« Home | Το φάρμακο της λύπης. » | Πίτσα Βίσση. » | Give me a dish, any dish and I will prove to you t... » | Η "Ημέρα του" π, τα γενέθλια του Άινσταιν κ η ακτί... » | Κάτι το ωραίον... » | Bees.gr » | Επιστολές αναγνωστών... » | Τα ύστερα του κόσμου, αναβάλλονται. » | Τα ύστερα του κόσμου, αναβάλλονται. » | Μαγειρεύοντας για την τελετή των Όσκαρ. » 

3/23/2006

Ποιητής εκ του προχείρου...

Αχ Μάτζικα! Για σας αλλά κ για τον κύριο Κουκουζέλη επειδή όταν ακούω τη λέξη"στυλ" σε συνδυασμό με τη λέξη "μπλογκόσφαιρα", σκέφτομαι εσάς τους δύο...

Το ξέρω ότι είναι φτηνό από μέρους μου αλλά ειλικρινά, ειλικρινέστατα, δεν μπορώ να το ελέγξω. Όταν κάποιος βάλει στο στόμα του την πρώτη μπουκιά από ένα φαγητό που έχω μαγειρέψει, κλείσει τα μάτια με ευχαρίστηση, πλαταγιάσει τη γλώσσα με ηδονή κ καταφέρει να ψιθυρίσει : " Ποίημα! Αθήναιε, είσαι ένας ποιητής!" τότε εξ ονοματος όλων των μαγείρων ανά τους αιώνες, σηκώνω νοητά το μεσαίο μου δάχτυλο κάνοντας τη χαρακτηριστική χειρονομία προς την πλευρά των ποιητών του παρελθόντος γιατί κανείς δεν έχει αμφισβητήσει πιο πολύ από αυτούς, το κατά πόσο η μαγειρική είναι σοβαρή ενασχόληση κ το αν οι συνταγές συντελούν στην επιτυχία ενός πιάτου ή απλά αποτελούν μια εφεύρεση των μαγείρων για να δικαιολογήσουν την τέχνη τους.

Η σάτιρα των μαγείρων άρχισε σχεδόν ταυτόχρονα με την εμφάνιση του επαγγέλματος αλλά δεν αναφέρομαι τόσο σε αυτό όσο στη διακωμώδηση όσων ερασιτεχνών ασχολούνται με τη γαστρονομία.

Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους αλλά εγώ μέχρι τώρα στη ζωή μου έχω κανει διάφορα. Κολύμπι, ποδήλατο, κουπί( κ αν έχω κάνει κουπί...), διάβασμα, βόλτες, πιώματα αλλά έχω γνωρίσει μόνο δύο ενασχολησεις στις οποίες συμμετέχουν κ οι πέντε αισθήσεις μαζί: το φαγητό κ το σεξ, άλλες εκτός από αυτές τις δυο, στις οποιες να ενεργοποιούνται και οι πέντε αισθήσεις μας μαζί, στέλνοντας τον εγκέφαλο για...βρούβες από την πληθώρα των σημάτων που λαμβάνει κάθε φορά που οι μηχανές παίρνουν μπροστά, δεν ξέρω γιαυτό εφαρμόζοντας τα μαθηματικούλια που έμαθα στο δημοτικό το σχολείο, αν ζωή=σεξ=φαγητό, τότε ζωή=φαγητό κ μαγειρική βέβαια.

Ίσως όμως είναι λιγότερο σημαντικό από το να γράφεις ποιήματα...Ή όχι;

Το ότι ο Οράτιος ήταν ένας παλιοχαρακτήρας, το ξέραμε δα, από τα μικράτα μας. Λάγνος, γκομενιάρης, ίσαμε κ κλαψομούνης θα έλεγα αν ήμουν βρωμόστομος αλλά ευτυχώς που δεν είμαι. Αυτός κ ο Οβίδιος ο σιχαμένος που στο Remedia Amoris προτείνει στον απογοητευμένο ερωτευμένο να αρχίσει να τρώει χωρίς μέτρο κ γούστο ώστε να γίνει χοντρός για να γλυτώσει από τα πάθη του έρωτα...Τώρα, θα είμαι άδικος αν κάνω σχόλια για την ερωτική ζωή του ποιητού Οβίδιου;

Διαβάστε την τέταρτη σάτιρα του Οράτιου (Horace, Satires II, iv) στην οποία ο ήρωας Κάτιος ο οποίος παρουσιάζεται ως ένα κομψός,γκουρμέ τύπος, γελοιοποιείται επειδή χρησιμοποιεί λέει το Parva Naturalia του Αριστοτέλους( Φυσικά,IV) για να ερμηνεύσει τις γεύσεις. Τσου ρε Λάκη, Οράτιε! Σήμερα ο Κάτιος θα έγραφε για το "ΕΥ" κ θα εσύ του έκανες τούμπες ενώ θα περίμενες σε μια τεράστια waiting list για να μπεις σ'ενα από τα μοδάτα εστιατόρια.

