« Home | Η "Ημέρα του" π, τα γενέθλια του Άινσταιν κ η ακτί... » | Κάτι το ωραίον... » | Bees.gr » | Επιστολές αναγνωστών... » | Τα ύστερα του κόσμου, αναβάλλονται. » | Τα ύστερα του κόσμου, αναβάλλονται. » | Μαγειρεύοντας για την τελετή των Όσκαρ. » | Mission impossible. » | Λουλουδιού Ψωμί ή το αντίδοτο στον αντισημητισμό. » | Στον ουρανό την έψαχνα, στο Ίντερνετ τη βρήκα... » 

3/15/2006

Give me a dish, any dish and I will prove to you that is Greek!!!

"funEL Θεέ, πάρε την ΠΑΕ"

Πώς πήγαινε η κορυφαία γλωσσολογική ανάλυση του πατέρα Πορτοκάλος;
" Give me a word! Any word! And I will prove to you that it's Greek! Kimono, comes from the greek word chimonas. Kimono is the robe we wear during the winter, so, chi-mo-nas, ki-mo-no, there you go!"

Έτσι κ στα φαγητά. Give me a dish, any dish and I will prove to you you that it's Greek!!! Μουζάκα, κεμπάμπ,τζατζίκι, ο βυζαντινός(sic) καφές, τα μακαρόνια, o χαλβάς, το λουκούμι, ο καπαμάς, η πίτσα( όχι παίζουμε!) κ όπως έγραψε προ ημερών αστειευόμενος κ ο χιουμορίστας ο Ορλάντο με αποτέλεσμα να χαχανίζω επί μία βδομάδα που το σκεφτόμουν, ακόμη και τα κρουασάν έχουν εφευρεθεί στα Τρίκαλα!

Ενώ σχεδόν κανένα από τα δημοφιλή πιάτα που λανσάρουμε σήμερα ως ελληνικά δεν είναι ελληνικό ( και πώς θα μπορούσε να είναι ελληνικό άλλωστε) η τέχνη της μαγειρικής καθώς κ η συνήθεια να συγγράφουμε μαγειρικά βιβλία είναι σαφώς ελληνική υπόθεση. Οι αρχαίοι ημών δεν ανακάλυψαν τη μαγειρική επειδή ήταν ευζωιστές. Την ανακάλυψαν επειδή ζούσαν σε μια εξαιρετικά φτωχή γωνιά της γης κ έπρεπε να βρουν πολλούς τρόπους για να καταναλώσουν τα λίγα υλικά που είχαν στη διάθεσή τους. Όπως επισημαίνει κ ο Andrew Dalby στα " Σειρήνια Δείπνα" --την πιο ολοκληρωμένη ιστορία της ελληνικής γαστρονομίας- ένας Έλληνας γυρνούσε από την Αγορά κομπάζοντας για το πόσο φτηνά είχε αγοράσει κάποιο υλικό μετά από σκληρά παζάρια, αντίθετα από τον Ρωμαίο που γυρνούσε από την αγορά κομπάζοντας για το πόσα πολλά χρήματα είχε ξοδέψει για την προμήθεια της τροφής του. Οι αρχαίοι ημών, σε αυτό ήταν σοφοί. Η χυδαία επίδειξη χρήματος είναι ο εχθρός της πραγματικής ευζωίας γιατί η ευζωία βασίζεται στην αυτοσυγκράτηση. Ναι! Όπως ακριβώς κ το Κάμα Σούτρα που αποτελεί την επιτομή της αυτοσυγκράτησης με στόχο τη σε βάθος χρόνου απόλαυση! Γιαυτό κ όταν βλέπω βιβλία με τον τίτλο " Καλογερική μαγειρική" μου έρχεται ναυτία. Είναι προσβολη στην τέχνη μου!!

