Αθήναιου Βορβορυγμοί.

Ο Μιραμπώ είχε «δύο ζωές». Μία με το παλαιό καθεστώς και μία με τη Γαλλική Επανάσταση.Με τα σημερινά δεδομένα, μου φαίνεται απίθανο να γινόταν ήρωας. Η πρώτη του ζωή,με την ιδιότητα του υιού ενός ευγενούς ήταν μια αποτυχία, εάν και υπήρχαν στιγμές στις οποίες επέδειξε κάποια ευφυία. Η δεύτερη του ζωή όμως, του επαναστάτη,τον γέμισε δόξα και δεν ήταν και άψογη…

Πριν από την επανάσταση, η ζωή του ήταν γεμάτη οικογενειακές αντιπαραθέσεις, αντιδικίες με αντεραστές, φυλακίσεις και εξορίες, μεγάλα σκάνδαλα , «μικρή» λογοτεχνική παραγωγή και πολύ και καλό φαγητό. Γόνος επώνυμης οικογένειας ευγενών της επαρχίας την εποχή που έκλεισε τα 20 είχε ήδη εγκαταλείψει τη στρατιωτική καρριέρα, είχε συσσωρεύσει ένα απίστευτα μεγάλο χρέος, είχε ωθήσει στην πορνεία καμία ντουζίνα γυναίκες ( συμπεριλαμβανομένης της δικής του) και είχε κοιμηθεί μέχρι και με την αδελφή του! Είχε περάσει από δίκη πολλές φορές, είχε φυλακιστεί στο Chateu D’If , είχε εξοριστεί σ’ένα μικρό χωριό στις Άλπεις και είχε φυλακιστεί από τον βασιλιά στα μπουντρούμια της Vincennes.

Εκτός από τις γυναίκες, τα χρέη και τη φυλακη, ο Μιραμπώ είχε το γράψιμο και μετακινούμενος από φυλακή σε φυλακή και από εξορία σε εξόρια έγραψε μια σειρά από δοκίμια με μια ευρεία θεματολογία. Μετέφρασε λατίνους ποιητές, έγραψε πορνογραφικά διηγήματα και δημοσίευσε ιστορικά μυθιστορήματα, μικρής καλλιτεχνικής αξίας.Ένας κριτικός περιέγραψε το έργο του ως διεφθαρμένο και ιδεολογικώς συγκεγχυμένο.Χρόνια αργότερα, ο κριτικός Saint-Beuve είπε πως τα γραπτά του Mirabeau ήσαν «ασήμαντα επειδή ήταν σπαρμένα με ψιχία διανόησης».

Παρ’όλο που είχε κάνει τη ζωή του ρημαδιό, η μοίρα χαμογέλασε σ’αυτόν τον άσωτο, ασυνεπή και ανέντιμο άνθρωπο. Ο Ροβεσπιέρος θεωρούσε τους λόγους του ως «την εμπνευσμένη φωνή της λογικής» και ο Δαντών παρατηρούσε πως τα κείμενα του « προσωποποιούσαν το αληθινό νόημα της επανάστασης». Αυτό που κανείς από τους δυο τους δεν κατάλαβε ήταν πως στην πραγματικότητα ο Μιραμπώ ήταν εντελώς αντίθετος στην ιδέα της επανάστασης.Αυτό που ήθελε ήταν η απόλυτη εξουσία στα χέρια ενός μονάρχη ο οποίος θα είχε και τη συμπαράσταση της επαναστατικής συνέλευσης. Είναι ενδιαφέρον πως τελικώς το όνειρο του Μιραμπώ το πραγματοποίησε ο Ναπολέων Βοναπάρτης και όχι η Επανάσταση.

