Αθήναιου Βορβορυγμοί.

Τα απαραίτητα σε κάθε στάνη είναι, τα καπόρια, οι καρδάρες, ο τρίφτης, η κάδη, ο δάρτης, το λεβέτι, η τσαντήλα και η βαρέλλα για το νερό

Αυτό το βρήκα στη σελίδα των Αρκάδων, που μας έστειλες, ω Αθήναιε. Εντάξει τα αποδέλοιπα, αλλά τι διάολο είναι αυτά τα "καπόρια";

*

Και επί τη ευκαιρία, ως παθός και μαθός, συμφωνώ και επαυξάνω: μακρυά από ξαναζεσταμένα φαγητά - ακόμα κι αν πεινάς πολύ! Δείξε χαρακτήρα και η Αφροδίτη θα σε ανταμείψει.

Πάνο μου, εγώ ξέρω μόνον πως γίνονται στην Αρκαδία όχι πως λέγονται κ στην Αρκαδία, πολλά καλώς γίνονται, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;

Εγώ ξαναζεσταμένο φαγητό; Δε πάω να !@#$%^ καλύτερα;

Καπόρια λέγονται τα ξύλινα σκεύη που χρησιμοποιούσαν συνήθως οι Τσοπάνηδες γιά το άρμεγμα των αιγοπροβάτων. Είναι μικρότερα σε μέγεθος από τις Καρδάρες. Τα χρησιμοποιούσε επίσης πολύ στο σπίτι η νοικοκυρά για φαγητό, νερό κτλ. Που και πού έπιναν με το Καπόρι κρασί και οι πότες!! Με το Καπόρι, την Καρδάρα και την Τέσα!!!Ελπίζω να βοήθησα στην απορία του "Πάνου".

Ευχαριστούμε τον ανταποκριτή μας στην Αρκαδία. Βέβαια, κάποτε το είχα ακούσει αλλά το είχα ξεχάσει.

Τι περίεργος συνειρμός, από τη γάτα στη γκόμενα! Είμαι περίεργος να έβλεπα πως μοιάζει η εν λόγω! Και σε θυμήθηκε με αφορμή την Τσικνοπέμπτη! Μήπως της είχες μαγειρέψει τίποτε κοψίδια ή μήπως της είχες προσφέρει εξαιρετικά "κλινικά" εδαίσματα; Μήπως είδε κι αυτή τη φωτογραφία της γάτας και σκέφτηκε ότι της μοιάζει;

Βασίλη, της μοιάζει πολύ.

Έτσι κοιταγε. Πνιγμένη στην τσαντίλα όταν δεν κατάφερνε να κάνει τους άλλους να χορεύουν στο δικό της το ρυθμό.Είχε κ αυτόν τον αέρα κ τον εγώισμό του " καθαρόαιμου", ήξερε πόσο έξυπνη ήταν σαν κ αυτό το γατί.Πολλοί άνθρωποι φέρνουν στα ζώα στη φυσιογνωμία πάντως.

Στο ε-μέηλ έγραφε κ άλλα κ ειδικά για μια συγκεκριμένη Τσικνοπέμπτη που πραγματικά είχαμε περάσει αξέχαστα ενώ δεν προβλεπόταν κάτι τέτοιο. :-)

Κι όπως λέει το τραγούδι

"Εγώ δε γίνομαι φίλος με φεγγάρια
τα φεγγαράκια σου τα χόρτασα"

(Από κάποια που άργησε να καταλάβει πόσο ψεύτρα πλανεύτρα μπορεί να'ναι η νοσταλγία.. κι όταν το κατάλαβε είδε το φως;Ρ)

Εύχομαι μια όμορφη Άνοιξη Αθήναιε!:)

Αν το λέτε αυτό μέχρι κ εσείς που είστε ρομαντική,snowflake, τί άλλο να προσθέσω εγώ; :-)

Ευχαριστώ πολύ, εύχομαι το ίδιο κ σε σας. Προς το παρόν, έχει κυκλώσει την Αθήνα μια λασπροβροχή...

Μήπως ήταν η Γιαννούλα η Κουλουρού κι όχι το "γατόνι" απ' την Περσία;

Χαχαχαχαχα.

Όσες δεν μας έκατσαν σε αυτή τη ζωή, δεν σημαίνει ότι ήταν κ σκάρτες. :-) Άλλο σκάρτος κ άλλο παλιοχαρακτήρας. :-) Ήταν κ είναι το γατόνι απο την Περσία.

Καλό, θα γελάω όλη μέρα με αυτό.

Καλέ απόκριες έχουμε!
Μάλλον το γατόνι έχει χιούμορ!
Καλοφαγάς ο "κυρ Ουίλσον" από τις
κορασίδες των λιμανιών του.
Πώς αλλέως...
Να γελάτε πάντα sir και υποδέλοιποι...

Κι όσο κι αν πονώ
όπως θα μπαίνει η άνοιξη
εγώ δεν θα γυρίσω να κοιτάξω

Κι έτσι ξαφνικά
όπως θα μπαίνει η άνοιξη
μια και καλή θα σε ξεγράψω

Αχ, γιατί αυτή η άνοιξη έρχεται ώρες ώρες...

