"ατηβ ανε αισωνγοτυΑ"*
Στην επόμενη.
Σχολιάζει εδώ ο kukuzelis τους κινδύνους που κρύβουν οι πολλαπλές αντανακλάσεις
πάνω στην επιφάνεια ενός καθρέφτη. Φαίνεται όμως πως δυο μεγάλοι άνδρες της Ιστορίας έκλιναν περισσότερο προς την άποψη που εκφράζει το τσιτάτο του Λακάν που προσέθεσε στο ποστ του kukuzeli ως σχόλιο o Alberich: "Το στάδιο του καθρέφτη προσφέρει τη διαχωριστική γραμμη ανάμεσα στη φαντασία και το συμβολικό, τη στιγμή που συμβαίνει μια δέσμευση από μιαν ιστορική αδράνεια, την οποία υφίστανται όλοι όσοι εξουσιοδοτούνται να φέρουν το όνομα αυτό, έστω και από δρόμους που αξιώνουν ότι θα ανοίξουν."
Για το καινούργιο,ωριμότερο κ ομορφότερο ευατό
που θ'αντικρίζω, χάρις σε αυτήν, μέσα στον καθρέφτη μου...
που θ'αντικρίζω, χάρις σε αυτήν, μέσα στον καθρέφτη μου...
Σχολιάζει εδώ ο kukuzelis τους κινδύνους που κρύβουν οι πολλαπλές αντανακλάσεις
πάνω στην επιφάνεια ενός καθρέφτη. Φαίνεται όμως πως δυο μεγάλοι άνδρες της Ιστορίας έκλιναν περισσότερο προς την άποψη που εκφράζει το τσιτάτο του Λακάν που προσέθεσε στο ποστ του kukuzeli ως σχόλιο o Alberich: "Το στάδιο του καθρέφτη προσφέρει τη διαχωριστική γραμμη ανάμεσα στη φαντασία και το συμβολικό, τη στιγμή που συμβαίνει μια δέσμευση από μιαν ιστορική αδράνεια, την οποία υφίστανται όλοι όσοι εξουσιοδοτούνται να φέρουν το όνομα αυτό, έστω και από δρόμους που αξιώνουν ότι θα ανοίξουν."Πιστεύω πως δεν θα σας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση όταν διαβάσετε ότι οι δύο άνδρες που είχαν αυτή τη σχέση με τον καθρέφτη ήταν ο Charles Maurice de Talleyrand κ ο Marie Antoine (Antonin) Carême. Ο Ταλεϊράνδος κ ο Καρέμ. Ο Διπλωμάτης κ ο Σεφ.
Τέσσερα ήταν τα πράγματα που συνέπαιρναν πιο πολύ τον Ταλεϊράνδο : η συζήτηση, η πολιτική, οι γυναίκες κ το φαγητό.Ο Καρέμ παθιαζόταν με το διάβασμα ( είχε μάθει ανάγνωση μόνος του), την αρχιτεκτονική, την αρχαιολογία,τις γυναίκες κ το επάγγελμά του,τη μαγειρική.Ο Ταλεϊράνδος, έδωσε στον Καρέμ την ευκαιρία να αφήσει τη δημιουργική του φαντασία ελεύθερη κ να οδηγήσει τη μαγειρική σε μέρη που κανείς δεν είχε φανταστεί ότι μπορούσε να φτάσει.Τον έμαθε να μην τον προβληματίζει ο φθόνος των ανθρώπων,να μην τον στεναχωρούν τα πικρόχολα σχόλια όσων δεν μπορούσαν να καταπιούν τη γοητεία που ασκούσε η τέχνη του γιατί εαν σε κάτι έμοιαζαν απόλυτα ο Καρέμ με τον Ταλεϊράνδο, ήταν η χολή κ το μίσος που εισέπραξαν κατά τη διάρκεια του βίου τους. Όμως, κατά ένα περίεργο τρόπο, ακόμη κ οι πιο ορκισμένοι από τους εχθρούς τους δηλώναν -σε στιγμές ειλικρίνειας- ότι η γοητεία που ασκούσαν οι δύο αυτοί άνδρες ήταν ακατανίκητη.
Τα δείπνα που παρέθετε ο Ταλευράνδος έχοντας ως σεφ τον Καρέμ έχουν περάσει πλ
έον στην Ιστορία.Ο τόπος των μυθικών αυτών συνεστιάσεων βρισκόταν στην Αριστερή Όχθη του Σηκουάνα,στο Saint Germain στο πρώην ξενοδοχείο Gallife ( όπου στεγάζεται σήμερα το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο) το οποίο επιτάχθηκε το 1798 κ παραχωρήθηκε στο Υπουργείο των Εξωτερικών, δηλαδή στον ίδιο τον Ταλεϊράνδο. Εκείνος, το ανακαίνισε από τα θεμέλια του κ στην αίθουσα όπου παρέθετε τα μεγαλειώδη του δείπνα έφερε τεχνίτες από τη Βενετία για να καλύψουν τους τοίχους από τα πατώματα μέχρι τα ταβάνια με βενετσιάνικους καθρέφτες τους οποίους κάλυπτε με βαριά βελούδινα υφάσματα.