Ο πρόγονος πάλι; Ποιητής κ ο πρόγονος Αθήναιος ο Δειπνοσοφιστής που τον είχα για μέγα αληθινό εραστή των γυναικών κ των γεύσεων; Ο one and only Ναυκρατίτης Αθήναιος; Ο Θεός; Στο τρίτο βιβλίο των " Δειπνοσοφιστών" (κεφ. Ι 437-443) ο Αθήναιος παρωδεί μια ολόκληρη σκηνή στην οποία ο μάγειρας δημιουργεί θέμα στο δούλο βοηθό του επειδή δεν έχει καταφέρει να εκτελέσει το πιάτο ( ψάρι με γάρο) με την ακρίβεια που απαιτεί η συνταγή. Βέβαια, η έννοια της " συνταγής" θα αποκρυσταλλωθεί αιώνες αργότερα, στη Γαλλία του 17ου αι. αλλά αυτό είναι θέμα για μια άλλη συζήτηση.

Για να είμαστε όμως κ ειλικρινείς, δεν είχαν κ τόσο άδικο οι ποιητές όταν διακωμωδούσαν τους γκουρμέδες ανά τους αιώνες γιατί να! Κάποιοι από αυτούς, στην Αναγέννηση δεν κατάλαβαν ότι ο Οράτιος κ ο Αθήναιος στα συγκεκριμένα αποσπάσματα έκαναν χαβαλέ κ τα θεώρησαν ως θέσφατα για τη μαγειρική κ άρχισαν να πραγματεύονται το θέμα όπως ακριβώς οι αρχιτέκτονες, με βιβλιογραφικές αναφορές στον Βιτρούβιο, τον Αριστοτέλη κ τον Οράτιο κ αν είναι να μου πείτε για τους αρχιτέκτονες, ξέρω-ξέρω but still.... Ακόμη κ σήμερα αυτοί κάνουν κουμάντο στη restau-σκηνή της Αθήνας...

Σκεπτικιστής κ ορθολογιστής (αλλά κ κουφάλα) ο Έρασμος, δεν το άφησε να πέσει στο πάτωμα αυτό με τους γκουρμέδες αρχιτεκτονούντες κ όταν είδε ότι παρατράβαγε το κακό κάθισε κ έγραψε την παρωδία του, ένα φανταστικό, έμμετρο διάλογο μεταξύ του Απικίου κ του Ρωμαίου Spudus στον οποίο ο Σπούδος ρωτάει μεταξύ άλλων πόσο συχνά πρέπει να αλλάζει τα πιάτα κ ο Απίκιος απαντά ότι ο αριθμός των αλλαγών των πιάτων συμπίπτει με τον αριθμό των ρητορικών μερών ή κ των πράξεων ενός θεατρικού έργου κ όταν ο Σπούδος αναρρωτιέται για τα μέρη ενός δείπνου ο Απίκιος τα παραλληλίζει με τα μέρη ενός ρητορικού λόγου.

Αρ χαρ χαρ...

Βέβαια, εκεί στην Αναγέννηση, τα βλέπουν όλα περίπλοκα κ από μια διεστραμμένη αίσθηση του χιούμορ, αρχίζουν να ονομάζουν τα πιάτα συνθέσεις! " Συνθέσεις σαλάτας!", " Συνθέσεις κρέατος!" κ πάει λέγοντας.

Όμως, οι λόγιοι μάγειρες αντεπιτίθενται κ έτσι έχουμε κ ... μαγειρική ποιητική παραγωγή!

Learn of this cook who with judgement and reason,
Teacheth for every Time, each thing its true season:
Making his compounds with such harmony,
Taste shall not charge with superiority
Of Pepper, Salt or Spice, by the best Pallat,
Or any one Herb in his broth or Sallat
Where Temperance and Discretion guides his deeds;
Satis his Motto, where nothing exceeds.