Παρ'ολα αυτά όμως η μαγειρική δεν γλύτωσε από τη μανία των συμπατριωτών μας που επιδόθηκαν στην κατασκευή εθνικών μύθων ( Κρυφό Σχολειό κ άλλες κωμωδίες) στην προσπάθειά τους να στηρίξουν την ιδέα του εθνικού κράτους. Για να εξηγούμαστε. Προσωπικά, θεωρώ τους εθνικούς μύθους μια χρήσιμη εφεύρεση σε δεδομένη ιστορική στιγμή γιατί χρησιμοποιήθηκαν για να στηρίξουν ένα πολιτικό σχηματισμό που αποδείχτηκε ένα ταχύ όχημα για την ανάπτυξη του καπιταλισμού κ η ανάπτυξη του καπιταλισμού είναι το μόνο που εμένα ενδιαφέρει μιας κ μόνο μέσα στον καπιταλισμό ανθεί η φιλελεύθερη δημοκρατία που αποτελεί την μοναδική εγγύηση για την προάσπιση αυτού που λέμε " ατομικό δικαίωμα" κ που είναι το μόνο δικαίωμα που εγώ προσωπικά αναγνωρίζω ως αιτία που αξίζει να πολεμήσει κανείς κ να χάσει τη ζωή του.

Αλλά να γυρίσουμε στα μαγειρικά που είναι κ τα πιο σοβαρά θέματα στη ζωή.

Το πόσο αστείο είναι να μιλάει κανείς για εθνικές κουζίνες το συνειδητοποιώ κάθε φορά που κάποιος μου ζητάει να γράψω κάτι για την κουζίνα του Ισραήλ γιατί θυμάμαι τη γιαγιά μου που μου έλεγε ότι όταν πρωτοπάτησε το πόδι της στην Παλαιστίνη μετά τον πόλεμο, θρηνούσε για κανένα εξάμηνο επειδή θα έπρεπε να ζήσει με "τους απολίτιστους ανθρώπους, τους Ασκεναζίμ που έχουν βγάλει το κακό το όνομα στην κουζίνα των εβραίων επειδή τρώνε λάχανο τουρσί που σκυλοβρωμάει, λάτκες που είναι σα να τρως τηγανητά σφουγγάρια κ κοτόσουπες ενώ τα δικά μας σπίτια, παιδάκι μου, μοσχοβολάνε κρεμμυδάκι, μελιτζάνες , ροδόνερο κ Μεσόγειο. Να σου ανοίγει η καρδιά!". Η γιαγιά μου τα έλεγε αυτά για να της ανοίξει η καρδιά ενώ μάλλον εννοούσε την όρεξη...

Κ αν δεν το είχα καταλάβει μικρότερος, είχα την τύχη να συνειδητοποιήσω ότι οι κουζίνες είναι τοπικές κ όχι εθνικές στη Νέα Υόρκη. Εκεί είχα γνωρίσει μια κοπελίτσα, μαγείρισσα από το Τρινιντάντ με την οποία χαιρόμουν να κάνω παρέα γιατί ήταν σαν κ μένα στα γούστα, ρουστίκ ( δηλαδή χωριάτα) κ μίλαγε όλο για τη γιαγιά της, τα παιδικά της χρόνια, τις κατσίκες που είχαν στο Τρινιντάντ κ έτσι, επιδίωκα την παρέα της. Μια φορά μου ζήτησε να της μαγειρέψω κάτι ελληνικό κ της είπα ότι θα της μαγείρευα κάτι που μαγειρεύουν στο χωριό του πατέρα μου. Ήρθε σπίτι κ την περίμενε ένας πολύ ωραίος μπακαλιάρος πλακί, με σταφίδες, το φαγητό-σήμα κατατεθέν των χωριών της Μέσα Μάνης. Με κοίταξε με έκπληξη " Από το Τρινιντάντ είναι ο πατέρας σου;" Excuse me? " Αυτό είναι το εθνικό φαγητό του Τρινιδάντ Trinidad fish buljol λέγεται μόνο που κάποιες νοικοκυρές σε μας βάζουν κ αβοκάντο".

