Η Χρονιά του Σκύλου.
Προ ημερών, με τα χίονια, εκεί που είχα χτυπήσει φρίκη, αποφάσισα να ξεσκονίσω τα βιβλία μου κ κρεμασμένος πάνω στη σκάλα, βρέθηκα να ξεφυλλίζω τα "Ταξίδια στην Ελλάδα" του Κώστα Ουράνη, ένα βιβλίο που είχα αγοράσει ως μαθητής του Γυμνασίου για
τί κάποιος υπάλληλος στην "Εστία" που με είχε δει μικρό κ αλαφιασμένο μέσα στα τόσα βιβλία, με συμβούλεψε να το πάρω, γιατί θα με βοηθούσε, λέει, να βελτιωθώ στο μάθημα της Έκθεσης. Μάλλον έψαχνε έναν εύσχημο τρόπο για να με κάνει να αφήσω από τα χέρια μου, χωρίς να πονηρευτώ, τη "Μεγάλη Χίμαιρα" που θυμάμαι πάρα πολύ καλά ότι ήθελα να αγοράσω . Τότε, το βιβλίο του Ουράνη μου είχε φανεί απίστευτη βλακεία αλλά προ ημερών το ξαναδιάβασα με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση αλλά και νοσταλγία. Ένα από τα πολύ ωραία κείμενα που περιλαμβάνει το βιβλίο αυτό, έχει τον τίτλο " Γάτες κ Σκύλοι". Το κείμενο το συνέταξε ο Ουράνης σε απάντηση ενός άρθρου που είχε γράψει η μεγάλη Ελένη Βλάχου με τον ίδιο τίτλο στο οποίο ο πρώτος αναλαμβάνει να υπερασπιστεί τα σκυλιά...
Πάντα μου φαινόταν μυστήρια αυτή η διάκριση γιατί όσον αφορά στα τετράποδα ζώα δεν έχω κανένα δίλημμα για το ποιο είδος αγαπώ περισσότερο. Τα λατρεύω όλα. Από το κατάδικό μου κατσίκι που εί
χα πολύ μικρός κ για χατήρι του έμαθα να κοιμάμαι κάτω από τα δέντρα, πάνω στο ζεστό χώμα της πολυαγαπημένης μου πατρίδας, αφου δεν με άφηναν να πάρω το κατσίκι στο κρεβάτι, το γάτο Νίνο, τον πρώτο γάτο που απέκτησα, για τον οποίο μια φίλη που είχα τότε έλεγε ότι ήταν "αδελφή" επειδή του άρεσε η κλασική μουσική κ δη το πιάνο, μέχρι τις τρεις τελευταίες μου γάτες την Τιτίκα, το Κοκκινάκι κ την υπέροχη Σούζυ( τις οποίες μπορείτε να θαυμάστε στη φωτο, ενώ πάνω στην οθόνη το Κοκκινάκι μυείται στη διαδικτυακή επικοινωνία). Από ένα μοσχάρι που είχαμε στην Τρίπολη κ που το είχα βαφτίσει Τάκη, τον μακαρίτη σκύλο μου τον Ταρζάν ( ψηφιακή φωτό του οποίου αυτή τη στιγμή είναι αδύνατον να βρω), που ήταν ενα από τα πιο έξυπνα πλάσματα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου ο οποίος ήταν μακράν πιο έξυπνος από τους περισσότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει, μέχρι το σκύλο που έχω σήμερα, τη λατρεμένη μου Νταίζη, όλα τα τετράποδα της ζωής μου, υπήρξαν εξίσου σημαντικά με τους ανθρώπους που γνώρισα.
Βέβαια, για να μην κρύβομαι, είμαι κλασική περίπτωση dog person κ όπως πληροφορήθηκα από την αγαπητή μας snowflake, φέτος σύμφωνα με το κινέζικο ωροσκόπιο είναι "Η Χρονιά του Σκύλου" κ τυχαίνει να είμαι κ σκύλος στο ωροσκόπιο αυτό αλλά κ σκύλος στο στυλ γενικώς. Πιστός που τρελλαίνεται για την αλητεία μόνο κ μόνο για να μπορεί να γυρίσει κ να κουνήσει την ουρά του με λατρεία στα αγαπημένα του πρόσωπα. Επίσης είμαι εξίσου λιχούδης, φαγάς, αγελαίος κ αγοραίος κ το καλύτερό μου μετά απο το να δουλεύω (γιατί κακά τα ψέμματα, μου αρέσει πολύ η δουλειά) είναι να κάθομαι κάτω απο την ήλιο με τους κολλητούς μου λέγοντας απίστευτες τρίχες. Αυτά δεν τα λέει βέβαια το κινέζικο. Αυτό αρκείται απλά να υπογραμμίσει ότι είμαι πιστός κ ότι ψάχνω για μια τίγρη σύντροφο. Κορίτσια μην με αφήνετε να περιμένω τέτοιο κελεπούρι!
