Guilty pleasures...
Νομίζετε ότι οι chef κ οι gourmet τρώνε αυτά που φτιάχνουν ή αυτά για τα οποία γράφουν ε;
Χμμ.... Ξέρω " κάποιες ψυχές" που τις απέλυσαν από Russian Tea Room της Νέας Υόρκης επειδή η πίτσα που είχαν παραγγείλει απο την απέναντι ελληνική πιτσαρία μπήκε κατά λάθος από την κεντρική είσοδο του μαγαζιού κ την είδαν οι πελάτες ενώ έτρωγαν τα γκουρμέ που είχαν ετοιμάσει οι μάγειρες οι οποίοι θα έτρωγαν την πίτσα...
Η λίστα με τα Guilty Pleasures --αυτά δηλαδή που ένας επαγγελματίας της εστίασης τρώει ενοχικά --είναι ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια μέσα στις επαγγελματικές κουζίνες. Το να απαριθμούμε δηλαδή αυτά που ως γνώστες της κουζίνας δεν θα έπρεπε ποτέ να τρώμε ή να κάνουμε...
Ορίστε η δική μου λίστα από αυτά που απολαμβάνω ενοχικώς:
Χμμ.... Ξέρω " κάποιες ψυχές" που τις απέλυσαν από Russian Tea Room της Νέας Υόρκης επειδή η πίτσα που είχαν παραγγείλει απο την απέναντι ελληνική πιτσαρία μπήκε κατά λάθος από την κεντρική είσοδο του μαγαζιού κ την είδαν οι πελάτες ενώ έτρωγαν τα γκουρμέ που είχαν ετοιμάσει οι μάγειρες οι οποίοι θα έτρωγαν την πίτσα...
Η λίστα με τα Guilty Pleasures --αυτά δηλαδή που ένας επαγγελματίας της εστίασης τρώει ενοχικά --είναι ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια μέσα στις επαγγελματικές κουζίνες. Το να απαριθμούμε δηλαδή αυτά που ως γνώστες της κουζίνας δεν θα έπρεπε ποτέ να τρώμε ή να κάνουμε...
Ορίστε η δική μου λίστα από αυτά που απολαμβάνω ενοχικώς:
- Να τρώω με το κουτάλι, το σκέτο λίπος που έχει μείνει στη γυάλα με το σύγκλινο κοιτώντας τα φωτάκια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
- Να αλείφω με λίπος απο το σύγκλινο κομμάτια τσουρέκι κ να τα γκριλάρω στο φούρνο.
- Να βουτάω biscotti στο Baker's κ στο Booker's κ στο Knob Kreek αλλά βασικά στο Baker's κ να σκέφτομαι ότι του χρόνου πρέπει να πάω διακοπές στο Kentucky.
- Να έχω γυρίσει τα ξημερώματα σπίτι μετά από κραιπάλη κ να τρώω ένα πιατάκι φρουτόκρεμα "MILUPA 5 φρούτα" που το έχω γιατί το τρώει η Νταίζη (the dog) για πρωινό. Ευτυχώς που ο κτηνίατρος δεν έχει πει να τρώει μπισκοτόκρεμα γιατί θα έτρωγα μισό κουτί στην καθισιά...
- Να βουτάω Oreo cookies στο βάζο με το γλυκό τριαντάφυλλο κ να τα μασουλάω μιλώντας στο τηλέφωνο με τον Άρτο του Δία.Κάθε μπουκιά πρέπει να ισούται με 5000 θερμίδες...
