« Home | Give me a dish, any dish and I will prove to you t... » | Η "Ημέρα του" π, τα γενέθλια του Άινσταιν κ η ακτί... » | Κάτι το ωραίον... » | Bees.gr » | Επιστολές αναγνωστών... » | Τα ύστερα του κόσμου, αναβάλλονται. » | Τα ύστερα του κόσμου, αναβάλλονται. » | Μαγειρεύοντας για την τελετή των Όσκαρ. » | Mission impossible. » | Λουλουδιού Ψωμί ή το αντίδοτο στον αντισημητισμό. » 

3/17/2006

Πίτσα Βίσση.

Γράφει εδώ ο Δύων-Ανατέλλων πολλά κ διάφορα ενδιαφέροντα αλλά εγώ κρατώ τα σχόλια του περί δημοφιλίας και αναρρωτιέμαι αν μπορώ να βρώ κάποια αναλογία στη μαγειρική. Είναι τα δημοφιλή πιάτα προιόντα εύκολης μαγειρικής; Το σκέφτομαι από προχθές που προσπαθώ να εντοπίσω τους λόγους που ένα φαγητό όπως η πίτσα που απαιτεί μηδενική τεχνική κ γνώση περί της μαγειρικής κ το οποίο βασίζεται σε μια τόσο απλή συνταγή, είναι τόσο μα τόσο δημοφιλές ακόμη κ ανάμεσα σε αυτούς που έχουν μια αρκετά μεγάλη γαστρονομική κουλτούρα, για να μην αναφερθώ στο πόσο μεγάλη είναι κατανάλωση πίτσας μέσα στις επαγγελματικές κουζίνες πολλών αστέρων...

Τί κάνει ένα πιάτο δημοφιλές και πρώτα-πρώτα τί σημαίνει "δημοφιλές πιάτο" γιατί κ ο μουσακάς είναι δημοφιλής αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο που είναι η πίτσα.

Οπότε μάλλον πρέπει να επαναδιατυπώσω την ερώτηση μου.

Τί κάνει ένα πιάτο δημοφιλές μεταξύ ανθρώπων που ζουν σε χώρες με διαφορετικό γαστρονομκό υπόβαθρο; Η διαφήμιση, το πλασάρισμα του μέσα από την ποπ-κουλτούρα ή απλά μερικά πιάτα είναι αντικειμενικά καλά κ έτσι βρίσκουν λάτρεις σε όλα τα μήκη κ τα πλάτη της γης; ( είπα να τα αποφύγω αυτά "τα μήκη κ τα πλάτη" αλλά ντάξει για ποπ-κουλτούρα μιλάμε...).

Σίγουρα η γεύση πρέπει να παίζει το μικρότερο ρόλο αφού αν φτιάξουμε το ίδιο πιάτο, με την ίδια ακριβώς συνταγή εδώ κ στη Θεσσαλονίκη για παράδειγμα ( πόσο μάλλον σε άλλη χώρα...) δεν θα έχουμε το ίδιο ακριβώς αποτέλσμα. Εξάλλου, όπως πληροφορούμαστε από το μέτωπο της επιστημονικής έρευνας ( να δείς που στο τέλος θα γράψεις κ για τον Μολώχ της ασφάλτου... σε καλό σου με τα κλισεδάκια σήμερα...) η διαδικασία αποτύπωσης της γεύσης από τον εγκέφαλο, μοιάζει πολύ με τον τρόπο που μαθαίνουμε μια γλώσσα κ είναι μια διαδικασία που γίνεται σε νηπιακή ακόμη ηλικία, οπότε κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί την ύπαρξη ενός μόνο γευστικού τρόπου.

Η διαφήμιση κ πλασάρισμα ενός πιάτου μέσω του κινηματογράφου, της τηλεόρασης κ της μουσικής παίζει οπωσδήποτε σημαντικό ρόλο.Ένα φαγητό όπως η πίτσα όμως το οποίο έχει αντέξει τόσο πολύ στο χρόνο δεν πρέπει να βασίζει το μέγεθος της δημοφιλίας της στην τρέχουσα κουλτούρα.