Θα χρειαζόμουν 10 μπλογκ για να διηγηθώ τις ιστορίες από τις σχέσεις μου με τα τετράποδα αλλά όπως συμβαίνει με όλους όσους συμβιώνουν με ζώα, ισχύει η αραβική παροιμία ότι "η πρώτη αγάπη, είναι κ η τελευταία".Το όνομα αυτής, Νταίζη γιατί έτσι το θέλησε ο φίλος μου ο Βασίλης. Υιοθετήθηκε πριν από ενάμισι χρόνο από τον Φιλοζωικό Σύλλογο της Αγίας Παρασκευής, μέλη του οποίου είχαν βρει αυτό το υπέροχο κ ανεξίκακο σκυλάκι δαρμένο κ σακατεμένο, παρατημένο στο δάσος δίπλα στο αμερικάνικο κολλέγιο. Δεν θα σας πω πώς βρέθηκε στο δρόμο μου, δεν θα σας πω ότι πήγαινα να υιοθετήσω ένα άλλο σκυλί όταν η Νταίζη με είδε, σηκώθηκε μέσα στα μαύρα της τα χάλια κ ήρθε στα σύρματα του κλουβιού να τη χαιδέψω.Ούτε πως όταν ο κτηνίατρος, με τον οποίο είχα συζητήσει πολύ, είδε ότι την κοίταζα σκεφτικός, μου χτύπησε φιλικά την πλάτη λέγοντάς μου : " Αυτό το σκυλί να πάρεις, αυτό είναι για σένα". Τότε είχα γελάσει από μέσα μου γιατί σκέφτηκα ότι η τότε κατάστασή μου ήταν εμφανής μέχρι κ στους κτηνίατρους... Δεν έχουν όμως σημασία όλα αυτά.
Σημασία έχει πως δυο "δαρμένοι" βρέθηκαν να συμβιώνουν στο ίδιο σπίτι κ από τον προηγούμενο σκύλο, τον "Αινστάιν" Ταρζάν, ο οποίος μέχρι κ που έφτυνε θορυβωδώς στο πάτωμα ό,τι πίστευε ότι δεν είχα μαγειρέψει καλά, γρυλλίζοντας κ δείχνοντάς μου θυμωμένος τα δόντια του (συνήθως είχε δίκιο στην εκτίμησή του) κ ο οποίος μια φορά με είχε δαγκώσει άσχημα γιατί απλά του είπα : "Αγόρι μου είσαι ΠΟΛΥ μαλάκας", βρέθηκα με αυτό το γλυκό πλασματάκι που φοβόταν κ τη σκιά του κ το μόνο που ήθελε ήταν συνεχώς αγκαλιές κ χάδια. Η Νταίζη συνήλθε με αρκετό αγώνα κ με τη συμπαράσταση των φίλων μου που μάλλον είχαν καταλάβει τί παιζόταν στην προσπάθεια που κατέβαλα με τη Νταίζη κ το είχαν ρίξει κ αυτοί μαζί μου " στην τρελλή" κυρίως όμως, όλα έγιναν χάρις στη βοήθεια του φίλου μου του Mark που είναι καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire κ ο οποίος με προμήθευσε με κάθε λογής βιβλία κ άρθρα, με κορυφαίο το "Don't shoot the dog".
Αν η Νταίζη ήταν τραγούδι, τότε σίγουρα θα ήταν το " Annie's Song" του John Denver που ακούω στο ραδιόφωνο καθώς γράφω αυτές τις γραμμές. " Υou fill up my senses, like a night in the forest..."
Εδώ κ καιρό, είχα εντοπίσει στο διαδίκτυο, κάποιες συνταγές για φαγητά για σκύλους αλλά ήμουν λίγο σκεπτικιστής. Την προηγούμενη εβδομάδα που είχα περάσει από τον κτηνίατρο, του έδειξα κάποιες από αυτές με τις δικές μου διορθώσεις κ τις βρήκε οκ. Το Σαββατοκύριακο δοκίμασα μια ολόκληρη σειρά από αυτές κ τώρα θα δώσω αυτές που βρήκα πιο πετυχημένες απ'όλες. Στο στήσιμο των συνταγών, πέρα από τις αρχές που διέπουν τη σωστή διατροφή ενός σκύλου έλαβα υπόψη το χρόνο προετοιμασίας κ το πολύ χαμηλό κόστος των υλικών. Όλα είναι υπολογισμένα στην τρίχα κ δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην τις φτιάξετε για τα σκυλάκια σας!
1. Τυρομπισκότα.
2 φλυτζ. αλεύρι
1 1/2 φλυτζ τριμμένο τυρί ( από αυτά που έχετε στο ψυγείο κ βαριέστε να πετάξετε, δεν σας ξέρω νομίζετε...)
1/2 κ.τ. σκόρδο σε σκόνη.
1/2 φλυτζ λάδι ( εγώ έβαλα ελαιόλαδο αλλά κατάγομαι απο περιοχή που το λάδι ρέει κ το ηλιέλαιο είναι μια χαρά)
4 κ.σ νερό.