- Να είναι ξημερώματα, να έχω ξεσαλώσει στο χορό με τη Μαρία στην Πλατεία Θεάτρου( ναι, είμαι θαμωνας του Bar Guru Bar,το ομολογώ), να ανεβαίνουμε την Ευρυπίδου αργά-αργά με τα πόδια με προορισμό την Κεντρική Αγορά ( για φαγητό εννοείται) τρώγοντας η Μαρία φουντούνια κ εγώ γαριδάκια γιατί είμαι πιο γκουρμέ ως γνωστόν κ η Μαρία να μου λέει¨
" Διάβασα για τον Sartor Resartus"
"Και;"
" Το βρίσκω παρήγορο που δεν είσαι η μόνη καραψωνάρα της υφηλίου"
"Άντε γαμήσου Μαρία"
"Πείτε το μου στα γαλλικά σας παρακαλώ,Ζοφρέ , μεγάλε αλχημιστή... Έλα, μη μου θυμώνεις, θα μου φτιάξεις μια φανουρόπιττα που έχω καιρό να πάω στην εκκλησία;"
( Μαρία, μην πας στη Θεσσαλονίκη please, τί θα κάνω εγώ εδώ χωρίς εσένα κ τις εκκλησίες σου;Σκέψου ότι στη Θεσσαλονίκη ειναι βάρβαροι άνθρωποι,στην πόλη περιπολούν τα Μπαόκια κ εκτελούν τους Ολυμπιακούς !!) - Nα τρώω Sundae από τα Mac Donalds με σιχαμερή, λιπαρή καραμέλα περπατώντας στην Ομόνοια μετά από μια ωραία βραδινή συζήτηση για το Ευρωσύνταγμα, τον Leo Strauss,τον Παναθηναικό, το " τελικά, τί θα γίνει με μας τους δύο;" κ τέτοια απλά θέματα.
- Να τρώω με τα χέρια.
- Να τρώω με τα χέρια.
- Να τρώω με τα χέρια.
- Να ταίζω με τα χέρια.
- Να ταίζω με τα χέρια.
- Να ταίζω με τα χέρια.
- Τα βράδια που τη βλέπω Μέρλιν ο Μάγος ή καλύτερα στην πιο κωμική εκδοχή,Δρυίδης Πανοραμίξ κ ανακατεύω καλό κόκκινο κρασί με μπαχαρικά ή αιθέρια έλαια. Πετυχημένα φίλτρα: κόκκινο κρασί με σαφράν κ κόκκινο κρασί με σταγόνες μύρο( σε αιθέριο έλαιο),αυτό το μείγμα είναι απόλυτα αισθησιακό αλλά απόλυτα politically incorect.
- Το σαφράν. Παντού κ γενικώς ,κάτι που συνιστά χωριατιά την οποία την έχω κοροιδέψει όταν την έχω δει σε άλλους.
- Τα αμελέτητα με σκορδαλιά που την έχω χτυπήσει με το λάδι στο οποίο τα έχω τηγανίσει, σερβιρισμένα πάνω σε cream crackers που τα έχω αλείψει με πατέ από συκώτι αγριογούρουνου ( γειά σου Ντίνο γίγαντα!)
- Όταν είμαι πολύ στεναχωρημένος, να πίνω γενναίες γουλιές λάδι από το μπουκάλι γιατί σκέφτομαι ότι είναι πιο υγιεινό από το να πιώ ουίσκι.Ένα τόνο λάδι έχω πιεί την τελευταία διετία...
- Η φορά που το μοσχαρίσιο συκώτι που είχα φτιάξει ήταν τόσο ωμό που όταν δάγκωσα ένα κομμάτι σωριάστηκα κάτω( στην κυριολεξία) ολόκληρος μαντράχαλος, απο τη φρίκη που μου προκάλεσε η γεύση του ωμού αίματος κ η αίσθηση της ωμής σάρκας που θρυματιζόταν από τα δόντια μου. Κορυφαίο ενοχικό γεγονός της καρριέρας μου από το οποίο έμαθα πολλά,κυρίως να μην κάνω τον ξύπνιο με το θέμα του καννιβαλισμού.
- Να κρατώ στο αριστερό χέρι μπανάνα ή μήλο ή φράουλες κ στο δεξί το μπουκάλι με το γλάσο από βαλσαμικό ξύδι ( το γνωρίζετε αυτό το προιόν;) κ να περιχύνω το μεν με το δε κ μετά, με τη μία στό στόμα ,κοιτώντας την ανατολή του ήλιου από τη βεράντα του σπιτιού μου σκεπτόμενος όμως το Ταίναρο ή τη Χεβρώνα.Εξαρτάται.
- Το ξερό ψωμί.
