Bees.gr
Ενώ θεωρώ εαυτόν δεινό περιπατητή, πριν από κάποια χρόνια στην Αρκαδία ( άντε πάλι...) μου μπήκε η ιδέα ότι μπορώ να γίνω κ ορειβάτης. Έτσι λοιπόν, αρχές Ιουνίου βρέθηκα με τον Ορειβατικό Σύλλογο της Τρίπολης στο όρος Μουρτζιά. Μετά από 8 περιπετειώδεις ώρες κατά τις οποίες με έκαψε ο ήλιος, έπαθα ηλίαση, με τσίμπησαν τα περίφημα νταβάνια, μας τελείωσε το νερό κ χάσαμε το δρόμο διακόπηκε οριστικώς κ αμετακλήτως η καρριέρα του ορειβάτη. Από εκείνη την ημέρα θυμάμαι ζωντανά δύο πράγματα. Πρώτον ότι εκτόξευσα στους ορειβάτες όλα τα καντήλια κ τις βρισιές που έχω μάθει με τα χρόνια στις κουζίνες κ δεύτερον ότι μόλις κατεβήκαμε από το βουνό κ αράξαμε στην Πλατεία Άρεως στην Τρίπολη κ ενώ κατέβαζα τα ποτήρια το ουίσκι το ένα μετά το άλλο για να συνέλθω από τα ευεργετικά οφέλη της ορειβασίας, προστέθηκε στην παρέα μας μια ομάδα από μελισσοκόμους. Είναι από τις λίγες φορές στη ζωή μου που γοητεύτηκα ολοκληρωτικά από τη διήγηση για μια ασχολία που αφορά έμβια όντα που δεν έχουν τέσσερα πόδια κ ουρά. Το πάθος κ ο σεβασμός με τον οποίο οι μελισσοκόμοι μας μίλαγαν για τα μελίσσια με έκαναν κ ξέχασα αμέσως νεύρα, κούραση, ζαλάδα.
Η συνάντηση με τους μελισσοκόμους, μου έκανε φοβερή εντύπωση. Τη σκεφτόμουν μέρες μετά κ επειδή σκέφτηκα ότι η εντύπωση αυτή μπορεί να οφειλόταν στην ηλίαση πρώτα κ στο ποτό στη συνέχεια, αναζήτησα ορισμένα εκλαικευμένα βιβλία για τις μέλισσες κ τη μελισσοκομία. Από τότε το μελίσσι, μπήκε στη λίστα με τα όνειρα για το μέλλον. Όταν ξαναβρεθώ εκεί απ'όπου ξεκίνησα, δηλαδή σ'ενα αμπέλι με ζώα κλπ θα υπάρχει κ ένα μελίσσι αν κ ξέρω πως η δική μου ψυχοσύνθεση ίσως δεν είναι η καταλληλότερη για να γίνω μελισσοκόμος.
Έτσι, ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά όταν ανακάλυψα το εξαιρετικό μπλογκ του Κώστα Κουτσούκου! Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά που σε ταξιδεύει στο υπέροχο βασίλειο των μελισσών, αυτών των όντων εξαιρετικής ευφυίας κ υποδειγματικής κοινωνικής οργάνωσης. Οι περιγραφές του Κώστα δείχνουν έναν τυπικό μελισσοκόμο που καλλιεργεί τα μελίσσια του κ μέρα με τη μέρα αισθάνεται το δέος που του προκαλεί η περίεργη κ μοναδική αυτή κοινωνία. Από εκείνη τη μέρα στην Τρίπολη γνώρισα πολλούς μελισσοκόμους του Μαινάλου κ οι νεότεροι εκπέμπουν μια ηρεμία που λειτουργεί ως καταλύτης τουλάχιστον σε τύπους σαν κ μένα.