Ανακατεύουμε το αλεύρι, τη σκόνη από το σκόρδο, το λάδι κ το τυρί προσθετοντας όσο από το νερό χρειάζεται ώστε να αποκτήσουμε μια σφικτή ζύμη. Ανοίγουμε τη ζύμη σε αλευρωμένη επιφάνεια σ'ενα φύλλο αρκετά παχύ, τουλάχιστον 5 εκατ. ( δεν έχει μαγιά, δεν θα φουσκώσει!) Κόβουμε σε σχήμα κόκαλου κ ψήνουμε για 20 λεπτά στους 180 C. Σας προειδοποιώ: θα θελήσετε να μασουλήσετε, δήθεν από περιέργεια. Θα καταλήξετε να τα φάτε όλα....
2. Λιχουδιά από συκώτι.
(αυτό μπορεί να σας φανεί αηδιαστικό κ μπελαλίδικο. Είναι όμως η ιδέα σας.)
100γρ συκωτάκια πουλιών. Το πιο φτηνό πράγμα που μπορεί να αγοράσει κάποιος στην κεντρική αγορά της Αθήνας.
1 1/2 φλυτζ. δημητρικά ( στο σούπερ μάρκετ για κουάκερ!)
2 κ.σ Μολάσσα
1/2 κ.γ. σκόρδο σε σκόνη.
Ζεματίζουμε το συκώτι σε καυτό νερό. Ανακατεύουμε στο μπλέντερ όλα τα υγρά υλικά μαζί κ στη συνέχεια προσθέτουμε τα δημητριακά κ το σκόρδο. Ανακατεύουμε στο μπλέντερ μέχρι να αποκτήσουμε ένα ομοιογενές μείγμα. Το απλώνουμε προσεκτικά σ'ενα ταψί κ ψήνουμε για κανένα μισάωρο στους 180. Το βγάζουμε από το φούρνο κ πριν κρυώσει εντελώς, κόβουμε σε μικρές μπουκιές, τις οποίες φυλάμε στο ψυγείο.
3. Μπουκιές με γεύση κρέατος.
3/4 φλυτζ. ζωμό κρέατος.
1/2 φλυτζ. γάλα σε σκόνη.
1 αυγό.
1/3 φλυτζ. μαργαρίνη.
1/2 κ.γ. αλάτι
3 φλυτζ. αλεύρι.
Σένα μεγάλο μπωλ περιχύνουμε τη μαργαρίνη με αρκετά ζεστό νερό ( έτσι φτιάχνουν στη Μάνη τα λαδόψωμα) κ μέσα σε αυτό το νερό ανακατεύουμε μ'ενα ξύλινο κουτάλι το αλεύρι.Προσθέτουμε σιγά-σιγά κ τα υπόλοιπα υλικά.Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο ακόμη αλεύρι για να έχουμε μια πολύ σφιχτή ζύμη. Ανοίγουμε τη ζύμη σε φύλλο πάχους 5 εκατ. τουλάχιστον κ κόβουμε σε σχήμα κόκαλου.Τοποθετούμε τα κομμάτια σε βουτυρωμένο ταψί κ ψήνουμε στους 180 για 50 περίπου λεπτά.
τί κάποιος υπάλληλος στην "Εστία" που με είχε δει μικρό κ αλαφιασμένο μέσα στα τόσα βιβλία, με συμβούλεψε να το πάρω, γιατί θα με βοηθούσε, λέει, να βελτιωθώ στο μάθημα της Έκθεσης. Μάλλον έψαχνε έναν εύσχημο τρόπο για να με κάνει να αφήσω από τα χέρια μου, χωρίς να πονηρευτώ, τη "Μεγάλη Χίμαιρα" που θυμάμαι πάρα πολύ καλά ότι ήθελα να αγοράσω . Τότε, το βιβλίο του Ουράνη μου είχε φανεί απίστευτη βλακεία αλλά προ ημερών το ξαναδιάβασα με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση αλλά και νοσταλγία. Ένα από τα πολύ ωραία κείμενα που περιλαμβάνει το βιβλίο αυτό, έχει τον τίτλο " Γάτες κ Σκύλοι". Το κείμενο το συνέταξε ο Ουράνης σε απάντηση ενός άρθρου που είχε γράψει η μεγάλη Ελένη Βλάχου με τον ίδιο τίτλο στο οποίο ο πρώτος αναλαμβάνει να υπερασπιστεί τα σκυλιά...Πάντα μου φαινόταν μυστήρια αυτή η διάκριση γιατί όσον αφορά στα τετράποδα ζώα δεν έχω κανένα δίλημμα για το ποιο είδος αγαπώ περισσότερο. Τα λατρεύω όλα. Από το κατάδικό μου κατσίκι που εί
χα πολύ μικρός κ για χατήρι του έμαθα να κοιμάμαι κάτω από τα δέντρα, πάνω στο ζεστό χώμα της πολυαγαπημένης μου πατρίδας, αφου δεν με άφηναν να πάρω το κατσίκι στο κρεβάτι, το γάτο Νίνο, τον πρώτο γάτο που απέκτησα, για τον οποίο μια φίλη που είχα τότε έλεγε ότι ήταν "αδελφή" επειδή του άρεσε η κλασική μουσική κ δη το πιάνο, μέχρι τις τρεις τελευταίες μου γάτες την Τιτίκα, το Κοκκινάκι κ την υπέροχη Σούζυ( τις οποίες μπορείτε να θαυμάστε στη φωτο, ενώ πάνω στην οθόνη το Κοκκινάκι μυείται στη διαδικτυακή επικοινωνία). Από ένα μοσχάρι που είχαμε στην Τρίπολη κ που το είχα βαφτίσει Τάκη, τον μακαρίτη σκύλο μου τον Ταρζάν ( ψηφιακή φωτό του οποίου αυτή τη στιγμή είναι αδύνατον να βρω), που ήταν ενα από τα πιο έξυπνα πλάσματα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου ο οποίος ήταν μακράν πιο έξυπνος από τους περισσότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει, μέχρι το σκύλο που έχω σήμερα, τη λατρεμένη μου Νταίζη, όλα τα τετράποδα της ζωής μου, υπήρξαν εξίσου σημαντικά με τους ανθρώπους που γνώρισα.