Οπότε;

Οπότε το πόσο δημοφιλές είναι ένα πιάτο έχει να κανει με το πόσο προσβάσιμα είναι τα βασικά του υλικά, το πόσο φτηνά είναι αυτά κ με το πόσος χρόνος χρειάζεται στην παρασκευή του. Εν ολίγοις, τα δημοφιλή πιάτα είναι συνήθως εύκολα σε όλα τους. Κ σε αυτά τα τρία, η πίτσα παίρνει άριστα. Τα υλικά της είναι φτηνά, μπορεί κανείς να τα βρει παντού κ γίνεται πολύ γρήγορα, χωρίς να χρειάζεται να έχει κάποιος ιδιαίτερες γνώσεις από μαγείρεμα.

Και λοιπόν; Είναι κακό το πιάτο που γίνεται εύκολα, γρήγορα, φτηνά κ από τον τελευταίο αδαή. Προσωπικά δεν το βρίσκω κακό αλλά πάλι δυσκολεύομαι να ονομάσω την πίτσα μαγειρική δημιουργία αξιώσεων. Αν κ στην κατάψυξη του σπιτιού μου πάντα υπάρχουν έτοιμες μπάλες ζύμης για να φτιάξω μια πίτσα στα γρήγορα με ό,τι έχω στο ψυγείο μου, δεν πείθομαι με την παραμύθα που ακούει στο όνομα " τέχνη της πίτσας" κ γελάω από μέσα τους με τους καλούς συναδέλφους που έχουν πάνε να χτίσουν καρριέρα πάνω στο ανύπαρκτο concept της γκουρμέ πίτσας.

Ναι. Η πίτσα είναι γρήγορη, υγιεινή, εφόσον χρησιμοποιηθούν καλά υλικά, φτηνή κ δεν αποσκοπεί στη γαστρονομική ανύψωση. Όπως ακριβώς κ η Άννα Βίσση που μου ενέπνευσε από το σχόλιο μέσα από τις σκέψεις του Δύοντος-Ανατέλλοντος κ που έχει ακούσει τόσα κ τόσα επειδή ακριβώς είναι αυτό που είναι. Γρήγορη, φτηνή, προσβάσιμη στον καθένα κ δεν αποσκοπεί στην αισθητική μας παιδεία κ ανύψωση. Μοιάζουν όμως κ κάπου αλλού: στ' ότι στην τελική κ οι δυό τους είναι χαρακτηριστικά δύσπεπτες...

Μόνο που προχθές το βράδυ, αρκετοί από μας ( όχι οι περισσότεροι όμως) απολαμβάναμε την μία εύκολη κυρία ειρωνευόμενοι την άλλη εύκολη κυρία γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι κ οι δύο θα μας κάτσουν στο στομάχι...




* Κάτω από τη σκηνή, πολλά τραγούδια λες...*
( ζύμη για πίτσα-υλικά για μία πίτσα)

1 1/2 φλυτζ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις.
1 κ.γ. αλάτι
1/2 φλυτζ. χλιαρό νερό.
2 κ.γ. ξηρή μαγιά.
4 κ.σ. ελαιόλαδο.
Ταψί διαμέτρου 30 εκ.


Σ' ένα μπωλ ανακατεύουμε καλά το αλεύρι με το αλάτι κ ανοίγουμε μια τρύπα στη μέση του σωρού του αλευριού. Σ' ενα δεύτερο μπωλ, ρίχνουμε το νερό κ πασπαλίζουμε με τη μαγιά. Θα σταθεί στην επιφάνεια. Αφήνουμε τη μαγιά να μουλιάσει για 3-4 λεπτά κ στη συνέχεια την ανακατεύουμε καλά με το νερό.Προσθέτουμε στο μείγμα του νερού 1 κ.σ λάδι κ ανακατεύουμε πάλι καλά.