O Ταλεϊράνδος ήταν άνθρωπος βαθιάς κλασικής παιδείας. Λέγεται πως ένας από τους αγαπημένους του συγγραφείς ήταν ο Σενέκας o οποίος είχε επισημάνει την ικανότητα του καθρέφτη να βλέπει προς τα πίσω. Ο Σενέκας στα " Προβλήματα Φυσικής Επιστήμης" είχε διηγηθεί την Ιστορία ενός ακόλαστου τύπου, του Hostius Quadra ο οποίος αρεσκόταν να κάνει έρωτα σε δωμάτια ντυμένα με παραμορφωτικούς, μεγενθυντικούς καθρέφτες. Ο Hostius Quadra, σύμφωνα με τον Σενέκα, επιθυμούσε " να βλέπει με τέχνασμα αυτό που η διαμόρφωση του σώματός μας στερεί από το βλέμμα μας" ( Προβλήματα Φυσικής Επιστήμης Ι,XVI,7).
Όπως επισημαίνει όμως ο Σενέκας, το παιχνίδι, δεν παιζόταν στη " μεγένθυνση" . Αυτό που έκανε την πράξη του ακόλαστη ήταν η πεποίθηση ότι μια αίθουσα κατόπτρων μεταμορφώνεται σε μια αίθουσα ηδονών κ εαν ο καθρέφτης --σύμφωνα με τον ορισμό του Αριστοτέλη λίγους αιώνες νωρίτερα (Αριστοτέλους,Ηθικά Μεγάλα,ΙΙ,XV,7,1213a)-- είναι το εργαλείο που μας οδηγεί στην αυτογνωσία, μήπως τελικώς η αυτογνωσία επέρχεται μέσω της ηδονής;
Αυτά διηγούνταν ο Ταλεϊράνδος στον νεαρό Καρέμ κ τον "φούσκωνε" με πάθος να υπηρετήσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια κ επάρκεια τη συνισταμένη των ηδονών της σάρκας κ του πνεύματος : τη μαγειρική!
Στην αρχή της γνωριμίας τους είναι βέβαιο ότι δεν είχαν σκεφτεί να παίξουν με τους βενετσιάνικους καθρέφτες. Τους αρκούσε η σκηνοθεσία μεγαλειωδών δείπνων όπου το κύριο βάρος της " πλοκής" έπεφτε στα εδέσματα. 'Ομως πόσο δίκαιο ήταν αυτό; Ποια ήταν η θέση του καταναλωτή των εδεσμάτων αυτών; Ποια ήταν η θέση του gourmet στο δράμα; Φαίνεται ότι σε αυτην τη ερώτηση αποπειράθηκαν να απαντήσουν ο Ταλευράνδος με τον Καρέμ.
Πόσο μαθαίνουμε τον εαυτό μας τρώγοντας;
Την απάντηση αφήνω να τη δώσει η Lady Morgan που παραβρέθηκε σε αρκετά από τα δείπνα που δημιούργησε ο Καρέμ.
"Ποτέ δεν ξανάδα κάτι τόσο εξαίσιο. Τα διαμερίσματα ήταν υπέροχα, όλα τους αρωματισμένα με λιβάνι. Όταν τα εβδομήντα επτά άτομα--από τα οποία αποτελείτο η παρέα- κάθισαν, αφού χαλάρωσαν με τη συνοδεία της μουσικής στην ακρη του δωματίου, απέναντί μας άρχισε να αποτραβιέται η βαριά μεταξωτή κουρτίνα. Ω! Βρεθήκαμε να κοιτάζουμε τους εαυτούς μας,ένα ιδιότυπο ταμπλώ βιβάν προβεβλημένο πάνω σ'ενα τεράστιο μπουφέ με καταπληκτικά εδέσματα που είχαν εμφανιστεί μυστηριωδώς μπροστά στα μάτια μας!Στο κέντρο του τραπεζιού αυτού στεκόταν σιωπηλός κ σοβαρός ο περίφημος Αντονίν Καρέμ, ο άνθρωπος την τέχνη του οποίου είχαμε μαζευτεί να θαυμάσουμε".
* "Αυτογνωσία ένα βήτα"--στον καθρέφτη.Ο τίτλος παραπέμπει στο ομότιτλο ποστ του kukuzeli.
Ευχαριστώ πολύ τον fellow-blogger κ. kukuzeli για την αφιέρωση κ για την έμμεση προτροπή να ξανασυναντηθώ με αγαπημένους φίλους που σκονίζονταν στα ράφια μου.