λέει ο Robert May στο "Accomplished Cook".

...για να του πάρει τη σκυτάλη ο William King που αρεσκόταν να παρωδεί σοβαρές συζητήσεις περί των μαγειρικών μιμούμενος τον Οράτιο *κ να σημειώσει:

Tis a sage Question, if the Art of Cooks
Is logd'd by Nature, or attained by Books.

Άντε από 'δω σάχλα ποιητή! Ακόμη κ αν η Τέχνη της Μαγειρικής είναι ένα επινόημα των βιβλίων όπως εσύ ισχυρίζεσαι, εγώ ένα ξέρω: αν κάποιος Υπουργός ισχυριζόταν ποτέ ότι οι μάγειρες είναι λαπάδες, ακόμη θα έτρωγε ξύλο...

Αυτοί οι ποιητές, τί διάολο άντρες είναι; Ποτέ μου δεν το κατάλαβα...

* William King,The Art of Cookery in immitation of Horace's Art of Poetry,with some letters to Dr.Lister and Others. ( London 1709?).Τα αποσπάσματα τα δημοσιεύει η Sarah Peterson στο Acquired Taste, Cornell University Press.







E-mail this post



Remember me (?)



All personal information that you provide here will be governed by the Privacy Policy of Blogger.com. More...

Αχ Αθηναιουλίνι μου πλατειάζεις και δεν μπορώ να σε διαβάσω, η πριγκίπισα. Τα νέα πάντως είναι καλά:

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ!!

Επιμορφωτικόν και απολαυστικότατον ποιημα. Ευχαριστώ.

Φούφουτε, ευχαριστώ. Γουρουνίτσα,κόρη μου, έσπευσα να σε λατρέψω in situ, στο ναό σου.

Συμπλήρωσα το κείμενο με συνδέσεις στ'αρχαία κείμενα κ κάποιες παραπομπές για να τα διαβάσουν όσοι θέλουν μόνοι τους, να μη νομίζετε δηλαδή ότι τα κατεβάζω όλα αυτά απο το κεφάλι μου. :-)

Εγω παλι ειμαι λατρης των χαϊκου:

"ζωη=σεξ+φαγητο"

Συμφωνώ απολύτως με όσα λέτε για τις 5 αισθήσεις γι αυτό και είμαι επιφυλακτική με όσους δεν έχουν το φαγητό ψηλά στις απολάυσεις της ζωής! Άλλο θέμα τώρα: ήσασταν όντως στη Φιλοσοφική 88-92? Τότε ίσως σε κάποιο διάδρομο να έχουμε συναντηθεί, πίσω από κάποιο βιβλίο να έχουμε κοιταχτεί, ποιος ξέρει και τι άλλο ακόμη...:-)

Λουκρητία μου αδίστακτε θηλυκέ Νέρωνα των ανδρικών καρδιών της μπλογκόσφαιρας κ αυτή την εξίσωση σωστή τη βρίσκω.

Άννα, ναι. Στο Ιστορικό κ Αρχαιολογικό Τμήμα της Αθήνας. Αν κυκλοφορούσατε, με ξέρετε σιγουρότατα απλά δεν μπορεί να σας πάει το μυαλό! Ο Μαίανδρος πάντως όταν με είδε άρχισε να σταυροκοπιέται." Εσύ είσαι ο Αθήναιος βρε !@#$%" ΛΟΛ

Κι ο Μαίανδρος της Φιλοσοφικής;
Κι εσείς θα με ξέρετε δε μπορεί!

Αυτοί οι ποιητές, τί διάολο άντρες είναι; Ποτέ μου δεν το κατάλαβα...

Ξέρω ότι θα με σιχτιρίσεις, αλλά σάμπως κατάλαβες τι είδους ποιητές είναι οι άντρες...;-)

Bλέπω είχες και τις κατακτήσεις σου...μάγειρας ών, κρυφοκοίταγες πίσω απο τις κατσαρόλες με το κονσομέ ;-))))

Καλά οι πέντε αισθήσεις...

(αν και την αφή στο φαγητό ελπίζω να μην την εννοείς μέσω της κατάργησης των πιρουνιών!)

...αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι η έκτη αίσθηση. Αυτήν, γνωρίζω πως τη διεγείρει ο έρωτας, αλλά δε μπορώ να φανταστώ πως θα τη συγκινούσε μια μακαρονάδα.

