Οι άντρες κ η Μαγειρική.
Η λίστα που ξεδιπλωνόταν αναιδώς στην οθόνη του υπολογιστή μου ήταν αρκετή για να κάνει την αυτοπεποίθησή μου κουρέλι: "Δεκαπέντε πράγματα που πρέπει να έχει κάνει ένας αληθινός άντρας μέχρι τα 35 του". Ζήτημα να έχω κάνει δύο από αυτά. Το πρώτο,γιατί είναι η δουλειά μου οπότε δεν πιάνεται, το δεύτερο γιατί είμαι κοινωνικός τύπος και δε χάνω καμία ευκαιρία να γνωρίσω κόσμο. Αφήστε που όταν δέχτηκα την πρόσκληση,νόμιζα ότι είχαμε μαζευτεί για να λύσουμε ομαδικώς sudoku...
Οι φίλες μου έχουν κάνει τα αδύνατα-δυνατά για να με συνεφέρουν: " Μα, μαγειρεύεις! Οι άντρες που μαγειρεύουν είναι απίστευτα σέξυ.Το λέει και η λίστα! Μάλιστα το έχει τρίτο σε σειρά σπουδαιότητας", επέμενε η μία. " Δεν υπάρχει πιο ωραίο θέαμα από το να βλέπεις έναν άντρα να μαγειρεύει γκουρμέ! Για μένα αποτελεί τρανή απόδειξη ότι ότι ξέρει να χρησιμοποιεί τα χέρια του!" συμπλήρωνε η άλλη που ενδιαφέρεται αποκλειστικώς για το γκουρμέ μέρος της υπόθεσης... Από περιέργεια ρώτησα αρκετό κόσμο για να πάρω την ίδια απάντηση. Ναι, είναι γεγονός ότι οι γυναίκες γοητεύονται από τους άντρες που μαγειρεύουν.
Γιατί οι περισσότερες γυναίκες πιστεύουν ότι οι άντρες που ξέρουν να μαγειρεύουν είναι "σέξυ"κ μάλιστα " πιο άντρες" από τους άντρες;
Και δεν το πιστεύουν μόνον αυτές! Γιατι βλέπουμε άντρες καταξιωμένους στον επιχειρηματικό και κοινωνικό χώρο να επισφραγίζουν την επιτυχία τους με το ν'ανοίγουν ένα εστιατόριο ή με το να εκδίδουν ένα βιβλίο μαγειρικής;! Τί είναι αυτό που δίνει σ' ένα από τα πιο σκληρά χειρωνακτικά κ απαξιωτικά-κατά το παρελθόν- επαγγέλματα τέτοια αίγλη;
Πρέπει να είναι η γενικότερη άγνοια περί του τί εστί επαγγελματική κουζίνα, δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Οι επαγγελματικές κουζίνες έχουν υπερβολική ζέστη, πολύ αλκοόλ, πολύ βωμολοχία κ πολυ σεξ βέβαια μιας κ κάπου πρέπει να εκτονώσει κανείς την υπερένταση, αλλά όχι του είδους που αρέσει στα κοριτσάκια που χρησιμοποιούν τη λέξη "σέξυ". Κατά την ελληνική αρχαιότητα όπου και γεννήθηκε, το επάγγελμα του μάγειρα θεωρούνταν λίγο λιγότερο απαξιωτικό από αυτό του τραπεζίτη( το τελευταίο το ασκούσαν μόνον οι απελεύθεροι δούλοι). Μάγειρες γίνονταν οι παρίες της κοινωνίας.
Τι το ωραίο βρίσκει κανείς σε αυτό;
Μα τίποτε γιατί δεν είναι αυτό που έχουν στη φαντασία τους. Τα σενάρια συνήθως εκτυλίσσονται σε άψογες οικιακές κουζίνες όπου ο πρίγκηπας, ο οποίος ευωδιάζει after shave από χιλιόμετρα μακριά( κάτι που απαγορεύεται δια ροπάλου στις σοβαρές επαγγελματικές κουζίνες, παρεπιπτώντως), ντυμένος και σιδερωμένος στην τρίχα φτιάχνει σούσι στην καλή του...
Σκέφτηκα λοιπόν πώς αφού εγώ απέχω 13 βήματα από" τον άντρα τον σέξυ, τον άντρα τον σωστό", θα ταν κρίμα κάποιος από εσάς που απέχει πολύ λιγότερα, να μην ακουμπήσει την τελειότητα γιατί δεν θα ξέρει να μαγειρέψει τα βασικά κ αν κρίνω από διάφορα e-mail που παίρνω, αρκετοί θέλουν να μαγειρέψουν για την εορτή του ακατανόμαστου αγίου. Κάνω πλάκα για το " ακατανόμαστου" βέβαια, στις χαρές σας, εγώ μαζί σας.
