Αθήναιου Βορβορυγμοί.

Μια χαριτωμένη παρωδία καυγά κ η επιθυμία που προέκυψε να επισφραγιστεί η ανακωχή με φαγητό, η διεθνής επικαιρότητα που έφερε το μπιρμπίλικο σεφαρδίτικο μάτι του Amir Peretz να λάμπει παιχνιδιάρικα στην οθόνη της τηλεόρασης κ η αναφορά του cyber τσέλιγκα προς εντυπωσιασμό μας --δηλαδή σας όχι μου--στα μελιτζανοπιτάκια, με έβαλε στη διαδικασία να ψάχνω για τα μενού της..."ανακωχής". Τρία άσχετα --φαινομενικά τουλάχιστον--μεταξύ τους γεγονότα ή να το πω καλύτερα, τρεις διαφορετικές αφορμές για βουτιά στις κατσαρόλες, συναντιώνται να διηγηθούν μια ιστορία που αμβλύνει διαφορές κ αποδεικνύει την ανάγκη για ειρηνικές λύσεις.

Γεύματα της ανακωχής λοιπόν....

Πώς κ δε θυμόμουν να έχω δει κάτι σχετικό μέχρι σήμερα; Ανέτρεξα στη συλλογή μου με τα "μενού για εξαιρετικές περιστάσεις" κ μιλάω βέβαια για ιστορικά μενού,για να πάρω μια ιδέα. Κοιτώ τον ηλεκτρονικό μου κατάλογο: Μενού για αναγορεύσεις, στέψεις, συνθήκες, συνέδρια, συνευρέσεις, συνευρέσεις ερωτικές (καλά εδώ έχω κατεβατά ολόκληρα από μενού για πριν, κατά κ μετά...), επίσημες επισκέψεις... Μενού για ανακωχές κ συνθήκες ειρήνης όμως πουθενά! Δεν το πιστεύω! Τόσο οδυνηρό θεωρούμε πλέον το συμβιβασμό κ τη λήξη των εχθροπραξιών, την καλύτερη δηλαδή απόδειξη ωριμότητας, που δεν την έχουμε επισφραγίσει ποτέ μ'ενα ειδικό δείπνο;

Πέφτω ξανά με τα μούτα στη βάση δεδομένων μου. Μόνον η παράμετρος "μάχες" με οδηγεί στα Λακωνικά φιδίτια ( τη γευστική φρίκη των οποίων μας μεταφέρουν ανεκδοτολογικά πολλοί συγγραφείς με πιο γλαφυρό απ'όλους τον Αθήναιο στους "Δειπνοσοφιστές" του ( Δειπνοσοφιστές XIV,15), όπου γίνεται αναφορά κ στο μέλανα ζωμό αλλά αυτά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να ενταχθούν στην κατηγορία των δείπνων που με ενδιαφέρουν για τη συγκεκριμένη περίσταση.

Αργότερα,φυλλομετρώντας τους " Δειπνοσοφιστές" πέφτω πάνω στο ιστορικό ανέκδοτο που ο Αθήναιος προφανώς αντιγράφει από τον Ηρόδοτο ( Ιστορίαι IX,82). Μετά τη Μάχη των Πλαταιών, ο στρατηγός των Σπαρτιατών Παυσανίας επισκέπτεται την κατασκήνωση του στρατού των Περσών κ παθαίνει σοκ από τη χλιδή που αντικρύζει. Απο περιέργεια διατάσσει τους μάγειρες των Περσών να ετοιμάσουν το δείπνο που θα ετοίμαζαν για το Μαρδόνιο, εαν ο τελευταίος νικούσε τη μάχη... Στη θέα του πολυτελούς δείπνου που ετοίμασαν οι Πέρσες μάγειρες, μένει άναυδος κ διατάσσει αμέσως τους δικούς του μάγειρες να ετοιμάσουν το λιτό σπαρτιατικό φιδίτιο... Η σύγκριση είναι κάτι παραπάνω από συντριπτική... Ο Παυσανίας όμως, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, καλεί τους στρατηγούς των Ελλήνων να απορρήσουν μαζί του για τον άνθρωπο που ζούσε με τέτοια πολυτέλεια στον τόπο του κ βάλθηκε να κατακτήσει αυτούς που τρώνε τόσο λιτά...

Όμως, όσο κ να τραβήξω από τα μαλλιά όλα τα παραπάνω σε καμιά περίπτωση δε συνιστούν " δείπνα της ανακωχής". Ηλίου φαεινότερο λοιπόν πως η Ιστορία περιμένει να αναδυθεί μέσα από τις κατσαρόλες μου...