Αυτοί οι ποιητές, τί διάολο άντρες είναι; Ποτέ μου δεν το κατάλαβα...

κάποτε με τίμησε η Σίση η Καπλάνη με μια πρόσκληση στην εκπομπή της στον Μελωδία. Δεν θυμάμαι πως το έφερε η κουβέντα, αλλά, μου έδωσε την αφορμή να πω (γελώντας και χωρίς κακία) πως αδυνατώ να κατανοήσω γιατί (τουλάχιστον στην Ελλάδα) συγγραφείς και κυρίως ποιητές φωτογραφίζονται πάντα κρατώντας με την παλάμη τους το μάγουλο τους με ύφος στενάχωρον σαν να πάσχουν από διαρκή πονοκέφαλο ή το σαγόνι τους σα να έχουν πονόδοντο. Και το τράβηξα λίγο πιο πέρα μετά και είπα (σκασμένος στα γέλια πια) πως ''φαντάζομαι, αν ο φακός έκανε ένα zoom out θα αποκάλυπτε γύρω γύρω βουνά από ασπιρίνες ή αντικαταθλιπτικά)

Βλέπετε το κακό με τους ποιητές (όχι όλους μην ειμαι και άδικος) είναι πως θεωρούν ότι πάντα πρέπει να αποπνέουν με το ύφος τους την....''οδύνη του σύμπαντος κόσμου'' και να περιφέρονται ως τεθλιμμένοι συγγενείς του....Αυτό, ουδόλως Ανδρικό θα το εχαρακτήριζα πάντως....και βέβαια υποθάλπει έναν απίστευτο ναρκισσισμό-αν μη τι άλλο.

Περιττό να επισημάνω, πως δεν κέρδισα κανέναν καινούργιο φίλο με αυτές τις σκέψεις, αντιθέτως μάλιστα.


Απολαυστικό το δημοσίευμα οφείλω να πω, το διάβασα σήμερα Σάββατο για τρίτη νομίζω φορά και το γεύθηκα φρέσκο και σπιρτόζικο όπως και χθες.
Θα το παρομοίαζα με δροσερή αλλά πιπεράτη σαλάτα με αρκετά μικρά ραπανάκια εντέχνως σκορπισμένα ανάμεσα σε πιο ουδέτερες πρασινάδες (πάλι τον έξυπνο κάνω!)

Αθήναιε, συνεχίζεις να με εκπλήσσεις πάνω που νομίζω ότι έμαθα τα βασικά μονοπάτια του ύφους και της σκέψης σου.Φιλοσοφική λοιπόν... Πολλά ερμηνεύονται κι άλλα παρερμηνεύονται φυσικά!
Υ.Γ Πρέπει να έσκιζες αν κρίνω απο την Αννα! :Ρ

Άννα μου είναι πολύ πιθανό να σας ξέρω, το ερώτημα όμως είναι άλλο. Εσείς με είχατε ποτέ ψηφίσει; :-)

Γεώργo. Πιστεύω πως μια συζήτηση για τα φύλα, έχει νόημα μόνον εντός της κλίνης, όπου κ εκεί, τα λόγια είναι περιττά αν κ κάποιες φορές λειτουργούν χάρμα! :-) Τα βιώματά μου δεν έχουν καθολική αξία κ έτσι προτιμώ να αφήνω τον κάθε άνθρωπο να με εκπλήσσει από την αρχή κάθε φορά, ευχάριστα ή δυσάρεστα.

Πάνο, η μακαρονάδα είναι για... μετά!

Δύοντα- Ανατέλλοντα! Μας σκίσατε όλους! Την ώρα που διάβαζα τα ποιήματά σας στο μπλογκ σας, πήρα ένα ε-μέηλ από εξαγριωμένο αναγνώστη, όπου με επέπληττε που σχολίαζα αρνητικά τους δύο μεγάλους Λατίνους ποιητές, εγώ που επανηλλημένως έχω γράψει πως είμαι λάτρης της λατινικής γραμματείας. Αλλά περί αυτού νομίζω πως είναι καλύτερα να γράψω στο δικό σας μπλογκ, ως σχόλιο.