- Το παγωτό σκόρδο που το πρωτοέφτιαξα για καψώνι σε μια γκόμενα που το έπαιζε καλλιτέχνης ενώ ήταν μπάζο.Νιώθω τύψεις γιαυτά που έχω ταίσει αυτήν τη γυναίκα κ ας το άξιζε.Μια φορά δοκίμασα το παγωτό σκόρδο μαζι με γλυκό μελιτζανάκι γιατί σκέφτηκα πως η μελιτζάνα με το σκόρδο είναι περιπαθείς εραστές αλλα ηταν αηδία.Μην το δοκιμάσετε.Έχω κάνει κ τη δοκιμή χιαστί για καθαρά επιστημονικούς λόγους: Γλυκό μελιτζανάκι με σκόρδο τουρσί. Παγωτό σκόρδο, με τουρσί μελιτζάνας. κλπ
- Το ξύλινο σκαμπώ στην κουζίνα μου εαν κ ομολογώ με ενοχή πως γιαυτό δε νιώθω ιδιαίτερα ένοχος...
| Permalink | E-mail this post 
Εμείς στο χωριό μας, αυτό που λέτε γκίλτυ πλέζουρς, το λέμε γουρουνιές, αγαπητέ Αθήναιε. Ειναι η δωρικη λιτοτητα της εκφρασης των βορείων αυτή (ή, θα μπορούσε να είναι και η εκδίκηση του ΠΑΟΚτζη που όπως ξέρετε τελείως κυκλοφορεί σε μοντελάκι Ζαμπούνη.)
Όχι ότι απέχουμε αό τις γουρουνιές - αλλά δεν κρυβόμαστε και πίσω από το δάχτυλό μας
Posted by
Ανώνυμος |
11:34 μ.μ.
O Μπαοκτζής κ ως Ρετ Μπάτλερ να κυκλοφορήσει, μπαοκτζής θα μείνει, με δωρική απλότητα βεβαίως.
Posted by
Ανώνυμος |
11:35 μ.μ.
Βάσανα που έχετε κι εσείς, οι καλλιτέχνες της εστίασης...
*
Τις τολμηρές σας αμαρτίες, τις αποφεύγω συστηματικά, ως πελοποννήσιος χωρικός που μεγάλωσε με αφθονία, αλλά και απόλυτη (ομηρική, σχεδόν) απλότητα: λάδι, κρασί, τυρί, κατσίκι, χοιρινό, κοκκόρια - όλα του σπιτιού. Παστό, λουκάνικα. Πατάτες τηγανιτές. Πίτες. Αληθινό ψωμί. Όσπρια, λαδερά, χυλοπίτες. Φούρνος με ξύλα στην αυλή του σπιτιού. Φρέσκα ψαράκια, κατά περίπτωση. Λαχανικά από το περιβόλι, μήλα, σύκα, σταφύλια, καρύδια, ρόδια, αχλάδια από τα δικά μας. Τελεία.
*
Γιατί αυτές τις απλούστατες θεϊκές γεύσεις δεν τις βρίσκω πια - ξέρω οτι υπάρχουν (όχι όλες) αλλά είναι πολύ μακριά μου. Σχεδόν, όνειρα.
*
Δεν είμαι ξεροκέφαλος, εκτιμώ ένα καλοφτιαγμένο φαγητό. Λέω και την καλή κουβέντα στον μάγειρα. Αλλά ...για άλλα, λαχταρώ. Και πολύ σπάνια επανέρχομαι στο ίδιο πιάτο: μια σουπιά γεμιστή με τυριά - στα κάρβουνα, ένα πιάτο απάκι, κάποιους θαλασσομεζέδες για το τσίπουρο.
*
Πραγματικά καλό φαγητό τρώω σε σπίτια, φτιαγμένα από γυναίκες που αγαπούν, όχι "επαγγελματικά" πιάτα. Κάνει μεγάλη διαφορά...
*
Αναρωτιέμαι, Αθήναιε: αυτοί που μπορούν να πληρώνουν την ποιοτική εστίαση, έχουν ιδέα από καλό φαγητό - ή καταπίνουν ό,τι τους προσφέρετε, χωρίς πολλά πολλά; Πόσοι % είναι πραγματικοί μύστες του καλού φαγητού;
*
Εσχάτως, στη Θεσσαλονίκη εκτός από μπαόκια κυκλοφορούν και ανθρωποφάγοι... προσέξτε!