Όλα αυτά τα θαυμαστά για τον Ταλεϊράνδο, τον Καρέμ κ την εποχή τους τα διάβασα στο βιβλίο του Ian Kelly που εκδόθηκε πρόσφατα στα ελληνικά από τις Εκδόσεις " Ενάλιος" " Μαγειρεύοντας για Βασιλιάδες. Η ζωή του Antonine Careme, του πρώτου διάσημου Σεφ" το οποίο θα παρουσιάσω αναλυτικά σύντομα.
Οι αναφορές στον Σενέκα αλιεύθηκαν από το βιβλίο " Στο μάτι του καθρέφτη" της κυρίας Francoise Frontisi-Ducroux κ του μεγάλου Jean Pierre Vernant που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις " Ολκός".
Τέσσερα ήταν τα πράγματα που συνέπαιρναν πιο πολύ τον Ταλεϊράνδο : η συζήτηση, η πολιτική, οι γυναίκες κ το φαγητό.Ο Καρέμ παθιαζόταν με το διάβασμα ( είχε μάθει ανάγνωση μόνος του), την αρχιτεκτονική, την αρχαιολογία,τις γυναίκες κ το επάγγελμά του,τη μαγειρική.Ο Ταλεϊράνδος, έδωσε στον Καρέμ την ευκαιρία να αφήσει τη δημιουργική του φαντασία ελεύθερη κ να οδηγήσει τη μαγειρική σε μέρη που κανείς δεν είχε φανταστεί ότι μπορούσε να φτάσει.Τον έμαθε να μην τον προβληματίζει ο φθόνος των ανθρώπων,να μην τον στεναχωρούν τα πικρόχολα σχόλια όσων δεν μπορούσαν να καταπιούν τη γοητεία που ασκούσε η τέχνη του γιατί εαν σε κάτι έμοιαζαν απόλυτα ο Καρέμ με τον Ταλεϊράνδο, ήταν η χολή κ το μίσος που εισέπραξαν κατά τη διάρκεια του βίου τους. Όμως, κατά ένα περίεργο τρόπο, ακόμη κ οι πιο ορκισμένοι από τους εχθρούς τους δηλώναν -σε στιγμές ειλικρίνειας- ότι η γοητεία που ασκούσαν οι δύο αυτοί άνδρες ήταν ακατανίκητη.
Τα δείπνα που παρέθετε ο Ταλευράνδος έχοντας ως σεφ τον Καρέμ έχουν περάσει πλ
έον στην Ιστορία.Ο τόπος των μυθικών αυτών συνεστιάσεων βρισκόταν στην Αριστερή Όχθη του Σηκουάνα,στο Saint Germain στο πρώην ξενοδοχείο Gallife ( όπου στεγάζεται σήμερα το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο) το οποίο επιτάχθηκε το 1798 κ παραχωρήθηκε στο Υπουργείο των Εξωτερικών, δηλαδή στον ίδιο τον Ταλεϊράνδο. Εκείνος, το ανακαίνισε από τα θεμέλια του κ στην αίθουσα όπου παρέθετε τα μεγαλειώδη του δείπνα έφερε τεχνίτες από τη Βενετία για να καλύψουν τους τοίχους από τα πατώματα μέχρι τα ταβάνια με βενετσιάνικους καθρέφτες τους οποίους κάλυπτε με βαριά βελούδινα υφάσματα.O Ταλεϊράνδος ήταν άνθρωπος βαθιάς κλασικής παιδείας. Λέγεται πως ένας από τους αγαπημένους του συγγραφείς ήταν ο Σενέκας o οποίος είχε επισημάνει την ικανότητα του καθρέφτη να βλέπει προς τα πίσω. Ο Σενέκας στα " Προβλήματα Φυσικής Επιστήμης" είχε διηγηθεί την Ιστορία ενός ακόλαστου τύπου, του Hostius Quadra ο οποίος αρεσκόταν να κάνει έρωτα σε δωμάτια ντυμένα με παραμορφωτικούς, μεγενθυντικούς καθρέφτες. Ο Hostius Quadra, σύμφωνα με τον Σενέκα, επιθυμούσε " να βλέπει με τέχνασμα αυτό που η διαμόρφωση του σώματός μας στερεί από το βλέμμα μας" ( Προβλήματα Φυσικής Επιστήμης Ι,XVI,7).
Όπως επισημαίνει όμως ο Σενέκας, το παιχνίδι, δεν παιζόταν στη " μεγένθυνση" . Αυτό που έκανε την πράξη του ακόλαστη ήταν η πεποίθηση ότι μια αίθουσα κατόπτρων μεταμορφώνεται σε μια αίθουσα ηδονών κ εαν ο καθρέφτης --σύμφωνα με τον ορισμό του Αριστοτέλη λίγους αιώνες νωρίτερα (Αριστοτέλους,Ηθικά Μεγάλα,ΙΙ,XV,7,1213a)-- είναι το εργαλείο που μας οδηγεί στην αυτογνωσία, μήπως τελικώς η αυτογνωσία επέρχεται μέσω της ηδονής;
Αυτά διηγούνταν ο Ταλεϊράνδος στον νεαρό Καρέμ κ τον "φούσκωνε" με πάθος να υπηρετήσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια κ επάρκεια τη συνισταμένη των ηδονών της σάρκας κ του πνεύματος : τη μαγειρική!
