Θα σπάσω κούπες για τα λόγια που'πες...
Γεια σου αδελφέ μου Πολύβιε...
Θέλω να πέσω για ύπνο κ όταν σηκωθώ να έχει έρθει Ιούλιος κ να ξυπνήσω από τη ζέστη, μούσκεμα στον ιδρώτα. Να σηκωθώ από το κρεβάτι κ να μπω κατευθείαν κάτω από το νερό κ μετά, χωρίς να σκουπιστώ καν να φορέσω τα ρούχα μου--ποια ρούχα δηλαδή τζην κ άσπρο λινό πουκάμισο --κ με το νερό να στάζει από τα μαλλιά μου να κινήσω για το Κέντρο της πόλης.
Να περάσω από τη Βεατρίκη στο Κολωνάκι για καφέ γιατί κάθε φορά που με βλέπει με βρίσκει κ ομορφότερο, να με αρχίσει στο δούλεμα η Ντόρα που είναι η τελευταία Grande Dame των Αθηνών " Τί έγινε μάγειρα; Που λες, έφαγα ένα πιάτο προχθές από τον σεφ της κυρίας Κατακουζηνού ( όπου Κατακουζηνού μια επώνυμη κυρία της Αθήνας) κ σε θυμήθηκα κ είπα ότι αυτό το παιδί, είναι πολύ μπροστά τελικά..."
Μετά να κατηφορίσω την Πανεπιστημίου, να στρίψω αριστερα στη Στοά Αρσακείου κ μετά τσιφ για την Κεντρική Αγορά. Στο μεταξύ τα νερά από τα ρούχα μου θα έχουν αντικατασταθεί από ιδρώτα αλλά θα είμαι ευτυχισμένος κ θα αισθάνομαι ζωντανός επειδή η ζέστη θα τσουρουφλίζει το ασπρουλιάρικο δέρμα μου( γιαυτό μου αρέσουν οι μελαγχροινές κορίτσια, κάνουν contrast με το δέρμα μου) κ θα σκέφτομαι θάλασσες, νησιά κ ουζοποσίες με τους κολλητούς. Μην νομίζετε. Όταν πάω στα νησιά νοσταλγώ την Κεντρική Αγορά...
Στην αγορά στάση για συζήτηση. Προσπαθώ να αγνοώ τη μυρωδιά του κρέατος. Λέμε δυο μαλακίες αλλά δεν αντέχω την αποφορά. Φεύγω . Στρίβω την Αθηνάς αριστερά κ περπατώ μέχρι το Μοναστηράκι. Κοντοσκέκομαι στην είσοδο του σταθμού του ΜΕΤΡΟ στην Αθηνάς. Να χει ανοίξει το BEE για ένα γρήγορο; Κ να έχει ανοίξει δεν μπαίνω γιατί θα έχει βάρδια η ξανθιά που επιμένει τα μεσημέρια να μου κάνει ψυχανάλυση κ έχει κ άποψη περί μαγειρικής... " Γιατί μόνος σου αγόρι μου;" Γιατί έτσι γουστάρω μανδάμ. Πάω λοιπόν στον " Όθωνα" . Γεια σου Γιάννη ροκαμπίλι!! "Πότε θα πάρουμε πρωτάθλημα;" με ρωτάει. " Κάτσε ρε Γιάννη! Εδώ είδαμε κ πάθαμε να γίνουμε κυβέρνηση, θες κ πρωτάθλημα;" Τηλεφωνώ στον Τάσο. " Είμαι στον Όθωνα έλα ΤΩΡΑ. Δεν με ενδιαφέρει που έχεις δουλειά.Παράτα την κουζίνα κ έλα ΤΩΡΑ". Ο Τάσος έρχεται κ πάντα παριστάνει τον ψύχραιμο.Κλασικός μάγειρας ( με Μ κεφαλαίο). Ψύχραιμος. " Κατάλαβες ρε παλιοεβραίε γιατί η χώρα χρειάζεται έναν Παπαδόπουλο;" με ρωτάει ο Τάσος μετά από 20 μπύρες. Τί να του πω τώρα; " Κατάλαβες ότι τη γουστάρω τρελλά κ έχουμε σοβαρό πρόβλημα;" Απαντώ εγώ που ως γνωστόν με απασχολούν τα φλέγοντα θέματα της υφηλίου.