*
Σήμερα συζητούσαμε στη δουλειά για χοιρινό στο φούρνο με δαμάσκηνα, συνδυασμούς αλμυρού και γλυκού, σαλάτες με ξηρούς καρπούς μέσα κλπ - και συνειδητοποίησα πόσο ...ομηρικός έχω παραμείνει. Τάχω δοκιμάσει αυτά ...άπαξ.
*
Ένα σχόλιο ποικιλιών: όπως και το ποστ με τις ένοχες ηδονές που μας παρουσιάσατε.
*
Πολύ θα ήθελα να πεισθώ ...εμπράκτως, οτι η προσήλωσή μου στην απλότητα δεν πρέπει να αποκλείει και μερικά διαλείμματα υψηλής καλοφαγίας.
Posted by
Ανώνυμος |
11:39 μ.μ.
Ω Πάνε σοφέ. Το πιάσετε το point. Και εμείς χωρικοί είμαστε που αντί να βιδώνουμε μπουλώνια στις Ferrari των καθηγητών,μας έλαχε να μαγειρεύουμε πατέ στις δεξιώσεις τους.
Μόνο που, όπως λέει κ ο φίλος μου ο Τάσος, μπουλώνια στη Ferrari δεν βιδώνουν όλοι, ενώ όλοι τρώνε, οπότε έχουν κ άποψη.
Η απάντηση στην ερώτησή σας "Αυτοί που μπορούν να πληρώνουν την ποιοτική εστίαση, έχουν ιδέα από καλό φαγητό - ή καταπίνουν ό,τι τους προσφέρετε, χωρίς πολλά πολλά; Πόσοι % είναι πραγματικοί μύστες του καλού φαγητού;"
Η απάντηση του επαγγελματία είναι μία : δεν με ενδιαφέρει.Καλώς ή κακώς, το φαγητό είναι θέμα στάτους. Και στις οικιακές κουζίνες το ίδιο είναι γιατί οι μαγείρισσες μεταξύ τους ανταγωνίζονται για το ποια είναι η πιο καλή κ παινεμένη.
Η κουζίνα δίνει δύναμη αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί πετυχημένοι επαγγελματίες, εκδότες, άνθρωποι της οικονομικής κ κοινωνικής ζωής αισθάνονται καταξιωμένοι όταν ανοίξουν εστιατόριο.
Πάντως εγώ υποκλίνομαι μπροστά σε όλους τους οικιακούς μάγειρες, όχι επειδή θέλω να κολακεύσω το κοινό, φευ! αλλά επειδή οι περισσότεροι βάζουν την ψυχή τους στην κατσαρόλα.
Υποκλίνομαι κ στα Μπαόκια γιατί έχουν τσαμπουκά κ στυλ Ζαμπούνειο. Δηλαδή, είναι όλα τους δυνάμει Παναθηναικοί.Εμείς στο GreenClub τους περιμένουμε με τη σαμπάνια ανά χείρας πάντως.
Σοβαρά: Ο Ζαμπούνης έχει δηλώσει πως πίνει μονο ροζ σαμπάνια.Όχι, οι παραγωγοί καμπανίτη οίνου δεν κατέβηκαν σε απεργία διαμαρτυρόμενοι αλλά instead, έστειλαν ένα τελάρο να τον περιμένει στην εξέδρα του GreenClub. Εκεί, που δεν έχει κίνδυνο να συναντήσει την Κανέλη κ τον Πρετεντέρη...
Posted by
Ανώνυμος |
11:56 μ.μ.
Πάντως Πάνο, τη Θεσσαλονίκη δεν την αγαπώ απλώς τη λατρεύω, μην ανησυχείτε. Εαν βάζω στα πειράγματα την Θεσσαλονίκη αντί για την Καλαμάτα είναι για να μην μας συλλάβουν κ επειδή ο καθένας αισθάνεται άνετα με κάτι που αγαπάει.Πώς τρίβονται οι γάτες στα πόδια μας;Έστι κ εγώ τρίβομαι στους Θεσσαλονικείς κ στα Μπαόκια όλην την ώρα γιατί κ η σκέψη τους μόνη ομορφαίνει τη ζωή μας! :-)
Η γιαγιά μου από τη Θεσσαλονίκη ήταν.