Στην αρχή της γνωριμίας τους είναι βέβαιο ότι δεν είχαν σκεφτεί να παίξουν με τους βενετσιάνικους καθρέφτες. Τους αρκούσε η σκηνοθεσία μεγαλειωδών δείπνων όπου το κύριο βάρος της " πλοκής" έπεφτε στα εδέσματα. 'Ομως πόσο δίκαιο ήταν αυτό; Ποια ήταν η θέση του καταναλωτή των εδεσμάτων αυτών; Ποια ήταν η θέση του gourmet στο δράμα; Φαίνεται ότι σε αυτην τη ερώτηση αποπειράθηκαν να απαντήσουν ο Ταλευράνδος με τον Καρέμ.
Πόσο μαθαίνουμε τον εαυτό μας τρώγοντας;
Την απάντηση αφήνω να τη δώσει η Lady Morgan που παραβρέθηκε σε αρκετά από τα δείπνα που δημιούργησε ο Καρέμ.
"Ποτέ δεν ξανάδα κάτι τόσο εξαίσιο. Τα διαμερίσματα ήταν υπέροχα, όλα τους αρωματισμένα με λιβάνι. Όταν τα εβδομήντα επτά άτομα--από τα οποία αποτελείτο η παρέα- κάθισαν, αφού χαλάρωσαν με τη συνοδεία της μουσικής στην ακρη του δωματίου, απέναντί μας άρχισε να αποτραβιέται η βαριά μεταξωτή κουρτίνα. Ω! Βρεθήκαμε να κοιτάζουμε τους εαυτούς μας,ένα ιδιότυπο ταμπλώ βιβάν προβεβλημένο πάνω σ'ενα τεράστιο μπουφέ με καταπληκτικά εδέσματα που είχαν εμφανιστεί μυστηριωδώς μπροστά στα μάτια μας!Στο κέντρο του τραπεζιού αυτού στεκόταν σιωπηλός κ σοβαρός ο περίφημος Αντονίν Καρέμ, ο άνθρωπος την τέχνη του οποίου είχαμε μαζευτεί να θαυμάσουμε".
* "Αυτογνωσία ένα βήτα"--στον καθρέφτη.Ο τίτλος παραπέμπει στο ομότιτλο ποστ του kukuzeli.
Ευχαριστώ πολύ τον fellow-blogger κ. kukuzeli για την αφιέρωση κ για την έμμεση προτροπή να ξανασυναντηθώ με αγαπημένους φίλους που σκονίζονταν στα ράφια μου.
Όλα αυτά τα θαυμαστά για τον Ταλεϊράνδο, τον Καρέμ κ την εποχή τους τα διάβασα στο βιβλίο του Ian Kelly που εκδόθηκε πρόσφατα στα ελληνικά από τις Εκδόσεις " Ενάλιος" " Μαγειρεύοντας για Βασιλιάδες. Η ζωή του Antonine Careme, του πρώτου διάσημου Σεφ" το οποίο θα παρουσιάσω αναλυτικά σύντομα.
Οι αναφορές στον Σενέκα αλιεύθηκαν από το βιβλίο " Στο μάτι του καθρέφτη" της κυρίας Francoise Frontisi-Ducroux κ του μεγάλου Jean Pierre Vernant που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις " Ολκός".
| Permalink | E-mail this post 
Mirror Mirror on the wall
True hope lies beyond the coast
You're a damned kind can't you see
That the winds will change
Mirror Mirror on the wall
True hope lies beyond the coast
You're a damned kind can't you see
That tomorrows bears insanity
Blind Guardian
No pun intended και το λέω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.Είναι απλώς ένα ωραίο & σχετικό κομμάτι.
Posted by
Ανώνυμος |
11:18 μ.μ.
Η μαγειρική, κατ' εμέ, δεν απέχει και πολύ από τη χειρουργική.
Τάξη, καθαριότητα, φαντασία και ακρίβεια απαιτεί ένα καλομαγειρεμένο δείπνο.
Πέφτω πολύ έξω;
Posted by
Ανώνυμος |
11:45 μ.μ.
Άλμπεριχ,σκέφτηκα κ εγώ να αρχίσω με το Mirror mirror on the wall όχι ως στίχο αυτού του τραγουδιού βέβαια. Δεν χρειάζεται να διευκρινίσετε ξανά για την ύπαρξη pun ή όχι σε σχόλιό σας προς εμέ. Πραγματικά προσβάλομαι σπανίως.
