Λαλίστατος στους καταλόγους με τα πτηνά που κατανάλωναν οι αρχαίοι,με μεγάλες αναφορές μέχρι κ στο foie gras, ο Αθήναιος, είναι λακωνικότατος για τους αλεκτορίδες ή για τον περσικόν όρνιν...

" Μα το κοτοπουλάκι δε σου αρέσει ματάκια μου; Εγώ που ήμουν έτοιμος να πάω να φέρω ένα κοτόπουλο ζωντανό να το βρεις στο προσκέφαλό σου όταν ξυπνήσεις!" της είπα αινιγματικά μπας κ τσιμπήσει.

"Γιατί, gay ζευγάρι της Κλασικής Αθήνας είμαστε;" μου αντιγύρισε σηκώνοντας το φρύδι περιπεκτικώς. Ωχ!Το ήξερε...

Αλεκτρυών,κατοικίδιος όρνις γνωστός από τον κατάλογο των πουλιών του Αριστοφάνη ( Όρνιθες,στχ.485) ως " περσικός όρνις". Δε γνωρίζουμε με ακρίβεια πότε έφτασε στην Ελλάδα από την Ινδία όπου είχε εξημερωθεί χιλιάδες χρόνια πριν, ο πετεινός, όμως οι λογοτεχνικές πηγές μας οδηγούν στην κλασική εποχή.
Ο Αθήναιος σώζει ένα απόσπασμα του Κρατίνου από το α' μισό του 5ου αιώνα,σύμφωνα με το οποίο το πουλί ονομάζεται "περσικός αλέκτωρ".

Γιατί αλέκτωρ; Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος ο Αθήναιος :"επειδή εκ του λέκτρου ημάς διεγείρει" επειδή δηλαδή μας σηκώνει από το κρεβάτι( λέκτρο). Η πρώτη λογοτεχνική αναφορά στον αλέκτορα όμως γίνεται από τον Θεόγνη όπου αναφέρεται ότι κάποιος γύρισε σπιτι " ξημερώματα με το πρώτο λάλημα του αλέκτωρος"( Θεόγνις,στ,863-4)

Οι εικονογραφικές μαρτυρίες είναι κατά τι παλαιότερες από τις λογοτεχνικές. Σε κορινθιακά κ ροδιακά αγγεία του 6ου αιώνα συναντάμε μορφές πουλιών που αναγνωρίζονται ως πετεινοί.Έτσι, γνωρίζουμε ότι ήρθε στην Ελλάδα πριν το 600π.Χ.

Αρχικά οι πετεινοί κ οι όρνιθες ήταν ερωτικά δώρα ώριμων ανδρών προς νεώτερους τους άνδρες. Αντί να στείλουν λουλούδια δηλαδή, έστελναν ένα πετεινάρι στο αντικείμενο του πόθου τους κ το μήνυμα ήταν σαφές: " Σε περιμένω..."

Γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι τα κοτόπουλα άργησαν πολύ να γίνουν αποδεκτά ως ζώα θυσίας κ προσφέρονταν στα επίσημα δείπνα κ στα συμπόσια ως είδος πολυτελείας αφού η παρουσία τους σ'ενα μενού προσέδιδε κύρος στον οικοδεσπότη που τα προσέφερε...

Μέχρι να διηγηθείτε όλα αυτά θα έχετε ετοιμάσει κ το γλάσο για το κοτοπουλάκι...

Μεταξύ μας, το κοτόπουλο δεν το έχω σε μεγάλη εκτίμηση γιατί ως υλικό δεν έχει καμία... αξιοπρέπεια. Ο,τι θες το κάνεις. Βέβαια, σε πολλούς μάγειρες αρέσει γιατί μπορούν να κάνουν φιγούρα των μαγειρικών τους δεξιοτήτων,όπως αρέσει κ ο Λιστ σε κάποιους πιανίστες για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Go figure.

