Αθήναιου Βορβορυγμοί.

Στη σκέψη και μόνον κάποιας δυνητικής, έστω, δίκης όπου θα έβρισκα εαυτόν καθήμενο στο εδώλιο να ακούω τον εισαγγελέα να διαβάζει αποσπάσματα του παρόντος για να στοιχειοθετήσει σε βάρος μου την κατηγορία της προκατάληψης απέναντι στα ζευγάρια με παιδάκια γελάω προκαταβολικώς. Ξέρω πόσοι από τους φίλους μου που έχουν παιδιά θα τρέξουν προς υπεράσπισή μου. Δεν είναι ότι δεν αγαπώ τα παιδιά, μπορώ να προσκομίσω ένορκες μαρτυρίες για το αντίθετο. Τα παιδιά τα λατρεύω όμως, εαν ήθελα δικά μου θα είχα κ αφού δε θέλω να έχω δικά μου, μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί θα πρέπει να ανέχομαι των άλλων; Και εξηγούμαι....

Ξέρετε γιατί μέσα στα super market στην προέκταση του διαδρόμου με τα μπαχαρικά βρίσκονται τα ράφια με τα προφυλακτικά, τα αρωματικά αφρόλουτρα κ τις αρωματικές κρέμες; Γιατί στην προέκταση του διαδρόμου με τα κρασιά κ τα λοιπά οινοπνευματώδη βρίσκονται τα ράφια με τα κεριά κ τα διάφορα μυριστικά χώρου; Θα σας πω εγώ αγαπητοί μου γονείς, γιατί κάποιος πρέπει να βρει το κουράγιο να σας το πει επιτέλους!! Ο λόγος που τα προφυλακτικά βρίσκονται κολλητά με τα μπαχαρικά κ τα κρασιά κολλητά στα αρωματικά κεριά είναι για να ορίσουν σημειολογικά το χώρο του σούπερ μάρκετ όπου ελεύθεροι κ ερωτικώς διαθέσιμοι ενηλικες γνωρίζονται αναμεταξύ τους. Στους χώρους αυτούς, ο Γιωργάκης σας δεν έχει καμία δουλειά να κυνηγάει τη Μαιρούλα τους και οι φιλιππινέζες σας να κυνηγάνε κ τα δυό τους τσιρίζοντας με τρόπο που να μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι μέσα στο συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ, ο Όλιβερ Στόουν γυρίζει το remake του "Platoon".

Υπερβολές; Καθόλου!

Βρίσκεσαι στο σούπερ μάρκετ κ ενώ ζουλάς εξεταστικά τους ανανάδες παρατηρείς δίπλα σου μια μεταμοντέρνα ύπαρξη να περιεργάζεται τους λωτούς. Χμμμ... Pas mal...Μόλις αντιλαμβάνεται κ η ύπαρξη την παρουσία σου αφήνει τους λωτούς κ αρχίζει κ περιεργάζεται διακριτικά εσένα. Σε εγκρίνει. Το βλέπεις στο ύφος της. Τί ωραίος τρόπος να αρχίσει μια βροχερή σαββατιάτικη μέρα...

Ανεβαίνεις στον πρώτο όροφο κ πας στο διάδρομο με τα μπαχαρικά, τη μία από τις δύο adult ζώνες του σούπερ μάρκετ όπου μπορείς να πιάσεις συζήτηση εφόσον υπάρχει η διάθεση! Πράγματι, μετά απο λίγο έρχεται κ "η ύπαρξη". Απλώνει δειλά το χέρι κ πιάνει το λεμονοπίπερο: "Έχετε μαγειρέψει ποτέ με σαφράν; Έχω ακούσει τόσα για το σαφράν κ όμως δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ..." σε ρωτάει. Αυτό είναι! Σου έδωσε το πράσινο φως! Της παίρνεις απαλά από το χέρι το φακελάκι με το λεμονοπίπερο κ της εγχειρίζεις γλυκά-γλυκά κ διακριτικά το σωστό φακελάκι που γράφει "σαφράν" κ εκεί που είσαι έτοιμος να αρχίσεις το λογύδριο....ωιμέ Θεοί!