Είναι 25 Ιανουαρίου κ είμαι ετοιμοθάνατος λόγω καιρού κ έχω τις προθανάτιες παραισθήσεις....Όταν θα διαβάσετε αυτό το γράμμα πιθανότατα να κλάψετε με μαύρο κλάμα...
Στην περιοχή μου ουσιαστικά είμαστε αποκλεισμένοι από τα χθες κ ειλικρινά δεν ξέρω γιατί δεν παίρνω το αεροπλάνο να πάω στην Αυστραλία. Βαριέμαι θανάσιμα. Αποφάσισα να γίνω ντέφι κ να την πέσω για έναν ωραίο μεσημεριανό ύπνο κ πριν να συμβεί αυτό λέω να πάρω μερικούς από σας μαζί μου.
Αρκαδικό Τσουκαλόκαφτο.
( συνταγή Ντίνου Μαρίτσα)
1 μπουκάλι κόκκινο κρασί.
2 ξυλά κανέλλα
6 καρφιά γαρύφαλλο.
1 κ.σ άσπρη ζάχαρη ή 2 κ.σ μαύρη ΄ζάχαρη
Τοποθετούμε όλα τα υλικά σε μέτρια κατσαρόλα κ ζεσταίνουμε μέχρι ότου το κρασί αρχίζει να αχνίζει. Να μην βράσει. Σερβίρουμε. Πίνουμε κ σκεφτόμαστε το καλοκαίρι.
Θέλω να πέσω για ύπνο κ όταν σηκωθώ να έχει έρθει Ιούλιος κ να ξυπνήσω από τη ζέστη, μούσκεμα στον ιδρώτα. Να σηκωθώ από το κρεβάτι κ να μπω κατευθείαν κάτω από το νερό κ μετά, χωρίς να σκουπιστώ καν να φορέσω τα ρούχα μου--ποια ρούχα δηλαδή τζην κ άσπρο λινό πουκάμισο --κ με το νερό να στάζει από τα μαλλιά μου να κινήσω για το Κέντρο της πόλης.
Να περάσω από τη Βεατρίκη στο Κολωνάκι για καφέ γιατί κάθε φορά που με βλέπει με βρίσκει κ ομορφότερο, να με αρχίσει στο δούλεμα η Ντόρα που είναι η τελευταία Grande Dame των Αθηνών " Τί έγινε μάγειρα; Που λες, έφαγα ένα πιάτο προχθές από τον σεφ της κυρίας Κατακουζηνού ( όπου Κατακουζηνού μια επώνυμη κυρία της Αθήνας) κ σε θυμήθηκα κ είπα ότι αυτό το παιδί, είναι πολύ μπροστά τελικά..."
Μετά να κατηφορίσω την Πανεπιστημίου, να στρίψω αριστερα στη Στοά Αρσακείου κ μετά τσιφ για την Κεντρική Αγορά. Στο μεταξύ τα νερά από τα ρούχα μου θα έχουν αντικατασταθεί από ιδρώτα αλλά θα είμαι ευτυχισμένος κ θα αισθάνομαι ζωντανός επειδή η ζέστη θα τσουρουφλίζει το ασπρουλιάρικο δέρμα μου( γιαυτό μου αρέσουν οι μελαγχροινές κορίτσια, κάνουν contrast με το δέρμα μου) κ θα σκέφτομαι θάλασσες, νησιά κ ουζοποσίες με τους κολλητούς. Μην νομίζετε. Όταν πάω στα νησιά νοσταλγώ την Κεντρική Αγορά...