Ρίχνουμε το μείγμα του νερού στο αλεύρι κ ανακατεύουμε απαλά με μια πλαστική σπάτουλα μέχρις ότου έχουμε μια αρκετά υδαρή κ απαλή ζύμη. Μεταφέρουμε τη ζύμη σε μια επιφάνεια την οποία έχουμε αλευρώσει ελαφρά. Προσέξτε! Αντισταθείτε στον πειρασμό να προσθέσετε αλεύρι επειδή η ζύμη θα κολλάει υπερβολικά παντού. Η προσθήκη αλευριού θα κάνει τη βάση της πίτσας σκληρή. Αρχίστε να πλάθετε τη ζύμη, διπλώνοντας την πολλές φορές, ξεκολλώντας την από τον πάγκο της κουζίνας με τη βοήθεια της σπάτουλας, εφόσον αυτό είναι αναγκαίο. Αφού τη ζυμώσετε για 10 περίπου λεπτά θα δείτε ότι η ζύμη θα γίνει λιγότερο κολλώδης.

Ξεπλύνετε το μπωλ, λαδώστε το προσεκτικά με 1 κ.σ λάδι, πλάστε τη ζύμη σε μπάλα κ βάλτε την προσεκτικά στο λαδωμένο μπωλ. Σκεπάστε το μπωλ με διαφανή μεμβράνη κ αφήστε τη ζύμη να φουσκώσει για μία περίπου ώρα. Βέβαια, αν έχετε την υπομονή κ καλύψετε τη τυλίξετε τη ζύμη με μεμβράνη κ την αφήσετε στο ψυγείο για μια μέρα, θα γίνει νοστιμότερη.

Μόλις η ζυμη φουσκώσει αλευρώνουμε καλά μια επίπεδη επιφάνεια. Μεταφέρουμε τη μπάλα της ζύμης κ την πασπαλίζουμε με αλεύρι. Στη συνέχεια ξεκινούμε να την πιέζουμε με τη γροθιά μας, ανοίγοντά την σε κύκλο.Αν η ζύμη έχει καθίσει αρκετή ώρα τότε δεν θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο, αν όμως "αντιστέκεται" τότε πλάστε την ξανά σε μπάλα κ αφήστε την να σταθεί άλλα 10 λεπτά. Όταν η ζύμη ανοίξει σε διάμετρο λίγο μεγαλύτερη από το ταψί στο οποίο θα την ψήσουμε, πιέζουμε τις άκρες με το δεξί χέρι ανασηκώνοντας την άκρη με το αριστερό.

Αλείφουμε το ταψί με το υπόλοιπο λάδι. Διπλώνουμε τη ζύμη στα δύο κ τη μεταφέρουμε στο ταψί, την ανοίγουμε προσεκτικά κ με τις άκρες των δαχτύλων μας τη στρώνουμε πάνω σε αυτό.

Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά κ ψήνουμε σε ζεστό φούρνο. Η πίτσα θέλει αρκετά ζεστό φούρνο για να λιώσει αμέσως το τυρί κ τα υπόλοιπα υλικά.

Αν διπλασιάσετε τις δόσεις για να φτιάξετε ζύμη για δύο πίτσες, να μην διπλασιάσετε τη δόση της μαγιάς!

E-mail this post



Remember me (?)



All personal information that you provide here will be governed by the Privacy Policy of Blogger.com. More...

Εφαγα προχτές μια λαχμαντζούν κουκλίτσα στο Εξ Ανατολής... Πίτσα κι αυτή αν το καλοσκεφτείς... Χτες πήγα στο ΤΙΚΕ και πλακώθηκα γιατί ο γύρος αρνί ήταν κομμένο αρνί που επέπλεε σε λάδι... " Είναι δυνατόν" ρώτησα ήρεμα στην αρχή "κολυμπάει στο λίπος" και τι μου λέει το χαζογκομενάκι με το ντεκολτέ - δεν έλεγε και τίποτε μεταξύ μας ως ντεκολτέ- " Ετσι είναι ο αρνίσιος γύρος, για ποιό ελαφρύ να παίρνατε κοτόπουλο γύρο"
Ποιός είδε τον Ορλάνδο Μαινόμενο όπως καταλαβαίνεις!!!
Και το σουβλάκι όπως και το μπέργκερ είναι πολύ λαϊκά και δημοφιλή....