Έστησα ένα εντυπωσιακό μενού για κάποιον εντελώς άσχετο μάγειρα που έχει στόχο να γοητεύσει. Έχω στο μυαλό μου ένα ήσυχο δείπνο με καλό φαί κ καλή φλερτοειδή συζήτηση. Το συγκεκριμένο μενού δεν το έχω φανταστεί να οδηγεί στο κρεβάτι γιαυτό κ έχω περιλάβει τα συγκεκριμένα πιάτα. Πιστεύω ότι ένα καλό δείπνο, με καλή παρέα κ ευχάριστη συζήτηση αποτελεί μια ολοκληρωμένη ερωτική πράξη κ σε τελευταία ανάλυση με εκνευρίζει να μπλέκονται με το ζόρι όλες οι δουλειές μέσα σε 2 ώρες. Ε, κάποια από όλες δεν θα γίνει καλά.
Δύο πράγματα είναι σκόπιμο να έχετε στο μυαλό σας. Η μαγειρική δεν είναι όπως στη διαφήμιση κ στις ταινίες. Όταν κάποιος μαγειρεύει λερώνεται αρκετά, ιδρώνει κ μυρίζει ολόκληρος σαν τηγανητή πατάτα. Αυτό συμβαίνει κ στους πιο έμπειρους επαγγελματίες. Αν γινόταν να μαγειρεύουμε ντυμένοι στην τρίχα, να ξέρετε ότι εγώ που είμαι ο μεγαλύτερος poser στην πιάτσα θα μαγείρευα φορώντας τα sur mesure πουκαμισάκια από τον Χριστάκη με τα ωραία μου μανικετόκουμπα, μοσχοβολώντας κολώνια κ θα διασκέδαζα αφάνταστα καθώς θα παρατηρούσα με την άκρη του ματιού μου την προσκεκλημένη μου να ψάχνει το σαγόνι της στο πάτωμα όταν θα έβλεπε πώς χειρίζομαι το μαχαίρι. Δεν γίνεται όμως, τί να κάνουμε. Το δεύτερο που δεν ξεχνάμε είναι ότι μάγειρες δεν γινόμαστε σε μια μέρα, οπότε αν κάτι δεν πάει καλά ξαναπροσπαθούμε.
Μια καλή λύση για έναν εντελώς αρχάριο μάγειρα είναι το φοντύ αλλά πιο εντυπωσιακό είναι το παρακάτω πανεύκολο μενού.Το μενού είναι κ μαζεμένο στα λιπαρά μιας κ οι περισσότερες γυναίκες κάνουν δίαιτα κ θα σας το πουν κιόλας ενώ κανονικά κάτι τέτοιο δεν λέγεται ποτέ. Προσωπικά το θεωρώ χωριατιά. Όσες μιλούν στο τραπέζι για δίαιτα, στη συνέχεια θα σας πουν ότι " είναι αδύνατον στις μέρες μας να βρεις καλή οικιακή βοηθό" παρατηρείστε το, να δείτε ότι έχω δίκιο. Αυτές να τις κερνάτε πίτσα.
Οι φίλες μου έχουν κάνει τα αδύνατα-δυνατά για να με συνεφέρουν: " Μα, μαγειρεύεις! Οι άντρες που μαγειρεύουν είναι απίστευτα σέξυ.Το λέει και η λίστα! Μάλιστα το έχει τρίτο σε σειρά σπουδαιότητας", επέμενε η μία. " Δεν υπάρχει πιο ωραίο θέαμα από το να βλέπεις έναν άντρα να μαγειρεύει γκουρμέ! Για μένα αποτελεί τρανή απόδειξη ότι ότι ξέρει να χρησιμοποιεί τα χέρια του!" συμπλήρωνε η άλλη που ενδιαφέρεται αποκλειστικώς για το γκουρμέ μέρος της υπόθεσης... Από περιέργεια ρώτησα αρκετό κόσμο για να πάρω την ίδια απάντηση. Ναι, είναι γεγονός ότι οι γυναίκες γοητεύονται από τους άντρες που μαγειρεύουν.
Γιατί οι περισσότερες γυναίκες πιστεύουν ότι οι άντρες που ξέρουν να μαγειρεύουν είναι "σέξυ"κ μάλιστα " πιο άντρες" από τους άντρες;
Και δεν το πιστεύουν μόνον αυτές! Γιατι βλέπουμε άντρες καταξιωμένους στον επιχειρηματικό και κοινωνικό χώρο να επισφραγίζουν την επιτυχία τους με το ν'ανοίγουν ένα εστιατόριο ή με το να εκδίδουν ένα βιβλίο μαγειρικής;! Τί είναι αυτό που δίνει σ' ένα από τα πιο σκληρά χειρωνακτικά κ απαξιωτικά-κατά το παρελθόν- επαγγέλματα τέτοια αίγλη;
Πρέπει να είναι η γενικότερη άγνοια περί του τί εστί επαγγελματική κουζίνα, δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Οι επαγγελματικές κουζίνες έχουν υπερβολική ζέστη, πολύ αλκοόλ, πολύ βωμολοχία κ πολυ σεξ βέβαια μιας κ κάπου πρέπει να εκτονώσει κανείς την υπερένταση, αλλά όχι του είδους που αρέσει στα κοριτσάκια που χρησιμοποιούν τη λέξη "σέξυ". Κατά την ελληνική αρχαιότητα όπου και γεννήθηκε, το επάγγελμα του μάγειρα θεωρούνταν λίγο λιγότερο απαξιωτικό από αυτό του τραπεζίτη( το τελευταίο το ασκούσαν μόνον οι απελεύθεροι δούλοι). Μάγειρες γίνονταν οι παρίες της κοινωνίας.