Στην αγορά στάση για συζήτηση. Προσπαθώ να αγνοώ τη μυρωδιά του κρέατος. Λέμε δυο μαλακίες αλλά δεν αντέχω την αποφορά. Φεύγω . Στρίβω την Αθηνάς αριστερά κ περπατώ μέχρι το Μοναστηράκι. Κοντοσκέκομαι στην είσοδο του σταθμού του ΜΕΤΡΟ στην Αθηνάς. Να χει ανοίξει το BEE για ένα γρήγορο; Κ να έχει ανοίξει δεν μπαίνω γιατί θα έχει βάρδια η ξανθιά που επιμένει τα μεσημέρια να μου κάνει ψυχανάλυση κ έχει κ άποψη περί μαγειρικής... " Γιατί μόνος σου αγόρι μου;" Γιατί έτσι γουστάρω μανδάμ. Πάω λοιπόν στον " Όθωνα" . Γεια σου Γιάννη ροκαμπίλι!! "Πότε θα πάρουμε πρωτάθλημα;" με ρωτάει. " Κάτσε ρε Γιάννη! Εδώ είδαμε κ πάθαμε να γίνουμε κυβέρνηση, θες κ πρωτάθλημα;" Τηλεφωνώ στον Τάσο. " Είμαι στον Όθωνα έλα ΤΩΡΑ. Δεν με ενδιαφέρει που έχεις δουλειά.Παράτα την κουζίνα κ έλα ΤΩΡΑ". Ο Τάσος έρχεται κ πάντα παριστάνει τον ψύχραιμο.Κλασικός μάγειρας ( με Μ κεφαλαίο). Ψύχραιμος. " Κατάλαβες ρε παλιοεβραίε γιατί η χώρα χρειάζεται έναν Παπαδόπουλο;" με ρωτάει ο Τάσος μετά από 20 μπύρες. Τί να του πω τώρα; " Κατάλαβες ότι τη γουστάρω τρελλά κ έχουμε σοβαρό πρόβλημα;" Απαντώ εγώ που ως γνωστόν με απασχολούν τα φλέγοντα θέματα της υφηλίου.
Είναι 25 Ιανουαρίου κ είμαι ετοιμοθάνατος λόγω καιρού κ έχω τις προθανάτιες παραισθήσεις....Όταν θα διαβάσετε αυτό το γράμμα πιθανότατα να κλάψετε με μαύρο κλάμα...
Στην περιοχή μου ουσιαστικά είμαστε αποκλεισμένοι από τα χθες κ ειλικρινά δεν ξέρω γιατί δεν παίρνω το αεροπλάνο να πάω στην Αυστραλία. Βαριέμαι θανάσιμα. Αποφάσισα να γίνω ντέφι κ να την πέσω για έναν ωραίο μεσημεριανό ύπνο κ πριν να συμβεί αυτό λέω να πάρω μερικούς από σας μαζί μου.
Αρκαδικό Τσουκαλόκαφτο.
( συνταγή Ντίνου Μαρίτσα)
1 μπουκάλι κόκκινο κρασί.
2 ξυλά κανέλλα
6 καρφιά γαρύφαλλο.
1 κ.σ άσπρη ζάχαρη ή 2 κ.σ μαύρη ΄ζάχαρη
Τοποθετούμε όλα τα υλικά σε μέτρια κατσαρόλα κ ζεσταίνουμε μέχρι ότου το κρασί αρχίζει να αχνίζει. Να μην βράσει. Σερβίρουμε. Πίνουμε κ σκεφτόμαστε το καλοκαίρι.
κράτα γερά, αθήναιε. κρυώνουν, μωρέ, τα παληκάρια ; άντε, και σου φέρνω πατσά σε πλαστικό, από αυτόν που σ' αρέσει, με μπόλικο καυτερό. καλό ντέφι κι ευχαριστώ για την αφιέρωση. μπράδερς ιν αρμς.
Posted by Ανώνυμος | 1:17 μ.μ.
Τώρα κρατώ γερά. Σε 2 λεπτά όμως σηκώνομαι από εδώ κ πάω να πιώ ένα καζάνι τσουκαλόκαφτο για να στανιάρω... :-)
Posted by Ανώνυμος | 1:19 μ.μ.
Κατακουζηνου ε ...χμμ!
Τι μου θυμησες πρωινιατικα, ωραια βαφτισιμια ειχε παντως.