Αν δεν ήταν γυναίκα θα την πλάκωνα στα χαστούκια που μου είπε ότι το πιο νόστιμο φαγητό του σύμπαντος κόσμου ήταν εφεύρεση του κωλοχωρίου της ενώ ήταν σαφώς του δικού μου κωλοχωρίου... Επέμενε κ παραλίγο να γίνουμε μπίλιες. Όμως όταν έφυγε κ άνοιξα τα κιτάπια μου διαπίστωσα το αυτονόητο. Τι κοινό είχαν οι Μανιάτες με τους κατοίκους του Τρινιντάντ; Τους Άγγλους. Οι μανιάτες ναυτικοί, όπως κ οι κάτοικοι του Τρινιντάντ κ Τομπάγκο έκαναν το κάργκο της σταφίδας για τους Άγγλους κ πληρώνονταν σε παστό μπακαλιάρο, γνωστοί βρωμιαρέοι οι Άγγλοι δεν πήγαιναν πουθενά αν δεν έπαιρναν μαζί τους τα φαγητά τους έμαθαν σε δυο λαούς να τρώνε το ίδιο φαγητό σε βαθμό που δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες να το θεωρούν εθνικό τους φαγητό!! Μωρέ να χαιρόμαστε τις εθνικές κουζίνες κ μάλιστα ως απόδειξη ιστορικής συνέχειας!!!!

Οπότε; Είναι τουρκική η ελληνική κουζίνα; Μην ακούω τρελλά. Εκτός αν κάποιος τολμήσει να ισχυριστεί ότι όλα αυτά τα πιάτα ήταν άγνωστα μέχρι οι οθωμανοί τούρκοι αποφασίσουν να αφήσουν τη νομαδική ζωή κ να εγκατασταθούν σε συγκεκριμένες περιοχές ( αφού η ύπαρξη τοπικής κουζίνας προυποθέτει μόνιμη εγκατάσταση) κ ότι όλα αυτά τα πιάτα εμφανίστηκαν μετά το 16ο αιώνα. Αστεία πράγματα. Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν τα ισχυρίζεται μόνο οι Έλληνες, από την αντίστροφη. Εξάλλου από τις πηγές γνωρίζουμε ότι η Παλατιανή Κουζίνα των Σουλτάνων δεν προσέθεσε ούτε ένα νέο πιάτο στην ιστορία της γαστρονομίας.

Τότε; Γιατί λέμε όλα αυτά τα φαγητά τουρκικά;

Εμένα ρώτατε;

Τραβάτε να ρωτήσετε του ελληνορθόδοξους ελληναράδες (+ευλόγησον+) που αποκαλούσαν τουρκόσπορους τους μικρασιάτες Έλληνες που έφεραν στην Ελλάδα μαζί με όλα τ'άλλα κ την τοπική κουζίνα τους...αυτοί θα ξέρουν γιατί η τοπική κουζίνα της Μικράς Ασίας ονομάστηκε στην Ελλάδα τουρκική...

Με αυτά κ με αυτά όμως, πάλι δεν γράψαμε για την "αρχαιοελληνική εφεύρεση" που ακούει στο όνομα πίτσα...Γιατί είπαμε. Give me a dish, any dish and I will prove to you that is Greek!!!

E-mail this post



Remember me (?)



All personal information that you provide here will be governed by the Privacy Policy of Blogger.com. More...

κ. Αθήναιε Ιλλουμινάτα τι επακριβώς είναι η ΠΑΕ?

α. Πανορθόδοξη Αντισατανιστική Εφόρμησις

β. Παγκόσμιος Αντισιωνιστικός ΕξΕΛληνισμός

γ. Προφητικό Αρχαιοελληνορθόδοξο χΕσιμο.

Εμπιστευτικά τώρα ...

νομίζεις ότι η πίτσα ΔΕΝ είναι ΕΛληνική?? εεεε???

Πάρε να μαθαίνεις

http://www.phigita.net/%7Enoizrok/blog/201

Πες τα! Πες τα ν αγιάσει το στόμα σου!
Εκείνο δε το "τοπική" που αδιαμφισβήτητα ισχύει σε πολλές πολιτιστικές εκφάνσεις όπως και στην μαγειρική, θα έπρεπε να μελετάται ειδικά μετά τα 90ς πολύ περισσότερο.
Υ.Γ Λογικό δεν είναι οι Ισραηλινοί να κουβαλάνε τις κατά τόπους "κουζίνες" των Εβραίων; Σκέψου ότι ήρθαν από 134!!! διαφορετικές χώρες

Η ιστορία με το κοινό παραδοσιακό πιάτο της Μέσα Μάνης κατι του Τρινιντάντ πολύ μου άρεσε...