Posted by
Ανώνυμος |
12:06 π.μ.
Επιτρέψτε μου: το φαγητό στις οικιακές κουζίνες δεν είναι καθόλου θέμα status - είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό.
*
Η απάντησή σας οτι δεν σας ενδιαφέρει πόσοι πελάτες σας καταλαβαίνουν τι τρώνε, με ξάφνιασε. Και παρόλο που δεν σοκάρομαι εύκολα, με σόκαρε ...ελαφρώς, γιατί έμμεσα μου δηλώσατε πως η δουλειά σας δεν έχει καθόλου ενδιαφέρον - πράγμα που προφανώς δεν ισχύει. Μάλλον κάτι δεν έπιασα σωστά.
*
Ως παναθηναϊκός εν Θεσσαλονίκη έχω να σας αφηγηθώ πολλά, αλλά όχι εδώ (και τώρα)
*
Ποιός είναι επιτέλους αυτός ο Ζαμπούνης, που έρχεται συχνά πυκνά στην κουβέντα σας; Μη με παρεξηγείτε, δε βλέπω τηλεόραση εδώ και κάμποσα χρόνια - ούτε και στα έντυπα που ανοίγω είδα πουθενά αυτό το όνομα. Μάγειρας είναι;
Posted by
Ανώνυμος |
12:10 π.μ.
Πώς.Ενδιαφέρει. Πολλοί επαγγελματίες στέλνουν το λογαριασμό στον πελάτη που θα τολμήσει να ζητήσει την αλατιέρα... κάτι που το θεωρώ απαράδεκτο.
Πώς ονομάζετε εσείς το σκηνικό στις οικιακές κουζίνες; Χρησιμοποίησα τη λέξη status περισσότερο καταχρηστικώς εαν κ τώρα ακόμη δεν μου έρχεται κάποια καλύτερη.
Α ώστε δεν ξέρετε τον Ζαμπούνη; Τον ΠΑΟΚ τουλάχιστον, τον έχετε ακούσει μαρτυρικέ μου Πάνο;
Posted by
Ανώνυμος |
12:14 π.μ.
Μαρτυρικός; Μπα...
*
Βρε, δεν κάνω πλάκα: δεν τον ξέρω αυτόν το Ζαμπούνη! Θα με βάλετε τώρα να κάνω έρευνα στο διαδίκτυο, για να ανακαλύψω περί τίνος πρόκειται;
*
Καλάαα... Θα κάνω έρευνα!
Posted by
Ανώνυμος |
12:35 π.μ.
Είστε απόλαυση κι οι δυό!
Μετά τιμής,
η ζμΠΑΟυγΚτζου της γειτονιάς σας
Posted by
Ανώνυμος |
12:36 π.μ.
Μάλιστα. Είναι, λέει, Διευθυντής (με κεφαλαίο Δ) στο περιοδικό LIFE & STYLE - το οποίο δεν έχω πιάσει ποτέ στα χέρια μου και ούτε σκοπεύω.
*
LIFE & STYLE; με κάτι τέτοια γελάμε στο χωριό μου... Δε θέλω να μάθω περισσότερα!
*
Γειά σας Μιραντολίνα, ζμΠΑουΚτζού!
Posted by
Ανώνυμος |
12:43 π.μ.
Δεν είπα «καραψωνάρες»,είπα «ψωνάρες» και "βαρεμένοι" αλλά αυτά είναι κοπλιμέντα για σας τους bloggers.:-)
Μιραντολίνα είσαι η πιο σωστή απ'όλους. Και στο δικό μου χωρίο γουρουνιές τα λένε αυτά και το "Sartor Resartus" είναι παρατσούκλι του Μητσικώστα.
Έχεις καμιά φίλη σαν και σένα, παοκτζού και τσαούσα για να περάσει το καπίστρι στον Αθήναιο που είναι γνήσιος καλαματιανός με το άλλο φύλο,να τον φέρει και στη Θεσσαλονίκη;
Να δω τον Α. να δέρνεται με τα ΜΑΤ μέσα στην Τούμπα και τί στον κόσμο...