Αραγε εχει ακομα αυτο το μπανιο που το ειχε ζωγραφισει ο Τετσης?
Τι να γινεται αυτη η κοπελα αραγε....
(μη πεις τωρα κανενα: θα ειναι με καποιον αλλον και θα beep, θα με πληγωσεις :P)
Posted by Ανώνυμος | 1:51 μ.μ.
Καρντάση Καλλιτέχνα, μήπως έχεις κανένα ελικόπτερο να πεταχτείς μέχρι εδώ ( η ταράτσα της πολυκατοικίας είναι δικια μου παρκάρεις άνετα) για να γίνουμε μαζί ντέφι;
Πάντως οι κυρίες που έχω υπόψη μου συντρώγουν πράγματι με τον Τέτση.Η μία μάλιστα ήταν φίλη του Ιόλα. Είναι αληθινές κυρίες των Αθηνών όχι τρίο. :-)
Posted by Ανώνυμος | 1:54 μ.μ.
Καταρχην δεν ειμαι καρνταση, απλα ετυχε να ζω εδω.
Δευτερον αν ειχα ελικοπτερο
θα ερχομουν να σε παρω να πηγαιναμε στο
αλλο ρεμαλι στη Καλαματα που μολις μου ειπε οτι ειναι εξω και πινει καφεδακι
ενω εμεις παγωνουμε!
Οσο για τις κυριες συμφωνω ως προς την κ.Κατακουζηνου, τις αλλες δεν ειχα την τιμη να τις γνωριζω αλλα για να το λες εσυ ετσι θαναι.
Posted by Ανώνυμος | 2:12 μ.μ.
Αθήναιε, εύχομαι σύντομα να ζεσταθεί το κοκαλάκι σου. Από πάσης απόψεως.
*
Που είπαμε μαγειρεύει ο Τάσος, για να έχουμε το νου μας; Όχι γιατί είναι Παπαδοπουλικός (Έλα, Παναγία μου...), αλλά αν ρίχνει 20 μπυρόνια ΕΚΤΑΚΤΩΣ και επιστρέφει στην κουζίνα - να έχουμε το νου μας και να αποφεύγουμε τις ομελέτες, γιατί θα πνιγούμε από τα τσόφλια!
*
Grand - η Ντόρα; Η Ντόρα;! Αθήναιε, σε έχω για άνθρωπο με γούστο!
(Τέτοιες κυρίες αλλιώς τις λέμε στο μεσσηνιακό χωριό μου... χεχε)
*
Μήπως εννοείς ΑΛΛΗ Ντόρα (που δε σαλιαρίζει με το Ρέμο και τους λοιπούς σκυλάδες) και όχι τη γνωστή κυρά- Θοδώρα;
*
Πρωτάθλημα θα (ξανα)πάρουμε πολύ σύντομα, ευθύς αμέσως μόλις ξεκουβαλήσει η ΝΔ από την κυβέρνηση. Η ίδια (η κυβέρνηση) προσπαθεί φιλότιμα να μειώσει στο ελάχιστο τον απαιτούμενο χρόνο. Ίσως γιατί έχει μέσα πολλούς Παναθηναϊκούς.
*
Άκου ..."γίναμε κυβέρνηση"! Θα με τρελλάνεις, σήμερα! Δεν τα λες εσύ, τα λένε οι δραματικές συνέπειες της παγωνιάς... Πάντως είμαι αναφανδόν υπέρ μιας κυβέρνησης μαγείρων!
*
(...και να τη διαδεχτεί μια κυβέρνηση συνεργασίας οινοποιών -αποστακτών!)
*
Έρρωσο!
Posted by Ανώνυμος | 2:17 μ.μ.
Διαβάζω την πρώτη γραμμή κ σκέφτομαι: " Χεχε ο Πάνος!" :-))
Ο φίλος μου ο Τάσος είναι μεγάλος καλλιτέχνης αλλά δυστυχώς ( μιας κ διαβάζει) είναι πιο ρεμάλι απ'όσο πρέπει γιαυτή τη δουλεια.