Βέβαια, για να μην κρύβομαι, είμαι κλασική περίπτωση dog person κ όπως πληροφορήθηκα από την αγαπητή μας snowflake, φέτος σύμφωνα με το κινέζικο ωροσκόπιο είναι "Η Χρονιά του Σκύλου" κ τυχαίνει να είμαι κ σκύλος στο ωροσκόπιο αυτό αλλά κ σκύλος στο στυλ γενικώς. Πιστός που τρελλαίνεται για την αλητεία μόνο κ μόνο για να μπορεί να γυρίσει κ να κουνήσει την ουρά του με λατρεία στα αγαπημένα του πρόσωπα. Επίσης είμαι εξίσου λιχούδης, φαγάς, αγελαίος κ αγοραίος κ το καλύτερό μου μετά απο το να δουλεύω (γιατί κακά τα ψέμματα, μου αρέσει πολύ η δουλειά) είναι να κάθομαι κάτω απο την ήλιο με τους κολλητούς μου λέγοντας απίστευτες τρίχες. Αυτά δεν τα λέει βέβαια το κινέζικο. Αυτό αρκείται απλά να υπογραμμίσει ότι είμαι πιστός κ ότι ψάχνω για μια τίγρη σύντροφο. Κορίτσια μην με αφήνετε να περιμένω τέτοιο κελεπούρι!
Θα χρειαζόμουν 10 μπλογκ για να διηγηθώ τις ιστορίες από τις σχέσεις μου με τα τετράποδα αλλά όπως συμβαίνει με όλους όσους συμβιώνουν με ζώα, ισχύει η αραβική παροιμία ότι "η πρώτη αγάπη, είναι κ η τελευταία".Το όνομα αυτής, Νταίζη γιατί έτσι το θέλησε ο φίλος μου ο Βασίλης. Υιοθετήθηκε πριν από ενάμισι χρόνο από τον Φιλοζωικό Σύλλογο της Αγίας Παρασκευής, μέλη του οποίου είχαν βρει αυτό το υπέροχο κ ανεξίκακο σκυλάκι δαρμένο κ σακατεμένο, παρατημένο στο δάσος δίπλα στο αμερικάνικο κολλέγιο. Δεν θα σας πω πώς βρέθηκε στο δρόμο μου, δεν θα σας πω ότι πήγαινα να υιοθετήσω ένα άλλο σκυλί όταν η Νταίζη με είδε, σηκώθηκε μέσα στα μαύρα της τα χάλια κ ήρθε στα σύρματα του κλουβιού να τη χαιδέψω.Ούτε πως όταν ο κτηνίατρος, με τον οποίο είχα συζητήσει πολύ, είδε ότι την κοίταζα σκεφτικός, μου χτύπησε φιλικά την πλάτη λέγοντάς μου : " Αυτό το σκυλί να πάρεις, αυτό είναι για σένα". Τότε είχα γελάσει από μέσα μου γιατί σκέφτηκα ότι η τότε κατάστασή μου ήταν εμφανής μέχρι κ στους κτηνίατρους... Δεν έχουν όμως σημασία όλα αυτά.
Σημασία έχει πως δυο "δαρμένοι" βρέθηκαν να συμβιώνουν στο ίδιο σπίτι κ από τον προηγούμενο σκύλο, τον "Αινστάιν" Ταρζάν, ο οποίος μέχρι κ που έφτυνε θορυβωδώς στο πάτωμα ό,τι πίστευε ότι δεν είχα μαγειρέψει καλά, γρυλλίζοντας κ δείχνοντάς μου θυμωμένος τα δόντια του (συνήθως είχε δίκιο στην εκτίμησή του) κ ο οποίος μια φορά με είχε δαγκώσει άσχημα γιατί απλά του είπα : "Αγόρι μου είσαι ΠΟΛΥ μαλάκας", βρέθηκα με αυτό το γλυκό πλασματάκι που φοβόταν κ τη σκιά του κ το μόνο που ήθελε ήταν συνεχώς αγκαλιές κ χάδια. Η Νταίζη συνήλθε με αρκετό αγώνα κ με τη συμπαράσταση των φίλων μου που μάλλον είχαν καταλάβει τί παιζόταν στην προσπάθεια που κατέβαλα με τη Νταίζη κ το είχαν ρίξει κ αυτοί μαζί μου " στην τρελλή" κυρίως όμως, όλα έγιναν χάρις στη βοήθεια του φίλου μου του Mark που είναι καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire κ ο οποίος με προμήθευσε με κάθε λογής βιβλία κ άρθρα, με κορυφαίο το "Don't shoot the dog".