Τι το ωραίο βρίσκει κανείς σε αυτό;
Μα τίποτε γιατί δεν είναι αυτό που έχουν στη φαντασία τους. Τα σενάρια συνήθως εκτυλίσσονται σε άψογες οικιακές κουζίνες όπου ο πρίγκηπας, ο οποίος ευωδιάζει after shave από χιλιόμετρα μακριά( κάτι που απαγορεύεται δια ροπάλου στις σοβαρές επαγγελματικές κουζίνες, παρεπιπτώντως), ντυμένος και σιδερωμένος στην τρίχα φτιάχνει σούσι στην καλή του...
Σκέφτηκα λοιπόν πώς αφού εγώ απέχω 13 βήματα από" τον άντρα τον σέξυ, τον άντρα τον σωστό", θα ταν κρίμα κάποιος από εσάς που απέχει πολύ λιγότερα, να μην ακουμπήσει την τελειότητα γιατί δεν θα ξέρει να μαγειρέψει τα βασικά κ αν κρίνω από διάφορα e-mail που παίρνω, αρκετοί θέλουν να μαγειρέψουν για την εορτή του ακατανόμαστου αγίου. Κάνω πλάκα για το " ακατανόμαστου" βέβαια, στις χαρές σας, εγώ μαζί σας.
Έστησα ένα εντυπωσιακό μενού για κάποιον εντελώς άσχετο μάγειρα που έχει στόχο να γοητεύσει. Έχω στο μυαλό μου ένα ήσυχο δείπνο με καλό φαί κ καλή φλερτοειδή συζήτηση. Το συγκεκριμένο μενού δεν το έχω φανταστεί να οδηγεί στο κρεβάτι γιαυτό κ έχω περιλάβει τα συγκεκριμένα πιάτα. Πιστεύω ότι ένα καλό δείπνο, με καλή παρέα κ ευχάριστη συζήτηση αποτελεί μια ολοκληρωμένη ερωτική πράξη κ σε τελευταία ανάλυση με εκνευρίζει να μπλέκονται με το ζόρι όλες οι δουλειές μέσα σε 2 ώρες. Ε, κάποια από όλες δεν θα γίνει καλά.
Δύο πράγματα είναι σκόπιμο να έχετε στο μυαλό σας. Η μαγειρική δεν είναι όπως στη διαφήμιση κ στις ταινίες. Όταν κάποιος μαγειρεύει λερώνεται αρκετά, ιδρώνει κ μυρίζει ολόκληρος σαν τηγανητή πατάτα. Αυτό συμβαίνει κ στους πιο έμπειρους επαγγελματίες. Αν γινόταν να μαγειρεύουμε ντυμένοι στην τρίχα, να ξέρετε ότι εγώ που είμαι ο μεγαλύτερος poser στην πιάτσα θα μαγείρευα φορώντας τα sur mesure πουκαμισάκια από τον Χριστάκη με τα ωραία μου μανικετόκουμπα, μοσχοβολώντας κολώνια κ θα διασκέδαζα αφάνταστα καθώς θα παρατηρούσα με την άκρη του ματιού μου την προσκεκλημένη μου να ψάχνει το σαγόνι της στο πάτωμα όταν θα έβλεπε πώς χειρίζομαι το μαχαίρι. Δεν γίνεται όμως, τί να κάνουμε. Το δεύτερο που δεν ξεχνάμε είναι ότι μάγειρες δεν γινόμαστε σε μια μέρα, οπότε αν κάτι δεν πάει καλά ξαναπροσπαθούμε.
Μια καλή λύση για έναν εντελώς αρχάριο μάγειρα είναι το φοντύ αλλά πιο εντυπωσιακό είναι το παρακάτω πανεύκολο μενού.Το μενού είναι κ μαζεμένο στα λιπαρά μιας κ οι περισσότερες γυναίκες κάνουν δίαιτα κ θα σας το πουν κιόλας ενώ κανονικά κάτι τέτοιο δεν λέγεται ποτέ. Προσωπικά το θεωρώ χωριατιά. Όσες μιλούν στο τραπέζι για δίαιτα, στη συνέχεια θα σας πουν ότι " είναι αδύνατον στις μέρες μας να βρεις καλή οικιακή βοηθό" παρατηρείστε το, να δείτε ότι έχω δίκιο. Αυτές να τις κερνάτε πίτσα.