Χαιρομαι που ο φιλος Αθηναιος δειχνει βαθεια γνωση και της βασικης αρχης του Ταϊμ Μανατζμεντ, "μην αναβαλεις ποτε για αυριο αυτο που μπορεις να κανεις μεθαυριο", και των επιταγων του Καμα Σουτρα για την επιβραδυνση της Υψιστης Ηδονικης Στιγμης...

Και για οποιον δεν καταλαβε: ΜΑΣ Γ*...

επίσης ένα άλλο κοινό που έχει η βίσση με την πίτσα, είναι ότι η βίσση έχει ανοίξει πιτσαρία: την ciros pomodoro, που διοργανώνει και τα σαβατιάτικα "πίτσα- γαρύφαλλο" πάρτυ

Η γνήσια Κυπριακή συνταγή είναι ζαμπό, μπέϊκο, πιπεριά, μανιτάρια!

Ελπίζω να μας δώσετε την συνταγή πριν αρχίσει το Μουντιάλ, Αθήναιε :)

Πέστη χρυσόστομε ! Η μάλλον γράψτην , ο λαός ανυπομονεί .

Μακ, δηλαδή λες ότι η κυπριακή, είναι η κλασική συνταγή;

Ορλάντο, εγώ νόμιζα ότι προκαλείς μόνο διαδικτυακό bruhaha αλλά βλέπω χτυπάς κ τα εστιατόρια...

Ambrosiac με έχετε ψυχολογήσει πλήρως. Γιατί να κάνουμε τώρα αυτά που μπορούμε να κάνουμε σ'ενα χρόνο.

konfet, δεν έχω πάει στο μαγαζί, λέει τίποτε; Τί είναι το " πίτσα-γαρύφαλλο" πάρτυ; Σαν τα γελοία σκηνικά που γίνονται στο Central τα Σάββατα το μεσημέρι απ'όπου απουσιάζει μόνον η λουλουδού;

Κυρίες μου μην είστε αυστηρές. Την έγραψα τη συνταγή εντός χρονου. :-)

ΑΜΗΝ! Αυτή τη ζύμη μαύρα μάτια κάναμε να τη δούμε.

Θα τη δοκιμάσω και θα σε πω...

Ξυδι δε σε βλέπω να βάζεις μέσα...

...και να σκεφτείτε ότι και η πίτσα και η Βίσση ξεκίνησαν με τόσο καλές προθέσεις.
Όλα τα πράγματα έχουν πολλές όψεις(αυτό κι αν είναι κλισέ), φτάνει να έχεις την τόλμη τις ανακαλύψεις...
Προτιμώ πάντως να απολαμβάνω μια σπιτική πίστα με αγνά υλικά και παράλληλα να είναι εύκολη, ευφάνταστη, υγιεινή κι όχι ιδιαίτερα δύσπεπτη και παράλληλα να ακούω Βίσση, όχι όμως την εύκολη, την εύπεπτη και την ευφάνταστη, αλλά την άλλη, την δύσκολη και την δύσπεπτη, τότε που τραγουδούσε Κουγιουμτζή...
...γιατί σε όλα τα πράγματα υπάρχουν πολλές όψεις κι αυτό είναι όπως προείπα, αλλά ποιός μπορεί να ισχυρισθεί ότι τα κλισέ δεν εμπεριέχουν και μεγάλες αλήθειες;

Αλλo ένα all time favourite!

Πάντως, έχω να πω Αθήναιε, οτι όσο κι αν λατρεύω την πίτσα, όσο κι αν τη φτιάχνω, συχνά πυκνά, την σύγκριση με τη Βίσση την βρίσκω λίγο άσχετη.

Αν οπωσδήποτε έπρεπε να κάνετε μια τέτοια σύγκριση, τότε στα δικά μου μάτια κι αυτιά, πίτσα της μουσικής είναι η Madonna, και Βίσση της κουζίνας είναι ο γύρος. Και μάλιστα ο γύρος όπως τον περιγράφει ο Ορλάντο.

Όχι δεν χαραμίζω την ωραία εκλεπτυσμένη πίτσα μου για να αντέξω την αχώνευτη Βίσση. και το γεγονός οτι όπως λέτε "δεν αποσκοπεί στην αισθητική μας παιδεία κ ανύψωση" δεν είναι δικαιολόγία για τόσο κακή αισθητική.