Μαρία
Posted by
Ανώνυμος |
9:39 π.μ.
Αθήναιε, προσοχή: κάποιες κυρίες σας ονειρεύονται να μαγειρεύετε φορώντας ...καπίστρι!
Posted by
Ανώνυμος |
10:02 π.μ.
Επιτελους κι ενας γκουρμε τυπος που απενοχοποιει τα φουντουνια και τα γαριδακια!!!
;-)))
Posted by
Ανώνυμος |
10:24 π.μ.
Κόρη ακαμάτρα,εγώ έπαιζα ξύλο με τα ΜΑΤ όταν το ΠΑΣΟΚ τα έστελνε στις διαδηλώσεις της ΣΦΕΒΑ,στην υποδοχή του Πατριάρχη,στην κεραία του 9.84 FM Stereo κ σε άλλα τέτοια κοσμικά events,πριν το βορειοηπειρωτικό κ οι φανουρόπιττες γίνουν της μόδας.Κάποτε η Λεωφόρος ασκούσε κοινωνικό έργο στην πόλη της Αθήνας μην κοιτάτε τώρα που αλώθηκε η "των επισήμων" από την Καννέλη κ τις ροζ γραβάτες... Πάντως, ο ΠΑΟΚ έχει τον κ.Ζουράρι για θεωρητικό. Εμείς, τον Κωστή Παπαγιώργη. Μας κάνετε κριτική εσείς που ο πιο σκεπτόμενος οπαδός σας είναι ο Πέτρος ο Κωστόπουλος;
Πάνο, το καπίστρι σας πείραξε; Ότι θέλει να με πάει σώγαμπρο στη Σαλονίκη το βρίσκετε οκ δηλαδή?
Λουκρητία, ελπίζω να έχετε δοκιμάσει το gourmet πιάτο φουντούνια με dip μερέντας...
Posted by
Ανώνυμος |
11:47 π.μ.
Jesus Christ!!!... ή ο,τιδήποτε τέτοιο, τέλος πάντων!
Posted by
Ανώνυμος |
8:12 μ.μ.
Μαίανδρε πάντως εγώ σου μαγειρεύω εαν θες ακόμη... Παγωτό σκόρδο όμως δεν σου φτιάχνω εαν κ είναι αρκετά καλο!
Posted by
Ανώνυμος |
8:30 μ.μ.
Μαρία (λεν την Παναγιά, Μαρία λεν κι εσένα),εγώ τσαούσα; εγώ; που δε βγαίνω από την κουζίνα μου, παρα για να πάω στην ταράτσα να απλώσω; που στόμα έχω και μιλια δεν έχω;
τέλος πάντων, το ξεπερνάω και δηλώ ότι έχουμε παοκτζουδες και εν Αθήναις- Μόνο δεν ξέρω αν θα ήθελε να θυσιαστεί καμμία για έναν αβάντι μαέστρο (έναν καλαματιανό). Πάντως, θα προσπαθήσω.
Αθήναιε, ξέρω ότι κάνετε ότι μπορείτε, αλλά δε θα με καταφέρετε να πω "να αγιάσει το χεράκι τους".
Posted by
Ανώνυμος |
8:50 μ.μ.
Μιραντολίνα!!! Κλομπ στην πλάτη του δεξιούλη να'ναι κ ό,τι ναναι?!!!!
Με σοκάρετε. Αυτό λέγεται guilty pleasure κ στην απέριττη δωρική διάλεκτο, γουρουνιά.