Έχω δει ανθρώπους να μιλούν στις μέλισσες, να τις χαιδεύουν κ να τις φιλούν κ αυτό ήταν για μένα μια μοναδική εμπειρία που με έκανε να συνειδητοποιήσω για μια ακόμη φορά πόσο μεγαλειώδης είναι η Φύση που μας περιβάλλει κ πόσοι δρόμοι κ τρόποι επικοινωνίας με αυτήν υπάρχουν που για μένα τουλάχιστον είναι άγνωστοι κ ανεξερεύνητοι. Με την έννοια αυτή, τα κείμενα του Κώστα είναι απόλυτα αληθινά κ εκπέμπουν το αίσθημα που εγώ έχω εισπράξει κατά τη συναναστροφή μου με μελισσοκόμους.
Από το μπλογκ του αντιγράφω τη συνταγή για το ρακόμελο όχι τόσο γιατί είναι ένα καλό ποτό για το κρύο αλλά γιατί-όπως εξηγώ κ στα σχόλια στο ποστ του- σε μένα θυμίζει τα πολύ ζεστά καλοκαίρια στην Αμοργό. Πάντα φεύγω από το μπλογκ του Κώστα σοφότερος, ηρεμότερος κ μ'ενα τεράστιο χαμόγελο.
Κώστα Κουτσούκο, είσαι ωραίος!
Γράφει λοιπόν ο Κώστας:
Η συνάντηση με τους μελισσοκόμους, μου έκανε φοβερή εντύπωση. Τη σκεφτόμουν μέρες μετά κ επειδή σκέφτηκα ότι η εντύπωση αυτή μπορεί να οφειλόταν στην ηλίαση πρώτα κ στο ποτό στη συνέχεια, αναζήτησα ορισμένα εκλαικευμένα βιβλία για τις μέλισσες κ τη μελισσοκομία. Από τότε το μελίσσι, μπήκε στη λίστα με τα όνειρα για το μέλλον. Όταν ξαναβρεθώ εκεί απ'όπου ξεκίνησα, δηλαδή σ'ενα αμπέλι με ζώα κλπ θα υπάρχει κ ένα μελίσσι αν κ ξέρω πως η δική μου ψυχοσύνθεση ίσως δεν είναι η καταλληλότερη για να γίνω μελισσοκόμος.
Έτσι, ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά όταν ανακάλυψα το εξαιρετικό μπλογκ του Κώστα Κουτσούκου! Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά που σε ταξιδεύει στο υπέροχο βασίλειο των μελισσών, αυτών των όντων εξαιρετικής ευφυίας κ υποδειγματικής κοινωνικής οργάνωσης. Οι περιγραφές του Κώστα δείχνουν έναν τυπικό μελισσοκόμο που καλλιεργεί τα μελίσσια του κ μέρα με τη μέρα αισθάνεται το δέος που του προκαλεί η περίεργη κ μοναδική αυτή κοινωνία. Από εκείνη τη μέρα στην Τρίπολη γνώρισα πολλούς μελισσοκόμους του Μαινάλου κ οι νεότεροι εκπέμπουν μια ηρεμία που λειτουργεί ως καταλύτης τουλάχιστον σε τύπους σαν κ μένα.
Έχω δει ανθρώπους να μιλούν στις μέλισσες, να τις χαιδεύουν κ να τις φιλούν κ αυτό ήταν για μένα μια μοναδική εμπειρία που με έκανε να συνειδητοποιήσω για μια ακόμη φορά πόσο μεγαλειώδης είναι η Φύση που μας περιβάλλει κ πόσοι δρόμοι κ τρόποι επικοινωνίας με αυτήν υπάρχουν που για μένα τουλάχιστον είναι άγνωστοι κ ανεξερεύνητοι. Με την έννοια αυτή, τα κείμενα του Κώστα είναι απόλυτα αληθινά κ εκπέμπουν το αίσθημα που εγώ έχω εισπράξει κατά τη συναναστροφή μου με μελισσοκόμους.