Το μενού του άσχετου μάγειρα.
* Ντοματάκια cherry γεμισμένα με κατσικίσιο τυρί.
* Πράσινη σαλάτα
* Ρολλάκια από μοσχαρίσια σνίτσελ.
* Επιδόρπιο από πορτοκάλι.
* Ντοματάκια cherry γεμισμένα με κατσικίσιο τυρί.
10 ντοματάκια cherry.
100 gr μαλακό κατσικίσιο τυρί.
1 κουταλιά της σούπας (κ.σ) λιαστή ντομάτα αλλά από αυτήν που την πουλάνε σε βαζάκι με λάδι, όχι χύμα.
1 κουταλάκι του τσαγιού (κ.τ.) κουκουνάρι καβουρντισμένο κ χοντροκομμένο.
1/2 κ.τ. σχινόπρασσο ή chives ( υπάρχει σε όλα τα μπακάλικα των σούπερ μάρκετ κ πωλείται σε γλαστράκι).
1/2 κ.τ μαιντανός
Αλάτι κ φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
Χαράσουμε το κάθε ντοματάκι, στο κάτω μέρος μ'ενα αβαθές Χ. Τις βουτάμε σε νερό που βράζει ( κοχλάζει) για 15 δευτερόλεπτα. Ξεφλουδίστε τις κ κόψτε το πάνω μέρος τους κ στις συνέχεις αδείαστε τις προσεκτικά μ'ενα μικρό κουταλάκι ( αυτό που έχετε για να ανακατεύετε τον εσπρέσσο).
Σ'ενα μπωλ, ανακατέψτε το τυρί με τις ψιλοκομμένες λιαστές ντομάτες,το καβουρντισμένο κουκουνάρι, το chives κ το μαιντανό. Αλατοπιπερώστε.
Γεμίζετε κάθε ντοματάκι με το μείγμα αυτό κ τα βάζετε στο ψυγείο από όπου τα βγάζετε 15 λεπτά πριν την ώρα του φαγητού!
Tip: Στη μαγειρική, καβουρντίζουμε όλους του καρπούς που χρησιμοποιούμε. Η διαδικασία είναι εξαιρετικά απλή. Στρώνετε ένα ταψάκι με χαρτί για ψήσιμο ( υπάρχει στο σούπερ μάρκετ), απλώνετε τους καρπούς κ τους ψήνετε για 10 λεπτά στους 180 σε καλά προθερμασμένο φούρνο.
* Πράσινη σαλάτα.
Θέλετε συνταγή για μια πράσινη σαλάτα;!!
* Ρολλάκια από Μοσχαρίσιο σνίτσελ.
4 μεγάλα μοσχαρίσια σνίτσελ
200 γρ. τυρί φέτα.
2 σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένο.
2 κ.σ. ψιλοκομμένο μαιντανό.
1 ποτήρι άσπρο κρασί.
1/2 φλυτζ. λάδι
αλάτι-πιπέρι.
Σ'ένα μπωλ λιώνουμε τη φέτα μ'ενα πηρούνι, προσθέτουμε το σκόρδο κ το μαιντανό κ την πλάθουμε με τα χέρια μας μέχρι να γίνει μια λεία κ ομοιογενής ζύμη.
Στρώνουμε τα σνίτσελ στον πάγκο της κουζίνας κ μοιράζουμε το μείγμα της φέτας μ'ενα κουτάλι, απλώνοντάς το ελαφρά στο καθένα από αυτά. Τυλίγουμε προσεκτικά σε ρολλό κ το στερεώνουμε με οδοντογλυφίδες, 2 για κάθε ρολλό είναι αρκετές. Αλατοπιπερώνουμε.
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι κ τσιγαρίζουμε προσεκτικά κ με τη βοήθεια 2 πηρουνιών τα ρολλάκια. Το τσιγάρισμα είναι ελαφρύ κ δεν πρέπει να διαρκέσει παραπάνω από τρία λεπτά. Σβύνουμε με το κρασί, κλείνουμε το καπάκι της κατσαρόλας κ κατεβάζουμε τη φωτιά. Τα αφήνουμε να σιγοψηθούν για μισή τουλάχιστον ώρα, γυρίζοντας τα τουλάχιστον 2 φορές κατά τη διάρκεια του ψησίματος. ¨Οταν είναι έτοιμα κ αφού κρυώσουν εντελώς τα κοβουμε σε μικρότερα κομμάτια. Κάθε ρολλό μπορεί να κοπεί σε τουλάχιστον 3 μικρότερα ρολλάκια. Βγάζουμε προσεκτικά τις οδοντογλυφίδες ( εγώ τις αφήνω) κ σερβίρουμε με τη σαλάτα γιατί κάνουμε δίαιτα...
Καλή επιτυχία!
* Ντοματάκια cherry γεμισμένα με κατσικίσιο τυρί.