αναμένω να διαβάσω και για την πίτσα των αρχαίων ημών προγόνων...

Οι αρχαιοι ημων προγονοι δεν ειχανε ντοματες... οποτε η πιτσα τους θα ηταν καπως περιορισμενη. Ουτε μοτσαρελλα, ουτε Καναδικο μπεϊκον ...σνιφ.

FunEL τιμημένε Ιππότα, εγώ είμαι Ιλλουμινάτος ή ο Ambrosiac που ισχυρίζεται-άκουσον-άκουσον- πως οι αρχαίοι ημών δεν είχαν ντομάτες!!! Μα κανείς δεν τον πληροφόρησε πως οι αρχαίοι ημών κοσμοκράτορες είχαν ανακαλύψει ΚΑΙ την Αμερική κ ως εκ τούτου ΚΑΙ τις ντομάτες αλλά στη συνέχεια η παγκόσμια σιωνιστική συνομωσία φρόντισε να αποκρύψει τη μεγάλη αλήθεια. Αλλά τώρα η αλήθεια πάλι θα λάμψει. Τας ευχάς σου Γέροντα! +ευλόγησον+

Όσον αφορά στην πίτσα, Έλλην τις είχε καταθέσει σχετικό paper στο ετήσιο συνέδριο ιστορίας της μαγειρικής στο Saint Anthony College της Οξφόρδης στο οποίο υποστήριζε ότι η πίτσα είναι ελληνική εφεύρεση γιαυτό από τότε, ότι πάει Έλληνας να καταθέσει ομιλία του γίνεται το σχετικό κάζο... Τον ρώτησαν πως εξηγεί τη σάλτσα ντομάτα κ τους απάντησε " Όρισέ μου τί είναι πίτσα" .

Ορλάντο: Φτάσαμε τις 134 χώρες ε; Πω πω ντροπή...

Xilaren: Η ιστορία είναι απόλυτα αληθινή. Αν δεν με πιάσει ο ήλιος που βλέπω πως βγήκε επιτέλους κ η περσική πρωτοχρονιά που στον όμορφο κόσμο της Μέσης Ανατολής σημαίνει τον ερχομό της Άνοιξης χάρις στον αστρονόμο ποιητή Ομάρ Καγιάμ που φρόντισε να συμπέσει κ την οποία περσική πρωτοχρονιά τιμώ κ εορτάζω, θα γράψω σίγουρα για την πίτσα.

Εμ, δεν κατάλαβα πόσα από αυτά που λες είναι πλάκα και πόσα σοβαρά αλλά είναι πρωί και το πρωί με πιάνει μια σοβαροφάνεια.

Χωρίς να ξέρω λεπτομέρειες, νομίζω πως η κουζίνα της περιοχής χρωστάει πάρα πολλά στους Πέρσες και στους Άραβες, πέρα από τα υλικά της. Όσο για τη σουλτανική κουζίνα: τα πιάτα δεν είναι θεωρήματα, μπρε τζάνουμ, εξελίσσονται και παραλλάσσονται και εμπλουτίζονται από τόπο σε τόπο και από χρόνο σε χρόνο. Τι με νοιάζει εμένα εάν οι Οθωμανοί / Αρμεναίοι / Πέρσες / Σεφαραντίμ είχανε τον 13ο αιώνα συνταγή με ιμάμ χωρίς ντομάτα, μήπως θα το έβαζα στο στόμα μου; Όχι. Αγγίζω το μεσανατολικό άσκορδο αλάδωτο "τζατζίκι" τους; Τι με νοιάζει αν είναι, τάχα μου, τα 'αυθεντικό'. Τι με νοιάζει που οι πατάτες Βομβάης προϋποθέτουν την εισαγωγή της πατάτας από τον Νέο Κόσμο. Ή από που κρατάει η σκούφια του ωραιότατου Pork and Red Wine Pie που έφτιαξα προχτές...