Ορλάντο, ναι της Φιλοσοφικής είμαι.Κάποτε κ αν δεν είναι "μυστικό" θα θελa να μου πεις γιατί διάλεξες αυτό το παρατσούκλι.Σου είπα ότι προ ημερών διάβαζα τον Ορλάντο του Αριόστο γιατί ήθελα να κάνω ποστ για τη σκηνή που τον πιάνει μανία κ αρχίζει να καταβροχθίζει. Κλασικό κλινικό σύμπτωμα ερωτικής στέρησης αγαπημένου προσώπου.

Μπαααα εγώ τρώω περισσότερο όταν είμαι ευτυχής και με το μωρό δίπλα μου!! Τότε βάζω ίσαμε πέντε κιλά πάνω σ ένα μήνα!!! Σεξ φαγητό, φαγητό σεξ και λίγο ρομάντσο...

Για τον Ορλάντο του Αριόστο έλεγα... Εμείς οι Νότιοι πάντως είμαστε πιο φαφλατάδες κ τραβάει η ψυχούλα μας μεγάλες δόσεις ρομάντζου. Ξέρεις, σιρόπια μέχρι βλακείας, να κολλάνε τα τηλέφωνα, τα websites, καραγκιοζιλίκια κλπ.

'Η να αγαπάς ή να μην αγαπάς, αγόρι μου.

( Τέτοια τους έλεγα στη Φιλοσοφική back then κ έπεφταν ξερές...)

Πηξαμε στη Φιλοσοφική βλέπω... Κι εγω τα ίδια, αλλα 5-6 χρονια μετα απο σας...Αν και όχι του γούστου μου, την υπέμεινα μεχρι τέλους...

Αθηναιε dear, επικαλουμαι τις γνωσεις σου, επειδη εχει ξεσπασει διαμαχη (καλα δεν μαλλιοτραβηχτηκαμε ακομη, αχαχχαχα) στο blog του Art Attack σχετικα με τα γιαπρακια, θα σε παρακαλουσα να λαβεις θεση ως ο πλεον αρμοδιος και να μας διαφωτισεις σχετικα.
Οχι τιποτε αλλο, αλλα θελουν να μας ντυσουν και τσολιαδες εμας τις κορες!!
Φιλια,
Η Ακαματρα σου
;-)

Ορλάντο, που να ξέρουμε αν έσκιζε αφού δεν καταλάβαμε ακόμη ποιος είναι!
Αθήναιε, μην παρεξηγηθείς, αλλά ΔΑΠ...ποτέ. Και απορώ: εσύ μοιάζεις άνθρωπος υψηλής αισθητικής, τί έκανες με αυτούς τους παρτάκηδες;

Αννούλα μου γλυκειά, αν μοιάζω πράγματι με άτομο υψηλής αισθητικής πώς κ δεν αναρρωτιέσαι γιατί εσύ δεν ήσουν κ εσύ ΔΑΠ; Ε; :-)

Πείτε ο,τι έχετε να πείτε για τη ΔΑΠ ή ό,τι άλλο γιατί αυτό το μαγαζί, εντός ολίγου μετακομίζει.

Rephrase, στα ελληνικά:
Αννούλα μου γλυκειά, αν μοιάζω πράγματι με άτομο υψηλής αισθητικής πώς κ δεν αναρρωτιέσαι γιατί δεν ήσουν κ εσύ ΔΑΠ; Ε; :-)

Τα παιδια του Μπαμπινιωτη και της Φιλοσοφικης (δαιμονος επιπονου και τυχης χαλεπης? χι χι) ειναι πολυ ευγενικα να σου αντιμιλησουν, ω Αθηναιε Ποιητα εκ του Προχειρου, και να σου πουν

"και αι υπο πασαις ταις τεχναις εργασιαι ποιησεις εισιν, και οι τουτων δημιουργοι παντες ποιηται".

Alles walzer!

Nice site!
[url=http://txekywte.com/udmx/ahkr.html]My homepage[/url] | [url=http://mncpgmhh.com/qszg/eyhp.html]Cool site[/url]

Well done!
http://txekywte.com/udmx/ahkr.html | http://kipzkbje.com/zxnp/hooh.html

Add a comment

 

Links to this post:

<\$BlogBacklinkControl\$> <\$BlogBacklinkTitle\$> <\$BlogBacklinkDeleteIcon\$>
<\$BlogBacklinkSnippet\$>
posted by <\$BlogBacklinkAuthor\$> \@ <\$BlogBacklinkDateTime\$>

<\$BlogItemBacklinkCreate\$>

About me

  • Αθήναιος
My profile

Links

Powered by Blogger
and Blogger Templates