Μήπως γεροντοκόριασα.

Ούτε εγώ έχω πάει στην πιτσαρία της βίσση, αθήναιε και δεν ξέρω για τον αν είναι καλή η πίτσα ή όχι.

όσο για τα "πίτσα- γαρύφαλλο" πάρτυ, φαντάζομαι ότι δεν πρέπει να διαφέρουν πολύ από του σεντραλ με την διαφορά ότι πιθανότατα δεν λείπει η λουλουδού.

Τι σημαίνει καλή πίτσα;!

Νόστιμη, χορταστική, καλοψημένη, καθαρά υλικά, ισορροπημένα καλοστρωμένα,, εμφάνιση;

Πού διαφέρει (θεωρητικά) από την υψηλή μαγειρική;

(Για τη Βίσση δε μπορώ να μιλήσω... δηλώνω άσχετος)

Λαμπρούκο: Τί έγινε με αυτό το ξύδι, ρε παιδιά;

Αρμιρίκι: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Αυτή η υπερβολή κ "το πυρ το εξώτερον" με ενόχλησε λίγο. Σε όποιον δεν αρέσει, ας κλείσει το ραδιόφωνο κ την τηλεόραση.

Μάτζικα: Συμφωνώ απόλυτα. Είστε mind reader γιατί αυτό δεν το έχουμε συζητήσει μιας κ τον τελευταίο καιρό πρέπει να βρήκατε άλλο μάγειρα ν'ανταλλάσσετε απόψεις περί φαγητού...Κανονικά η πίτσα συγκρίνεται με τη Μαντόννα με την οποία μπορεί κανείς να μη βρίσκει ενδιαφέρουσα όμως είναι καλλιτέχνης που έλεγε κ ο μακαρίτης ο Χατζιδάκις.Πάντως, θα γεροντοκοριάσετε σίγουρα αν συνεχίσετε να αρνείστε τις προτάσεις μου...

Alombar κάνετε κάτι ερωτήσεις κάτι φορές.Γιου ντράιβ μι κρέιζυ! Καλή πίτσα είναι όλα αυτά που είπατε. Για σας τί είναι; Εγώ όπως έγραψα κ στο κομμάτι παραπάνω δε θεωρώ την πίτσα δημιουργία της υψηλής μαγειρικής.

konfet, ο καλός ο τσιφτετελληνισμός, απαιτεί οπωσδήποτε την παρουσία λουλουδούς!

Καλημέρα σας Αθήναιε.

Σας ευχαριστώ που μοιράζεστε μαζί μας τις γνώσεις σας.
Να πω εδώ ότι σας διαβάζω καιρό. Είπα δε να παρέμβω στο συγκεκριμένο σημείο επειδή η συνταγή για ζύμη πίτσας είναι ο προσωπικός μου γολγοθάς.
Ενθουσιάστηκα στην ιδέα όταν σε προηγούμενο ποστ σας αναφέρατε το θέμα κι ότι θα επανέλθετε με συνταγή. Αισιοδοξούσα ότι αυτή τη φορά -δε μπορεί- θα τα κατάφερνα.

Έτσι κι έγινε. Εχθές εκτύπωσα και εκτέλεσα τη συνταγή σας για ζύμη πίτσας κι αφού περιεργάστηκα για λίγο το θέμα "φλυτζάνι" είπα να δοκιμάσω με το δικό μου τελος πάντων μέγεθος. Δε μου βγήκε υδαρης ζύμη δυστυχώς και χρειάστηκε να προσθέσω άλλο μισό -δικό μου- φλυτζάνι νερό. Την ξανάπλασα ξανα πολύ καλά και την ξάπλωσα στο καλοριφερ. Σε μια ώρα είχε φουσκώσει καταπληκτικά και είχε αφρατέψει απίθανα. Συνέχισα με το υπόλοιπο εκτέλεσης της συνταγής κατά γράμμα και το αποτέλεσμα με αποζημίωσε απίστευτα.