Αν η Νταίζη ήταν τραγούδι, τότε σίγουρα θα ήταν το " Annie's Song" του John Denver που ακούω στο ραδιόφωνο καθώς γράφω αυτές τις γραμμές. " Υou fill up my senses, like a night in the forest..."
Εδώ κ καιρό, είχα εντοπίσει στο διαδίκτυο, κάποιες συνταγές για φαγητά για σκύλους αλλά ήμουν λίγο σκεπτικιστής. Την προηγούμενη εβδομάδα που είχα περάσει από τον κτηνίατρο, του έδειξα κάποιες από αυτές με τις δικές μου διορθώσεις κ τις βρήκε οκ. Το Σαββατοκύριακο δοκίμασα μια ολόκληρη σειρά από αυτές κ τώρα θα δώσω αυτές που βρήκα πιο πετυχημένες απ'όλες. Στο στήσιμο των συνταγών, πέρα από τις αρχές που διέπουν τη σωστή διατροφή ενός σκύλου έλαβα υπόψη το χρόνο προετοιμασίας κ το πολύ χαμηλό κόστος των υλικών. Όλα είναι υπολογισμένα στην τρίχα κ δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην τις φτιάξετε για τα σκυλάκια σας!
1. Τυρομπισκότα.
2 φλυτζ. αλεύρι
1 1/2 φλυτζ τριμμένο τυρί ( από αυτά που έχετε στο ψυγείο κ βαριέστε να πετάξετε, δεν σας ξέρω νομίζετε...)
1/2 κ.τ. σκόρδο σε σκόνη.
1/2 φλυτζ λάδι ( εγώ έβαλα ελαιόλαδο αλλά κατάγομαι απο περιοχή που το λάδι ρέει κ το ηλιέλαιο είναι μια χαρά)
4 κ.σ νερό.
Ανακατεύουμε το αλεύρι, τη σκόνη από το σκόρδο, το λάδι κ το τυρί προσθετοντας όσο από το νερό χρειάζεται ώστε να αποκτήσουμε μια σφικτή ζύμη. Ανοίγουμε τη ζύμη σε αλευρωμένη επιφάνεια σ'ενα φύλλο αρκετά παχύ, τουλάχιστον 5 εκατ. ( δεν έχει μαγιά, δεν θα φουσκώσει!) Κόβουμε σε σχήμα κόκαλου κ ψήνουμε για 20 λεπτά στους 180 C. Σας προειδοποιώ: θα θελήσετε να μασουλήσετε, δήθεν από περιέργεια. Θα καταλήξετε να τα φάτε όλα....
2. Λιχουδιά από συκώτι.
(αυτό μπορεί να σας φανεί αηδιαστικό κ μπελαλίδικο. Είναι όμως η ιδέα σας.)
100γρ συκωτάκια πουλιών. Το πιο φτηνό πράγμα που μπορεί να αγοράσει κάποιος στην κεντρική αγορά της Αθήνας.
1 1/2 φλυτζ. δημητρικά ( στο σούπερ μάρκετ για κουάκερ!)
2 κ.σ Μολάσσα
1/2 κ.γ. σκόρδο σε σκόνη.
Ζεματίζουμε το συκώτι σε καυτό νερό. Ανακατεύουμε στο μπλέντερ όλα τα υγρά υλικά μαζί κ στη συνέχεια προσθέτουμε τα δημητριακά κ το σκόρδο. Ανακατεύουμε στο μπλέντερ μέχρι να αποκτήσουμε ένα ομοιογενές μείγμα. Το απλώνουμε προσεκτικά σ'ενα ταψί κ ψήνουμε για κανένα μισάωρο στους 180. Το βγάζουμε από το φούρνο κ πριν κρυώσει εντελώς, κόβουμε σε μικρές μπουκιές, τις οποίες φυλάμε στο ψυγείο.
3. Μπουκιές με γεύση κρέατος.
3/4 φλυτζ. ζωμό κρέατος.
1/2 φλυτζ. γάλα σε σκόνη.
1 αυγό.
1/3 φλυτζ. μαργαρίνη.
1/2 κ.γ. αλάτι
3 φλυτζ. αλεύρι.
Σένα μεγάλο μπωλ περιχύνουμε τη μαργαρίνη με αρκετά ζεστό νερό ( έτσι φτιάχνουν στη Μάνη τα λαδόψωμα) κ μέσα σε αυτό το νερό ανακατεύουμε μ'ενα ξύλινο κουτάλι το αλεύρι.Προσθέτουμε σιγά-σιγά κ τα υπόλοιπα υλικά.Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο ακόμη αλεύρι για να έχουμε μια πολύ σφιχτή ζύμη. Ανοίγουμε τη ζύμη σε φύλλο πάχους 5 εκατ. τουλάχιστον κ κόβουμε σε σχήμα κόκαλου.Τοποθετούμε τα κομμάτια σε βουτυρωμένο ταψί κ ψήνουμε στους 180 για 50 περίπου λεπτά.
| Permalink | E-mail this post 
"Επίσης είμαι εξίσου λιχούδης, φαγάς, αγελαίος κ αγοραίος κ το καλύτερό μου μετά απο το να δουλεύω (γιατί κακά τα ψέμματα, μου αρέσει πολύ η δουλειά) είναι να κάθομαι κάτω απο την ήλιο με τους κολλητούς μου λέγοντας απίστευτες τρίχες."