* Πράσινη σαλάτα
* Ρολλάκια από μοσχαρίσια σνίτσελ.
* Επιδόρπιο από πορτοκάλι.
* Ντοματάκια cherry γεμισμένα με κατσικίσιο τυρί.
10 ντοματάκια cherry.
100 gr μαλακό κατσικίσιο τυρί.
1 κουταλιά της σούπας (κ.σ) λιαστή ντομάτα αλλά από αυτήν που την πουλάνε σε βαζάκι με λάδι, όχι χύμα.
1 κουταλάκι του τσαγιού (κ.τ.) κουκουνάρι καβουρντισμένο κ χοντροκομμένο.
1/2 κ.τ. σχινόπρασσο ή chives ( υπάρχει σε όλα τα μπακάλικα των σούπερ μάρκετ κ πωλείται σε γλαστράκι).
1/2 κ.τ μαιντανός
Αλάτι κ φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
Χαράσουμε το κάθε ντοματάκι, στο κάτω μέρος μ'ενα αβαθές Χ. Τις βουτάμε σε νερό που βράζει ( κοχλάζει) για 15 δευτερόλεπτα. Ξεφλουδίστε τις κ κόψτε το πάνω μέρος τους κ στις συνέχεις αδείαστε τις προσεκτικά μ'ενα μικρό κουταλάκι ( αυτό που έχετε για να ανακατεύετε τον εσπρέσσο).
Σ'ενα μπωλ, ανακατέψτε το τυρί με τις ψιλοκομμένες λιαστές ντομάτες,το καβουρντισμένο κουκουνάρι, το chives κ το μαιντανό. Αλατοπιπερώστε.
Γεμίζετε κάθε ντοματάκι με το μείγμα αυτό κ τα βάζετε στο ψυγείο από όπου τα βγάζετε 15 λεπτά πριν την ώρα του φαγητού!
Tip: Στη μαγειρική, καβουρντίζουμε όλους του καρπούς που χρησιμοποιούμε. Η διαδικασία είναι εξαιρετικά απλή. Στρώνετε ένα ταψάκι με χαρτί για ψήσιμο ( υπάρχει στο σούπερ μάρκετ), απλώνετε τους καρπούς κ τους ψήνετε για 10 λεπτά στους 180 σε καλά προθερμασμένο φούρνο.
* Πράσινη σαλάτα.
Θέλετε συνταγή για μια πράσινη σαλάτα;!!
* Ρολλάκια από Μοσχαρίσιο σνίτσελ.
4 μεγάλα μοσχαρίσια σνίτσελ
200 γρ. τυρί φέτα.
2 σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένο.
2 κ.σ. ψιλοκομμένο μαιντανό.
1 ποτήρι άσπρο κρασί.
1/2 φλυτζ. λάδι
αλάτι-πιπέρι.
Σ'ένα μπωλ λιώνουμε τη φέτα μ'ενα πηρούνι, προσθέτουμε το σκόρδο κ το μαιντανό κ την πλάθουμε με τα χέρια μας μέχρι να γίνει μια λεία κ ομοιογενής ζύμη.
Στρώνουμε τα σνίτσελ στον πάγκο της κουζίνας κ μοιράζουμε το μείγμα της φέτας μ'ενα κουτάλι, απλώνοντάς το ελαφρά στο καθένα από αυτά. Τυλίγουμε προσεκτικά σε ρολλό κ το στερεώνουμε με οδοντογλυφίδες, 2 για κάθε ρολλό είναι αρκετές. Αλατοπιπερώνουμε.
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι κ τσιγαρίζουμε προσεκτικά κ με τη βοήθεια 2 πηρουνιών τα ρολλάκια. Το τσιγάρισμα είναι ελαφρύ κ δεν πρέπει να διαρκέσει παραπάνω από τρία λεπτά. Σβύνουμε με το κρασί, κλείνουμε το καπάκι της κατσαρόλας κ κατεβάζουμε τη φωτιά. Τα αφήνουμε να σιγοψηθούν για μισή τουλάχιστον ώρα, γυρίζοντας τα τουλάχιστον 2 φορές κατά τη διάρκεια του ψησίματος. ¨Οταν είναι έτοιμα κ αφού κρυώσουν εντελώς τα κοβουμε σε μικρότερα κομμάτια. Κάθε ρολλό μπορεί να κοπεί σε τουλάχιστον 3 μικρότερα ρολλάκια. Βγάζουμε προσεκτικά τις οδοντογλυφίδες ( εγώ τις αφήνω) κ σερβίρουμε με τη σαλάτα γιατί κάνουμε δίαιτα...
Καλή επιτυχία!
| Permalink | E-mail this post 
Εννοείται, ο καθένας κάτι ό,τι του αρέσει, μάλιστα θα ανεβάσω για τους πιο προχωρημένους το μενου που θα έφτιαχνα για ένα ρομαντικό δείπνο. :-)
Posted by
Ανώνυμος |
3:12 μ.μ.