Πάνο,δε με πείραξε που ως φορολογούμενος πληρώσα το γήπεδο των Ολυμπιακών αλλά με τσακίζει που μας διώχνουν από την ιστορική Λεωφόρο.
Art να πάρεις μαζί κ τον Πάνο γιατί Πάνος, Αλβέριχος κ εγώ είμαστε συμπατριώτες.Φρούτα Καλαματιανά :-)) Άντε θα μας βρει ο Αλβέριχος ( σε σενα κ μένα δηλαδή) κ απο μια νύφη με 100.000 ρίζες ελιές η κάθε μια κ θα αφοσιωθούμε απερίσπαστοι στην Τέχνη μας ο καθείς. :-)
Posted by Ανώνυμος | 2:23 μ.μ.
Ένα σχόλιο που έγραψα προγουμένως δεν εμφανίστηκε.
Τέλος πάντων...όλα καλά με το blog σας και ειδικά οι συνταγές σας είναι όνειρο...μόνο εκείνο το link με το ΠΑΕ Παναθηναϊκός κάπως μου έρχεται, αλλά δεν πειράζει, ουδείς αναμάρτητος.
Βέβαια εκτός από εν λόγω link κι ο πληθυντικός σας είναι κάπως δυσκοίλιος αλλά μη μου δίνετε σημασία...πέρασα μαγουλάδες σε κάπως μεγάλη ηλικία.
Go on...Αχ, κύριε Αθήναιε μας κακομαθαίνετε!
Posted by Ανώνυμος | 2:30 μ.μ.
Ένα σχόλιο που έγραψα προγουμένως δεν εμφανίστηκε.
Τέλος πάντων...όλα καλά με το blog σας και ειδικά οι συνταγές σας είναι όνειρο...μόνο εκείνο το link με το ΠΑΕ Παναθηναϊκός κάπως μου έρχεται, αλλά δεν πειράζει, ουδείς αναμάρτητος.
Βέβαια εκτός από εν λόγω link κι ο πληθυντικός σας είναι κάπως δυσκοίλιος αλλά μη μου δίνετε σημασία...πέρασα μαγουλάδες σε κάπως μεγάλη ηλικία.
Go on...Αχ, κύριε Αθήναιε μας κακομαθαίνετε!
Posted by Ανώνυμος | 2:33 μ.μ.
Νυφη ε!
ααααχ ..τι ωραια λεξη γαμωτο!
Ποτε θα με δω και μενα διπλα σε μια τετοια
γαμωτο.Οχι τιποτα αλλο, να ησυχασει
και η μανα μου.
Αλβεεεεεεεριχεεεεεεε ..αρχισε να ψαχνεις!
Posted by Ανώνυμος | 7:32 μ.μ.
Νομίζω ὅτι σᾶς τὸ ἔχω ξαναπεῖ, ὦ, Ἀθήναιε· ἀδικεῖτε τὸν χειμώνα!
Ὁ χειμὼν εἶναι ἡ ὡραιοτέρα ἐποχὴ.
Ἔξω μὲν, ὁ δριμὺς βοριάς, νεκρώνει τὰ μικρόβια, καθαρίζει τὴν σήψη καὶ τὴν ἠλιθιότητα ἀπὸ τὴν φύση καὶ τὴν κοινωνία, σκληραγωγεῖ καὶ ὀξύνει τὸ σῶμα καὶ τὸ πνεῦμα, ἐνεργοποιώντας τὰ ἐνεργειακὰ ἀποθέματα τοῦ ὀργανισμοῦ. [Μὲ δυνατὸ βοριά, ἔτσι περίπου, εἶχε παρομοιάσει τὸν Γιαννόπουλο ὁ Δραγούμης· ὁ Γιαννόπουλος, βεβαίως, ὕμνησε τὸ θέρος (τὸ ἐπίσης δριμὺ θέρος, ἐν τούτοις), καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ μοναδικὸς ἐνδοιασμός μου.]
Μέσα, ἡ ζεστασιὰ, ἡ ἀσφάλεια καὶ ἡ θαλπωρὴ τῆς ἀπομονώσεως καὶ τοῦ κουρνιάσματος στὴν ἑστία. Χειμών, ἡ πιὸ θερμὴ ἐποχή.