Τέλος,

Γιατί τέκνον σε αναστατώνει η "Καλογερική μαγειρική"; Οι μοναστικές συνταγές συνήθως είναι ο θρίαμβος της μαγερικής εφευρετικότητας επί μιας περιορισμένης γκάμμας υλικών. Ο πατέρας μου που είναι άθεος / αγνωστικιστής (ανάλογα με τα κέφια του -- το αθεϊλίκι είναι οικογενειακή παράδοσή μας) για αυτό και μόνον τον λόγο πάει στα μοναστήρια... ;-)

Αλλά μάλλον δεν κατάλαβα, σοβαρά το λέω. Αναμένω διαφώτιση.

(Πάλι μας ανοίξατε την όρεξη... καταστροφή αυτό το μπλογκ.)

Καλημέρα σας, από τη Λευκωσία -με ήλιο λαμπρό επιτέλους σήμερα, μας έπρηξε στο αντιπαθέστατο γκρίζο τόσες μέρες...

Το κείμενο που διάβασα, από τα πλέον οξυδερκή Πολιτικά κείμενα που βρέθηκαν μπροστά στα μάτια μου εδώ και πολύν καιρό. Πολιτικό και μετά λόγου γνώσεως.

(με βασανίζει ωστόσο έντονα η σύμπτωση που μου λέτε Αθήναιε...θα μου τη λύσετε με ένα e mail;;)

Είσαι πάρα πολύ μπροστά, έτη φωτός σα να λέμε.

Το ποστ σου ήταν απλά καταπληκτικό, αλλά με κάνει να ξαναζώ το μύθο των εθνικ, ή fusion, ή γαλλικών, ή μη χέσω εστιατορίων, ως εφεύρημα μόνο Αθηνοράματος.

Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικά ίδιοι τελικά.

Αγαπητέ Γιώργο.

Θα πέσετε από τα σύννεφα. :-) Δε βλέπω ηλεκτρονική διεύθυνση στο προφίλ σας για να σας στείλω ε-μέηλ.Αν δεν θέλετε να το γνωστοποιήσετε στο μπλογκ, μου στέλνετε εσείς κ σας απαντώ.

Απαντήσεις στα υπόλοιπα αργότερα γιατί πρέπει να δουλεύεουμε πότε-πότε :-)

panselinos_2000@yahoo.com

(κάπου σε κάποια σχόλια το είχα αναφέρει αυτό το mail-πρεπει να το περάσω κανονικά...)

Λοιπόν! Φόρεσα και αλεξίπτωτο και περιμένω να πέσω από τα νέφη...!

Αγαπητέ Σραόσα.

Πιστεύω ότι δεν είναι τυχαίο που ο Andrew Dalby ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι ένας από τους εγκυρότερους ιστορικούς της γαστρονομίας είναι γλωσσολόγος. Σε άρθρα του έχει δείξει πως τα κενά στις γνώσεις μας στη γλωσσολογία καλύπτονται από τη μελέτη της ιστορίας της γαστρονομίας. Είναι πολύ ωραία ενασχόληση να έχεις μπροστά σου ένα χάρτη κ να χαράσσεις τα ταξίδια των γεύσεων.

Επί της ουσίας είναι αυτονόητο ότι ούτε εμένα με ενδιαφέρει για λόγους ιδεολογικούς,ποιος εφηύρε τί.
Η επίδραση των κουζινών της Μέσης Ανατολής ήταν πράγματι καταλυτική στη δημιουργία του γευστικούς ιδιώματος των χωρών της Μεσογείου αλλά κ της Κεντρικής Ευρώπης.

Κάτι σχετικό ανέφερα στην κατάκτηση της Ευρώπης από το Ισλάμ, μέσω της μαγειρικής.