Η πιο αφράτη ζήμη πίτσας που έφτιαξα ποτέ. Όμοια με αυτή που είχα πάντα στο μυαλό μου. Ιδανική. Η αφρατοσύνη της της επέτρεψε να ψηθεί όπως έπρεπε προς τα μέσα. Δεν θύμιζε καθόλου ψωμί ή φοκάτσια (που πετυχαίνω ευκολότερα) αλλά ΖΥΜΗ ΠΙΤΣΑΣ.

Αυτό που θα ήθελα να σας ζητήσω είναι να μετατρέψετε την ποσότητα των χρησιμοποιούμενων από εσας φλυτζανιών σε γραμμάρια προς αποφυγή μελλοντικών πειραματισμών.

Σας ευχαριστώ και πάλι
Με εκτίμηση
Ιωσηφίνα

Αγαπητή Ιωσηφίνα.

Ξέρετε τί είχε τραβήξει ο μεγάλος Καρέμ μαζί σας; Έχετε υπάρξει πολύ δύσκολη στο φαγητό. :-)

Τέτοια μηνύματα με γεμίζουν μεγάλη χαρά! Βλέπετε καλό το food talk αλλά το σημαντικότερο είναι να μαγειρεύουμε αλλιώς είναι σαν να μιλάμε συνεχώς για έρωτα χωρίς να κάνουμε ποτέ!

Τις συνταγές μου να τις εκτελείτε άφοβα, από μαγειρική ( κ από κλασική μουσική) ξέρω πάρα πολύ καλά τί μου γίνεται κ πιστεύω ότι είναι η τεχνική κ η ακρίβεια στην εκτέλεση που συντελούν στην επιτυχία κ την απόλαυση. Είμαι λίγο σκεπτικιστής με την έννοια του αυτοσχεδιασμού ή ίσως απλά δεν με αφορά λόγω ιδιοσυγκρασίας.

Τώρα. Θα επιμείνω στο να προμηθευτείτε τα δοσομετρικά φλυτζάνια.Όταν στις συνταγές αναφέρω φλυτζάνια, δεν μιλώ γενικά κ αόριστα για το φλυτζάνι που έχει ο καθένας στο σπίτι του αλλά στα ειδικά δοσομετρικά φλυτζάνια. 1 φλυτζ.=160γρ στερεού υλικού. Το δοσομετρικό φλυτζάνι δίνει μεγαλύτερη ακρίβεια στη μέτρηση από την οικιακή ζυγαριά.

Δεύτερον. Οι ζύμες δεν είναι υπόθεση παίξε-γέλασε. Πολλές φορές το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να επηρρεαστεί κ από τη θερμοκρασία που έχει η κουζίνα τη δεδομένη στιγμή.Καλόν είναι να μην έχετε ανοιχτό παράθυρο όταν ζυμώνετε. Ο μεγάλος Καρέμ, αγαπητή Ιωσηφίνα, έγραψε ότι οι ζύμες πρέπει να πλάθονται σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους αλλά να μην υπερβάλλουμε γιατί αυτός, μαγείρευε για αυτοκράτορες.

Με τη δοσολογία που σας έδωσα η ζύμη πρέπει να είναι υδαρής, όχι να "τρέχει" σαν πηχτή κρέμα αλλά να κολλάει στα χέρια ενώ η ζύμη για την τάρτα ας πούμε πρέπει " να κολνάει κ να μην κολνάει" όπως έλεγε κ η περίφημη κυρία Κορνηλία στη γιαγιά μου.

Κ ένα τελευταίο. Έχω παρατηρήσει πως οι οικιακοί μάγειρες πετυχαίνουν σε μεγάλο ποσοστό την πρώτη φορά που θα επιχειρήσουν μια συνταγή. Τη δεύτερη όχι τόσο ίσως γιατί νομίζουν ότι το έμαθαν με τη μία. :-)

Προσοχή στις συνταγές. Αυτοί που μιλούν για τα περίπου, για το "με το μάτι" κ τους αυτοσχεδιασμούς είναι αυτοί που δεν έχουν δουλέψει σε επαγγελματικές κουζίνες κ δεν έχουν εξασκηθεί στις τεχνικές κ κακά τα ψέμματα, είναι η τεχνική που κάνει το μάστορα.

