Όνειρο.
Είναι, λέει, βράδυ καλοκαιριού κ κοιμάμαι κάτω από ένα δέντρο στην αυλή μας κατ
άχαμα, πάνω σε μια ψάθα. Δεν πρέπει να κοιμάμαι πολύ βαθιά γιατί στον ύπνο μου έχω έννοια να ξυπνήσω πιο νωρίς απ'όλους γιατί εαν με πιάσει η γιαγιά μου να κοιμάμαι στο χώμα θα με κάνει ασήκωτο στο ξύλο, όμως αναρρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μου έχει μπει αυτή η ιδέα αφού είμαι μεγάλος κ η γιαγιά μου δε ζει πια.
Ανοίγω τα μάτια μου όταν αντιλαμβάνομαι μια παρουσία ξαπλωμένη δίπλα μου. Η νύχτα είναι απόλυτα σκοτεινή κ δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιος είναι, δεν τρομάζω όμως εαν κ δεν περίμενα παρέα. Αρχίζει να εξερευνά το πρόσωπό μου με τη μύτη κ τα χείλια. Με φιλάει δειλά κ το φιλί έχει γεύση από καπνό κ τριαντάφυλλο ή μάλλον κανέλα ή ίσως κ παστίλια βιολέτας. Πάω να μιλήσω αλλά...
Ξυπνάω.
Διάολε! Τί όνειρο ήταν αυτό; Ανακάθομαι στο κρεβάτι μου αλαφιασμένος, ακόμη δεν έχω ξυπνήσει εντελώς, όμως θυμάμαι ότι το πρωί η Μαρία, η οποία τελευταίως καπνίζει αρειμανίως, με ρώτησε πού μπορεί ν' αγοράσει παστίλιες βιολέτας για την αναπνοή.Μαζί με την απάντηση ξεκίνησα να της λέω κ την ιστορία για τις παστίλιες που αρωματίζουν το στόμα αλλά με σταματάει:" Σταμάτα, έχεις γίνει αφόρητος με τις ιστορίες".Πήρα τις σχετικές ανάποδες αλλά δεν είπα τίποτε.
Όμως όχι, η μυρωδιά στο όνειρο δεν ήταν ακριβώς βιολέτα, ήταν μια μυρωδιά πιο ελαφριά από βιολέτα κ ένα τόνο πιο "βαθιά" από τριαντάφυλλο ενώ υπήρχε κ μια υποψία βανίλιας με φρέσκα φρούτα να κάνουν τη "γέφυρα" μεταξύ βανίλιας κ τριαντάφυλλου. Μήπως ήταν κρασί;
Σηκώθηκα από το κρεβάτι κ πήγα σφαίρα στην κουζίνα, άνοιξα τα ντουλάπια κ αναζήτησα στα ράφια με τα μπαχαρικά κ τα βότανα κάποια ιδέα, κάτι να μου θυμίσει τη γεύση του φιλιού στο όνειρο πριν να την ξεχάσω.
Το πιο κοντινό στη γεύση του φιλιού που ονειρεύτηκα ήταν αυτό :
Ρόδι κ μαυροδάφνη ζελέ.
1 κιλό ρόδια καθαρισμένα
1 μικρό μπουκάλι μαυροδάφνη
2 ξυλαράκια κανέλας
1 κλωνάρι βανίλιας
150γρ ζάχαρη
6 φύλλα ζελατίνας.
Βράζουμε για 3 λεπτά τη μαυροδάφνη,τη ζάχαρη,την κανέλα κ τη βανίλια αφού την έχουμε χαράξει κατά μήκος. Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, αφαιρούμε την κανέλα κ την βανίλια κ προσθέτουμε τα φύλλα ζελατίνας αφού προηγουμένως τα έχουμε μαλακώσει σε κρύο νερό. Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει αρκετά,ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Όταν αρχίζει να πήζει προσθέτουμε τα ρόδια,ανακατεύουμε καλά κ αδειάζουμε το μείγμα σε φορμάκια.Αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει για 4 ώρες κ το σερβίρουμε βγάζοντά το από τα φορμάκια,αφού τα βουτήξουμε σε ζεστό νερό για λίγα δευτερόλεπτα.
Κάπως έτσι δημιουργούνται οι γεύσεις. Πρώτα τις φαντάζεσαι, μετά τις ονειρεύεσαι κ στο τέλος τις δημιουργείς για να τις απολαύσεις!