Η έκδοση μαγειρικών βιβλίων που αφορούν στην καλογερική μαγειρική έχει μόνον εμπορικούς σκοπούς.Αυτό που κάνει τα εδέσματα στα μοναστήρια ξεχωριστά, είναι η ποιότητα των υλικών γιατί αλλιώς ούτε οι βραστές πατάτες, ούτε η ταχινόσουπα συνιστούν κάποιο είδος ξεχωριστής μαγειρικής. Αφήστε που στα μοναστήρια το φαγητό δεν αντιμετωπίζεται ως απόλαυση.

Έχω κ εγώ ιστορίες μαγειρικές από μοναστήρια κ συγκεκριμένα από τη Μονή Κερνίτσης στην Αρκαδία. Όταν μου βγαίνει ή όταν μου βγει θα γράψω. Πρόκειται για αναμνήσεις από ωραία περίοδο της ζωής μου τις οποίες δεν τις έχω για κατανάλωση αλλά κάτι φορές το φέρνει η κουβέντα. :-)

Λαμπρούκο, το έθνικ στις κουζίνες δεν είναι κακό, το fusion δεν μπορώ να πω ότι με εμπνέει, είμαι λίγο πιουρίστας στη μαγειρική, μόνο που δεν γίνεται να γνωρίσεις μια κουζίνα μακριά από τον τόπο που τη γέννησε. Τις ιδιαίτερες γεύσεις, δεν τις δίνουν ούτε τα μπαχαρικά, ούτε οι τεχνικές αλλά το νερό κ το χώμα.

Γιώργο ευχαριστώ, το μήνυμα το έστειλα, το λέω επειδή η ΟΤΕνετ χορεύει τσιφτετέλι τα μεσημέρια...

δεν κατάλαβα ποτέ γιατί προσπαθούμε τόσο πολύ κατά καιρούς και αναλώνουμε τις δυνάμεις στο να εντοπίσουμε τη γνησιότητα του «αίματος» της ελληνικής (;) κουζίνας.

Τα καλύτερα αίματα είναι τα μπερδεμένα κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ομορφιά έγκειται στη μίξη του ταλέντου, η ελληνική κουζίνα είναι ένα μείγμα Μεσογειακών και Ανατολίτικων χρωμάτων, είναι μια ευφάνταστη εκδοχή της cucina povera, η κουζίνα βέβαια είναι και ταξική επίσης υπόθεση, η cucina povera, η cucina elaborata και πάει λέγοντας...
δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις, ας απολαύσουμε τα χρώματα και τις γεύσεις της χωρίς πολλές πολλές σκέψεις.
Όσο για το Trinidad & Tobago, έχω κι εγώ ένα πολύ καλό μου φίλο, καθολικό πάστορα μάλιστα από τα νησιά αυτά, ο οποίος μαγειρεύει φοβερά και παράλληλα χορεύει και calipso!
Συνδυασμός που σκοτώνει!

Αθήναιε, το έλαβα και απάντησα κιόλας.

Με την ευκαιρία να πω -άσχετο το σημείο το ξέρω-πως το ωραιότερο ρακόμελο το έχω πιεί στο Κάτω Κουφονήσι (ένας βράχος 3 κατσίκες και μια ταβέρνα) μετά από ένα θαυμάσιο γεύμα, απολύτως εθνικ. Του Κουφονήσιου Έθνους.

Έρρωσθε

Ωχ ωχ... καιει και δαγκωνει το οργισμενο Του βλεμμα...

@Αθηναιος
"FunEL τιμημένε Ιππότα, εγώ είμαι Ιλλουμινάτος ή ο Ambrosiac που ισχυρίζεται-άκουσον-άκουσον- πως οι αρχαίοι ημών δεν είχαν ντομάτες!!! Μα κανείς δεν τον πληροφόρησε πως οι αρχαίοι ημών κοσμοκράτορες είχαν ανακαλύψει ΚΑΙ την Αμερική κ ως εκ τούτου ΚΑΙ τις ντομάτες"


Ειχανε ντοματες... ειχανε...

Και καλαμποκι ειχανε... και πατατες και καφε, και φουμαραν τομπακο αρειμανιως.

Στα μεταξωτα ντυμενοι.