Με μπερδεύτε λίγο.
Τα λέτε και σε όγκους για να ξέρουμε που βαδίζουμε?
Εγώ θεωρούσα ως τώρα ότι αυτό που λέω μια κούπα, είναι 240 ml.
Συμφωνείτε? Η κάνω λάθος?

Ποια κούπα; Σαν κ αυτές που πίνω εγώ τον καφέ μου; Αυτές που χωρούν 500γρ αλεύρι.:-)

Μιλώ για δοσομετρικά φλυτζάνια κ έτσι γλυτώνουμε από γραμμάρια κ ml.

A Μάτζικα, να σας πω. Πρώτον. Αυτά που έγραψα για τους αυτοσχεδιασμούς δεν αφορούν εσάς αλλά ήταν σχόλιο για τους επαγγελματίες που τους έχω ακούσει με τα αυτιά μου να λένε ότι αυτοσχεδιάσουν. Δεν έχω δει καμία σοβαρή κουζίνα στον κόσμο όπου οι συνταγές να μην είναι γραμμένες κ να μην διαβάζονται από τους μάγειρες.

Δεύτερον, θα ανεβάσω ένα chart να τελειώνουμε.

Αγαπητέ Αθήναιε, σας χαιρετώ ξανά :-)

Αν κατάλαβα καλά, "δοσομετρικά φλυτζάνια" εννοείτε τις "κούπες" (1 cup, 1/2 cup, 1/3 cup, 1/4 cup). Έχομε κι απ' αυτές, φίλτατε, αλλά επί του χθεσινού μου φάνηκαν άχρηστες. Όμως, δε με πιάσατε αδιάβαστη όπως ίσως υποθέσατε(γιατί νομίζω το έχετε αναφέρει σε πολύ προηγούμενό σας ποστ) αλλά ξεχασιάρα (δεδομένων και των συνθηκών υπό των οποίων κάποιος νέος επισκέπτης καταβροχθίζει την ολοκαίνουρια πνευματική λεία του).
Θα επιμείνω στην διευκρίνιση, όπως και η Μάτζικα (τι κάνετε Κυρία μου ;-)), για να έχω ένα μέτρο σύγκρισης.

Θα ήθελα επιπλέον να σας ζητήσω περισσότερες πληροφορίρες όσον αφορά στην διατήρηση της ζύμης πίτσας τόσο στην ψύξη όσο και στην κατάψυξη (πχ. σε πιο σημείο ακριβώς διατηρούμε στην ψύξη (μετά το φούσκωμα?) ή στην κατάψυξη και πως αποψύχουμε (χρειάζεται να ξαναανέβει η ζύμη?).

Σας αφήνω με την υπόσχεση να γίνομαι πιο δύσκολη και πιο απαιτητική τόσο στο φαγητό μου όταν το τελευταίο μου προσφέρεται (βλ. συμπαθέστατο Καρέμ) όσο και στα στάδια που αφορούν την προετοιμασία του-τεχνική (όταν το φροντίζω η ίδια).

Με θαυμασμό
Ιωσηφίνα

Ναι σε αυτά τα δοσομετρικά φλυτζάνια αναφέρομαι. Μα γιατί λέτε ότι δεν χρειάστηκε να τα μετρήσετε έτσι;

Τη ζύμη την καταψύχουμε αφού φουσκώσει κ μετά την ξεπαγώνουμε όπως ξεπαγώνουμε όλα τα υπόλοιπα που φυλάμε στην κατάψυξη. Όχι δεν χρειάζεται να φουσκώσει ξανά απλά μόλις ξεπαγώσει, τη ζυμώνετε για 1-2 λεπτά για να αποκτήσει ξανά ελαστικότητα.

Add a comment

 

Links to this post:

<\$BlogBacklinkControl\$> <\$BlogBacklinkTitle\$> <\$BlogBacklinkDeleteIcon\$>
<\$BlogBacklinkSnippet\$>
posted by <\$BlogBacklinkAuthor\$> \@ <\$BlogBacklinkDateTime\$>

<\$BlogItemBacklinkCreate\$>

About me

  • Αθήναιος
My profile

Links

Powered by Blogger
and Blogger Templates