άχαμα, πάνω σε μια ψάθα. Δεν πρέπει να κοιμάμαι πολύ βαθιά γιατί στον ύπνο μου έχω έννοια να ξυπνήσω πιο νωρίς απ'όλους γιατί εαν με πιάσει η γιαγιά μου να κοιμάμαι στο χώμα θα με κάνει ασήκωτο στο ξύλο, όμως αναρρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μου έχει μπει αυτή η ιδέα αφού είμαι μεγάλος κ η γιαγιά μου δε ζει πια.Ανοίγω τα μάτια μου όταν αντιλαμβάνομαι μια παρουσία ξαπλωμένη δίπλα μου. Η νύχτα είναι απόλυτα σκοτεινή κ δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιος είναι, δεν τρομάζω όμως εαν κ δεν περίμενα παρέα. Αρχίζει να εξερευνά το πρόσωπό μου με τη μύτη κ τα χείλια. Με φιλάει δειλά κ το φιλί έχει γεύση από καπνό κ τριαντάφυλλο ή μάλλον κανέλα ή ίσως κ παστίλια βιολέτας. Πάω να μιλήσω αλλά...
Ξυπνάω.
Διάολε! Τί όνειρο ήταν αυτό; Ανακάθομαι στο κρεβάτι μου αλαφιασμένος, ακόμη δεν έχω ξυπνήσει εντελώς, όμως θυμάμαι ότι το πρωί η Μαρία, η οποία τελευταίως καπνίζει αρειμανίως, με ρώτησε πού μπορεί ν' αγοράσει παστίλιες βιολέτας για την αναπνοή.Μαζί με την απάντηση ξεκίνησα να της λέω κ την ιστορία για τις παστίλιες που αρωματίζουν το στόμα αλλά με σταματάει:" Σταμάτα, έχεις γίνει αφόρητος με τις ιστορίες".Πήρα τις σχετικές ανάποδες αλλά δεν είπα τίποτε.
Όμως όχι, η μυρωδιά στο όνειρο δεν ήταν ακριβώς βιολέτα, ήταν μια μυρωδιά πιο ελαφριά από βιολέτα κ ένα τόνο πιο "βαθιά" από τριαντάφυλλο ενώ υπήρχε κ μια υποψία βανίλιας με φρέσκα φρούτα να κάνουν τη "γέφυρα" μεταξύ βανίλιας κ τριαντάφυλλου. Μήπως ήταν κρασί;
Σηκώθηκα από το κρεβάτι κ πήγα σφαίρα στην κουζίνα, άνοιξα τα ντουλάπια κ αναζήτησα στα ράφια με τα μπαχαρικά κ τα βότανα κάποια ιδέα, κάτι να μου θυμίσει τη γεύση του φιλιού στο όνειρο πριν να την ξεχάσω.
Το πιο κοντινό στη γεύση του φιλιού που ονειρεύτηκα ήταν αυτό :
Ρόδι κ μαυροδάφνη ζελέ.
1 κιλό ρόδια καθαρισμένα
1 μικρό μπουκάλι μαυροδάφνη
2 ξυλαράκια κανέλας
1 κλωνάρι βανίλιας
150γρ ζάχαρη
6 φύλλα ζελατίνας.
Βράζουμε για 3 λεπτά τη μαυροδάφνη,τη ζάχαρη,την κανέλα κ τη βανίλια αφού την έχουμε χαράξει κατά μήκος. Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, αφαιρούμε την κανέλα κ την βανίλια κ προσθέτουμε τα φύλλα ζελατίνας αφού προηγουμένως τα έχουμε μαλακώσει σε κρύο νερό. Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει αρκετά,ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Όταν αρχίζει να πήζει προσθέτουμε τα ρόδια,ανακατεύουμε καλά κ αδειάζουμε το μείγμα σε φορμάκια.Αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει για 4 ώρες κ το σερβίρουμε βγάζοντά το από τα φορμάκια,αφού τα βουτήξουμε σε ζεστό νερό για λίγα δευτερόλεπτα.
Κάπως έτσι δημιουργούνται οι γεύσεις. Πρώτα τις φαντάζεσαι, μετά τις ονειρεύεσαι κ στο τέλος τις δημιουργείς για να τις απολαύσεις!
| Permalink | E-mail this post 
Ωχ... τι ταξίδι και τούτο πάλι! Μερσί απεριορίστως!
Posted by
Ανώνυμος |
12:05 μ.μ.
Απορία: Παίρνουμε ένα κιλό ρόδια και τα καθαρίζουμε ή πρέπει να βγουν ένα κιλό καθαρισμένα σποράκια από αυτά που λερώνουν όλον τον κόσμο και φωνάζει η μαμά αλλά είναι υπέροχα όπως και να τα δεις;
Posted by
Ανώνυμος |
2:25 μ.μ.
Θα διαβάζω πιο συχνά το μπλογκ για να μαθαίνω τα... ευχάριστα αλλά για να μην πεις κουβέντα σημαίνει ότι προσπαθείς να το αποφύγεις.Α! Θα περάσουμε ωραία Χριστούγεννα! ;-)
Μ.
Posted by
Ανώνυμος |
2:56 μ.μ.
Τσέλιγκα, εαν η συνταγή δεν το διευκρίνίζει τότε πάντα η ποσότητα αναφέρεται στα φρούτα όπως τα αγοράζουμε,ακαθάριστα.