Ἐὰν δὲν εἶχα δουλειὰ τὸ πρωί, θὰ πήγαινα, ὅπως κάθε φορὰ ποὺ χιονίζει, στοῦ Φιλοπάππου, νὰ κυλιστῶ στὸ χιόνι.
Posted by Ανώνυμος | 8:38 μ.μ.
Θὰ μοῦ ἄρεσε νὰ ζῶ σὲ ἕναν πύργο τῆς Σκωτίας μὲ φαντάσματα!
Posted by Ανώνυμος | 9:00 μ.μ.
Ο ΠΑΟ είναι μέρος της προσωπικότητάς μου Αρμυρίκι.Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια αν κ κομπλάρω λίγο με τους υπερβολικούς επαίνους ακόμη κ όταν πρόκειται για τις συνταγές μου κ οι έπαινοι είναι απολύτως δικαιολογημένοι.;-)
Ο καλύτερος έπαινος για μένα είναι όταν σερβίρω το φαγητό κ αυτομάτως πέφτει ησυχία γιατί όλοι έχουν συγκεντρωθεί στο πιάτο τους...
Να ενημερώσω τα πλήθη ότι ο Καλλίμαχος αυτά τα noir δεν τα γράφει για μένα που τον ξέρω βεβαιώς αλλά για να ανατριχιάζει τους υπόλοιπους.
Αρτ, θέλω νύφη, όπως λες εδώ αλλά όχι για επίσημους γάμους. Μόνο για civil union.
Posted by Ανώνυμος | 11:02 π.μ.
η μετριοφροσύνη είναι όπλο των αδυνάτων λένε...
βέβαια στη δική σας περίπτωση δεν χρειάζεται καμία μετριοφροσύνη, άλλωστε δεν βλέπω και καμία τέτοια και καλά κάνετε.
Η επιτυχία ενός πιάτου ξεκινά από την περιγραφή και ακόμα πιο πριν από τη διάθεση του δημιουργού...
άλλωστε και με ένα πιάτο ταπεινό, ταπεινότατο τραχανά εγώ παθιάζομαι φτάνει να ενσωματώνει το πάθος και την αγάπη του δημιουργού του.
Με τον αγαπημένο σας πληθυντικό κάπως θα τα καταφέρω με την ΠΑΕ Παναθηναϊκός ΠΟΤΕ!
Posted by Ανώνυμος | 11:18 π.μ.
Η μετριοφροσύνη είναι για τους μετρίους ή τους υπερβολικά ποζάτους,indeed.
Μα με τον ΠΑΟ δεν χρειάζεται να τα καταφέρετε! Η γοητεία είναι στη διαφορά.
Λοιπον δεν θα το πιστέψετε αλλά περιμένω από χθες να ξεπαγώσει ο δρόμος για να κατέβω να πάω να αγοράσω τραχανά επειδή ξέμεινα.
Περιττό ίσως να πω πόσο μου αρέσει ο τραχανάς κ κάποια ψυχή μου έχει τάξει τραχανά από στάνη!
Μάλιστα μου αρέσει μια συνταγούλα που βρήκα στο βιβλίο της κυρίας Μαρίας Χαραμή το de gustibus που είναι ένα πολύ χαριτωμένο βιβλιαράκι. Ονομάζει τον τραχανά αυτόν " τραχανά με φράκο" κ αφού τον ετοιμάσει, χτυπάει στο μπλέντερ καβουρντισμένα καρύδια με blue cheese. Είναι πραγματικά πολύ καλό!
Posted by Ανώνυμος | 11:20 π.μ.
στο σπίτι σκοτωνόμαστε...
κάτι σαν ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού.
Άσπρος τραχανάς ή κόκκινος;
Εγώ με τα γνωστά μου Ολυμπιακά αισθήματα τον προτιμώ κόκκινο, κόκκινο της φωτιάς με ένα peperoncino για τα μικρόβια.