[Στρατος και κυρΣτρατος και αφεντης Τσουτσουλομυτης]



"αλλά στη συνέχεια η παγκόσμια σιωνιστική συνομωσία..."


--εδω ηρθαμε, παμε να φυγουμε


"... Τον ρώτησαν πως εξηγεί τη σάλτσα ντομάτα κ τους απάντησε " Όρισέ μου τί είναι πίτσα" .


Ελπιζω ο φερελπις συμπατριωτης να απαντησε "ορισε μου τι ειναι 'ειναι' ". Ερωτημα που εχει ριζα στον Πλατωνα, που πραγματευτηκε ο Χαϊντεγκερ, αλλα που εφερε σε πληρη αναπτυξη ο Μπιλ Κλιντον. Ο κοντοφθαλμος Πλατων μας εφαγε τα αυτια με το "τι ειναι ερως", αλλα για το "τι ειναι τσιμπουκι"¨ουτε λεξη.

Η καταγωγή του πιάτου ποσώς μ'απασχολεί άπαξ και είναι νόστιμο και ευπαρουσίαστο . Καθήστε και συζητήστε όσο εγώ πάω να μαγειρέψω με τρέλλα και φαντασία και δανεικά απ'όλες τις χώρες . Μόνο συνταγές μην μου ζητήσετε , γιατί κάθε φορά κάνω νέους συνδυασμούς . Αμα δεν σημειώσω τα υλικά ούτε που θυμάμαι τι έχω βάλει μέσα . Εγώ την κουζίνα την θεωρώ ποίηση , έμπνευση της στιγμής .

Νερό και χώμα.
Και το νερό μάλιστα να είναι από συγκεκριμένη πηγή. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά ακόμα και οι εργαστηριακές αναλύσεις έρχονται να επιβεβαιώσουν τέτοιες απόψεις.
Και άντε μετά να κουνηθούν για "δυνατή" paella στους κατοίκους της Hoya de Buñol στη Valencia οι διάφοροι γείτονες. Νερό "σκληρό", με μπόλικο calcium και magnicium, από την πηγή του Borso που την αγόρασε κάποιος άτιμος και την χρησιμοποιεί μόνο για πάρτη του, οπότε τώρα παίρνουν νεράκι από την Αlegría. Και αν δε τους φτάσει, υπάρχει και αυτή του Hortelano, του Ciprés και του Roquillo.

Μέρες είχα να σας επισκευθώ αγαπητέ μου. Και σήμερα "γράψατε" και πάλι κατά το κοινώς λεγόμενον.

Αυτό με τις σταφίδες και τον μπακαλιάρο το έχω δει κι΄ εγώ σε ανάλογο σίριαλ κάπου ... σε μια πόλη της Γερμανίας, πριν πολλά - πολλά χρόνια.

Όσο για τους "τουρκόσπορους" που ήρθαν στην γηγενή Ελλάδα... είναι τόσο που έχουν να πούμε, που δεν θα έφταναν blogs & blogs... και επειδή εγώ δεν διαθέτω, θα έπρεπε να τα γράψουμε όλα στο δικό σας!

Ώστε η πατρική σας καταγωγή από την Μέσα Μάνη; Κοντοχωριανός όπως θα λέγαμε... εμείς από το άλλο ποδαράκι εκείνη της Πυλίας αλλά και των Κυθήρων.

Μια χαρά μας βρίσκω (αλλά τις σταφίδες στον μπακαλιάρο δεν τις συμπαθώ Αθήναιε, προτιμώ πρασάκια και όλιγον αυθεντικόν μάραθο).

Add a comment

 

Links to this post:

<\$BlogBacklinkControl\$> <\$BlogBacklinkTitle\$> <\$BlogBacklinkDeleteIcon\$>
<\$BlogBacklinkSnippet\$>
posted by <\$BlogBacklinkAuthor\$> \@ <\$BlogBacklinkDateTime\$>

<\$BlogItemBacklinkCreate\$>

About me

  • Αθήναιος
My profile

Links

Powered by Blogger
and Blogger Templates