Αθήναιε, επειδή εσείς μιλήσατε για Σεπτέμβρη... και όχι την Τσικνομπέμπτη που το "γατί" σας θυμόταν, σας στέλνω τους πιο κάτω στοίχους:

Ένα κλωνάρι από ρεικιά στο χέρι μου ριγεί, να το θυμάσαι το φθινόπωρο το πεθαμένο.
Δε θα ξαναϊδωθούμε πια ποτέ σ’ αυτή τη γη.
Πικρή ευωδιά της εποχής κλωνάρι της ρεικιάς και να θυμάσαι πως εγώ σε περιμένω.
(ΓΚΙΓΙΩΜ ΑΠΟΛΛΙΝΑΙΡ ποιητής που έζησε γύρω στο 1900, αν θυμάμαι σωστά. Πέθανε νέος).

Εσείς αφαιρέστε τον τελευταίο στίχο. Μόνον αν υπήρχε μεγάλος έρωτας, μπορεί να ξαναγυρίσει κάποιος πίσω, για να ευωδωθεί αυτός!

Αν γυρίσει και δεν έχει τέλος αίσιο, δεν ήταν ποτέ ο πραγματικά μεγάλος έρωτας. Ήταν κάτι άλλο. Κάτι σαν το περνούσαμε καλά και ήταν όλα υπέροχα, μέχρι που μου έκανες....αυτό, εκείνο, τούτο, τ' άλλο.

Το φαϊ μπορεί να φαγωθεί ξανά ζεσταμένο φίλε, αν δεν υπάρχει κάτι άλλο στο ψυγείο ή στο ράφι. Το αίσθημα δύσκολα βρίσκει και πάλι την ζεστασιά και την σπίθα του!!!

Τι θα πεί δεν προβλεπόταν κάτι τέτοιο;

Eίχατε Νυχθήμερο Πρόγραμμα Ακολουθιών;
Η κάποιο τυπικό τέλος πάντων.

Από πόσα πράγματα έχεις γλιτώσει Αθήναιε
αγόρι μου;;;

Πάω να πιάσω το λιβανιστήρι:-)))

Γιώργο σήμερα το πρωί σας σκεφτόμουν γιατί διάβαζα κάτι που έχει γράψει ο Λορεντζάτος για τον Απωλλιναίρ που από διαβολική σύμπτωση τον αναφέρει κ η Πηνελόπη. Σας σκεφτόμουν κ για ένα άλλο λόγο. Διάβαζα κ για την ιστορία του Αλεξίου του φτωχουλη του Θεού...

Ε δεν προβλεπόταν διονυσιακή κρασοκατάνυξη κ σεξ κάτω από τα έλατα του Μαινάλου.

ξέρεις τι ωραίο που είναι το σεξ στο Πλανητέρου και στα Τριπόταμα;

Βουκολικό σεξ αγαπητέ μου,είναι ομολογουμένως το καλυτερότερο.
Καλό το έλατο διότι με το πεύκο έχουμε τις κωλοβελόνες και το ρετσίνι.
Υ.Γ Πάντως μια φορά την πάτησα στην αμμουδιά καθότι η άμμος ψιλή και στεγνή εισήλθε εντός και αν δεν έχεις συνουσιασθεί με ψιλό γιαλόχαρτο δεν θα καταλάβεις για ΤΙ μιλάω :Ρ

Στην αμμουδιά, δεν ενδείκνυται αγαπητέ μου.Την άλλη φορά, άμα ξανατύχει, δοκιμάστε μέσα στη θάλασσα. Πάντως, ο Μέγας Παν δεν ήταν τυχαία αρκαδικός θεός.

Artosdia, ευχαριστώ για την πληροφορία. Το Πάνος δε χρειάζεται εισαγωγικά, έτσι με λένε.

Κι εντάξει να σε πάρει ΤσικνοΠέμπτη, δύο μέρες πιο πριν όμως για να σου πει ότι έπαψες να ενδιαφέρεσαι και να νοιάζεσαι την ώρα που έχει champions league και αφού την τελευταία φορά που μιλήσατε δήλωσε καθαρά και ξάστερα πως όλα τέλος. Θα γίνουμε και φίλοι τώρα δηλαδή; Βρε άσταδιαλα.

LOL Τσέλιγκα, σωστός. Το "άσταδιαλα μωρή", (ναι το ομολογώ είπα κ μωρή), το είπα μόλις διάβασα το ε-μέηλ χθες βράδυ...

Το ατυχημα που ανεφερε ο Μαινομενος Ορλανδος συνεβη σε ζευγαρι γνωστων μου.
Αφηνω την σκοτεινη εξερευνηση της λεπτης
διαχωριστικης γραμμης αναμεσα στην ηδονη
και στον πονο και περναω σε φωτεινοτερα:
απο την ενωση των Εγγλεζοπουλων και την
λεπτουλα αμμο γεννηθηκε παιδι.

Που φυσικα ονομασανε: Σαντυ