Από το μπλογκ του αντιγράφω τη συνταγή για το ρακόμελο όχι τόσο γιατί είναι ένα καλό ποτό για το κρύο αλλά γιατί-όπως εξηγώ κ στα σχόλια στο ποστ του- σε μένα θυμίζει τα πολύ ζεστά καλοκαίρια στην Αμοργό. Πάντα φεύγω από το μπλογκ του Κώστα σοφότερος, ηρεμότερος κ μ'ενα τεράστιο χαμόγελο.
Κώστα Κουτσούκο, είσαι ωραίος!
Γράφει λοιπόν ο Κώστας:
Ρακόμελο...
1. Μπρίκι
2. Λίγη τρυμένη κανέλα
3. 4 - 5 Κεφαλάκια γαρύφαλλου
4. Κρητικη ρακή όχι τσίπουρο/τσικουδιά με γλυκάνισο ή άλλα αρωματικά
5. μέλι, κατα τη γνώμη μου Ελατόμελο κι οχι θυμαρίσιο όπως συνηθίζεται.
H ρακή ζεσταίνεται σε χαμηλή φωτία και προσέχουμε να μην βράσει γιατι κινδυνευει να πάρει φωτιά! Απο την αρχή έχουμε βάλει τόση ρακή όσα ποτηράκια θέλουμε να φτιάξουμε και ελάχιστη κανέλα [οχι πολυ γιατι πικρίζει].
Προσθέτουμε τα γαρυφαλάκια. Βαζουμε τόσα όσα και τα ατομα που θα πιούν ώστε να έχει καθένας απο ένα στο ποτήρι του συνέχεια. Οχι περισσότερα γιατι αυτό κι αν πικριζει.....
Μολις ζεσταθει βάζουμε το ελατόμελο, μια κουταλια του γλυκού ανα ποτήρι. [καποιοι αυτο το θεωρούν πολύ....]
Ανακάτεμα και μόλις αρχίσει να κανει πολύ θόρυβο το βγάζουμε και σερβίρουμε.
και ΕIΠAME... ΠΡΟΣΟΧΗ γιατί υπάρχει κίνδυνος φωτιάς.
Κάποιος μου έλεγε οτι ειναι το ποτό των κρυωμένων. Τελικα του το εφτιαξα χειμώνα σε χωριό σε ελατοδάσος και άλλαξε γνώμη. Να μην πουμε για κυκλαδες το καλοκαιρι.
ΣΣ. η ψημένη που πουλάνε στην Αμοργό δεν έχει καμία σχέση. Εκει μιλαμε για ρακή με καμένη ζάχαρη που θυμίζει καραμέλα. Μια οικονομικη και τουριστική προσέγγιση που θα αφήσω ασχολίαστη.
2. Λίγη τρυμένη κανέλα
3. 4 - 5 Κεφαλάκια γαρύφαλλου
4. Κρητικη ρακή όχι τσίπουρο/τσικουδιά με γλυκάνισο ή άλλα αρωματικά
5. μέλι, κατα τη γνώμη μου Ελατόμελο κι οχι θυμαρίσιο όπως συνηθίζεται.
H ρακή ζεσταίνεται σε χαμηλή φωτία και προσέχουμε να μην βράσει γιατι κινδυνευει να πάρει φωτιά! Απο την αρχή έχουμε βάλει τόση ρακή όσα ποτηράκια θέλουμε να φτιάξουμε και ελάχιστη κανέλα [οχι πολυ γιατι πικρίζει].
Προσθέτουμε τα γαρυφαλάκια. Βαζουμε τόσα όσα και τα ατομα που θα πιούν ώστε να έχει καθένας απο ένα στο ποτήρι του συνέχεια. Οχι περισσότερα γιατι αυτό κι αν πικριζει.....
Μολις ζεσταθει βάζουμε το ελατόμελο, μια κουταλια του γλυκού ανα ποτήρι. [καποιοι αυτο το θεωρούν πολύ....]