Φανταστείτε, οτι ήμουν έτοιμη να βάλω post για anti-valentine's party.
Δεν πειράζει! Σε όσους αρέσει, να γιορτάσουν!
Posted by
Ανώνυμος |
3:12 μ.μ.
O πατέρας μου δούλευε σαν σεφ (σε διάφορα ξενοδοχεία και εστιατόρια). Μεγάλωσα μέσα στις κουζίνες με την περιγραφή που δίνεις: την βρώμα, τον ιδρώτα την απίστευτη ζέστη την μυρωδιά (που ποτέ δεν είναι μυρωδιά φαγητού μα ένα μείγμα κάπνας, τσίκνας, ποτισμένης φαγητίλας και άγχους) και του πολύ αλκοόλ. Ποτέ δεν θα ξεχάσω επίσης τις μέρες που ερχοταν ο πατέρας μου σπίτι καμένος από λάδια ώς τους αγκώνες.
Παρ' όλα αυτά εγώ δεν αποποιήθηκα ποτέ την κουζίνα και μαγειρεύω επί μονίμου βάσεως (και για την γυναίκα μου και για φίλους). Περιττό να σου πως έχω εισπάξει πολλές φορές τα αποτελέσματα του μύθου του 'ερωτσιμού της κουζίνας΄.
Posted by
Ανώνυμος |
3:36 μ.μ.
:-))
Μου αρέσει να λέω "ποιητικά" αλλά είναι κλεμμένο από άλλον, ότι στο σώμα μου είναι "ζωγραφισμένη" η διαδρομή από τις κουζίνες που πέρασα. :-)
Έχω σημαδια σχεδόν παντού.
Posted by
Ανώνυμος |
3:42 μ.μ.
σόρι, νόμιζα ότι δεν πήρε το κόμεντ την πρώτη φορά και το ξαναέγραψα
Posted by
Ανώνυμος |
3:51 μ.μ.
Προσωπικώς δεν βρίσκω καθόλου "σέξυ" την εικόνα μιας γυναίκας που μαγειρεύει. Αλλά θα μου πείτε, γούστα είναι αυτά.
Κατά τα άλλα, επιτρέψτε μου να σας πω ότι γράφετε πολύ ωραία
Posted by
Ανώνυμος |
3:52 μ.μ.
Η αλήθεια ειναι Konfet πως κ σε μένα δεν αρέσει τίποτε που θυμίζει γονεικά πρότυπα ή authorities:μανούλες, πατερούληδες μέντορες, γκουρού κλπ αλλά αυτά είναι γούστα. Το έχω πει ξανά. Πολλοί θα ήθελαν τη Λωξάνδρα για μανούλα, εγώ θα την ήθελα για γκόμενα. Πάντως, όλως τυχαίως δεν νομίζω να υπάρχουν γυναίκες που σ'εναν άντρα βλέπουν τον μπαμπά τους. Οι μάγειρες αλλά κ κάποιες από τις μαγείρισσες είναι εραστές.
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, με χαροποιούν ιδιαιτέρως γιατί είμαι φανατικός αναγνώστης σας. Η μαγειρική πρέπει να είναι επική αλλά η λογική πάντοτε, κοινή.
Posted by
Ανώνυμος |
7:07 μ.μ.
Σωτάρω ένα διπλό φιλέτο στο... γνωστό γουώκ :) το σβύνω με πορτό, το κόβω στα δύο μια και μιλάμε για τις 14 Φεβρουαρίου, προσθέτω τα λίγη μαύρη ζάχαρη και μισό ποτήρι ζωμό κρέατος. Ψήνω 30΄ και μετά αλατοπιπερώνω. Συνοδεύω με πουρέ πατάτας με λιωμένο και βρασμένο εννοείται ξινόμηλο εντός του. Δέχομαι συγχαρητήρια αλλά φοβούμαι ότι και κατεψυγμένη πίτσα νάψηνα αυτές οι δεσποσύνες θα την έβρισκαν ....θεσπέσια! Ο κομπρέσορας και τα Β.Π αγαπητέ μου νοστιμεύουν τα πάντα. Ακόμη και μένα!
Posted by
Ανώνυμος |
7:39 μ.μ.
Αχου το! Καλέ να και ένας αρσενικός με το price tag κολλημένο στο κούτελο!Eπιτέλους! Μια πουτανίτσα που πρέπει είστε, βρε Ορλάντο.Να βγάλουμε καμιά μέρα τους κομπρέσσορές μας βόλτα και να λύσουμε τα άλογα στην Αττική Οδό να τα καμαρώσουμε καθώς θα τρέχουν αμέριμνα...
Posted by
Ανώνυμος |
7:52 μ.μ.
Oι Κινέζοι λένε ότι κάθε άνθρωπος (άντρας-γυναίκα)πρέπει να κάνει τρία πράγματα στη ζωή του (όλη):
Να φυτέψει ένα δέντρο, να γράψει ένα βιβλίο, και να κάνει ένα παιδί! Οπότε Αθηναίε, μην απελπίζεσαι, έχεις καιρό ακόμη.