Ροδιά. Εγώ τους χειρουργους τους παρομοιάζω με τους μηχανικούς αυτοκινήτων πάντως. :-)
Η μαγειρική θέλει όλα αυτά που απαριθμήσατε βέβαια με πρώτο κ κύριο την καθαριότητα,σε αυτό οι μάγειρες συμφωνούν απόλυτα με τον κ. Ασκητή. Ή μάλλον κ σε αυτό. Στο θέμα της καθαριότητας δεν σηκώνω κουβέντα κ τα τσιτάτα του τύπου " η νοστιμιά είναι στη βρωμιά" με τρελλαίνουν. Στη λίστα σας θα προσέθετα την εξάσκηση, την πειθαρχία,την υπομονή,την καλή φυσική κατάσταση κ βέβαια το πάθος. :-)
Posted by
Ανώνυμος |
11:56 μ.μ.
Εἱς ἐξισορρόπησιν τῶν φρικαλέων γαλλικῶν καταχρήσεων καὶ λοιπῶν διαστροφῶν, συνιστῶ τὸ ἄρθρον τοῦ τρέχοντος τεύχους τοῦ «Τρίτου Ματιοῦ», τὸ ὁποῖον ἄρθρον ἀσχολεῖται μὲ τὶς τεχνικὲς ἰνδῶν (ἀλλὰ καὶ χριστιανῶν) γιόγκι, οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἐπὶ χρόνια χωρὶς κἄν μία μπουκιὰ στερεὰ τροφὴ, μερικοὶ δὲ χωρὶς κἄν νερό! (Τρέφονται, λέει, ἤ ἀπ᾿ εὐθείας ἀπὸ τὸ «θεῖον φῶς», ἤ, σὲ κατώτερο ἐπίπεδο, ἀπὸ τὸ «πράνα», ἤ, σὲ κατώτερο ἐπίπεδο, ἀπὸ τὸ ἡλιακὸ φῶς καὶ τὸν ἀέρα. (Τώρα, θὰ πεῖ βεβαίως κανείς, τὴν τεχνική αὐτήν, νὰ ζοῦν χωρίς τροφή, τὴν ἀσκεῖ οὕτως ἤ ἄλλως ὁλόκληρος σχεδὸν ὁ πληθυσμὸς τῶν ἰνδιῶν καὶ χωρὶς νὰ εἶναι φωτισμένοι μύστες, ἀλλὰ τέλος πάντων...)
Posted by
Ανώνυμος |
12:30 π.μ.
Ωραιότατο ποστάκι. Πορνομπορχεσικοί καθρέφτες, η ηδονή ως αυτογνωσία, τσιμπούσια και διπλωματία κι ένας μάγειρας που τον έλεγαν Σαρακοστή (Carême).
Βρε, μπας κι είστε ο Γκρήναγουεϊ;
;-)
Posted by
Ανώνυμος |
8:31 π.μ.
Στὴν σπουδή μου νὰ στηλιτεύσω τὶς γαλλικὲς -Ροβεσπιέρος ποὺ σᾶς χρειάζεται- κραιπάλες, ἀμέλησα προηγουμένως νὰ ἀναφερθῶ στὸ τρομερὰ ἐνδιαφέρον θέμα τοῦ καθρέπτου. Πρὶν λοιπὸν διαβάσουμε τὴν σχολικὴ φυσική (ἤ μᾶλλον πρὶν μάθουμε νὰ ἀρκούμεθα σὲ αὐτήν), καὶ πρὶν δώσουμε τὸ τελειωτικὸ χτύπημα στὰ ἐγκεφαλικά μας κύτταρα μὲ τὶς ἀσυναρτησίες τοῦ Λακάν, ὅπως καὶ κάθε ἁγνὸ παιδί, ὁ μαγικὸς καθρέπτης ἔλκει τὴν προσοχὴ μας καὶ μᾶς σκανδαλίζει μὲ τὰ ἐξῆς τρία μεγάλα παράδοξα:
α) Ἕνα μικρὸ κομμάτι γυαλί μόνο, μὲ τίποτε πίσω του· καὶ ὅμως ἐμπεριέχει καὶ ἀνοίγει ἐμπρὸς στὰ μάτια μας ἕναν ὁλόκληρον κόσμο. (Ποῦ βρίσκεται αὐτὸς ὁ κόσμος;) β) Ὁ μαγικὸς κόσμος τοῦ καθρέπτη εἶναι ἴδιος σχεδόν μέ τὸν δικό μας· καὶ ὅμως, ἔχει κάτι ποὺ τὸν κάνει ὁλότελα διαφορετικόν, ὁλότελα ξένον (ξεκινῶντας ἀπὸ τὸ ὅτι φαίνεται «ἀνάποδος». (Ποιὸ εἶναι τὸ «ἀνάποδο»τοῦ ἑαυτοῦ μας; Καὶ μήπως τὸ φέρουμε καὶ στὴν ἐντεῦθεν πλευρά τοῦ καθρέπτου; Καὶ πῶς βγαίνει (ἄν πρέπει νὰ βγεῖ) στὴν ἐπιφάνεια;) γ) Ὁ μαγικὸς κόσμος τοῦ καθρέπτου βρίσκεται ἐμπρὸς στὰ μάτια μας· ἡ πύλη γιὰ τὸν ἀντίκοσμο φαίνεται ἀνοιχτὴ ἐμπρός μας· καὶ ὅμως, κάτι μᾶς ἐμποδίζει νὰ τὴν διαβοῦμε· βλέπουμε τὴν πύλη καὶ μᾶς λείπει τὸ κλειδί.