Αθηναιε dear, εχεις στ' αληθεια καταλαβει ποσο ευτυχης ανθρωπος εισαι;
Posted by
Ανώνυμος |
2:51 π.μ.
Το'χει καταλάβει,το'χει καταλάβει:)
Τυχερά τα ζωάκια σου..
Posted by
Ανώνυμος |
3:45 π.μ.
Τα Μάγια θα σας ευγνωμονούν Αθήναιε.
Και βεβαίως θα ανυπομονούν να γνωρίσουν τη Νταίζη.
Posted by
Ανώνυμος |
9:04 π.μ.
Αυτό θα πει sef!
Να μην κάνει διακρίσεις μέσα στα είδη του ζωϊκού βασιλειού, όταν πρόκειται να δημιουργήσει με αγάπη και έμπνευση για αυτούς ή αυτά που αγαπάει... και που ξέρει ότι θα "βιώσουν" τις γεύσεις που εποιήσε.
Τα σέβη μου αγαπητέ Αθήναιε.
Posted by
Ανώνυμος |
9:08 π.μ.
Ο Αθήναιος δεν είναι ούτε αγελαίος, ούτε αγοραίος, είναι σνόμπ και εστέτ και τον φωνάζουμε "Κόμη" και " Άρχοντα" επειδή είναι πολύ ευγενικός και του αρέσει η τάξη, το πρωτόκολλο και το προσεγμένο ντύσιμο. Ο λόγος που του αρέσουν τόσο πολύ τα ζώα είναι γιατί δεν του φέρνουν ποτέ αντίρρηση. :)
Η Νταίζη είναι ένα πολύ τυχερό σκυλάκι που σώθηκε επειδή ο Αθήναιος έχει πολύ μεγάλη καλωσύνη και υπομονή. Θα γίνει ο καλλίτερος γονιός του κόσμου, αν βάλει μυαλό. :)
Ειρήνη.
Posted by
Ανώνυμος |
9:19 π.μ.
Ο ισχυρισμός του Αθήναιου ότι είναι αγοραίος φαίνεται αστείος σε μας που τον ξέρουμε. Τα παρατσούκλια "Κόμης" και "Άρχοντας" δεν τα βγάλαμε εμείς αλλά οι συνάδελφοί του στην κουζίνα και έτσι τον προσφωνούν οι χασάπηδες στην Αγορά, αυτό το έχει ακούσει κάποιος από την παρέα μας. Απ' όλα τα "σκυλιά" που έχει κουβαλήσει κατά καιρούς στην παρέα μας ο Αθήναιος, η Νταίζη είναι το πιο καλό απ' όλα. :-)))
Μαρία.
Posted by
Ανώνυμος |
9:44 π.μ.
Ειρήνη: Ο λόγος που του αρέσουν τόσο πολύ τα ζώα είναι γιατί δεν του φέρνουν ποτέ αντίρρηση.
Σε πρώτη φάση θα συμφωνούσα με αυτό (τι Αθήναιος θα ήταν άλλωστε) αλλά υποψιάζομαι οτι ο Αθήναιος είναι... λιγότερο Αθήναιος μερικές φορές. Αλλωστε το δικαιούται :)
Αγαπητέ Αθήναιε, ο Αρης θα σας ευγνομωνεί για τις λιχουδιές (εκτιμά το καλό φαγητό αλλά και τη... διαδικασία). Εαν μάλιστα του γνωρίσεις την Νταίζη, είμαι βέβαιος οτι θα σε λατρέψει :)
Posted by
Ανώνυμος |
9:53 π.μ.
Αρχοντά μου (και κυρ- κόμη) Αθήναιε.
οι φίλες σου μάλλον δεν καταλαβαίνουν πως η αλητεία έχει αξία όταν είναι από επιλογή και υπό έλεγχο. Όταν είναι από DNA και χύμα - δεν έχει κανένα γούστο.
Τέλως πάντων, αυτά είναι ...φιλοσοφικά θέματα. Εμένα με προβλημάτισες για κάτι άλλο:
το καλύτερό μου μετά απο το να δουλεύω (γιατί κακά τα ψέμματα, μου αρέσει πολύ η δουλειά) είναι να κάθομαι κάτω απο την ήλιο...
Αυτό, πατριώτη, να το προσέξεις - είναι πολύ επικίνδυνο. Η αγάπη της δουλείας (μη σε ξαγελάει που στα νέα ελληνικά κατέβηκε ο τόνος) είναι πολύ σοβαρή πνευματική και ψυχική δυσλειτουργία.