Posted by
Ανώνυμος |
8:03 μ.μ.
@Ελένη
Πολύ σωστά τα λέτε δεσποσύνη μου αλλά για τη συνταγή μου δεν είδα τίποτε:)
Posted by
Ανώνυμος |
8:09 μ.μ.
Εγώ ,αγαπητή μου Άννα, πέρασα μαγουλάδες μικρός, που λέει κ το αγαπητό Αρμιρίκιον κ δεν κάνω παιδιά οπότε η υφήλιος γλύτωσε από το DNA μου, τώρα δεν ξέρω αν θα γλυτώσει από την διαιώνιση της ανοησίας μου που θα σήμαινε η συγγραφή ενός βιβλίου έστω κ μαγειρικού, ελπίζουμε όλοι, εμού συμπεριλαμβανομένου πως ναι, θα γλυτώσει. :-)
Τελικά, blame it on China ε;
Orlando σε τί χρησιμεύει η μαύρη ζάχαρη μαζί με το ζωμό; Γιατί δεν τη βάζετε στο τέλος για καραμέλωμα αν κ στο φιλέτο καραμέλωμα, δεν ξέρω... :-)
Posted by
Ανώνυμος |
8:09 μ.μ.
Τελεία και παύλα. Ορλάντο είσαι κάβλα.
Posted by
Ανώνυμος |
8:15 μ.μ.
Ελένη!! Εδώ θα μιλάτε για μαγειρική, όχι για σεξ. Σας παρακαλώ πολύ.
Posted by
Ανώνυμος |
8:16 μ.μ.
Λες να την αφαιρέσω; Νόμιζα ως βλαξ ότι καραμελώνει λίγο στο τέλος! Σε επόμενο post ελπίζω να καταδεχτείς να προτείνεις κάτι σε φιλέτο μήπως και εμπλουτίσω την μαγειρική μου...
Posted by
Ανώνυμος |
8:19 μ.μ.
Για ψαρονέφρι έχω δώσει συνταγή στο ποστ " Οι ωραίοι δεν έχουν χρέη" ή κάπως έτσι. Γενικά, επειδή το φιλέτο δεν είναι νόστιμο κρέας,δηλαδή θέλει δουλειά γιαυτό κ δε μπαίνει εύκολα στα μενού των μεγάλων κουζινών. Γιαυτό κ στους καταλόγους βλέπετε συχνά τα πλευρά, το κότσι κλπ. Οι μάστορες δεν το καταδέχονται. :-) Αρέσει όμως στις γυναίκες, σωστόν. ;-)
Πείτε μου τί γεύσεις σας αρέσουν, εννοώ, γλυκές, γλυκόξυνες ή κλασικά αρμυρές, να δούμε τί υπάρχει ή να βγάλω καμία ειδικώς για σας.
Posted by
Ανώνυμος |
8:22 μ.μ.
@ Ελένη
Κι εσείς κατεψυγμένη πίτσα; Κι εγώ που χάρηκα για την σφαλιάρα που μου ρίξατε αν και η συζήτηση ήταν καθαρά αντρική και αυτοσαρκαστική :(
Posted by
Ανώνυμος |
8:23 μ.μ.
"Κι εγώ που χάρηκα για την σφαλιάρα που μου ρίξατε αν και η συζήτηση ήταν καθαρά αντρική και αυτοσαρκαστική :("
Ναι βρε κουτό. Το κατάλαβα γιαυτό είπα να βγούμε να μετρήσουμε τους κομπρέσσορές μας.
Posted by
Ανώνυμος |
8:24 μ.μ.
@Αθήναιος
Σας είμαι υπόχρεος γενικώς και ειδικώς αν βρείτε κάτι σε ....σίγουρο! Κοινώς να μην κινδυνεύω να το πετάξω στον σκουπιδοφάγο λόγω ατζαμοσύνης.
@ Ελένη
Να σας συστήσω οπωσδήποτε τον Θάνο και τη Ζιζέλ του :)
Posted by
Ανώνυμος |
8:31 μ.μ.
Έπαθα εγκεφαλικό. Να πετάξετε φαγητό στον σκουπιδοφάγο;!
Ξέρετε γιατί έγινα μάγειρας κ όχι ζαχαροπλάστης που μου άρεσε πάρα πολύ; Για να διορθώνω τις μαλακίες μου. Αν εξαιρέσεις το κάψιμο, δεν υπάρχει "ατύχημα" στη μαγειρική που δεν διορθώνεται...
Επαναλαμβάνω: Ελένη!!!
Posted by
Ανώνυμος |
8:31 μ.μ.