Ανακάτεμα και μόλις αρχίσει να κανει πολύ θόρυβο το βγάζουμε και σερβίρουμε.
και ΕIΠAME... ΠΡΟΣΟΧΗ γιατί υπάρχει κίνδυνος φωτιάς.
Κάποιος μου έλεγε οτι ειναι το ποτό των κρυωμένων. Τελικα του το εφτιαξα χειμώνα σε χωριό σε ελατοδάσος και άλλαξε γνώμη. Να μην πουμε για κυκλαδες το καλοκαιρι.
ΣΣ. η ψημένη που πουλάνε στην Αμοργό δεν έχει καμία σχέση. Εκει μιλαμε για ρακή με καμένη ζάχαρη που θυμίζει καραμέλα. Μια οικονομικη και τουριστική προσέγγιση που θα αφήσω ασχολίαστη.
| Permalink | E-mail this post 
Έχεις απόλυτο δίκιο. Καμμία σχέση το τουριστικό -σιρόπι για το βήχα- ρακόμελο με την αυθεντική συνταγή.
Posted by
Ανώνυμος |
1:11 μ.μ.
δεν είναι τυχαίο δε που ο Κουφοντίνας δήλωνε μελισσοκόμος...
Posted by
Ανώνυμος |
2:16 μ.μ.
Όπως θα λέγατε κ εσείς " Ε και; Κ ο Χίτλερ δήλωνε χορτοφάγος".
Πάντως η παρατήρηση είναι εύστοχη. Δεν το είχα σκεφτεί αυτό. Αν κ ένας τρομοκράτης έχει μια περιορισμένη αντίληψη της ζωής μιας κ νομίζει ότι είναι σε θέση να αποφασίζει ποιος δικαιούται να ζήσει κ ποιος όχι, πιστεύω πως αν ο Κουφοντίνας ήταν όντως μελισσόκομος ( νομίζω πως ήταν) τότε εξηγείται ο αέρας της στωικότητας που απέπνεε στη δίκη.
Posted by
Ανώνυμος |
2:32 μ.μ.
Αν κ τώρα που το σκέφτομαι οι μέλισσες έχουν κατεξοχήν " αυταρχικές" συνήθειες. Ας πούμε ορισμένες φορές υποχρεώνουν με το ζόρι κάποια εργάτρια να γίνει βασίλισσα...
Posted by
Ανώνυμος |
2:36 μ.μ.
αυτο εννοουσα και γω...
Posted by
Ανώνυμος |
2:37 μ.μ.
"Ο Χιτλερ επισης δεν επινε-- ενω ο μεθυστακας Τσωρτσιλ κατεβαζε ενα φιφθ
μπραντυ καθε βραδυ", ειπε ο κηφηνας.
"Ειστε... κακος", απαντησε η Βασιλισσα. "Γι' αυτο μου αρεσετε"
Ειχε βαρεθει η δολια ολους αυτους που μ' ενα 'μελισσαων αδιναων' πηγαιναν να πηδηξουν.
Posted by
Ανώνυμος |
5:22 μ.μ.
Πόσο όμορφο είναι να βλέπεις τη διαφορά ανάμεσα στο αυθεντικό και το ..άλλο.
Ή, απλά, να βλέπεις το αυθεντικό!:)
(Το bees.gr όντως πολύ γλυκειά γωνιά της μπλογκόσφαιρας.)
Posted by
Ανώνυμος |
6:19 μ.μ.
Right so as bees out swarmen from an hyve,
Out of the develes ers ther gonne dryve..
μουρμούρισε η βασίλισσα
Posted by
Ανώνυμος |
6:23 μ.μ.
Αλβέριχε... :-)
"Lo, lyk a bisy bee, withouten gile"
"That ferde as been don in an hive"
Και είναι κ άλλο ένα που δεν το έχω πρόχειρο.