Μ: Καταρχάς έχω σπουδάσει αρχαιολογία κ όχι κρυπτογραφία αλλά κοιτάξτε, κόρη ακαμάτρα, ( που έλεγε κ η μακαρίτισσα) να διαβασετε καμία συνταγή στο blog που τον έχετε γονατίσει τον άγιο άνθρωπο στο delivery κ αφήστε τα κουτσομπολιά. Εξάλλου, εαν συμβεί κάτι, θα το πληροφορηθείτε μαζί με τους υπόλοιπους από την κυρία Έλενα Κατρίτση που καλύπτει τα της κοσμικής μου ζωής...
Posted by
Ανώνυμος |
3:33 μ.μ.
Ε όχι και Κατρίτση! όχι και Κατρίτση! μόνο Ζαμπούνης, που ναι και ΠΑΟΚι! παρακαλώ!
Posted by
Ανώνυμος |
9:18 μ.μ.
Όπως πάντα διαβάζετε σφραγισμένο γράμμα Μιραντολίνα. ¨Ηθελα να γράψω ότι " εγώ θα προτιμούσα ένα Ζαμπούνη αλλά θα βολευτώ με μια Κατρίτση".
Να σας πως όμως. Γιατί αυτό το αγόρι βγήκε Μπαόκι; Λέτε να τον έσερνε η μητέρα του με το ζόρι στου Ζόναρς κ του άφησε κάποιο ανεπούλωτο παιδικό τραύμα με αποτέλεσμα να γυρίσει την πλάτη στον κραταιό σύλλογο του κλεινού άστεως κ να στραφεί προς τον vulgaire βορρά;
Πότε θα γράψετε κάτι για τον ΠΑΟΚq Ρωτάω για να κλείσω από νωρίς θέση στις μπροστινές κερκίδες της λοκάντας!
Posted by
Ανώνυμος |
9:29 μ.μ.
Κάπως έτσι δημιουργούνται οι γεύσεις. Πρώτα τις φαντάζεσαι, μετά τις ονειρεύεσαι κ στο τέλος τις δημιουργείς για να τις απολαύσεις!
Κοίταξε, τώρα, σύμπτωση: τα ίδια λόγια (σχεδόν) βάζει στο στόμα του Χριστόφορου Κολόμβου ο Νίκος Καζαντζάκης, στην ομώνυμη τραγωδία του:
- Πρώτα φαντάστηκα την Αμερική, μετά την ονειρεύτηκα και στο τέλος σηκώθηκε πάνω από τα κύματα για να τη συναντήσω!
*
Το έγραψα σε μια έκθεση στη β΄ λυκείου - και ο φιλόλογος [που με είχε για ρεμάλι] τρελλάθηκε - και πήγε το 20 σύννεφο, μετά... Εδώ όμως προκύπτει οτι όλες οι ανακαλύψεις, από τα ζελέ μέχρι τις ηπείρους, προϋποθέτουν οτι μπορείς να ονειρεύεσαι.
Αλλιώς, και το βραστό αυγό, θα κακοβράσει...
Posted by
Ανώνυμος |
9:33 μ.μ.
Όλους εσάς, πρέπει να σας μαζέψω να σας μαγειρέψω κάποτε αλλά πώς όμως. Να είμαι στην κουζίνα κ να σας ακούω να συζητάτε διάφορα κ εγώ μέσα να εμπνέομαι από τις συζητήσει κ να μαγειρεύω. :-)
Ευχαριστώ Πάνο. Και σήμερα έμαθα κάτι από εσάς.
Posted by
Ανώνυμος |
9:43 μ.μ.
Αγαπητέ Αθήναιε, για τον ΠΑΟΚ θα γράψω όταν μας πληγώσει/πορώσει πάλι.Φέτος δεν έχει τέτοια. Και το γαύρο νίκησε στο τηγάνι και ο σκώληξ είναι εκεί εκεί στη βήτα εθνική, ότι ήταν να κάνει το έκανε και έχει φέρει κι ένα ωραίο μελαχροινό αγόρι να ανεβαίνει η αισθητική μας. Μετα ταυτα, ως και τα αυτογκολ συγχωρούνται. Οπότε, μάλλον με τη νέα σαιζόν.
Γιατί σας εκπλήττει ο σύντροφος εν ΠΑΟΚ; γιατί αναζητείτε τραύμα; ίσα ίσα έπρεπε να θεωρείται προφανές ότι μόνο μια αυτοκρατορικών προδιαγραφών ομάδα θα του ταίριαζε. Τις βασιλείες τις έχει φάει πια με το κουτάλι.
Όσο για το βουλγερ βορρά, προσέξτε τις εκφράσεις σας γιατί κάτι τέτοια είπε κι ο Μπάμπυ (όχι το ελαφάκι) και είδατε τι έγινε...
Posted by
Ανώνυμος |
7:10 μ.μ.