Αν σου ξεφύγει, το μόνο που καταφέρνεις στο τέλος είναι να ξυπνήσεις γέρος, μόνος και χωρίς ...κούκου!
Αν θέλεις περισσότερα, γράψε ένα ποστ περί δουλειάς (δουλείας) να το σχολιάσουμε ενδελεχώς...
*
Με ευχαριστεί η συμπάθεια προς τα τετράποδα. Με τα δίποδα ζώα (ζωντόβολα, στα Μωραϊτικα) τι γίνεται;
Posted by
Ανώνυμος |
11:25 π.μ.
Εγώ γιατί δεν είχα μάθει ότι ο Κόμης της Βαρβακείου είχε δικό του web-site; Καλό είναι. Η Νταίζη ήταν το πιο καλό πράγμα που σινέβη στον φίλο μας τα τελευταία χρόνια και είναι πολύ καλό σκυλί το προηγούμενο το έξυπνο που λέει ήτανε ένα κωλόσκυλο, ένα μικρό μαλλιαρό πατσαβούρι για να σκουπίζεις τα παπούτσια σου. Η Νταίζη έγινε η μασκότ μας. Και τώρα λίγο πιο σοβαρές επιλογές στο άλλο φύλο γιατί αν ξαναφέρεις στην παρέα κανένα βλαμμένο διανοούμενο με πτυχία και διδακτορικά και όπερες θα το τσιμεντώσω στα θεμέλια της επόμενης πολυκατοικίας που θα χτίσω. :)
Ψηλός.
Posted by
Ανώνυμος |
11:54 π.μ.
Σκεφτείτε δηλαδή,το ποστ να είχε τίτλο " Οι φίλοι μου τα ζώα" τί θα διαβάζαμε...Έχετε χάρη που ξέρω ότι η Νταίζη είναι ένα θέμα που προκαλεί συγκίνηση. :-)
Λουκρητία κ βέβαια είμαι τυχερός κ μην ακούτε αυτά που λένε οι κόρες οι ακαμάτρες. Το Σαββατοκύριακο έχουν κ οι δύο τραπέζι στα σπίτια τους κ μου κάνουν τα γλυκά μάτια.
Λολίτα, σας ευχαριστώ πολύ.
Μάτζικα, για το επόμενο μπαζάρ των "Δρόμων Ζωής" να φτιάξουμε μια σειρά από τέτοιες τροφές. 'Η θα μας πάρουν με τις ντομάτες, λέτε;
Πηνελόπη σας ευχαριστώ. Σκέφτομαι όμως πως έπρεπε να κοιτάξω κ καμια συνταγή για γατοτροφές.
Άλομπαρ,θα σας έχουμε υπόψη.
Posted by
Ανώνυμος |
12:09 μ.μ.
Αγαπητέ μου Πάνο.
Η στάση μου προς τη δουλειά ξεκινά περισσότερο από την επιθυμία μου για ανεξαρτησία. Έπειτα η δουλειά είναι σημαντικό κομμάτι της προσωπικότητά μας, όμως έχεις δίκιο σε αυτό που λες αν κ στην περίπτωσή μου δεν πρέπει να μειώσω τη δουλειά αλλά τις ώρες που περνώ μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου. Το get a life που λέγαμε.
Με τα δίποδα κάνουμε υπομονή! :-)
Posted by
Ανώνυμος |
12:13 μ.μ.
σε περίοδο λιτότητας όπως αυτή, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εναλλακτικό γεύμα για δίποδα, όπως και του λόγου μου;
Μέρες είχα να σας «μουτζουρώσω» και είχα πάθει μια στέρηση.
Posted by
Ανώνυμος |
2:34 μ.μ.
Μιας κ τα δοκίμασα όλα, τα τυρομπισκότα είναι μακράν τα καλύτερα κ πάνe πολύ κ με ουίσκι, αν κ ειδικώς για τη Μάτζικα ΟΤΑΝ με καλέσει στο σπίτι με την Νταίζη, θα φτιάξω κάτι αχτύπητα cheese morsels με Stilton τα οποία τα δημιούργησα ειδικά για να συνοδεύουν ουίσκι. Αυτά τα morsels είναι από τις κορυφαίες δημιουργίες μου, άψογα μετρημένα κ σχεδιασμένα για malts. 8-)
Μάλιστα, οι κακές γλώσσες στο Cambridge έλεγαν ότι χάρις σε αυτά τα morsels αλλά κ στις γνώσεις που έχω πάνω στο θέμα ουίσκυ, τελείωσα το διδακτορικό μου on time. :-)
Posted by
Ανώνυμος |
2:47 μ.μ.
Βάζω το Stilton και το caol ila, βάζετε την τέχνη να τα φτιάξουμε μαζί?
Αλλά να το κάνουμε γρήγορα πριν την νηστεία.
Ξέχασα να σας δώσω το τηλέφωνο του pet taxi. Θα επανέλθω.
Posted by
Ανώνυμος |
3:43 μ.μ.
Απ' όλα τα "σκυλιά" που έχει κουβαλήσει κατά καιρούς στην παρέα μας ο Αθήναιος, η Νταίζη είναι το πιο καλό απ' όλα.