Μα υπάρχει ολόκληρο κεφάλαιο στην Ιστορία της Μαγειρικής " The Chaucerian Cookery". :-)
Ήμουν σίγουρος ότι σ'εσάς ειδικά snowflake θα άρεσε πολύ αυτό το μπλογκ.
Posted by
Ανώνυμος |
6:36 μ.μ.
Δηλαδή τώρα είμαι υποχρεωμένος να γράψω για το "The Canterbury Tales" κ τη σημασία του στην Ιστορία της Μαγειρικής...
Ο Ambrosiac κάτι θα έχει να πει επ'αυτού.:-)
Posted by
Ανώνυμος |
6:40 μ.μ.
voice of the beehive (αν έχεις μεγαλώσει στα '80' s, κάτι τέτοια θυμάσαι με αυτά τα κείμενα)
Posted by
Ανώνυμος |
7:56 μ.μ.
θα πρεπει να 'χει υπεροχη γευση...
και μυρωδια!! ;)
Posted by
Ανώνυμος |
11:03 μ.μ.
Πολύβιε αγόρι μου τώρα που θα πας εκεί που θα πας θα τα ξεχάσεις αυτά που ήξερες κ κυρίως τα μαύρα συννεφάκια που συνεχώς ρίχνουν βροχή πάνω από το κεφάλι του ήρωα. :-)
Βασιλική μου, ξέρετε σπανίως πίνω άσπρα ποτά κ το ρακόμελο στην Αμοργό το ήπια μετά από κάτι άλλα κάτι που κατά κάποιο τρόπο αποτελεί κ στο στυλ μου.
" Μια φορά ήταν κάποιοι κ μετά ήρθαν κάποιοι άλλοι κ έκαναν κάτι άλλα"
"Είχαμε πιει κάτι κ μετά ήρθαν κάποιοι άλλοι κ ήπιαμε κάτι άλλα"
;-)
Posted by
Ανώνυμος |
11:29 μ.μ.
8 ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο να σκαρφαλώνεις βουνά ! Μόνο που το σκέφτηκα κουράστηκα !
Εκπληκτική η συνταγή για το ρακόμελο , θα το δοκιμάσω , αν και δεν πίνω .
Χεχ εγώ είμαι μαγείρισα που δεν δοκιμάζω , έχω πειραματόζωα για να μαθαίνω . Το μπλογκ σου εξαιρετικό .
Καλημέρα .
Posted by
Ανώνυμος |
4:52 π.μ.
"Πρώτον ότι εκτόξευσα στους ορειβάτες όλα τα καντήλια κ τις βρισιές που έχω μάθει με τα χρόνια στις κουζίνες,"
Ο κόμσος της κουζίνας πρέπει να είναι στ αλήθεια μαγικός. Σκέφτομαι δυο μάγειρες να λέει ο ένας στον άλλο "ίσα μωρή μπάμια", ή "τι να μας πεις και συ μωρή φασουλίτα".
Posted by
Ανώνυμος |
10:18 π.μ.
Ελληνίδα, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Σας βρίσκω πολύ σωστή όσον αφορά στη σχέση σας με τη μαγειρική.Το παν στη ζωή είναι να βρίσκεις το ρόλο που σου ταιριάζει αλλά κ άλλους για να τον παίζεις μαζί τους. :-)
Εσάς Λαμπρούκο σας βλέπω κεφάτο πρωινιάτικα,σταθερά παράγοντας ανωμαλίας, έτσι; Καλώς! Παραδόξως, ενώ βρίζουμε απίστευτα στην κουζίνα, δεν πιάνουμε στο στόμα μας τα υλικά μας.Συνήθως οι μάγειρες αποκαλούμε ο ένας τον άλλο " μωρή" ή " Καλή μου" κ τέτοια. Ας μην επεκταθώ.
Posted by
Ανώνυμος |
10:29 π.μ.