Αλλά κ φιγούρα να θέλετε να κάνετε με αυτή την συνταγή θα κερδίσετε στα σημεία. Με αυτό το απλό γλάσο θα μεταμορφώσετε το κοτόπουλο χωρίς να το παραγεμίσετε με διάφορα που μου φέρνουν αηδία κ που τα σκέφτομαι ( τυρί φέτα με πράσινη πιπεριά, ας πούμε, με αποτέλεσμα να βρωμοκοπάει το κοτόπουλο από ένα χιλιόμετρο μακριά...) ή να το παστώσετε στα μπαχαρικά κ τα βότανα, κίνηση που δείχνει έλλειψη φαντασίας.

In simplicitas,veritas!

* Κοτόπουλο με γλάσο απο ανθόμελο με πουρέ από ψητές γλυκοπατάτες*

Υλικά
( άτομα 4)

1 κοτόπουλο μέτριο( 2 κιλών)
1 φλυτζ.ανθόμελο
1/4 φλυτζ. ζωμό από κοτόπουλο.
3 γλυκοπατάτες.
2 κ.σ. βούτυρο.
αλάτι-φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Βάζουμε το μέλι κ το ζωμό από το κοτόπουλο σε ένα μικρό κατσαρολάκι κ ανακατεύουμε σε μέτρια φωτιά για 5 λεπτά, μέχρις ότου έχουμε ένα ομοιογενές μείγμα. Κρατάμε 1/3 φλυτζ.από το γλάσο για τη σάλτσα.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C. Τοποθετούμε το κοτόπουλο σ'ενα ταψί κ το αλατοπιπερώνουμε. Μ'ενα πινέλο το περνάμε ολόκληρο με γλάσο κ το ψήνουμε για 50 -60 λεπτά. Κατά το ψήσιμο κ κάθε 15 λεπτά το περνάμε με γλάσο. Το βγάζουμε από το φούρνο κ αφού το αφήσουμε να σταθεί για 10 λεπτά, το τεμαχίζουμε.

Στο μεταξύ έχουμε ετοιμάσει τις γλυκοπατάτες ως εξής. Αφού τις τρυπήσουμε με το πηρούνι σε διάφορα σημεία,τις ψήνουμε μαζί με το κοτόπουλο για 45'. Τις καθαρίζουμε κ τις βάζουμε σ'ενα μπωλ μαζί με το βούτυρο κ 1/4 φλυτζ. από το γλάσο. Τις λειώνουμε σε πουρές είτε με το μίξερ,είτε με το εργαλείο του πουρέ.

Ρίχνουμε το ζουμί από το ταψί σ'ενα κατσαρολάκι κ αφού αφαιρέσουμε το λίπος, προσθέτουμε το γλάσο που έχουμε κρατήσει από τη σάλτσα κ ανακατεύουμε σε χαμηλή φωτιά για 5'.

Σερβίρουμε στην άκρη κάθε πιάτου τον πουρέ της γλυκοπατάτας, κομμάτια από κοτόπουλο κ περιχύνουμε τη σάλτσα.

Tips.
Καλόν είναι να έχετε πάντοτε στην κατάψυξη ζωμό από κοτόπουλο που τον έχετε φτιάξει εσείς. Δεν συγκρίνεται με τον έτοιμο εαν όμως δεν υπάρχει άλλη λύση από το να χρησιμοποιήσετε έτοιμο ζωμό, τότε προσέξτε το αλάτι στο πιάτο. Συνήθως οι έτοιμοι ζωμοί είναι λύσσα στο αλάτι.
Όσοι αγαπάτε τη γεύση κ τη μυρωδιά του πορτοκαλιού όσο κ εγώ τότε δοκιμάστε να ρίξετε στο γλάσο 2 σταγόνες, όχι παραπάνω, από απόσταγμα πορτοκαλιού. Το πουλάνε στο σούπερ μάρκετ κ βρίσκεται στα ράφια με τα μπαχαρικά.