Εαν υπάρχει ένα επίσημο μενού που θα έδινα όσα-όσα για να το μαγειρέψω εγώ αυτό είναι το δείπνο που θα σφράγιζε τη συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ισραηλινών κ Παλαιστινίων. Είναι μια στιγμή που την έχω φανταστεί αρκετές φορές κ είναι η γνώση μου πάνω στην ιστορία της μαγειρικής που με κάνει να αναρρωτιέμαι γιατί αυτή η ειρήνη αργεί τόσο πολύ... ήταν όμως η εικόνα του σεφαραδίτη Amir Perez που"με έβαλε στα αίματα" που λέει κ o Σαραντάκος περισσότερο ίσως γιατί " η κοψιά" του μου θύμισε την παλιά σεφαραδίτικη παροιμία " Τρία πράγματα αξίζουν στη ζωη: το κρεβάτι με τον Έλληνα, το κουτσομπολιό με τον Τούρκο κ το φαγητό με τον Εβραίο".

Να τι θα μαγείρευα λοιπόν για τους κ.κ. Abu Mazen κ Amir Peretz

*Το Δείπνο της Ειρήνης*

• Borrekitas de merendjena -- Μπουρεκάκια μελιτζάνας
• Shakshoukeh -- Τηγανητές ντομάτες
• Musakhkhan -- Μουσακάς(;)
• Maqluba -- Αρνί με μελιτζάνες κ ρύζι
  
• Qatayef bil-joz – Τηγανήτες με καρύδια
• Χυμός από ρόδια

Κοιτάζω το μενού κ μετρώ τα χρόνια προς τα πίσω. Υπολογίζω πως τα πιάτα αυτά διηγούνται γύρω στα 1.500 χρόνια ιστορίας των λαών της Μεσογείου.Η ιστορία ξεκινάει με τους Άραβες οι οποίοι διαδίδουν τη μελιτζάνα σ'ολόκληρη τη Μεσόγειο. Από αυτούς τη μαθαίνουν οι Εβραίοι της Ιβηρικής Χερσονήσσου, οι οποίοι με το διωγμό τους από κεί το 15ο αι. φτάνουν στη Θεσσαλονίκη. Από αυτούς,θα την εισαγάγουν οι Χριστιανοί στα φαγητά τους κ με το χεράκι των Γενουατών πρώτα κ του Νικολάου Τσελεμεντέ πολύ αργότερα θα δημι0υργηθεί ο μέγας VIP της ελληνικής κουζίνας, ο μουσακάς, ο οποίος μουσακάς πρέπει να είναι το παιδί του παλαιστινιακού Musakhkhan όπως παρατηρεί κ ο Clifford Wright στο A Mediterranean Feast: The Story of the Birth of the Celebrated Cuisines of the Mediterranean from the Merchants of Venice to the Barbary Corsairs, with More than 500 Recipes . Ο παλαιστινιακός Musakhkhan, δεν έχει βέβαια μελιτζάνα, είναι όμως το πιάτο που "βγαίνει ζεστό από το φούρνο"-- σε κατα λέξη μετάφραση. Ο παλαιστινιακός μουσακάς είναι ένα από τα πιο νόστιμα φαγητά που μπορεί κανείς να φάει πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Το Maqluba είναι άλλο ένα διάσημο παλαιστινιακό φαγητό που μαγειρεύεται στην κατσαρόλα,σε στρώσεις κ σερβίρεται αφού αναποδογυριστεί πρώτα στην πιατέλα.

Λέγεται πως σε ολόκληρη την αραβική Μέση Ανατολή κατά την εποχή της μελιτζάνας, εαν μια γυναίκα ρωτήσει τον άντρα της τί φαγητό να του φτιάξει, εκείνος έχει δικαίωμα να τη χωρίσει αυτόματα!

Με τη μελιτζάνα εκτός απο την απόλαυση συνδέεονται κ τα πάθη των σεφαραδιτών εβραίων από την Ιερά Εξέταση. Μια από τις μεθόδους των ιεροεξεταστών για να εντοπίσουν όσους εβραίους ασκούσαν στα κρυφά τη θρησκεία τους, ενώ επισήμως είχαν δηλώσει πως είχαν ασπαστεί τον Καθολικισμό,ήταν να τους βάζουν μπροστά σ'ένα πιάτο με μαγειρεμένη μελιτζάνα. Εαν έπεφταν με τα μούτρα στο φαγητό, τότε κρίνονταν ένοχοι, ενώ σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες συχνές ήταν κ οι έφοδοι στα σπίτια των conversos: η ύπαρξη κατσαρόλας με μαγειρεμένο αρνί με μελιτζάνες κ η απουσία χοιρινού θεωρούνταν ύποπτη κ οδηγούσε σε επιβολή κυρώσεων!

Μελιτζάνα λοιπόν.Και εαν για όλο τον κόσμο ένα μήλο ήταν αυτό που οδήγησε από τον Παράδεισο στην Κόλαση, οι άνθρωποι της Μέσης Ανατολής είναι βέβαιοι ότι στο δρόμο της κολασμένης κ ως εκ τούτου άξιας κατάκτησης γεύση, οδηγεί η μελιτζάνα γιαυτό κ εμείς την ειρήνη με μελιτζάνα θα τη σφραγίσουμε. Είθε!