Είναι δύσκολο να πει κανείς με βεβαιότητα εάν ο Μιραμπώ αγαπήθηκε στο Παρίσι για τις ρητορικές του ικανότητες, την παθιασμένη του επαναστατικότητα, την ικανότητά του να κάνει έρωτα με μια ποικιλία γυναικών ή για το εξαιρετικό γούστο που είχε ως γαστρονόμος. Είτε βρισκόταν στην εξορία ή στην εξουσία , είτε στη φυλακή ή στη δόξα, ο Μιραμπώ επέμενε να τρώει καλά. Στο κελί του, στο Chateau d’ If , έπαιρνε τακτικά ποσότητες από χήνες γεμιστές με τρούφες, φρέσκιες φράουλες και κρασί Port. Κατά την παραμονή του στη Vincennes έτρωγε τακτικά πέστροφα, εξαιρετικής ποιότητας, ιταλικά τυριά και διάφορα κέικ τα οποία έφτιαχνε γιαυτόν μια από τις παριζιάνες ερωμένες του. Κατά το απόγειο της δημοτικότητάς του ως εκπρόσωπος της Επανάστασης βρισκόταν συχνά στο «Tour d’Argent» όπου απολάμβανε μια πάπια με πορτοκάλι. Στο « Le Doyen» όπου συναντούσε τις φίλες του γευόταν στρείδια. Στο «Le Procope», διάβαζε τους λόγους του ( όλοι γραμμένοι από τον Etienne Dumont για λογαριασμό του) ρουφώντας τον καφέ του και τρώγοντας σορμπέ από πορτοκάλι.

Εάν και ο Μιραμπώ πέθανε στα 1791, όλα τα αγαπημένα του εστιατόρια στο Παρίσι λειτουργούν ακόμη. Το πιάτο τη συνταγή του οποίου σας δίνω δημιουργήθηκε από έναν από τους chefs του « Le Procope», πιθανώς το 1790 και το πιάτο αυτό παραμένει στον κατάλογο του αρχαιότερου εστιατορίου του Παρισιού μέχρι και σήμερα.

Entracôte Mirabeau.

½ φλυτζ. βούτυρο.
18 φιλετάκια αντζούγιας.
24 μεγάλες πράσινες ή μαύρες ελιές,χωρίς το κουκούτσι τους.
½ φλυτζ. ψιλοκομμένα φυλλαράκια ταραγκόν ( θα το βρείτε πολύ εύκολα παντού).
4 μπριζόλες «κόντρα»,ελαφρώς χτυπημένες.
3 κουτ.σουπ. ελαιόλαδο.
Αλάτι και πιπέρι.

Αρκετές ώρες πριν να ξεκινήσετε την παρασκευή του φαγητού λιώστε 6 από τις αντζούγιες μ’ένα πηρούνι και ανακατέψτε τις καλά με το βούτυρο που βρίσκεται σε θερμοκρασία δωματίου. «Πλάστε» το βούτυρο σε 8 τετράγωνα και φυλάξτε τα στο ψυγείο.

Βράστε ελαφρώς αλατισμένο νερό σε δυο μικρές κατσαρόλες. Στη μία «ζεματίστε» τις ελιές για 4 με 5 λεπτά και στην άλλη τα φύλλα του ταραγκόν.Στραγγίξτε καλά και τα δύο.

Αλείψτε τις μπριζόλες με το ελαιόλαδο και αλατοπιπερώστε. Ψήστε τις κάτω από καυτό γκριλ για 1 λεπτό. Γυρίστε τις και συνεχίστε το ψήσιμο για ένα ακόμη λεπτό.Τις γυρίζετε ξανά και τις αφήνετε να ψηθούν μέχρις ώτου να είναι έτοιμες σύμφωνα με τα γούστα σας.

Ζεσταίνετε* τα πιάτα και τις σερβίρετε γαρνίροντας με τις αντζούγιες που δεν έχετε χρησιμοποιήσει, τις ελιές και τα φύλλα του ταραγκόν.Πάνω σε κάθε μια από τις μπριζόλας βάλτε δυο τετραγωνάκια από το βούτυρο αντζούγιας και σερβίρεται αμέσως. Συνοδεύεται ιδανικά από τσιπς πατάτας και ψωμί για να « μαζέψετε» τη σάλτσα.»

*Τα πιάτα τα ζεσταίνουμε βουτώντας τα σε καυτό νερό και σκουπίζοντάς τα με προσοχή.

Daniel Rogov
(Απόδοση στα ελληνικά: Αθήναιος).

Θερμές ευχαριστίες στον κ. Daniel Rogov που μου παραχώρησε το άρθρο του.Τα περίφημα «Rogov’s Ramblings» μπορείτε να τα απολαύσετε εδώ.