Αὐτὰ θὰ σκεφθεῖ κάθε παιδί, καὶ θὰ ἀπορροφηθεῖ στὴν φαντασία του. Ἑὰν τώρα ἀρχίζει νὰ ὑποψιάζεται περισσότερα, μπορεῖ καὶ νὰ ἀντιστρέψει τὸ ἐρώτημα: Μήπως βρισκόμαστε ἤδη μέσα στὸν καθρέπτη; Καὶ πῶς μποροῦμε νὰ βγοῦμε; Ὁ Μέγας Παῦλος, ἄλλωστε, τὸ ἔχει ἤδη πεῖ: «βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι». (Καὶ πρωτύτερα ὁ θεῖος Πλάτων.)
Γράφει ὁ Φραίηζερ στὸν «Χρυσὸ Κλῶνο», πῶς οἱ πρωτόγονοι πιστεύουν ὅτι τὸ εἴδωλο εἶναι ἡ ἴδια ἡ ψυχή μας, ἡ ὁποῖα ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ σῶμα μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ προλήψεις ποὺ ἔφθασαν ἕως τὶς μέρες μας. Νὰ μὴν ὑπάρχει καθρέπτης σὲ δωμάτιο μὲ νεκρό. (Διότι, ἐξηγεῖ ὁ Φραίηζερ, οἱ ψυχὲς τῶν ζωντανῶν βγαίνουν ἀπὸ τὸ σῶμα τους καὶ περνοῦν στὸν καθρέπτη· καὶ ἐὰν ἡ ψυχὴ τοῦ ἄρτι ἀποθανόντος κυκλοφορεῖ ἐκεῖ γύρω, μπορεῖ νὰ ἀρπάξει τὴν ψυχή τοῦ ζωντανοῦ καὶ νὰ μὴν τὴν ἀφήσει νὰ γυρίσει στὸ σῶμα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τόσοι χάνουν τὴν ψυχή τους ἀπὸ λάμιες καὶ νεράιδες στὰ ποτάμια καὶ στὶς βρῦσες· αὐτὸ ἔπαθε καὶ ὁ Νάρκισσος· Ἡ ψυχή του δὲν μπόρεσε νὰ ἐπιστρέψει ἀπὸ τὸ νερό.)
(Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν καθρέπτη, μέ προβληματίζει καὶ ὁ Ἀσκητὴς (ὅνομα κι᾿ αὐτὸ, γιὰ τὸ ἐπάγγελμα!) μὲ τὴν «καθαριότητα»· δὲν γίνεται «βρώμικο»;)
Posted by
Ανώνυμος |
9:56 π.μ.
Καλλίμαχε,θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για τους καθρέφτες. Γιατί δεν γράφετε κάτι κ εσείς, τουλάχιστον για την "εθνικήν μας αυτογνωσίαν"; Αναλύστε γιατί ο Γιάλομ πουλάει τόσο σε Ελλάδα κ Ισραήλ.Ιδέες σας δίνω...
Sraosha, μας λείψατε. Εσείς που έχετε ζωή θα μπορούσατε,ίσως,να το κάνατε αυτό "το ζειν" λιγότερο προκλητικά κ να μην εξαφανίζεστε επί μακρόν σκανδαλίζοντας τα πλήθη.
Ο Γκρήναγουει; Μα ήλπιζα ότι σε σας τουλάχιστον,Sraosha, θα ήταν φανερό ότι είμαι ο Aesma Daeva. ;-) (άντε να μαζέψω τον Καλλίμαχο μετά από αυτήν τη δήλωση...)
Posted by
Ανώνυμος |
12:21 μ.μ.
Καθρέφτες αυτογνωσίας και καθρέφτες του Νάρκισου...
Posted by
Ανώνυμος |
7:41 μ.μ.
Το ότι τα μοσχαράκια (που, είμαι βέβαιος, μαγειρεύετε θεσπέσια) σας εχθρεύονται μάλλον, είναι σαφές. Αλλά εχθρός μου; Αντίπαλός μου, έστω; Μη γένοιτο.
Posted by
Ανώνυμος |
7:52 μ.μ.