Μ' αυτα και μ' αυτα μου θυμίσατε ενα επεισοδιο του CSI (αστυνομικη σειρα) με θέμα έγκλημα στην κουζινα ενος trendy εστιατοριου. αποδείχθηκε ότι τον είχε φάει ο άλλος μάγειρας (αυτός κάτω από τον σεφ-δεν ξερω πως λέγεται σε ορολογια :)) γιατί ήθελε προαγωγή και γιατι πηδαγε μια άλλη συναδελφο στην κουζίνα. ιντριγκα σκέτη λεμε. Μα τι γίνεται στον συγκεκριμένο χώρο εργασίας τελοσπάντων!
Στο ταπεινό μου γραφείο πάντως δεν γίνεται τίποτα :)
Posted by
Ανώνυμος |
10:56 π.μ.
Πήδαγε μια άλλη στην κουζίνα;!! I am shocked.Αφού κρατούσαν κ λογαριασμό ποιος είχε κοιμηθεί με ποιον τους βρίσκω πολύ κόσμιους. :-)
Η αλήθεια είναι ότι στις κουζίνες δεν έχω βαρεθεί ποτέ στη ζωή μου. Πάντα, κάθε βράδυ κάτι γινόταν. Πρέπει να γράψω καμια φορά τί γινόταν όταν μαθαίναμε ότι στη σάλα ηταν γυναικοπαρέα. :-))) Δηλαδή τί μας έβαζε ο αρχιμάγειρας να κάνουμε...
Posted by
Ανώνυμος |
12:07 μ.μ.
Eυχαριστώ για τα καλά λόγια. Βέβαια δεν είμαι μαλλον ο ειδικός για να δίνω σωστές συνταγές αλλα ελπίζω να είμαι κατατοπιστικός ώς προς τις μέλισσες. Ο Κουφοντίνας ήταν πραγματι μελισσοκόμος. http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=13617&m=A12&aa=1 Νομίζω οτι εδώ καταλαβαίνεις πόσο τρομερή τιμωρία ειναι να σου στερήσουν την ελευθερία σου. Δεν μπορώ να φανταστώ να βλέπεις απο το παραθυρο ενος κελιου την Ανοιξη, που παλιοτερα την βιωνες παρακολουθώντας τις μέλισσες σου να ζουν και το μικρότερο κλασμα του δευτερολεπτου. Ελπιζω σύντομα να δω εδώ κάποια "μαγική" συνταγή με μέλι :)
Posted by
Ανώνυμος |
12:23 μ.μ.
"Ο Ambrosiac κάτι θα έχει να πει επ'αυτού.:-)"
Ο Αθηναιος, σαν καλος οικοδεσποτης, βγαζει τους καλεσμενους του απο κακοτοπιες... Εκανα παραπανω καλαμπουρι κατα εαυτου, οτι με Αρχαια παω να ριξω γκομενες... και να σου που με μεταφερει στον Τσωσερ!
Απο μαγειρικες βεβαια, τοτε η τωρα, λιγα ξερω-- απο Βασιλισσες ομως, κατι ξερω. Και λατρευω τις τσαχπινιες τους οσο και το δωσιμο τους, Αθηναιε, το πως παραδιδονται, ντροπαλες η ου. Ακομα κι αν προκειται για ΦΕΡΖ, Τσωσερικη Βασιλισσα στο σκακι:
With her fals draughts dyvers
she stal on me and took my Ferz;
and when I sawe my Ferz away,
alas! I couthe no longer play
but said, "Fare well, sweet y-wis
and farewell all that ever there is".
(Chaucer, The Boke of the Duchesse)
Posted by
Ανώνυμος |
9:27 μ.μ.
Great work!
[url=http://lgclkjyu.com/istt/cyqb.html]My homepage[/url] | [url=http://tixmoxjm.com/ewfq/ytig.html]Cool site[/url]
Posted by
Ανώνυμος |
11:58 μ.μ.
Good design!
http://lgclkjyu.com/istt/cyqb.html | http://kofzromq.com/hnrf/bwol.html
Posted by
Ανώνυμος |
11:58 μ.μ.