"Τούρκος εγώ κ εσύ Ρωμιός
Εγώ λαός κ εσύ λαός
Εσύ Χριστό κ εγώ Αλλάχ
κ όμως κ οι δύο μας αχ κ βαχ"
Και οι δυο μας αντιεξουσιαστές είμαστε.Τουλάχιστον εγώ στη συγκεκριμένη φάση. Για να εξηγούμαστε. Ο υπογράφων δεν είχε ποτέ του σχέση με ειδεχθείς δεξιές οργανώσεις τύπου Rangers κ Κενταύρων για τις οποίες δεν χαραμίζει ούτε το σάλιο του για να τις φτύσει. Αυτό μας έλειπε δα.Το πιο δεξιό που έχω βρεθεί είναι δίπλα στο αυγοτάραχο της κυρίας Μαρίκας όμως δεξιοί είμαστε. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Ξέρετε τί appeal έχει αυτό στις γυναίκες που γνωρίζω; Φαίνεται ότι διαβάζουν όλες τους τις ετήσιες στατιστικές του Playboy σύμφωνα με τις οποίες,
"ο άντρας ο σέξυ ο άντρας ο σωστός*
Είναι οπαδός του Κώστα
Είναι Παναθηναικός"
* αυτός που δίνει τα σωστά παραγγέλματα.
Posted by
Ανώνυμος |
8:42 π.μ.
καλό κόκκινο κρασί με μπαχαρικά ή αιθέρια έλαια
Καλό; Γκλουπ! Ανατρίχιασα τώρα.
Με το συκώτι κόντεψα να λιποθυμήσω κι εγώ.
ΟΝΝΕΔ; Σμπαρεκουάκ!
ΣΦΕΒΑ; [...]
Πανάθα; Και που είμαστε σκεπτόμενοι, τι καταλαβαίνουμε; Στο τέλος θα κλείσουμε την ομάδα και θα ανοίξουμε φιλολογικό καφενέ και θα φέρνουμε τον Harold Bloom (κι αυτός βάζελος θα είναι) για μαντλέν και biscotti...
Πάντως, κυριλλέ σας βρίσκω.
;-)
Posted by
Ανώνυμος |
11:20 π.μ.
Σραόσα,εγώ,ενδιαμέσως ως moi.
καλό κόκκινο κρασί με μπαχαρικά ή αιθέρια έλαια
Καλό; Γκλουπ! Ανατρίχιασα τώρα.
Moi: Αυτό είναι καλό κ θα ρίξω συνταγές κάποια στιγμή.Όλα τα παραπάνω καλά είναι πάντως γιατί βλακείες δε βάζω ποτέ στο στόμα μου.
Με το συκώτι κόντεψα να λιποθυμήσω κι εγώ.
Moi: Καλά αυτό αφήστε το. Έπαθα το ίδιο πέρσυ στην Κεντρική Αγορά της Αθήνας, το Πάσχα που ήταν τίγκα στο πτώμα κ ενώ δε χαμπαριάζω από τέτοια μπήκα τα ξημερώματα μέσα κ έπεσα κάτω σαν τη μύγα.
ΟΝΝΕΔ; Σμπαρεκουάκ!
Μoi:Mais oui my dear. Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;
ΣΦΕΒΑ; [...]
Μοι:Οχι ΣΦΕΒΑ δεν ήμουν γιατί δεν γινόταν κιόλας εαν κ συμφωνούσα με την κεντρική ιδέα " Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Β.¨Ηπειρο" Μετά έπηξε λίγο το μυαλό, διαβάσαμε κ κάτι παραπάνω ζητήσαμε ανθρωπινα δικαιώματα γενικώς. Βρεθήκαμε όμως να τους γλυτώνουμε από πολύ ξύλο,πολλές φορές κ μια φορά βρεθήκαμε να καίμε παρέα ( καφροειδώς ομολογώ) μια σημαία της Αλβανίας στα Ελληνοαλβανικά Σύνορα, στο Δελβινάκι.
Πανάθα; Και που είμαστε σκεπτόμενοι, τι καταλαβαίνουμε; Στο τέλος θα κλείσουμε την ομάδα και θα ανοίξουμε φιλολογικό καφενέ και θα φέρνουμε τον Harold Bloom (κι αυτός βάζελος θα είναι) για μαντλέν και biscotti...
Moi:Harold Bloom.... Της φιλολογίας είστε; Πέρσυ το Atlantic Monthly( η πρώην μου το έλεγε σιωνιστικό έντυπο!!!)είχε ένα φοβερό κείμενο του Bloom για τον Άμλετ βέβαια, τί άλλο. Φοβάμαι όμως ότι κ το μαλάκιον ο Άμλετ θα ήταν ΠΑΟ...