Στη Μυθολογία δεν υπάρχουν εχθροί,Sraosha, μόνοn αρχέτυπα που διαλέγονται.Αφήστε που αυτά είναι πνεύματα της Ανατολής κ ούχι της διαβολικής Δύσης...( :-Ρ)
Είπατε εχθρός, είπα Δύση. Tο "μαγειρικό" βιβλίο του Luigi Beschi για το οποίο ομιλούσα προημερών, έχει βασιστεί πάνω στη ζωή του Καζανόβα.Κάθε συνταγή πλέκεται γύρω από ένα φανταστικό επεισόδιο κ κάθε " νύχτα παθιασμένου έρωτα" κλείνει με τη συνταγή μιας spiuma,μιας πολύ ελαφριάς σχεδόν αφρώδους κρέμας.
Μια από τις " πολεμικές κραυγές" του Καζανόβα του Beschi, πριν να "κατασπράξει" τα θύματά του ήταν η περίφημη φράση :" Τώρα θα μου το πληρώσετε ωραία εχθρά!".
Ο φίλος που μου δώρισε το βιβλίο κ που ήξερε προσωπικά τον Beschi μου μετέφερε ότι ο καθηγητής ισχυριζόταν ότι όποιος άντρας ήξερε να ψιθυρίζει την ατάκα αυτή με επιτυχία ( ό,τι αυτο να σημαίνει στην προκειμένη περίπτωση)στο αυτί της ερωμένης του δεν χρειαζόταν να μάθει να μαγειρεύει μοσχαράκι για να τη σαγηνεύσει.
Είδατε λοιπόν. Στη μαγειρική, μέχρι κ η έννοια " εχθρός" αποκτά άλλο νόημα.
Posted by
Ανώνυμος |
9:52 μ.μ.
Φάτε τους εχθρούς σας, αλλιώς πηδήξτε τους -- Aesma Deva
(Σραόσα Μόσχος "Λακωνισμός ή η Τέχνη της Παρερμηνείας". Αθήνα 1957)
;-)
Χωρίς πλάκα, αυτό το "εχθρά", ελληνιστί τουλάχιστον, μάλλον θα ξενερώσει την προς βρώσιν κυρία.
Posted by
Ανώνυμος |
10:08 π.μ.
Sraosha:"Φάτε τους εχθρούς σας, αλλιώς πηδήξτε τους -- Aesma Deva
(Σραόσα Μόσχος "Λακωνισμός ή η Τέχνη της Παρερμηνείας". Αθήνα 1957)
;-)"
E, εννοείται Σραόσα μου :-) Εαν κ είστε σίγουρος ότι το λέει έτσι; Για κοιτάξτε το ξανά.Πρώτα τους πηδάμε κ μετά τους τρώμε. Μαλακώνουν πιο πολύ έτσι.
Sraosha:"Χωρίς πλάκα, αυτό το "εχθρά", ελληνιστί τουλάχιστον, μάλλον θα ξενερώσει την προς βρώσιν κυρία".
Δε νομίζω, εκτός εαν είναι της Φιλοσοφικής. Αυτές οι κατσίκες συνήθως έχουν την τάση να σε διορθώνουν ακόμη κ σε τέτοια φάση.
Posted by
Ανώνυμος |
10:56 π.μ.
εκτός εαν είναι της Φιλοσοφικής
Άπαπαπα, εγώ αυτές δεν της βάζω στο στόμα μου. Τις ξινές.
Posted by
Ανώνυμος |
11:16 π.μ.
Πια.
Posted by
Ανώνυμος |
11:17 π.μ.
'τις', όχι 'της'. Αμάν.
Posted by
Ανώνυμος |
11:36 π.μ.
Δὲν εἶναι πολὺ «explicit», ποὺ λένε καὶ οἱ Ἀγγλοσάξονες, ἡ ἐμμονὴ τοῦ κ. Beschi νὰ συνδέει τὴν κορύφωσιν τοῦ ἐρωτικοῦ πάθους μὲ τὴν παρασκευὴν, ἔκχυσιν καὶ κατανάλωσιν ἀφθόνου «κρέμας»;
Posted by
Ανώνυμος |
11:40 π.μ.
Σραόσα εσύ και ο Άλμπεριχ τον έχετε τρελλάνει τον chef και θα μας κλείσετε την επιχείρηση. Αυτά που λέτε τα πιστεύει και το λίγο μυαλό που έχει, γίνεται φτερο στον άνεμο.Του φουσκώνετε τα μυαλά όπως ο Ταλεϋράνδος στον Καρέμ.Έφυγε χωρίς τα κλειδιά,το κινητό και το MontBlanc. Πώς θα υπογράφει αυτόγραφα στις θαυμάστριες του στο δρόμο;Το κινητό χτυπάει συνεχώς και δεν ξέρουμε τί να κάνουμε,θ'ανησυχούν οι παραγωγοί του Χόλιγουντ μην το γυρίσει στην παραγωγή ανεξάρτητων ταινιών και ψηφιακών βίντεοκλιπ...
Μαρία.
Posted by
Ανώνυμος |
1:10 μ.μ.