9:33 π.μ. | |

12/10/2005 

Αξίζει της προσοχής σας...

Αναδημοσιεύω από το αγαπημένο μου μαγειρικό blog,αυτό της κυρίας Magica de Spell.


Γράφει η Magica de Spell

"Εχω μια αγωνία αυτές τις μέρες.
Πότε θα προλάβω να φτιάξω τις τάρτες μου, αν θα γίνει η ζύμη τραγανή, αν η κρέμα λεμονιού φανεί ξυνή στον κόσμος, αν η ganache θα γυαλίσει επαρκώς, να βάλω αρμυρά macadamia ή ανάλατα ? Μήπως στη δόση του σιροπιού για το gluwein πρέπει να ελαττώσω τη φλούδα των εσπεριδοειδών, μην πικρίσει?

Αυτά θα σας κεράσω, όσους έρθετε στο μπαζάρ των Δρόμων Ζωής. Όμως αυτά που έχετε να δείτε είναι πολύ περισσότερα. Είναι χειροποίητα κοσμήματα, χειροποίητα χριστουγεννιάτικα στολίδια, βιβλία, δώρα, κρασί, σπιτικές κονσέρβες, γλυκά του κουταλιού και λικεράκια, κεριά διακοσμητικά, κι ένα σωρό μεζεδάκια και γλυκά φτιαγμένα από κουζίνες αγαπητικές, όλα πεντανόστιμα και λαχταριστά. Τα παιδιά του κέντρου μας έφτιαξαν σοκολατάκια σε Χριστουγεννιάτικα καλούπια και γίναν τέλεια. Τα συσκευάσαμε σε ωραίες ζελατίνες σε σχήμα καραμέλας και θα είναι σούπερ για να γλυκάνετε την αγαπημένη ή τον αγαπημένο σας, ή κάποιον που θα θέλατε να αγαπάτε κάθε μέρα της επόμενης χρονιάς κι ακόμα δεν το ξέρει!

Για όλα αυτά σας προσκαλώ να έρθετε στο παζάρι μας. Γιατί η αγάπη περισσεύει για όλους σας και πρέπει να ανακυκλωθεί. Να σας δώσουμε εμείς τη δικιά μας και να πάρουμε τη δικιά σας. Και ό,τι αγάπη μαζέψουμε να τη δώσουμε στα παιδιά του κέντρου. Να τελειώσουν την τάξη, το σχολείο, τη μουσική, να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή.

Να φέρετε και τα παιδιά σας ή τ’ ανήψια και τα βαφτιστήρια σας. Είναι ωραίο τα παιδιά να καταλαβαίνουν ότι ζουν σε μια αλληλέγγυο κοινωνία. Είναι ωραίο να θέλουν να το αναπαράγουν. Και είμαι σίγουρη ότι βλέποντας το φως στα μάτια των εθελοντών θα καταλάβουν ότι το μυστικό της ευτυχίας είναι στην προσφορά.

Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Για όλους εμάς, τους εθελοντές των Δρόμων Ζωής, αυτό το κρυφά δεκαήμερο,φανερά διήμερο πανηγύρι, είναι ένα ψυχικό lifting. Ένα botox στις μικρές κακουχίες και στις ρυτίδες έκφρασης. Το παζάρι των Δρόμων, είναι το δικό μας spa για να προετοιμαστούμε για το ρεβεγιόν. Εκεί γυαλίζουμε τις καρδιές και την επιδερμίδα μας και κυρίως εκεί ξεπλένουμε τα μάτια μας για να έχουμε λαμπερό βλέμμα στη μεγάλη γιορτή. Ελάτε να το δείτε. Θα σας κλείσουμε λίγη από τη λάμψη μας σε καρυδόπιτα και ζεστό κρασί (για θεραπεία επί τόπου) και σε βαζάκια με εληές και μαρμελάδες, και χειροποίητα αγγελάκια για θεραπεία στο σπίτι.