Αγαπητέ Αθήναιε, διακρίνω κάποιο τόνο λεπτής ειρωνείας στα λεγόμενα αυτής της μανταμίτσας Μαρίας...:-)
Tι εννοεί και γιατί χρησιμοποιεί την παλιά Ιταλική ρήση "cane vestito", Ελληνιστί, σκυλί με ρούχα ;-)
O ψηλός πάλι, με τέτοιους φίλους δεν χρειάζεστε τίποτα.
Μα που τίς βρίσκετε όλες αυτές τις ψωνάρες με τα διδακτορικά και τις όπερες,απωθημένο τόχετε επειδή είστε μάγειρας να βρείτε σπουδαγμένη γκόμενα;
Σας βλέπω σα τον Αγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη, παρέα με κανα λιοντάρι έτσι όπως πάτε...(Πάνο μη γελάς, σε βλέπω!)
Posted by
Ανώνυμος |
5:01 μ.μ.
Δηλαδή Μάτζικά μας πρέπει να νηστεύσω κ εγώ τώρα; Τί τραβάμε εμείς οι μαγείροι...
Γιώργο, κανένας Άγιος με τίγρη υπάρχει; Μια κ το λέει κ το κινέζικο ωροσκόπιο δηλαδή...
Ήδη έχω πάρει την άγουσα,πάρτε το χαμπάρι κ εσείς κ ο Πάνος αλλά κυρίως οι εντιμότατοι φίλοι μου για να σταματήσουν να διοργανώνουν δείπνα στα οποία όλως τυχαίως όλοι είναι ζευγαρωμένοι εκτός από μια " παλιά συμφοιτήτρια τους" κ μένα...
Posted by
Ανώνυμος |
5:14 μ.μ.
Καλημέρα Αθηναίε
Ελπίζω να μη χαθούμε...
Posted by
Ανώνυμος |
7:09 π.μ.
Καλημέρα Άννα.
Όχι, δεν θα χαθούμε αν κ αυτοί που διαβάζω συστηματικά ( τους βλέπεις στη στήλη δεξιά--είναι κ κάποιοι που δεν τους έχω κάνει ακόμη λινκ) μου ρουφάνε στην κυριολεξία τον χρόνο κ τα little grey cells μιας κ είναι όλοι τους ένας κ ένας κ θέλουν μελέτη. :-)
Το δικό σου το μπλογκ μπήκε αμέσως λινκ --όχι για την αναφορά σε μένα για την οποία ευχαριστώ- αλλά επειδή η προμετωπίδα έχει τη μαγική λέξη... ;-)
" Όταν σου λέω μαγειρική, να τεντώνεις τ'αυτιά σου!"
Posted by
Ανώνυμος |
8:21 π.μ.
Sorry! Its only me!
Posted by
Ανώνυμος |
12:49 μ.μ.
Σας ευχαριστώ πολύ. Μη μιλάτε για φαγητό τέτοιες ώρες. Είναι η ώρα που έχω παρά πολύ δουλειά κ με το ένα χέρι γράφω κ το επόμενο μπλογκοκόμματο, ευκαιρία ψάχνω να μη δουλέψω κ να κάθομαι να σκέφτομαι τί θα ήθελα να φάω για μεσημέρι...κ παστίτσιο καλοφτιαγμένο έτρωγα.
Θα ήθελα να ήμουν στο Βόλο, στο τσιπουράδικο δίπλα στη Συναγωγή κ να γίνει στο επί τόπου μια "κηδεία".
Οι περισσότεροι γνωστοί μου που είναι λάτρεις των τεσσάρων τροχών δεν είναι κ πολύ γκουρμέ κ μην μου πείτε τώρα τον Καββαθά γκουρμέ γιατί θα μου κοπεί η όρεξη...
Πω πω τί κάθομαι κ σκέφτομαι μεσημεριάτικα...
Posted by
Ανώνυμος |
12:58 μ.μ.
Έχω έναν κολλητό φίλο που είναι συντάκτης στους "4 Τροχούς". Του πρότεινα κάποτε να κάναμε ένα θέμα γευσιγνωσίας αυτοκινήτων, όπως είχα κάνει ένα θέμα γευσιγνωσίας μοντέλλων ( γυναικών εννοώ) για το ΕΥ. Είχαμε πάρει φωτο μοντέλλων κ λέγαμε τί πιάτο ήταν η κάθε μια. :-) Το ίδιο ήθελα να κάνω με ορισμένα αυτοκίνητα.
Δεν έγινε ποτέ κ ήταν ένα καλό θέμα.
Posted by
Ανώνυμος |
3:07 μ.μ.
Αν αποφασίσεις να βάλεις τετρακίνηση στη γεύση (ή γεύσεις στην κίνηση), βάλε μια φωνή... ποτέ δεν ξέρεις.
Posted by
Ανώνυμος |
12:41 μ.μ.
Ναι αλλά χρειάζομαι συντάκτη αυτοκινήτου, εκτός αν Ο θέλει να το κάνουμε μαζί... Why not?Fortuna audaces juvat... Η τύχη χαμογελάει στους τολμηρούς.
Posted by
Ανώνυμος |
9:28 π.μ.