Ο Παναθηναικός είναι σαν την Δεξιά στην Ελλάδα,αγαπητέ μου. Έχει κόμπλεξ με την ίδια του την ύπαρξη.Αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί που υπάρχει. Δεν θα απολογηθουμε που όχι μόνον μας αρέσει το ποδόσφαιρο αλλά που πέρνουμε κ την καλή της με τη γούνα της κ τα Gavello της κ την πάμε να δει θέαμα ... Το ποδόσφαιρο δεν είναι λαικό άθλημα. Είναι καπιταλιστικότατο.Και όπως κ ο καπιταλισμός, έτσι κ αυτό είναι πολύ δημοφιλές. Ομαδική προσπάθεια για να βάλει ένας το γκολ. Καπιταλιστικό εφεύρημα-- η πατέντα ανήκει στην Καθολική Εκκλησία βεβαίως. Και προς επίρρωση των όσων σας λέγω σας παραπέμπω στο κείμενο του Παπαγιώργη στο προηγουμενο ΛΙΦΟ που εξηγούσε μεταξύ άλλων ότι κ μέσα στην ομάδα η κοινωνική διαστρωμάτωση είναι σκληρη κ βέβαια μη αναστρέψιμη.Δεν είναι κιμπούτς οι ποδοσφαιρικές ομάδες...
Πάντως, κυριλλέ σας βρίσκω.
;-)
Moi:Χαίρομαι. Ο Αθήναιος είναι ακριβώς ο ίδιος κ στ'αλώνια κ στα σαλόνια: κυριλλέ.
Έχω για ινδάλματα την Ελένη Βλάχου κ τον Άρη Δαβαράκη άλλως τε...( όπως μου το έγραψε κ μια καλλιτεχνική φύση κ μου άρεσε)
Posted by
Ανώνυμος |
4:53 μ.μ.
Αγαπητέ moi,
Harold Bloom.... Της φιλολογίας είστε;
Ε, όχι: όσο κι εσείς της ΣΦΕΒΑ: Βρέθηκα να γλιτώνω φιλολόγους από πολύ ξύλο.
Πάντως για κόκκινο κρασί (χωρίς προσθετικά, αρτύματα και φιόρα) συστήνω Bila Haut, Occultum Lapidem: μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Την κα Ελένη Βλάχου (γνωστή στους κύκλους των υποτακτικών της και ως 'θείτσα') τη γνώρισα όταν ήμουν 8 χρονών (ή κάπου εκεί). Με είχε εντυπωσιάσει.
Αυτά.
Posted by
Ανώνυμος |
7:29 μ.μ.
Σραόσα,εαν οι φιλόλογοι ήταν Έλληνες κ ήξεραν τον Bloom τότε καλά κάνατε κ τους σώσατε γιατί είναι σπάνιο είδος :-)
Εσείς πού τον ξέρετε; Θα μου πείτε. " Εδώ τον ξέρεις εσύ που είσαι μάγειρας". Σωστά.
Για τα κρασιά του Languedoc υπάρχουν πολλές ωραίες ιστορίες αλλά είμαι κουρασμένος απόψε.Συνδέονται πάντως με την αναφορά στον μυθιστορηματικό Ζοφρέ ντε Πευράκ που αναφέρω στο ποστ,το Μέγα Χωλο του Languedoc κ τις Ακαδημίες της Χαρούμενης Φιλοσοφίας όπου διδασκόταν ο Έρωτας, με μεγάλο Ε όχι το σεξ δηλαδή:-) 'Η μάλλον, εντάξει το σεξ διδασκόταν, αλλά ξέρετε. Η διαφορά μεταξύ του πατέ κ του άψητου συκωτιού.:-)
Τί άλλο; Α ναι. Ελενη Βλάχου. Και μόνο που ανέβαζε την πίεση του Καραμανλή όταν τον έλεγε " Βλάχο" κ " Καράβλαχο" αρκεί για να μπει στο Πάνθεο. Ομως έκανε πολλά περισσότερα από αυτό :-)
Ευχαριστώ για το κρασί.
Posted by
Ανώνυμος |
11:50 μ.μ.