Μέσα στο παζάρι, προσωπικοί σας αισθητικοί σύμβουλοι για το σιδέρωμα της ψυχής, θα είναι τα παιδιά της θεραπευτικής κοινότητας «Διάβαση» που με παντομίμα θα σας δείξουν τη δική τους λάμψη.
Και βέβαια εξαιρετικοί κι αγαπημένοι σπόνσορες όλων των πομάδων και θεραπειών, οι φίλοι, της αγαπημενότερης και γλυκύτερης μαγειρικής και όχι μόνο παρέας του ελληνικού διαδικτύου. Η παρέα του forum του http://www.hungry.gr/, που δεν θα σταματήσει ποτέ να με εκπλήσσει με την αγάπη που δίνει απλόχερα, όπου της ζητηθεί. Είτε με υλική, είτε με πρακτική βοήθεια, είτε με προσφορά είτε με εθελοντική εργασία, πολλές φορές και με τα δύο, τα παιδιά του hungry, βοηθούν για δεύτερη φορά φέτος στην υλοποίηση ενός project που δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτά.
Η ευγνωμοσύνη μου σε όλους τους δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια.

Θα προσπαθήσω όμως να τους πω αυτό : Δεν τους θαυμάζω μόνο επειδή προσφέρουν. Επειδή ξέρουν να μοιράζονται και θέλουν να το κάνουν. Τους ευχαριστώ με βαθειά συγκίνηση και δακρυσμένα μάτια γιατί η στήριξή τους στους Δρόμους, είναι για μένα, την ίδια την Τίνα, το μικρό κουκούτσι το μαύρο, στην καρδιά της Μάτζικας, η μεγαλύτερη ένδειξη αγάπης. Γιατί εγώ, ανάμεσά τους, μέσα τους, βρήκα την τυχερή δεκάρα. Και να πα να πνιγεί κι Σκρουτζ κι ο Ρόμπαξ κι η Νταίζη κι όλοι. Η τυχερή δεκάρα είναι δική μου και μου τη χάρισαν τα παιδιά του hungry. Και κάθε φορά που το σκέφτομαι κλαίω και ξέρω ότι λίγοι άνθρωποι είναι τόσο τυχεροί όσο εγώ. Να τους αγαπάει τόσο πολύς κόσμος και να τους εμπιστεύεται.

Ασπα, Ντίνο, Μάρω, Νόπη, Ηλία, Στέφανε, Κώστα, Κωνσταντίνα, Μαίρη μου καλή, Ντινάκι, Νένα, Μαρία, Ιωάννα, Πηνελόπη, Άννα, Κική, Άννα, Σταυρούλα, Κέλλη, Νικολέττα, Βίκυ, Σοφία, Βασιλική, Γιάννη, Τέτη και κυρίως Δρ. Κοτσανολόγε που κάνεις ολόκληρο ταξίδι για νάρθεις να δουλέψεις στο παζάρι, ευχαριστώ. Ευχαριστώ, που μ’ αγαπάτε και μ’ εμπιστεύεστε. Δεν θα το ξεχάσω, δεν μπορώ να το ξεχάσω ποτέ. Περιμένω με αγωνία να σας δω.

Το Σάββατο και την Κυριακή, από τις 10:00 το πρωί έως τις 8:00 το βράδυ, στο Χριστουγεννιάτικο Bazaar των Δρόμων Ζωής, Περσεφόνης 49, 3ος όροφος, στο Γκάζι."

9:13 μ.μ. | |

Links to this post:

<\$BlogBacklinkControl\$> <\$BlogBacklinkTitle\$> <\$BlogBacklinkDeleteIcon\$>
<\$BlogBacklinkSnippet\$>
posted by <\$BlogBacklinkAuthor\$> \@ <\$BlogBacklinkDateTime\$>

<\$BlogItemBacklinkCreate\$>

About me

  • Αθήναιος
My profile

Last posts

Archives

Links

Email me
Syndicate this site (XML)
Powered by Blogger
and Blogger Templates