Tώρα αρχίζω να νοιώθω πιο κομπλεξικός του συνήθους! Αν γράψω εκατό φορές αύριο "δεν θα το ξανακάνω" θα με συγχωρήσετε;
Υ.Γ Ακόμη κι όταν δεν το έφαγαν ούτε τα δύο αδέσποτα της περιοχής, όφειλα να το σώσω ε;
Posted by
Ανώνυμος |
8:45 μ.μ.
Πάντως πέρασα υπέροχα στο blog σας. Λέω να αναχωρήσω από το γραφείο στο οποίο βρίσκομαι από τις 9 το πρωϊ και ν απολαύσω ένα δείπνο μεταξύ Βαρούλκου ή Silver Star. Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία και καλή σας νύχτα
Posted by
Ανώνυμος |
8:55 μ.μ.
Ωραία, χαίρομαι που περάσατε καλά. Να γράψετε τις εντυπώσεις σας από εκεί που τελικώς φάγατε.
Posted by
Ανώνυμος |
9:59 π.μ.
Αυτές να τις κερνάτε πίτσα.
Αυτό, έγραψε :)
((ώρες ώρες με κάνεις να σκέφτομαι πόσο τεμπέλης είμαι))
Posted by
Ανώνυμος |
12:53 μ.μ.
Η πίτσα είναι κορυφαίο πιάτο, μην κοιτάτε που το έχουμε για πρόχειρο κ εδω στην Ελλάδα το κάνουν βρωμερό.
Πρέπει να πάρω τη γενναία απόφαση να το γυρίσω στο WP... για την τελική φάση της μετακόμισης.
Posted by
Ανώνυμος |
9:27 π.μ.
Καλησπέρα!
Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω Αθηναίε για τις υπέροχες συνταγές (τις οποίες και συλλέγω μανιωδώς!) και για τα υπέροχα κειμενάκια που τις συνοδεύουν!
Μ'αρέσει η κουζίνα βλέπετε, το καλό φαί, το πολύ φαί.. σαλιγκάρια να μην είναι και το τρώω! Αυτοσχεδιάζω με κάθε ευκαιρία γιατί η μαγειρική είναι απο τα ποιό δημιουργικά -ίσως το μόνο δημιουργικό- καταναγκαστικό έργο (που αφορά γενικότερα το Project "σπίτι"!)
Αλλού ήθελα να καταλήξω όμως!.. και αυτό είναι στις "παρεμβολές" που δέχομαι απο τον certain someone όταν μαγειρεύω έστω τα απλούστατα μακαρόνια! "Μια στιγμή!" μου λεεί, και πιάνει το ούζο και το μοσχοκάρυδο και τα ρίχνει στα μακαρόνια που βράζουνε. Δε του φτάνουνε όμως.. Πιάνει και τη βότκα! Μη τολμήσεις και του πεις να φτίαξει ενα ρυζάκι ή απλά ΣΚΕΤΑ μακαρόνια .. έχει βγάλει ότι ποιο απίθανο μπορεί να υπάρχει στο ντουλάπι και του δίνει να καταλάβει.
Πέραν τούτου, το παραπονό μου παραμένει, ένα πλήρες γεύμα ή δείπνο φτιαγμένο απο τα χεράκια του δεν έχω δεί και ας έχει τη δημιουργικότητα και την τάση (τα παιδάκια στη σχάρα δε μετράνε....)! Που θα πάει όμως ...
:)
Posted by
Ανώνυμος |
11:46 μ.μ.
Μια φορά, δηλαδή την τελευταία φορά που συμβίωσα με άνθρωπο μου συνέβη το εξής ( ίσως όχι τόσο) απίθανο. Ενώ ήταν μια εξαιρετική κυρία, ήθελε να με διορθώνει σε δύο θέματα. Στην κλασική αρχαιολογία κ στη μαγειρική. Μάλιστα, έφτανε στο σημείο να με σπρώχνει από τον πάγκο για να μου πάρει το μαχαίρι (ΜΟΥ) από τα χέρια για να μου δείξει πως κόβουν.
Λυπάμαι αφάνταστα που δεν της έλεγα " Για δείξε μου αγάπη μου" να έπαιρνα μια καρέκλα κ να καθόμουν δίπλα της καθώς τη βλέπω να μαγειρεύει αυτή αντί εμού. Τί με πείραζε; Σάμπως μου είχε λείψει η μαγειρική;!!!
Όχι. Ανόητος εγωισμός για τον οποίο μετανιώνω πικρά.
Όταν λοιπόν παίρνει το ούζο, εσείς θα πρέπει να του λέτε : " Να φέρω να ρίξεις κ λίγο λικέρ βρε αγάπη μου;Όχι; Καλά. Ο,ΤΙ ΠΕΙΣ".
Σάμπως κ σας, νομίζετε πως στο μέλλον θα σας λείψει το μαγείρεμα; :-)
Posted by
Ανώνυμος |
11:54 μ.μ.
Χαχαχα να ένας καλός τρόπος για να βγάλει κανείς γλυκόξινα μακαρόνια - λικέρ Νάξου!
Posted by
Ανώνυμος |
12:18 π.μ.