Για blue cheese δε το συζητώ, φετούλα, ταπεινή φετούλα και μάλιστα Καλαβρύτων.
Με άλλα λόγια Τραχανάς Ερυθρόλευκος !
Και κάτι άλλο, μου κάνατε που μου κάνατε link αγαπητέ Αθήναιε, γιατί δε το κάνατε σωστά;
Ταπεινά δικός σας
Posted by Ανώνυμος | 12:14 μ.μ.
Όχι,κόκκινος τραχανάς δεν μου αρέσει.Μου θυμίζει κ την πρώην μου που γενικώς είναι vulgaire άτομο. :-Ρ
Μα αν εφτιαχνα τη λινκιά σωστά με τη μία θα ανησυχούσε σύμπας ο κόσμος. Εσείς γιατί κάνετε τα σχόλια ποστ δύο φορές; :-)
Posted by Ανώνυμος | 12:16 μ.μ.
Είναι αλήθεια ότι ο κόκκινος τραχανάς είναι κάπως vulgaire και brutal, ο άσπρος είναι κάπως intellectuel, ο κόκκινος βγάζει μια decadance, ο άσπρος είναι εμφανώς comme il faut...
Όπως και ο τραχανάς έτσι κι η ζωή είναι κι αυτή κάπως vulgaire όμως...
...το κόκκινο αντανακλά τη χαρά της ζωής...το άσπρο είναι απλά comme il faut...δε βρίσκω πάθος.
Όσο για τα διπλά post, μα σας το είπα...πέρασα μαγουλάδες σε κάπως μεγάλη ηλικία και μου άφησε κουσούρι.
Ένας vulgaire θαυμαστής σας
Posted by Ανώνυμος | 12:42 μ.μ.
Από την Αρκαδία είστε,Αρμυρίκι;
Από vulgaire θαυμαστές... πλήθος. Τους τραβώ όπως ο Professor Higgins. ;-)
Posted by Ανώνυμος | 12:51 μ.μ.
και από την Αρκαδία είμαι και δη απο τη Γορτυνία και απο την Ηλεία είμαι...
με τέτοιο συνδυασμό πως να βγω comme il faut;
και κάτι άλλο, την αλιάδα τη θέλω με πατάτα και τη μαγειρίτσα φρικασέ...
αυτά για να μη ξεχνάμε τις ρίζες μας
Posted by Ανώνυμος | 1:12 μ.μ.
Από τη Γορτυνία ήταν τα 2/3 των γυναικών που αγάπησα. Το εναπομείναν 1/3 που ήταν κ το πιο σημαντικό κ σε έκταση χρόνου κ σε βάθος αισθημάτων( βλ. Συνταγές του ερωτευμένου μάγειρα), είναι από την Τρίπολη. Enough said...
Πάω για τραχανά. Ο Δήμαρχος εδέησε να μας ανοίξει το δρόμο.
In- γαμώ την αρκαδία μου γαμώ- mode.
Posted by Ανώνυμος | 1:14 μ.μ.
Τι λόγια, τς τς τς...και σας είχα για comme il faut κύριο!
Μα καλά, πόσες γυναίκες ερωτευτήκατε επιτέλους από τη Γορτυνία;
Έχετε σαφή εικόνα της ηλικιακής σύνθεσης του πληθυσμού της;
Μου ανοίξατε όμως την όρεξη, πάω κι εγώ για τραχανά...μόνο που εγώ τον έχω στο ψυγείο από το καλοκαίρι, σπιτικό, ξινούτσικο και χοντροτριμμένο...με μια ωραία σάλτσα ντομάτας από βιολογικά πομοντορίνια που έχω καταψύξει απο το καλοκαίρι και ένα peperoncino από τη γλάτστρα μου θα γίνει μούρλια...κρίμα που δεν σας αρέσει ο κόκκινος τραχανάς κι ακόμα πιο κρίμα που είστε Παναθηναϊκός και παθαίνετε αλλεργία με το κόκκινο!
Posted by Ανώνυμος | 1:34 μ.μ.
Όλα στη ζωή ένα κρίμα είναι. Να μελετήσετε το λινκ " Μεγάλες Αγάπες" στη λίστα με τους συνδέσμους.