Και δεν μου λέτε Sraosha ποιές σχολές συστήνετε, εαν δε γίνομαι αδιάκριτος. Θυμάμαι τον καιρό που ήμουν φοιτητής κ οι ταξιτζήδες,το πολυτεχνείο κ η ΦΜΣ κατέκλυζαν το κυλικείο της Φιλοσοφικής,να ρωτήστε το Μαίανδρο, τα ξέρει αυτά καλά. Κάτι ήξεραν οι ταξιτζήδες. Μας έπαιρναν τις γυναίκες όλες, ειδικά του Γαλλικού που ήταν οι πιο νόστιμες, 8 το πρωί, το κραγιόν το ροζουλί ήταν στη θέση του!!!Εμένα μου άρεσαν οι χημικίνες-μηχανικίνες. Ξύπνιες, ζόρικες κ σέξυ.Σ'εκαναν να νιώθεις από Καρέμ κ πάνω. :-)
Εσείς Καλλίμαχε με διαβάζετε τόσα χρόνια κ παρ'ολα αυτά με κάνετε να νιώθω μια αποτυχία, τίποτε δεν έχω καταφέρει μαζί σας. Δεν υπάρχει τίποτε explicit στη μαγειρική. Όλα παίζουν.Ίσως επειδή όλα είναι explicit.
Δεν ήταν το Χολλυγουντ Μαρία μου, εσείς είσασταν που με το ένα χέρι κρατούσατε το κινητό μου κ με το άλλο με καλούσατε κ αναρρωτιόσασταν γιατί δεν απαντούσα...
Posted by
Ανώνυμος |
9:09 μ.μ.
Ως παλαιός πολεμιστής έρχομαι να διακηρύξω πως οι φιλοσοφικίνες (του ΑΠΘ, τουλάχιστον) επιτέλεσαν πάντοτε το καθήκον τους στο ακέραιον!
*
Με την ίδια αυθεντία, καταθέτω, συμφωνώντας με τις εκτιμήσεις (του νεωτέρου, πλην εμβριθεστάτου εις την αξιολόγηση των γυναικών) Αθήναιου: τίποτε καλύτερο από τις Αρχιτεκτόνισσες! Ου μην αλλά - τίποτε χειρότερο από την κακοποιό τριάδα "Πληροφορική - Καλές Τέχνες - ΜΜΕ"!
*
Βεβαίως, οι ημέτερες παρατηρήσεις αφορούν αποκλειστικώς το παρελθόν! Δεν γνωρίζω τι "παίζει" τώρα - γι' αυτό μελετώ εμβριθώς τον Αθήναιο.
(απαραίτητη κάλυψη, για την περίπτωση που έρθει ως εδώ η γυναίκα μου...)
Posted by
Ανώνυμος |
10:38 μ.μ.
Ας λάβουμε υπόψη μας κι αυτό: «Βλέπετε, ο καθρέφτης που συντροφεύει τον άνθρωπο τα τελευταία 3.000 χρόνια έχει ένα κουσούρι: φυλακίζει στα μόρια της μεταλλικής του βάσης κάποια από τα φωτόνια που δέχεται, όπως συμβαίνει με κάθε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που προσπίπτει σε μεταλλική επιφάνεια. Ετσι, μολονότι εμείς βλέπουμε στον καθρέφτη οτιδήποτε ανακλάται πάνω του, η εικόνα που μας επιστρέφει έχει μειωμένη φωτεινότητα».
(Το απόσπασμα από εδώ: http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=13888&m=H06&aa=1)
Posted by
Ανώνυμος |
5:47 μ.μ.
Πολύ ωραίο άρθρο. Οπότε, τα μάτια των άλλων παραμένουν για τους ανθρώπους οι ακριβέστεροι καθρέφτες αφού αντανακλούν όλη μας τη λάμψη στο ακέραιο. Κατά βάθος, το ήξερα...
Posted by
Ανώνυμος |
6:30 μ.μ.
Something like that.
Posted by
Ανώνυμος |
6:47 μ.μ.
Το σχολιο του Σραοσα μου ξαναφερε το "Δη Ντραφτσμαν'ς Κοντρακτ"... ευχαριστω!
Μια φιλη μου καποτε ειχε ψυχωση με τον Λακαν και οι μαραθωνιες συζητησεις μου αφησαν ισως ουλες (αϊντε, σε Συμβολικο επιπεδο). Θα αναφερω μονο μια γνωστη της, που ηλθε και μας διεκτραγωδησε τα του εραστου της. Ακολαστος τυπος, καληωρα σαν τον παλαιοτερο που μας μνημονευει ο Αθηναιος. Εβαζε καθρεφτες γυρω της και πισω της οταν καναν ερωτα, για να βλεπει τις συσπασεις ολων των τρυφερων σημειων του σωματος της -- γιατι?... Διοτι οι γυναικες λεει συχνα προσποιουνται οτι εφτασαν σε οργασμο!!
Ακουσον ακουσον. Γινεται τετοιο πραγμα?!
Posted by
Ανώνυμος |
6:04 π.μ.