Από την άκρη του διαδρόμου, ακούς μια πολεμική τσιρίδα κ βλέπεις να εισβάλει στην απαγορευμένη για τα παιδιά ζώνη κ να έρχεται καταπάνω σου ένα καρότσι! Στην αρχή νομίζεις ότι "το καρότσι που τσιρίζει" είναι τηλεκατευθυνόμενο γιατί δε βλέπεις κανέναν να το σπρώχνει όμως, όσο πλησιάζει καταπάνω σου, παρατηρείς δύο τοσοδούλικα χεράκια μόλις κ να καταφέρνουν να το κρατούν από τη λαβή ... Το επόμενο λεπτό βλέπεις έναν άντρα κ μια γυναίκα να τρέχουν πίσω από το καρότσι εν εξάλλωι καταστάσει... " Νικολαααααακη! Σταμααααατα θα χτυπήσεις!!!" Τι να χτυπήσει ο κανακάρης σας,κυρία μου; Εμάς θα σκοτώσει κ εαν δεν μας σκοτώσει μας χαλάει την κατάσταση...Και πού να τολμήσεις να διαμαρτυρηθείς; Έντρομη "η ύπαρξη", εγκαταλείπει τη... σκηνή του δράματος κ σ' αφήνει σύξυλο μ'ενα φακελάκι λεμονοπίπερο στο χέρι-- το σαφράν της το έχεις δώσει ήδη εαν ενθυμείστε...

Βουτηγμένος στη σύγχιση συνεχίζεις τα ψώνια σου. Πριν φύγεις σκέφτεσαι να κοιτάξεις εαν το ΑΒ σοβαρεύτηκε επιτέλους κ έφερε Beaujοlais Nouveau Georges DuBoeuf κ όχι τη βλακεία που έχει εμφιαλώσει για λογαριασμό του κάποιο οινοποιείο της πλάκας κ μας πλασσάρει την τελευταία βδομάδα ως Beaujolais Nouveau. Την ίδια ιδέα είχε κ "η ύπαρξη" του προηγούμενου επεισοδίου γιαυτό κ την ξαναβλέπεις μπροστά σου. Αυτή τη φορά δεν θα την αφήσεις να φύγει, τουλάχιστον αμαχητί! Σου χαμογελάει. "Τι πηγαίνει με ψητό κοτόπουλο;" Ψητό κοτόπουλο;! Είναι φαγητό τώρα αυτό; Άθελά σου σκέφτεσαι πόσα μπορείς να μάθεις σε αυτόν το (φαινομενικά τουλάχιστον ) απαίδευτο ουρανίσκο... Έλα όμως που ο γνωστός μας Νικολάκης, η μανούλα του κ ο πατερούλης του έχουν άλλη άποψη για το πως πρέπει να περάσεις το σαββατόβραδό σου....

Εσύ έχεις πιάσει μια " Μαντινεία" κ "η ύπαρξη" σκύβει προς το μέρος σου κ στηρίζεται πάνω σου για να διαβάσετε μαζί την ετικέττα κ ενώ έχεις αρχίσει να τραγουδάς από μέσα σου το στίχο της Χαρούλας " κι όταν βλέπω εγώ παιδί μου αυτήν την κίνηση, βρε καλώς τη, λέω, τη νέα τη συγκίνηση" σκάει η ναπάλμ...

Ο μικρός Νικολάκης, έχει πάλι ξεφύγει από την επιτήρηση των κοινωνικώς ανάλγητων γονιών του, έχει περάσει απαρατήρητος στην adult ζώνη του σούπερ μάρκετ κ βρίσκει εσένα απο όλους τους πελάτες να ρωτήσει: " Κύριε-κύριε!! Πού είναι τα Kinder έκπληξη;"

Αυτό ήταν. "Η ύπαρξη" προφανώς συμμερίζεται τις απόψεις σου για τα κατά τ' άλλα συμπαθή οικόσιτα δίποδα του είδους μας και αποχωρεί έντρομη στη θέα του μικρού τύραννου, πριν να εμφανιστούν οι γονείς του τσιρίζοντας γιατί για να πούμε την αλήθεια, περισσότερο από τον Νικολάκη είναι τους κοινωνικώς ανάλγητους γονείς του που δεν αντέχουμε...

Αφιερώνεται στη "μεταμοντέρνα ύπαρξη" που σήμερα το πρωί στο ΑΒ Αγίας Παρασκευής ήθελε τόσο μα τόσο να μάθει για το σαφράν... Όχι τίποτε άλλο, αλλά δε μου δόθηκε κ η ευκαιρία να εξηγήσω γιατί το ψητό κοτόπουλο είναι απλώς τροφή κ δεν πρέπει να λογίζεται για φαγητό...