Posted by Ανώνυμος | 2:46 μ.μ.
Φορώ βατραχοπέδιλα και μάσκα με τρύπιο σωλήνα και βουτώ εις το σκεύος, να μεθύσω με άλλοθι.
Posted by Ανώνυμος | 9:07 μ.μ.
Αθήναιε, δεν ανεβαίνεις να ανοίξεις μια σοφιστικέ ...τραχανερί στη Θεσσαλονίκη; Δουλειά δε θα έχει, αλλά οι Θεσσαλονικιές θα σε αποζημιώσουν πλουσιοπάροχα!
Posted by Ανώνυμος | 9:42 μ.μ.
Bitten Lips, το τσουκαλόκαφτο κάνει ωραίο μεθύσι κ το κυριότερο είναι πως μετά δεν ξυπνάς με την ντιβανοκασέλα στο κεφάλι ενώ δεν έχεις στο σπίτι ντιβανοκασέλα.
Πάνο, ωραία ιδέα ένα μικρό μαγαζί που θα σέρβιρε μόνον σούπες. Έτσι ήταν κ τα πρώτα εστιατόρια ες Παρισίους. Εξ ου κ η ετυμολογία της λέξης. Σούπα a restaurer να συνεφέρει, να σε δυναμώσει.
Έτσι που με έχει πιάσει η τάση φυγής πάλι έρχομαι, όμως πού θα βρούμε μικρό μαγαζί, κεντρικά αλλά με χαμηλό ενοίκιο για να έχουμε κ χαμηλές τις τιμές; Δεν μπλέκω ποτέ σε μπίζνα αν δεν καλύπτονται δύο ικανές κ αναγκαίες συνθήκες. Να βγάλουμε λεφτά( δεν ενοοώ με το τσουβάλι, όμως δεν εννοώ να εργάζομαι χωρίς λόγο) κ να περάσουμε κ καλά.
Είναι κ παραμονές εκλογών θα είχε χαβαλέ καλό ένα τέτοιο στέκι. :-)
Posted by Ανώνυμος | 12:41 μ.μ.
gia kati mikra estiatoria sto Brussels poy serviroun soupes exete ypopsi sas?
Posted by Ανώνυμος | 1:13 μ.μ.
Τραχανάς μόνο άσπρος.
Ο Καλλίμαχος έχει δίκιο για τον χειμώνα.
Ξαναεξαφανίζομαι.
Posted by Ανώνυμος | 2:08 μ.μ.
[quote]Έτσι που με έχει πιάσει η τάση φυγής πάλι έρχομαι, όμως πού θα βρούμε μικρό μαγαζί, κεντρικά αλλά με χαμηλό ενοίκιο για να έχουμε κ χαμηλές τις τιμές; Δεν μπλέκω ποτέ σε μπίζνα αν δεν καλύπτονται δύο ικανές κ αναγκαίες συνθήκες. Να βγάλουμε λεφτά( δεν ενοοώ με το τσουβάλι, όμως δεν εννοώ να εργάζομαι χωρίς λόγο) κ να περάσουμε κ καλά.
Είναι κ παραμονές εκλογών θα είχε χαβαλέ καλό ένα τέτοιο στέκι. :-)[/quote]
για τα λεφτά, δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι θα βολευτείς... όσο για το αν θα περάσεις καλά, στη σαλονίκη αυτό είναι δεδομένο!
Πάντως, τα "καλά" τα στέκια, δεν είναι στο κέντρο, είναι σε άλλες περιοχές της πόλης :)
Posted by Ανώνυμος | 4:22 μ.μ.
Αρμυρίκι τα γνωρίζω τα εστιατόρια των Βρυξελλών αλλά έχω στο μυαλό μου κάτι πιο εξελληνισμένο, να σερβίρει κ αυγά τηγανητά ας πούμε...
Φίλε μου pstalidi το φαντάζομαι αλλά είμαι παιδί της πόλης ή της απόλυτης εξοχής. :-)
Posted by Ανώνυμος | 3:42 μ.μ.